Ισπανία : Το τραπεζικό κραχ έχει ξεκινήσει,το «τραπεζικό» Μνημόνιο ετοιμάζεται ...
Το τραπεζικό κραχ στην Ισπανία έχει ξεκινήσει, παρασύροντας στην καταστροφή όχι μόνο την ίδια τη χώρα, αλλά οι διαλυτικές συνέπειες απειλούν το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης. Ανάχωμα, πλέον, αποτελεί μόνο ένα «τραπεζικό» Μνημόνιο που ετοιμάζουν οι Βρυξέλλες για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών από τον προσωρινό μηχανισμό σταθερότητας (EFSF).
Ομολογουμένως το τραπεζικό κραχ ήταν αναπόφευκτο από τη στιγμή που το Πεκίνο αρνήθηκε πέρυσι την άνοιξη στις διαπραγματεύσεις με τον τότε σοσιαλιστική πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Θαπατέρο να επενδύσει 9 δισ. ευρώ στον τραπεζικό τομέα της Ισπανίας. Οντως, το Πεκίνο έχει άλλους κώδικες. Με λεκτικές φανφάρες τότε είχε σπεύσει να ανακοινώσει η Μαδρίτη ότι το Πεκίνο θα εξακολουθήσει να αγοράζει ισπανικά ομόλογα, αλλά και πως ενδέχεται να συμμετάσχει στην αναδιάρθρωση των προβληματικών τραπεζικών ταμιευτηρίων της Ισπανίας, των γνωστών ως cajas.
Βεβαίως, από τότε είχε διαφανεί ότι οι cajas θεωρούνται «μεγάλο επενδυτικό ναρκοπέδιο» και το Πεκίνο ξέρει καλύτερα από τη Δύση το ασφαλές παιχνίδι των επενδύσεων.
Οι cajas –τράπεζες τύπου στεγαστικών ταμιευτηρίων και διάσπαρτες ανά την επικράτεια– ελέγχονταν από διοικητικούς ή εκκλησιαστικούς παράγοντες των περιφερειών στην Ισπανία και δεν ήταν εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Οι cajas είχαν χορηγήσει το ήμισυ των στεγαστικών δανείων στην αγορά ακινήτων της Ισπανίας, η κατάρρευση της οποίας αποτέλεσε την απαρχή της οικονομικής κρίσης στη χώρα. Η πρώην κυβέρνηση Θαπατέρο είχε προχωρήσει σε ριζική αναδιάρθρωση της λειτουργίας τους και από τις 45 cajas είχαν απομείνει μόνον 15, μέσω συγχωνεύσεων. Δύο cajas, οι Caja Castilla και La Mancha Caja Sur, περιήλθαν στον έλεγχο του κράτους. Η Bankia που κατέρρευσε αποτελεί τη συγχώνευση επτά cajas. Ηταν ήδη πολύ αργά, καθώς είχε μολυνθεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
Παράλληλα, θα έπρεπε οι cajas να έχουν μετατραπεί σε εμπορικές τράπεζες, με τις σχετικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις να έχουν ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο. Με βάση τα σχέδια του υπουργείου Οικονομικών, η συμμετοχή του FROB στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών δεν θα ξεπεράσει χρονικά την πενταετία, με σταδιακή διάθεση των μετοχών τους στο χρηματιστήριο.
Από τότε, πάντως, ο τιμηθείς με Νομπέλ Οικονομίας Κρίστοφερ Πισσαρίδης είχε προειδοποιήσει ότι η Ε.Ε. δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να διασώσει την Ισπανία αν «καταρρεύσει» και πως αυτό θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ευρώ. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Κύπριο οικονομολόγο, μια κατάρρευση «όπως εκείνη της Ελλάδας» θα ήταν «πολύ σοβαρό πρόβλημα», καθώς «τα χρήματα που θα χρειάζονταν για τη διάσωση της Ισπανίας θα ήταν τόσο πολλά που αμφιβάλλω αν τα ισχυρότερα κράτη, ιδίως η Γερμανία, είτε θα μπορούσαν είτε θα ήταν πρόθυμα να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια». Ο κ. Πισσαρίδης εξέφρασε, μάλιστα, τότε την εκτίμηση ότι θα πρέπει να αναζητηθούν πιο δραστικές λύσεις, όπως η προσωρινή επιστροφή της Ισπανίας στην πεσέτα.
