ΤΟ ΦΙΛΟΔΟΞΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ.Φτιάχνει εξοπλιστικό «Γίγαντα» στη γειτονιά μας...
Με την υλοποίηση ενός ιδιαίτερα φιλόδοξου προγράμματος ανάπτυξης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, που θα καταστήσει τη χώρα αυτάρκη σε εξοπλισμούς μέχρι το 2023, όταν θα συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, η Αγκυρα επιδιώκει να βάλει τις βάσεις για τη μετατροπή της σε περιφερειακή δύναμη, ανατρέποντας πλήρως τις ισορροπίες στην περιοχή.
.jpg)
Φτιάχνει εξοπλιστικό «Γίγαντα» στη γειτονιά μας
Οι μεγάλες απειλές ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Τουρκία τόσο στο κουρδικό μέτωπο, που παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν έχει προχωρήσει η διαδικασία ειρήνευσης, όσο και με Συρία, Ιράκ και Ιράν, αλλά και η φιλοδοξία της για ανάληψη ευρύτερου περιφερειακού ρόλου με λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο, στηνΚεντρική Ασία και στην Αφρική, καθιστούν πρώτη προτεραιότητα το μεγαλεπήβολο εξοπλιστικό πρόγραμμα.
«Η αποσταθεροποίηση στην περιοχή μας καταδεικνύει την ανάγκη να αναπτύξει η Τουρκία τη δική της πυραυλική και διαστημική τεχνολογία και να επεκτείνει την εθνική δυνατότητά της πέραν της ιδιότητας του απλού μέλους του ΝΑΤΟ», δήλωσε πριν από λίγες ήμερες ο Α. Νταβούτογλου στα εγκαίνια ενός νέου κέντρου δορυφορικής τεχνολογίας. Μάλιστα, ο Τούρκος πρωθυπουργός ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικός: «Η οικονομική και στρατιωτική δύναμη μιας χώρας πηγαίνουν παράλληλα. Η μοίρα μιας χώρας που δεν μπορεί να παράγει τα δικά της τανκς, τα μαχητικά και τα πλοία, παραδίδει την τύχη της στα χέρια εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν...».
0
0
Ανατρέπονται οι ισορροπίες.
Οι εξελίξεις αυτές βεβαίως αφορούν άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς για πρώτη φορά μετά το 1974 θα επιβεβαιωθεί με δραματικό τρόπο η απόλυτη ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων εις βάρος της χώρας μας, ενώ η ανάπτυξη και εγχώριας πλέον τεχνολογίας στη ναυπήγηση σεισμογραφικών σκαφών προσδίδει ένα ακόμη στρατηγικό πλεονέκτημα στην Αγκυρα. Επενδύοντας σχεδόν 11% του προϋπολογισμού της στο υπουργείο Αμυνας και στην αμυντική βιομηχανία, με αύξηση κατά 1 δισ. δολάρια μόνο το 2014 στην ανάπτυξη νέων προγραμμάτων, η Τουρκία ελπίζει ότι το 2023 θα έχει καταστεί μια σημαντική εξαγωγέας οπλικών συστημάτων κάθε είδους που θα της αποφέρουν 25 δισ. δολάρια τον χρόνο. Η καθέλκυση την περασμένη εβδομάδα του υπερσύγχρονου σεισμογραφικού σκάφους Turkuaz από τα ναυπηγεία της Τούζλα, σηματοδότησε την πλήρη αναβάθμιση των δυνατοτήτων της Τουρκίας σε έναν σημαντικό τομέα, αυτόν της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές ακόμη και σε μεγάλα βάθη.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μ. Αρίντς αλλά και ο υπουργός Ενέργειας Τ. Γιλντίζ που παραβρέθηκαν στην τελετή προανήγγειλαν την κατασκευή, από τα ίδια ναυπηγεία, πλωτής εξέδρας γεωτρήσεων την οποία θα χρησιμοποιήσει η Τουρκία εφόσον τα δύο πλοία Turkuaz και Barbaros συλλέξουν στοιχεία από τα οποία προκύπτει η ύπαρξη αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων.
