Ο… σεΐχης Σόιμπλε
Σκίτσο Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ
1.
«Εάν δε δράσουμε τώρα, τότε ο νότος της Ευρώπης κινδυνεύει να χάσει μία ολόκληρη γενιά»: ποιος το λέει αυτό; Μα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε. Και που το λέει; Στην περίφημη, πλέον, επιστολή του, προς το συνάδελφο του υπουργό Οικονομίας της χώρας Ρέσλερ. Πρόκειται, αναμφίβολα, για την αποθέωση του λαικισμού, αν όχι του κυνισμού στη σημερινή Ευρώπη: αυτό είναι η ξαφνική «επιφοίτηση» Σόιμπλε.
Επειτα από μια τριετία και πλέον πολιτικής που ισοπέδωσε μια σειρά από χώρες και την οποία ο ίδιος εμπνεύστηκε, οργάνωσε και εφάρμοσε δια σιδηράς χείρας, ο υπουργός Σόιμπλε διαπιστώνει τώρα, ξαφνικά, ότι απαιτείται «άμεση δράση» για να μη χαθεί μία γενιά στο νότο της Ευρώπης. Όμως η γενιά αυτή ουσιαστικά ήδη χάθηκε – και φυσικά, ο Σόιμπλε το γνωρίζει, είναι εν πολλοίς δικό του έργο. Δεν μπορεί λοιπόν να το ανακάλυψε την περασμένη εβδομάδα, έτσι ξαφνικά. Τόσα χρόνια, αυτό το ζήτημα ουδέποτε τον απασχόλησε. Τώρα τι τον έπιασε τέτοια βία;
Λίγους μόλις μήνες πριν από τις γερμανικές εκλογές, ο υπουργός Οικονομικών προσπαθεί να μαζέψει τον – καταμετρημένο από τη Eurostat – καλπάζοντα πλέον αντιευρωπαισμό που εκδηλώνεται σε μία σειρά από χώρες τόσο του νότου όσο και του βορρά. Χρειάζεται να έχει όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις το επόμενο τετράμηνο όχι μόνον στη Γερμανία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Οσο μεγαλύτερη η ηρεμία, τόσο μεγαλύτερη και η δυνατότητα να λέει ότι το Βερολίνο έχει οδηγήσει καλά την Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, μέσα στην ίδια τη Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες αντίπαλοί του, έπειτα από αυτή τη «στροφή», πρέπει να τοποθετηθούν υπό διαφορετική οπτική γωνία στην ατζέντα της αντιπαράθεσης: δεν θα κάνουν εκείνοι «τον καλό» που σκέπτεται τους νέους και το ευρωπαικό όραμα, μπορεί , ανέτως, με μία μόνον επιστολή, να τον κάνει και ο Σόιμπλε.
Όμως σημασία έχει και η μέθοδος που ακολουθεί: όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει να «περάσει» κάτι όλα αυτά τα χρόνια, δεν στέλνει επιστολές και δη σε κυβερνητικούς συναδέλφους του: ούτε οι αποφάσεις για την Κύπρο πάρθηκαν δι επιστολών εντός της γερμανικής κυβέρνησης, ούτε η απόρριψη των ευρωομολόγων έγινε με τέτοιο τρόπο, ούτε η αναθεώρηση των ευρωπαικών συμφώνων, ούτε η διαμόρφωση των μηχανισμών «διάσωσης» και των μέτρων που αυτοί κλήθηκαν να εφαρμόσουν. Τίποτα απ’ όσα έγιναν αυτά τα χρόνια δεν έγινε έτσι, όπως απολύτως τίποτα δεν έγινε με αυτή την οπτική γωνία, της «χαμένης γενιάς».
