Η Ισπανία δείχνει τον δρόμο...
The ...Banker
Για όποιον δεν το έχει καταλάβει, έχω πει επανειλημμένα ότι, προκειμένου να βρεθεί λύση στο τραπεζικό πρόβλημα της Ευρώπης, που είναι συνάρτηση του προβλήματος χρέους πολλών χωρών (το οποίο επίσης είναι συνάρτηση διαφόρων αιτιών), θα πρέπει να καεί κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, η περίσταση απαιτεί χασούρες.
Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες (τη χασούρα τους) αυτοί που κάνει να λαμβάνουν από τις τράπεζες. Και όταν λέω να χάσουν λεφτά, εννοώ να τα χάσουν όλα... 100%.
Οι μέτοχοι είναι οι πρώτοι που παραδοσιακά τα χάνουν
Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες (τη χασούρα τους) αυτοί που κάνει να λαμβάνουν από τις τράπεζες. Και όταν λέω να χάσουν λεφτά, εννοώ να τα χάσουν όλα... 100%.
Οι μέτοχοι είναι οι πρώτοι που παραδοσιακά τα χάνουν
όλα, διότι η αγορά ξέρει πως λειτουργεί η πιο πάνω διαδικασία και πουλάει την μετοχή στο ταμπλό μέχρι η μετοχή της εν λόγω τράπεζας να γίνει penny stock (όπως και έχει γίνει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες).
Και ο λόγος που η αγορά μηδενίζει μια τραπεζική μετοχή, είναι διότι γνωρίζει ότι όταν το κράτος θα μπει να ανακεφαλαιοποίησει την όποια τράπεζα, θα το κάνει διοχετεύοντας Tier 1 κεφάλαια και αυτό σημαίνει dilution. Ή μπορεί να γίνει όπως έγινε στην περίπτωση της Proton (που είναι και η πιο σωστή), όπου απλά διαγράφηκαν οι μετοχές και δημιουργήθηκε ένα νέο νομικό πρόσωπο.
Και στις δυο περιπτώσεις, η αγορά πουλάει πρώτα και κάνει ερωτήσεις αργότερα.
Αν γίνει σωστά η δουλειά, ο φορολογουμένος θα πάρει τα λεφτά του πίσω και ίσως βγάλει και κέρδος, διότι θα μεταπουλήσει την τράπεζα μελλοντικά. Για όποιον έχει παρακολουθήσει τι έχει γίνει με το αμερικανικό πρόγραμμα TARP, η αμερικανική κυβέρνηση έχει ήδη βγάλει κέρδος και έχει ακόμα συμμετοχή σε 360 μικρές τράπεζες να πουλήσει.
Τι γίνεται όμως όταν τα ποσά που απαιτούνται να βάλει ο φορολογουμένος είναι πολύ περισσότερα από τα λεφτά που αναμένει να πάρει πίσω πουλώντας την τράπεζα μελλοντικά;
Σε αυτή την περίπτωση, σειρά για χασούρα έχουν οι ομολογιούχοι και λοιποί πιστωτές της τράπεζας. Με αυτό εννοούμε τα διάφορα υβριδικά κεφάλαια που έχει εκδώσει η τράπεζα.
Πρώτα από όλα στη λίστα είναι τα υβριδικά κατωτέρας εξασφάλισης και στη συνέχεια τα ανωτέρας εξασφάλισης και πάσης φύσεως υβριδικού χρεογράφου στο ενδιάμεσο όπως προνομιούχες μετοχές, μετατρέψιμες ομολογίες κτλ.
Όλοι αυτοί λοιπόν θα μπουν στη σειρά για χασούρες, διότι είναι λεφτά που κάνει η τράπεζα να τους δώσει αλλά δεν τα έχει και θα πρέπει όλοι αυτοί να αναλάβουν τις επενδυτικές τους ευθύνες. Η ευθύνη της λανθασμένης επενδυτικής επιλογής επιβαρύνει τον επενδυτή. Όπως δεν μπορεί ένας μέτοχος της ΕΤΕ, που την αγόρασε στα 40 ευρώ, να επικαλεστεί επιστροφή χρημάτων, έτσι και δεν μπορεί κανείς ομολογιούχος να επικαλεστεί επιστροφή χρημάτων. Διότι όπως ο μέτοχος, έτσι και ο ομολογιούχος έκαναν επενδυτική τοποθέτηση. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, οι επενδυτικές τοποθετήσεις ενέχουν ρίσκο.