Αυτή η εξέλιξη δεν αφορά μόνο την Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα, καθώς παραμένουν εν ισχύι έστω και αδρανοποιημένες οι δύο άδειες που είχε παραχωρήσει η Τουρκία στην κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ για διεξαγωγή ερευνών σε περιοχές που επικαλύπτουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Η απόκτηση και δεύτερου ερευνητικού σεισμογραφικού σκάφους από την Τουρκία και κυρίως η δυνατότητα ναυπήγησης σε σύντομο χρόνο και πλωτού γεωτρύπανου θέτει μια σημαντική πρόκληση για την Κύπρο, η οποία είναι έτοιμη να εμπλακεί σε νέο κύκλο διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, στη βάση της «αμοιβαίας» -όπως την ερμηνεύει η Αγκυρα- αποφυγής ερευνών στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Εάν οι συνομιλίες δεν προχωρήσουν και το πρόγραμμα εκμετάλλευσης των εντοπισμένων κοιτασμάτων στο Οικόπεδο 12 συνεχισθεί κανονικά, η Τουρκία θα έχει πλέον τη δυνατότητα να προκαλέσει τετελεσμένα κατ' αρχάς με την αποστολή των ερευνητικών σεισμογραφικών σκαφών και αμέσως μετά με την αποστολή και εγκατάσταση στην κυπριακή ΑΟΖ της πλατφόρμας γεωτρήσεων.
Οι πρώτες παραδόσεις
Η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας στηρίχτηκε αρχικά σε συμπαραγωγές και τώρα πλέον τουρκικές εταιρείες -κρατικές και ιδιωτικές- υλοποιούν μια σειρά προγραμμάτων με βασικούς μοχλούς την εταιρεία υψηλής τεχνολογίας ASELSAN, την ειδικευμένη σε πυραυλικά συστήματα Roketsam και τη μεγαλύτερη τουρκική βιομηχανία ντιζελοκινητήρων TUMOSA, καθώς και τα ναυπηγεία της Τούζλα. Ηδη έχουν παραδοθεί τα πρώτα επιθετικά ελικόπτερα τουρκικής κατασκευής, τα T129 ATAK, για τα οποία υπήρξε συνεργασία με την Ιταλία.
Στα τέλη Μαρτίου, σε συνάντηση που είχαν οι υφυπουργοί Αμυνας των δυο χωρών κ. Ντεμίρ και Αλφάνο, συμφωνήθηκε η επέκταση της συνεργασίας στη συμπαραγωγή και αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων. Τον περασμένο Δεκέμβριο το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας ενέκρινε τη συνεργασία της Lockheed Martin με την Ιταλία και την Τουρκία, όπου η Αγκυρα ανέλαβε την κατασκευή μηχανικών εξαρτημάτων των κινητήρων F135 που θα «φορέσουν» τα μαχητικά F-35.
Ηδη έχουν παραδοθεί στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό κορβέτες τύπου MILGEM, ενώ τρέχει το πρόγραμμα κατασκευής του διθέσιου εκπαιδευτικού αεροσκάφους Hurkus. Ιδιαίτερα σημαντικό μέρος του εξοπλιστικού προγράμματος της Τουρκίας είναι η κατασκευή για λογαριασμό των Ενόπλων Δυνάμεων μεγάλου αριθμού τεθωρακισμένων τύπου ALTAY, που θα αντικαταστήσουν τα παλιά M48. Τα τουρκικά τεθωρακισμένα κατασκευάζονται με εισαγωγή τεχνολογίας από τη νοτιοκορεατική Hyundai Rottem.
Η εταιρεία OTOKAR έχει αναλάβει την κατασκευή μιας σειράς θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, με πιο γνωστό το Arma 8x8. Η αεροναυπηγική εταιρεία ΤΑΙ που εργάζεται πυρετωδώς για την κατασκευή τουρκικού μαχητικού, από το 2010 δημιούργησε το μη επανδρωμένο ΑΝΚΑ, ενώ τον Φεβρουάριο η εταιρεία VESTEL παρουσίασε το υπερσύγχρονο μη επανδρωμένο αεροσκάφος με την ονομασία KARAYEL.