Η αποτυχία της προσπάθειας αναδιάρθρωσης των ισπανικών περιφερειακών τραπεζών cajas, οι οποίες αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα από την έκθεσή τους στον κατασκευαστικό κλάδο και στον κλάδο των ακινήτων, είχε ήδη «προαναγγελθεί»... Από τότε η Ισπανία προσπάθησε να υψώσει τείχη, αλλά οι κερδοσκόποι είχαν ήδη χτίσει τεράστιες θέσεις σε credit-default swaps (CDS) –δηλαδή στα ασφάλιστρα κινδύνου χρεοκοπίας– στα κρατικά της ομόλογα και στο χρέος των ισπανικών τραπεζών. Σύμφωνα με υπολογισμούς της αμερικανικής πανίσχυρης τράπεζας JPMorgan, στη αγορά των CDS ήδη παίζεται η πιθανότητα της χρεοκοπίας της Ισπανίας κατά 15% ανά έτος, εντός των πέντε επόμενων ετών από πέρυσι. Οι κερδοσκόποι ποντάρουν στη δημιουργία πραγματικού πανικού από ένα εξελισσόμενο κραχ στα κρατικά και τραπεζικά ομόλογα του ευρωπαϊκού Νότου.
Την πολυσυζητημένη πρόταση για μια μελλοντική ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η πρόταση προτείνει τη στενότερη συνεργασία μεταξύ των χωρών προκειμένου να μην επαναληφθεί το χάος που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. «Η σημερινή πρόταση αποτελεί ουσιαστικό βήμα στην πορεία προς την Τραπεζική Ενωση στην Ε.Ε. και θα καταστήσει πλέον υπεύθυνο τον τραπεζικό τομέα. Αυτό θα συμβάλει στη σταθερότητα και εμπιστοσύνη στην Ε.Ε. στο μέλλον, καθώς προσπαθούμε να ενισχύσουμε και να ενοποιήσουμε περισσότερο τις αλληλεξαρτώμενες οικονομίες μας», αναφέρει ο Μπαρόζο σε ανακοίνωσή του. Αλλά είναι για την Ισπανία.
ZEZA ZHKOY
8-6-2012
ΠΗΓΗ
''kathimerini''
(2)
Προς το ευρω-απόσπασμα η Ισπανία
Απεγνωσμένη μάχη δίνει η δεξιά ισπανική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι για να αποφύγει έστω και την υστάτη των στιγμών την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς Μνημονίου, πράγμα που απαιτεί η Γερμανία. Η αυξανόμενη απειλή κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισπανίας έχει φέρει σε αδιέξοδο τη Μαδρίτη. Βλέποντας τα ολέθρια οικονομικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, αλλά και την καταρράκωση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών αυτών που συνεπέφερε η μνημονιακή πολιτική, ο Ραχόι προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει την ταπείνωση της Ισπανίας.
Εχοντας εκλεγεί μόλις προ εξαμήνου και γνωρίζοντας ότι η υπαγωγή σε καθεστώς Μνημονίου σηματοδοτεί και την πολιτική αυτοκτονία του, ο Ισπανός πρωθυπουργός προσπαθεί να σφυρηλατήσει συμμαχία με τον άρτι νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ για να αποφύγει το μοιραίο.