Φυσικά, δίπλα σε όλα αυτά, υπάρχουν και άλλα οφέλη: οι γερμανικές επιχειρήσεις θα καλοδεχθούν προφανώς μία σειρά από τέτοια δάνεια για τα οποία δεν ξέρουμε σήμερα απολύτως τίποτα. Αλλωστε, μέχρι να προχωρήσουν οι σχετικές συζητήσεις, ο προεκλογικός καιρός θα παρέρχεται…
Καλό λοιπόν θα ήταν ο υπουργός Σόιμπλε να εγκαταλείψει το σπορ του λαικισμού. Και να μην θεωρεί ότι μπορεί να κοροιδεύει κατ αυτό τον τρόπο χώρες ολόκληρες και εκατομμύρια ανθρώπους που η εμμονή του σε μία πολιτική εσωτερικών πτωχεύσεων έχει οδηγήσει στην απελπισία από την οποία ασφαλώς και δεν θα τους βγάλουν τα υποτιθέμενα, ή, έστω, αν υπάρξουν, πραγματικά αυτά δάνεια. Δεν θα λύσουν αυτά το πρόβλημα το οποίο ο ίδιος δημιούργησε μέσα από τους χειρισμούς αξιοποίησης της κρίσης χρέους προς όφελος της χώρας του.
Αν πάντως επιμένει να… «βοηθήσει», ας κάνει μία άλλη καλή αρχή: ας δει λ.χ. τη μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου του Κιέλου που έχει μετρήσει πόσες δεκάδες δις ευρώ ζεστό χρήμα έχει κερδίσει η Γερμανία από την κρίση λόγω των διαφορών επιτοκίων δανεισμού μέσα σε ένα δήθεν «κοινό» νόμισμα, κι ας μοιράσει αυτά τα λεφτά… Ή, ας θυμηθεί τα ευρωομόλογα, για τα οποία παρακαλούσαν ακόμα και ο Μπαρόζο ή ο βαν Ρομπάι κι ας τα βάλει στο τραπέζι από το οποίο με βία τα εξεδίωξε. Όμως, ας σταματήσει να υπόσχεται ότι θα «μοιράσει ρολόγια», ως άλλος σείχης του ’60…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΟΥΧΟΣ
''ΒΗΜΑ''
28-5-2013
Σκίτσο Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ
2.
Τα όψιμα αυτά κροκοδείλια του Σόιμπλε, τι σημαίνουν;
Εστω και αργά –ίσως, όμως, πολύ αργά πια για εμάς–, το κατάλαβαν επιτέλους όλοι: τρία χρόνια τώρα, η Ευρώπη τρώει διαρκώς τις σάρκες της κυρίως εξαιτίας της πολιτικής της Γερμανίας. Το κατάλαβε (;) και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο αρχιτέκτονας αυτής ολέθριας πολιτικής. Εμειναν ξαφνικά… εμβρόντητοι όσοι διάβασαν το σχέδιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για χορήγηση εγγυημένων δανείων από την κρατική επενδυτική τράπεζα KfW σε αντίστοιχα τραπεζικά ιδρύματα των χωρών που αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση, προκειμένου να τα διοχετεύσουν σε επιχειρήσεις, το οποίο αποκάλυψε το περιοδικό Der Spiegel. Αμέσως, όμως, μετά, στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ, δήλωσε πως τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν πρέπει να έχουν την ψευδαίσθηση (!) ότι μπορούν να μεταβιβάσουν την ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζές τους στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης (ΕΜΣ)!
Βεβαίως, ο Σόιμπλε σε χθεσινή ομιλία του δεν παρέλειψε να εξάρει, εξάλλου, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία διότι σημείωσαν «σημαντική» πρόοδο στη διαδικασία της προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και διευθέτησης των προβλημάτων τους όσον αφορά τα ελλείμματα και τα χρέη τους.