Διότι όταν έρθει η στιγμή να αποφασιστεί ποιος θα πάρει τη χασούρα, μεταξύ του φορολογούμενου ή του επενδυτή, το σωστό, κατά την φιλελεύθερη ιδεολογία και αντίληψη, είναι τη χασούρα να την πάρει ο επενδυτής και όχι ο φορολογουμένος (και όσοι σας λένε τα περί του αντιθέτου, δεν είναι φιλελεύθεροι. Α ναι, και τα περί του Moral Hazard που ορισμένοι επικαλούνται, να τα έλεγαν πριν μερικά χρόνια όχι σήμερα).
Όσοι πρόσεξαν προχθές την είδηση στο Capital.gr, αυτό περίπου θα γίνει στην Ισπανία και ελπίζω το ίδιο να γίνει και στο πανευρωπαϊκό τραπεζικό σύμπλεγμα:
Οι κάτοχοι μετοχών ή υβριδικών εργαλείων των ισπανικών τραπεζών που θα λάβουν δάνειο από την Ευρωζώνη ενδέχεται να δουν το μηδενισμό της αξίας της επένδυσης τους σύμφωνα με προσχέδιο των όρων της ισπανικής συμφωνίας ανακεφαλαιοποίησης ύψους 100 δισ. ευρώ.
Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, στο προσχέδιο αναφέρεται πως οι τράπεζες που θα λάβουν κρατική βοήθεια θα συνεισφέρουν στο κόστος της αναδιάρθρωσης όσο το δυνατό περισσότερο με δικούς τους πόρους.
Στο κείμενο σημειώνεται πως οι υφιστάμενοι μέτοχοι των τραπεζών που θα λάβουν βοήθεια, όπως και οι κάτοχοι υβριδικού χρέους που έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις μετοχές, θα είναι οι πρώτοι πως θα δουν την αξία της επένδυσής τους να απομειώνεται πλήρως.
Δυστυχώς για τους Ισπανούς, οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας έχουν ασυλία έναντι ζημιών (όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν). Τις χασούρες λοιπόν, εκτός βέβαια από τους μετόχους, θα τις αναλάβουν αποκλειστικά όλοι αυτοί που θεωρούνται subordinated στους prime debt holders. Με λίγα λόγια, τις χασούρες θα τις αναλάβουν σχεδόν αποκλειστικά οι Ισπανοί καταθέτες, διότι αυτοί (από ό,τι διάβασα) είναι που έχουν αγοράσει τα υβριδικά χρεόγραφα κατωτέρας εξασφάλισης και αυτοί είναι που θα πληρώσουν τη νύφη (υποψιάζομαι ότι το ίδιο έχει γίνει και στην Ελλάδα, όπου τα τμήματα private banking έχουν μεταπουλήσει πολλά από αυτά τα προϊόντα στους καταθέτες τους).
Η αλήθεια είναι ότι εξ ορισμού αυτοί θα πλήρωναν τη νύφη έτσι και αλλιώς, διότι εξ ορισμού είναι κατωτέρας εξασφάλισης. Αλλά ειδικά στην περίπτωση της Ισπανίας, τα ομόλογα πρώτης κυριότητας είναι τόσα πολλά, που κυριολεκτικά θα μπορούσε να λυθεί το τραπεζικό πρόβλημα της Ισπανίας (και της Ιρλανδίας να τονίσω) αναγκάζοντας σχεδόν το σύνολο των υβριδικών κεφαλαίων να πάρουν τη ζημιά τους (το αν ορισμένα από αυτά είναι το αποτέλεσμα του LTRO λίγο με ενδιαφέρει).
Εγώ ένα έχω να πω, χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν και αν δεν αλλάξει αυτή η ασυλία που έχουν οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας στην Ευρώπη, το τραπεζικό πρόβλημα στην Ευρώπη δεν θα λυθεί με τίποτα, διότι η μόχλευση είναι τόσο μεγάλη, που το ενεργητικό πολλών τραπεζικών συστημάτων είναι πολύ μεγαλύτερο από το ΑΕΠ την εδρεύουσας χώρας.
