Δεύτερο μέτωπο
(...)
Η συνύπαρξη για πάνω από χίλια χρόνια θρησκειών, αιρέσεων και εθνικών κοινοτήτων κατέρρευσε αμετάκλητα στη Συρία, ενώ η ντε φάκτο τριχοτόμηση της Λιβύης σε Τριπολιτάνια, Κυρηναϊκή και Φεζάν φέρνει στη Νότια Ευρώπη και το κύμα προσφύγων από τη σπαρασσόμενη Υποσαχάρια Αφρική όπου μαίνονται οι συγκρούσεις τζιχαντιστών και χριστιανικών πληθυσμών. Ετσι, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, η πλειονότητα των προσφύγων δεν θα θέλουν αλλά και δεν θα μπορούν να γυρίσουν στις γενέτειρές τους που θα σαρωθούν από τη μία ή την άλλη εκδοχή εθνοκάθαρσης.
(...)
Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ
Η χωρίς προηγούμενο ανθρωπιστική καταστροφή, που καταγράφεται σε σημείο παροξυσμού στη Μεσόγειο από τα ακριτικά ελληνικά νησιά μέχρι τη Λαμπεντούζα, είναι ένα δεύτερο μέτωπο της ΕΕ και έχει ένα κοινό παρονομαστή με την κρίση στην Ευρωζώνη:
Απαιτείται ενδοευρωπαϊκή αλληλεγγύη χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις και κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, όχι στη χαλαρότητα της διακυβερνητικής συνεργασίας αλλά στο πλαίσιο πολιτικής Ενωσης.
Αν κάποιοι στη Βόρεια Ευρώπη πιστεύουν ακόμη στο τείχος του Δουβλίνου 2 που μετατρέπει Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα ως τάφρο πριν από την περιτειχισμένη μεσαιωνική πόλη και την προστατεύει από πρόσφυγες και μετανάστες, ζουν σε άλλον πλανήτη. Ο ποταμός Ρίο Γκράντε μεταξύ Μεξικού και ΗΠΑ είναι η πιο οχυρωμένη και ελεγχόμενη μεθόριος του κόσμου, μπροστά στην οποία το Τείχος του Βερολίνου θα φάνταζε σαν φράκτης σε αγροικία. Την παραβιάζουν εκατομμύρια Μεξικανών κάθε χρόνο, που έχουν χρησιμότητα ως παράνομοι και υψηλό για τους εργοδότες κόστος ως νόμιμοι μετανάστες. Οι υστερικές κραυγές για τους κινδύνους μιας κοινής πανευρωπαϊκής διαχείρισης των προσφύγων, πέραν των παράκτιων χωρών της Μεσογείου, θυμίζουν αυτόν που σκότωσε τους γονείς του και ζητά επιείκεια από το δικαστήριο ως ορφανός! Η κατάρρευση οριστική και αμετάκλητη της Λιβύης και της Συρίας ως ενιαίων χωρών είναι σε μεγάλο βαθμό εγκληματική ευθύνη παρέμβασης της Δύσης.
Η συνύπαρξη για πάνω από χίλια χρόνια θρησκειών, αιρέσεων και εθνικών κοινοτήτων κατέρρευσε αμετάκλητα στη Συρία, ενώ η ντε φάκτο τριχοτόμηση της Λιβύης σε Τριπολιτάνια, Κυρηναϊκή και Φεζάν φέρνει στη Νότια Ευρώπη και το κύμα προσφύγων από τη σπαρασσόμενη Υποσαχάρια Αφρική όπου μαίνονται οι συγκρούσεις τζιχαντιστών και χριστιανικών πληθυσμών. Ετσι, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, η πλειονότητα των προσφύγων δεν θα θέλουν αλλά και δεν θα μπορούν να γυρίσουν στις γενέτειρές τους που θα σαρωθούν από τη μία ή την άλλη εκδοχή εθνοκάθαρσης.
Εδώ ερχόμαστε στην αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών της ΕΕ να πουν την αλήθεια. Γνωρίζουν ότι μαζί με την παρατεταμένη λιτότητα, η ομολογία ότι η μόνιμη εγκατάσταση και αφομοίωση των περισσοτέρων προσφύγων είναι μονόδρομος θα γιγαντώσει την ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις, από τη λαϊκιστική αντιευρωπαϊκή μέχρι τη νεοναζιστική. Ειρωνεία της Ιστορίας χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά να θέλουν να φορτώσουν στον Νότο ένα κύμα προσφύγων για το οποίο έχουν βαριές ευθύνες, μια-δυο δεκαετίες πριν από την επερχόμενη δημογραφική τους κατάρρευση που θα τους οδηγήσει σε αναζήτηση μεταναστευτικών εισροών!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
20-4-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64173701