Το Βερολίνο όμως πιέζει ασφυκτικά τη Μαδρίτη και θέλει να την οδηγήσει σε καθεστώς Μνημονίου πριν από τις 30 Ιουνίου, αν είναι δυνατόν. Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας Στέφαν Ζάιμπερτ, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών και στενός συνεργάτης της καγκελαρίου Φόλκερ Κάουντερ, ο γενικός διευθυντής της Ενωσης Γερμανικών Τραπεζών Μίκαελ Κέμερ και άλλοι συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που τα τελευταία 24ωρα καλούν δημοσίως την Ισπανία να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) - να μπει δηλαδή υπό καθεστώς Μνημονίου.
«Γιατί αλήθεια αρνείται η Ισπανία τη στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΕ;», αναρωτιόταν υποκριτικά ο εκ των πέντε συνδιευθυντών της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» Χόλγκερ Στέλντσνερ και πρόσθετε σαρκαστικά: «Διστάζει η κυβέρνηση της Μαδρίτης εξαιτίας των συνδεόμενων με τη βοήθεια υποχρεώσεων; Αυτές δεν θα έπρεπε να φοβίζουν την Ισπανία, αν είχε μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας τόσο υποδειγματικά όσο επαινείται από όλες τις πλευρές».
Η γαλλική «Λε Μοντ» ήταν χθες εμφανώς αναστατωμένη. «Επίκειται η βοήθεια της Ευρωζώνης στη Μαδρίτη - Εναντίον της γνώμης των εταίρων της, η Γερμανία θέλει να επιβάλει ένα τεράστιο πρόγραμμα λιτότητας στην Ισπανία» έγραφε στους τίτλους ολοσέλιδης ανάλυσής της. «Η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι δεν έχει ζητήσει ακόμη καμιά βοήθεια, αλλά οι προετοιμασίες επιταχύνονται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ενα σχέδιο βοήθειας προς τις ισπανικές τράπεζες έχει όλες τις πιθανότητες να ενεργοποιηθεί ήδη πριν από το τέλος του μηνός, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας», έγραφε στην αρχή του άρθρου της η «Λε Μοντ».
Πόσα χρήματα χρειάζεται όμως η Ισπανία για να σώσει τις τράπεζές της; Τα αναφερόμενα ποσά διαφέρουν τρομερά.Τον Δεκέμβριο του 2011, οι ευρωπαϊκές τραπεζικές αρχές υπολόγιζαν σε λιγότερα από 27 δισεκατομμύρια ευρώ τις ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών. Αποδείχθηκε ήδη ότι επρόκειτο περί φαιδρών υπολογισμών. Μόνο για τη διάσωση της Μπάνκια, της τρίτης σε μέγεθος τράπεζας της Ισπανίας, απαιτούνται συνολικά 23 δισεκατομμύρια ευρώ!
Τώρα η ίδια η κυβέρνηση Ραχόι λέει ότι θα χρειαστούν πάνω από 50 δισεκατομμύρια για να σωθεί το ισπανικό τραπεζικό σύστημα. Ούτε αυτός ο αριθμός όμως φαίνεται αξιόπιστος. Οπως ανέφερε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», οι ειδικοί κρατικοί υπάλληλοι του Βερολίνου ανεβάζουν το ποσό αυτό στα... 90 δισεκατομμύρια ευρώ!
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Πολύ χειρότερα, όπως διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας τη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία αναφέρεται σε σχετική μελέτη της διεθνούς ένωσης τραπεζών, του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), του γνωστού μας πλέον Τσαρλς Νταλάρα.
Το IIF, λοιπόν, το οποίο είναι ίσως και το καταλληλότερο όργανο γύρω από το θέμα, εκτοξεύει το συνολικό κόστος διάσωσης των ισπανικών τραπεζών στο αστρονομικό ύψος των... 218 έως 260 δισεκατομμυρίων ευρώ!!! Οι αναλυτές του τραπεζικού αυτού οργανισμού, μάλιστα, θεωρούν πιθανότερο το χειρότερο σενάριο, αυτό δηλαδή του κόστους των 260 δισεκατομμυρίων.
ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ
Χρωστούν 700 δισ. σε ξένες τράπεζες
Τεράστιο είναι το χρέος του ισπανικού κράτους, αλλά και των ισπανικών επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα σε ξένες τράπεζες. Βάσει στοιχείων που δημοσίευσε η γαλλική «Λε Μοντ», κράτος και ιδιώτες της Ισπανίας χρωστούν συνολικά 694,1 δισ. ευρώ. Εξ αυτών τα 515,4 τα οφείλουν σε ευρωπαϊκές τράπεζες και τα 178,7 δισ. ευρώ σε τράπεζες εκτός Ευρώπης. Τα 146,1 δισ. τα οφείλουν σε γερμανικές τράπεζες, τα 115,2 σε γαλλικές, τα 86,3 δισ. σε βρετανικές και τα 67,9 σε ολλανδικές. Σε περίπτωση πάντως χρεοκοπίας της Ισπανίας τρομερή ζημιά θα πάθουν οι τράπεζες της... Τουρκίας (!), στις οποίες οι Ισπανοί χρωστούν το απίστευτο ποσό των 104 δισ. ευρώ, πολύ λιγότερα από όσα οφείλονται σε αμερικάνικες (46,4 δισ.) ή ιαπωνικές (21,7) τράπεζες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
8-6-2012
''ΕΘΝΟΣ''
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63667156
(2)
Προς το ευρω-απόσπασμα η Ισπανία
Απεγνωσμένη μάχη δίνει η δεξιά ισπανική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι για να αποφύγει έστω και την υστάτη των στιγμών την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς Μνημονίου, πράγμα που απαιτεί η Γερμανία. Η αυξανόμενη απειλή κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισπανίας έχει φέρει σε αδιέξοδο τη Μαδρίτη. Βλέποντας τα ολέθρια οικονομικά αποτελέσματα της πολιτικής των μνημονίων στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, αλλά και την καταρράκωση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών αυτών που συνεπέφερε η μνημονιακή πολιτική, ο Ραχόι προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει την ταπείνωση της Ισπανίας.
Εχοντας εκλεγεί μόλις προ εξαμήνου και γνωρίζοντας ότι η υπαγωγή σε καθεστώς Μνημονίου σηματοδοτεί και την πολιτική αυτοκτονία του, ο Ισπανός πρωθυπουργός προσπαθεί να σφυρηλατήσει συμμαχία με τον άρτι νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ για να αποφύγει το μοιραίο.
Το Βερολίνο όμως πιέζει ασφυκτικά τη Μαδρίτη και θέλει να την οδηγήσει σε καθεστώς Μνημονίου πριν από τις 30 Ιουνίου, αν είναι δυνατόν. Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας Στέφαν Ζάιμπερτ, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών και στενός συνεργάτης της καγκελαρίου Φόλκερ Κάουντερ, ο γενικός διευθυντής της Ενωσης Γερμανικών Τραπεζών Μίκαελ Κέμερ και άλλοι συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που τα τελευταία 24ωρα καλούν δημοσίως την Ισπανία να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) - να μπει δηλαδή υπό καθεστώς Μνημονίου.
«Γιατί αλήθεια αρνείται η Ισπανία τη στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΕ;», αναρωτιόταν υποκριτικά ο εκ των πέντε συνδιευθυντών της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» Χόλγκερ Στέλντσνερ και πρόσθετε σαρκαστικά: «Διστάζει η κυβέρνηση της Μαδρίτης εξαιτίας των συνδεόμενων με τη βοήθεια υποχρεώσεων; Αυτές δεν θα έπρεπε να φοβίζουν την Ισπανία, αν είχε μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας τόσο υποδειγματικά όσο επαινείται από όλες τις πλευρές».