Και αν νομίζει το φεουδαρχικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο (ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας), ότι μπορεί να περάσει τις χασούρες στους φορολογούμενους, είναι πάρα πολύ γελασμένο.
Σε κάθε περίπτωση, αν και θα ήθελα πάρα πολύ να δω τις χασούρες να τις μοιράζονται οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας, η Ισπανία είναι σε καλό δρόμο, διότι κάνει τα σωστά βήματα όπως θα πρέπει να τα κάνει, σε αντίθεση με εμάς, που δεν έχουμε κάνει τίποτα από αυτά που θα έπρεπε να είχαμε κάνει όσον αφορά το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Και ο λόγος που η αγορά μηδενίζει μια τραπεζική μετοχή, είναι διότι γνωρίζει ότι όταν το κράτος θα μπει να ανακεφαλαιοποίησει την όποια τράπεζα, θα το κάνει διοχετεύοντας Tier 1 κεφάλαια και αυτό σημαίνει dilution. Ή μπορεί να γίνει όπως έγινε στην περίπτωση της Proton (που είναι και η πιο σωστή), όπου απλά διαγράφηκαν οι μετοχές και δημιουργήθηκε ένα νέο νομικό πρόσωπο.
Και στις δυο περιπτώσεις, η αγορά πουλάει πρώτα και κάνει ερωτήσεις αργότερα.
Αν γίνει σωστά η δουλειά, ο φορολογουμένος θα πάρει τα λεφτά του πίσω και ίσως βγάλει και κέρδος, διότι θα μεταπουλήσει την τράπεζα μελλοντικά. Για όποιον έχει παρακολουθήσει τι έχει γίνει με το αμερικανικό πρόγραμμα TARP, η αμερικανική κυβέρνηση έχει ήδη βγάλει κέρδος και έχει ακόμα συμμετοχή σε 360 μικρές τράπεζες να πουλήσει.
Τι γίνεται όμως όταν τα ποσά που απαιτούνται να βάλει ο φορολογουμένος είναι πολύ περισσότερα από τα λεφτά που αναμένει να πάρει πίσω πουλώντας την τράπεζα μελλοντικά;
Σε αυτή την περίπτωση, σειρά για χασούρα έχουν οι ομολογιούχοι και λοιποί πιστωτές της τράπεζας. Με αυτό εννοούμε τα διάφορα υβριδικά κεφάλαια που έχει εκδώσει η τράπεζα.
Πρώτα από όλα στη λίστα είναι τα υβριδικά κατωτέρας εξασφάλισης και στη συνέχεια τα ανωτέρας εξασφάλισης και πάσης φύσεως υβριδικού χρεογράφου στο ενδιάμεσο όπως προνομιούχες μετοχές, μετατρέψιμες ομολογίες κτλ.
Όλοι αυτοί λοιπόν θα μπουν στη σειρά για χασούρες, διότι είναι λεφτά που κάνει η τράπεζα να τους δώσει αλλά δεν τα έχει και θα πρέπει όλοι αυτοί να αναλάβουν τις επενδυτικές τους ευθύνες. Η ευθύνη της λανθασμένης επενδυτικής επιλογής επιβαρύνει τον επενδυτή. Όπως δεν μπορεί ένας μέτοχος της ΕΤΕ, που την αγόρασε στα 40 ευρώ, να επικαλεστεί επιστροφή χρημάτων, έτσι και δεν μπορεί κανείς ομολογιούχος να επικαλεστεί επιστροφή χρημάτων. Διότι όπως ο μέτοχος, έτσι και ο ομολογιούχος έκαναν επενδυτική τοποθέτηση. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, οι επενδυτικές τοποθετήσεις ενέχουν ρίσκο.
Διότι όταν έρθει η στιγμή να αποφασιστεί ποιος θα πάρει τη χασούρα, μεταξύ του φορολογούμενου ή του επενδυτή, το σωστό, κατά την φιλελεύθερη ιδεολογία και αντίληψη, είναι τη χασούρα να την πάρει ο επενδυτής και όχι ο φορολογουμένος (και όσοι σας λένε τα περί του αντιθέτου, δεν είναι φιλελεύθεροι. Α ναι, και τα περί του Moral Hazard που ορισμένοι επικαλούνται, να τα έλεγαν πριν μερικά χρόνια όχι σήμερα).