Αλλά δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτε... Αρκεί η αντίδραση των Σοσιαλδημοκρατών, που απέρριψαν τα σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Η ιδέα έρχεται πολύ καθυστερημένα και, εκτός αυτού, ένα συνολικό δάνειο αποτελεί το λάθος εργαλείο», δήλωσε ο υπεύθυνος του κόμματος για θέματα προϋπολογισμού Κάρστεν Σνάιντερ, ο οποίος επισήμανε ότι τα προηγούμενα τρία χρόνια η γερμανική κυβέρνηση απαιτούσε αποκλειστικά δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ αμφισβητεί κατά πόσον η αναπτυξιακή πολιτική έχει έως τώρα κάποιον ρόλο στη στρατηγική του Βερολίνου. «Η αυξανόμενη πλέον στην Ισπανία και σε άλλες χώρες ανεργία των νέων και ο αντιγερμανισμός ήταν, όμως, προβλέψιμα από την αρχή», τόνισε και προειδοποίησε ότι λόγω της απουσίας μηχανισμού ελέγχου της αντίστοιχης επενδυτικής τράπεζας της Ισπανίας, η ευθύνη θα μεταβιβαστεί στη συνέχεια στον Γερμανό φορολογούμενο.
Για «τα πρώτα δείγματα αναγνώρισης ότι η κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί με τη συνέχιση της λιτότητας μέχρι θανάτου» από μέρους της Αγκελας Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε λόγο η ειδική σε θέματα προϋπολογισμού από το κόμμα «Η Αριστερά», Γκεζίνε Λετς. Η ίδια, ωστόσο, τάχθηκε υπέρ ενός ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος, σημειώνοντας ότι ένα πρόγραμμα μονοψήφιου αριθμού δισεκατομμυρίων ευρώ δύσκολα θα αποδεικνυόταν επαρκές.
Πάντως, εγώ θα επισημάνω πως σίγουρα οι Γερμανοί αυτό που δεν θα έπρεπε να είχαν κάνει, είναι το να φτιάχνουν εξώφυλλα με τις σημαίες χωρών της Ευρώπης ως φέρετρα του ευρώ ή να λένε ολόκληρους λαούς «απατεώνες». Τα όψιμα αυτά δάκρυα, αν δεν είναι κροκοδείλια, είναι τουλάχιστον προϊόν καταστροφικής ανοησίας... Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία κέρδισε πολλά από όλα αυτά: είναι πια μετρημένο και με νούμερα, οι ίδιοι το έχουν μετρήσει. Δεν είναι, όμως, μόνον οι μετρήσεις και τα δημοσιεύματα πανικού για το μέλλον της Ευρώπης που ξαφνικά πληθαίνουν, ανακαλύπτοντας την πυρίτιδα που κυριολεκτικώς έχει βάλει η γερμανική πολιτική στα θεμέλιά της. Είναι και πολλά άλλα.
Τέλος, σε αυτά που μας αφορούν, ιδιαίτερα σημαντική είναι η ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής της Ν.Δ. Πρ. Παυλόπουλος για τα «οκτακόσια πενήντα βουλεύματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις που παραμένουν στα «αζήτητα»! Οκτακόσια πενήντα βουλεύματα που περιέχουν δικαστικά στοιχεία για τις πολεμικές αποζημιώσεις από τις καταστροφές των στρατευμάτων κατοχής παραμένουν στα «αζήτητα» του Εφετείου Αθηνών, ενώ είναι άγνωστο αν τα αρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών, που χειρίζονται το όλο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, γνωρίζουν την ύπαρξή τους και πολύ περισσότερο το περιεχόμενό τους.
Πρόκειται για μία ακόμη διάσταση στο θέμα των γερμανικών οφειλών προς τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Το θέμα φέρνει στο φως ο βουλευτής της Ν.Δ. Πρ. Παυλόπουλος με ερώτησή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτη και ζητεί αντίγραφα των δικογραφιών αυτών να περιέλθουν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το οποίο έχει επιληφθεί της όλης υπόθεσης μετά και τα σχετικά στοιχεία που συγκέντρωσε και του παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών.
Αξίζει να επισημανθεί πως μετά τη διάλυση του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου, οι σχετικές δικογραφίες και τα παραπεμπτικά βουλεύματα παραδόθηκαν, για τα περαιτέρω, στο Εφετείο Αθηνών, όπου φυλάσσονται έως σήμερα τα πρωτότυπά τους.
ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
27-5-2013