Η γαλλική «Λε Μοντ» ήταν χθες εμφανώς αναστατωμένη. «Επίκειται η βοήθεια της Ευρωζώνης στη Μαδρίτη - Εναντίον της γνώμης των εταίρων της, η Γερμανία θέλει να επιβάλει ένα τεράστιο πρόγραμμα λιτότητας στην Ισπανία» έγραφε στους τίτλους ολοσέλιδης ανάλυσής της. «Η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι δεν έχει ζητήσει ακόμη καμιά βοήθεια, αλλά οι προετοιμασίες επιταχύνονται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ενα σχέδιο βοήθειας προς τις ισπανικές τράπεζες έχει όλες τις πιθανότητες να ενεργοποιηθεί ήδη πριν από το τέλος του μηνός, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας», έγραφε στην αρχή του άρθρου της η «Λε Μοντ».
Πόσα χρήματα χρειάζεται όμως η Ισπανία για να σώσει τις τράπεζές της; Τα αναφερόμενα ποσά διαφέρουν τρομερά.Τον Δεκέμβριο του 2011, οι ευρωπαϊκές τραπεζικές αρχές υπολόγιζαν σε λιγότερα από 27 δισεκατομμύρια ευρώ τις ανάγκες επανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών. Αποδείχθηκε ήδη ότι επρόκειτο περί φαιδρών υπολογισμών. Μόνο για τη διάσωση της Μπάνκια, της τρίτης σε μέγεθος τράπεζας της Ισπανίας, απαιτούνται συνολικά 23 δισεκατομμύρια ευρώ!
Τώρα η ίδια η κυβέρνηση Ραχόι λέει ότι θα χρειαστούν πάνω από 50 δισεκατομμύρια για να σωθεί το ισπανικό τραπεζικό σύστημα. Ούτε αυτός ο αριθμός όμως φαίνεται αξιόπιστος. Οπως ανέφερε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», οι ειδικοί κρατικοί υπάλληλοι του Βερολίνου ανεβάζουν το ποσό αυτό στα... 90 δισεκατομμύρια ευρώ!
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Πολύ χειρότερα, όπως διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας τη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία αναφέρεται σε σχετική μελέτη της διεθνούς ένωσης τραπεζών, του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), του γνωστού μας πλέον Τσαρλς Νταλάρα.
Το IIF, λοιπόν, το οποίο είναι ίσως και το καταλληλότερο όργανο γύρω από το θέμα, εκτοξεύει το συνολικό κόστος διάσωσης των ισπανικών τραπεζών στο αστρονομικό ύψος των... 218 έως 260 δισεκατομμυρίων ευρώ!!! Οι αναλυτές του τραπεζικού αυτού οργανισμού, μάλιστα, θεωρούν πιθανότερο το χειρότερο σενάριο, αυτό δηλαδή του κόστους των 260 δισεκατομμυρίων.
ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ
Χρωστούν 700 δισ. σε ξένες τράπεζες
Τεράστιο είναι το χρέος του ισπανικού κράτους, αλλά και των ισπανικών επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα σε ξένες τράπεζες. Βάσει στοιχείων που δημοσίευσε η γαλλική «Λε Μοντ», κράτος και ιδιώτες της Ισπανίας χρωστούν συνολικά 694,1 δισ. ευρώ. Εξ αυτών τα 515,4 τα οφείλουν σε ευρωπαϊκές τράπεζες και τα 178,7 δισ. ευρώ σε τράπεζες εκτός Ευρώπης. Τα 146,1 δισ. τα οφείλουν σε γερμανικές τράπεζες, τα 115,2 σε γαλλικές, τα 86,3 δισ. σε βρετανικές και τα 67,9 σε ολλανδικές. Σε περίπτωση πάντως χρεοκοπίας της Ισπανίας τρομερή ζημιά θα πάθουν οι τράπεζες της... Τουρκίας (!), στις οποίες οι Ισπανοί χρωστούν το απίστευτο ποσό των 104 δισ. ευρώ, πολύ λιγότερα από όσα οφείλονται σε αμερικάνικες (46,4 δισ.) ή ιαπωνικές (21,7) τράπεζες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
8-6-2012
''ΕΘΝΟΣ''
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63667156
ΣΧΕΤΙΚΑ