Όσοι πρόσεξαν προχθές την είδηση στο Capital.gr, αυτό περίπου θα γίνει στην Ισπανία και ελπίζω το ίδιο να γίνει και στο πανευρωπαϊκό τραπεζικό σύμπλεγμα:
Οι κάτοχοι μετοχών ή υβριδικών εργαλείων των ισπανικών τραπεζών που θα λάβουν δάνειο από την Ευρωζώνη ενδέχεται να δουν το μηδενισμό της αξίας της επένδυσης τους σύμφωνα με προσχέδιο των όρων της ισπανικής συμφωνίας ανακεφαλαιοποίησης ύψους 100 δισ. ευρώ.
Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, στο προσχέδιο αναφέρεται πως οι τράπεζες που θα λάβουν κρατική βοήθεια θα συνεισφέρουν στο κόστος της αναδιάρθρωσης όσο το δυνατό περισσότερο με δικούς τους πόρους.
Στο κείμενο σημειώνεται πως οι υφιστάμενοι μέτοχοι των τραπεζών που θα λάβουν βοήθεια, όπως και οι κάτοχοι υβριδικού χρέους που έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις μετοχές, θα είναι οι πρώτοι πως θα δουν την αξία της επένδυσής τους να απομειώνεται πλήρως.
Δυστυχώς για τους Ισπανούς, οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας έχουν ασυλία έναντι ζημιών (όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν). Τις χασούρες λοιπόν, εκτός βέβαια από τους μετόχους, θα τις αναλάβουν αποκλειστικά όλοι αυτοί που θεωρούνται subordinated στους prime debt holders. Με λίγα λόγια, τις χασούρες θα τις αναλάβουν σχεδόν αποκλειστικά οι Ισπανοί καταθέτες, διότι αυτοί (από ό,τι διάβασα) είναι που έχουν αγοράσει τα υβριδικά χρεόγραφα κατωτέρας εξασφάλισης και αυτοί είναι που θα πληρώσουν τη νύφη (υποψιάζομαι ότι το ίδιο έχει γίνει και στην Ελλάδα, όπου τα τμήματα private banking έχουν μεταπουλήσει πολλά από αυτά τα προϊόντα στους καταθέτες τους).
Η αλήθεια είναι ότι εξ ορισμού αυτοί θα πλήρωναν τη νύφη έτσι και αλλιώς, διότι εξ ορισμού είναι κατωτέρας εξασφάλισης. Αλλά ειδικά στην περίπτωση της Ισπανίας, τα ομόλογα πρώτης κυριότητας είναι τόσα πολλά, που κυριολεκτικά θα μπορούσε να λυθεί το τραπεζικό πρόβλημα της Ισπανίας (και της Ιρλανδίας να τονίσω) αναγκάζοντας σχεδόν το σύνολο των υβριδικών κεφαλαίων να πάρουν τη ζημιά τους (το αν ορισμένα από αυτά είναι το αποτέλεσμα του LTRO λίγο με ενδιαφέρει).
Εγώ ένα έχω να πω, χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν και αν δεν αλλάξει αυτή η ασυλία που έχουν οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας στην Ευρώπη, το τραπεζικό πρόβλημα στην Ευρώπη δεν θα λυθεί με τίποτα, διότι η μόχλευση είναι τόσο μεγάλη, που το ενεργητικό πολλών τραπεζικών συστημάτων είναι πολύ μεγαλύτερο από το ΑΕΠ την εδρεύουσας χώρας.
Και αν νομίζει το φεουδαρχικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο (ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας), ότι μπορεί να περάσει τις χασούρες στους φορολογούμενους, είναι πάρα πολύ γελασμένο.
Σε κάθε περίπτωση, αν και θα ήθελα πάρα πολύ να δω τις χασούρες να τις μοιράζονται οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας, η Ισπανία είναι σε καλό δρόμο, διότι κάνει τα σωστά βήματα όπως θα πρέπει να τα κάνει, σε αντίθεση με εμάς, που δεν έχουμε κάνει τίποτα από αυτά που θα έπρεπε να είχαμε κάνει όσον αφορά το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ
12-7-2012