Διαστημική υπηρεσία
Το μεγάλο βάρος, όμως, η Τουρκία το ρίχνει στη δορυφορική και πυραυλική τεχνολογία. «Εάν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την επιβίωση του έθνους μας τα επόμενα 100 χρόνια πρέπει να κάνουμε όσες επενδύσεις απαιτούνται στη δορυφορική και πυραυλική τεχνολογία ώστε να αποκτήσουμε υποδομές παγκοσμίου επιπέδου σε αυτούς τους δυο τομείς», δήλωσε ο κ. Νταβούτογλου εγκαινιάζοντας το υπερσύγχρονο «Κέντρο Βολών, Δοκιμών και Αποτιμήσεων» στο πεδίο βολής Καραπινάρ, στην ιδιαίτερη πατρίδα του Τούρκου πρωθυπουργού, την Κόνια. Η Τουρκία έχει ήδη διαμορφώσει το σχέδιο για την ίδρυση και λειτουργία Διαστημικής Υπηρεσίας που θα εισαχθεί προς έγκριση στην τουρκική Εθνοσυνέλευση τις επόμενες εβδομάδες, ενώ διαθέτει τον δορυφόρο Turksat. Η Αγκυρα έχει στραφεί στην ανάπτυξη και πυραυλικών συστημάτων. Μάλιστα, ένας από τους λόγους του σκληρού παζαριού με ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία και Κίνα για την προμήθεια πυραυλικών συστημάτων είναι ακριβώς η εκβιαστική προσπάθεια εξασφάλισης πυραυλικής τεχνολογίας. Ηδη η Τουρκία έχει αναπτύξει την τεχνολογία τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων SOM-J και κατευθυνόμενων με λέιζερ πυραύλων Cirit, με τους οποίους έχουν εξοπλισθεί τα τουρκικά ελικόπτερα.
NIKOΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
5-4-2015
http://www.ethnos.gr/
article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64166978
Η Τουρκία μπροστά στην ελληνική κρίση
Δέσμευση τεράστιων περιοχών του Αιγαίου ως πεδίων βολής, πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, εμπλοκές τουρκικών με ελληνικά μαχητικά, όλα αυτά συνθέτουν ένα γνώριμο σκηνικό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Από το 1964, άλλωστε, η Τουρκία έχει καταδείξει ότι θεωρεί απολύτως θεμιτό να ασκεί πιέσεις στην Ελλάδα μέσω της στρατιωτικής της μηχανής. Η διαφορά είναι ότι, εδώ και αρκετά χρόνια, η ελληνοτουρκική ένταση είχε μεταφερθεί στην ανατολική Μεσόγειο. Στο Αιγαίο σημειώνονταν σποραδικά περιστατικά, που λειτουργούσαν περισσότερο ως υπόμνηση των τουρκικών θέσεων. Τους τελευταίους μήνες, όμως, το σκηνικό δείχνει να έχει αλλάξει, με την ένταση να επανέρχεται στο Αιγαίο. Επιπλέον, πέραν της στρατιωτικής πιέσεως, επανήλθαν και οι απόψεις περί «γκρίζων ζωνών».
Μία πρώτη ερμηνεία είναι ότι όσα συμβαίνουν συνδέονται με τις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας. Μετά το 2007, οι Ισλαμιστές συγκρούσθηκαν με τον στρατό, που ήταν θεματοφύλακας των κεμαλικών αρχών. Η ηγεσία του στρατεύματος σταμάτησε την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και περιορίσθηκε σε αγώνα επιβιώσεως. Ο νέος εχθρός του Ερντογάν μετά το 2013, το κίνημα Γκιουλέν, οδήγησε στην αποκατάσταση των σχέσεων κυβερνήσεως-στρατού. Εν πολλοίς, τα πράγματα δείχνουν να επιστρέφουν στην παλιά «καλή» εποχή, όπου οι στρατιωτικοί είναι επιθετικοί, διότι (υποτίθεται ότι) λειτουργούν αυτονομημένοι από το υπόλοιπο σύστημα, εν αντιθέσει προς τους πολιτικούς που είναι πιο διαλλακτικοί. Πρόκειται για μια αποδεκτή ερμηνεία που δεν εξηγεί για ποιο λόγο υπάρχει η ένταση, ειδικώς τους τελευταίους μήνες. Επίσης, η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» επανήλθε από πολιτικούς και όχι στρατιωτικούς.
Μια άλλη άποψη είναι ότι οι Τούρκοι κουράσθηκαν να περιμένουν. Είχαν προχωρήσει ήδη από το 2014 σε συγκεκριμένες προτάσεις για την υιοθέτηση πρακτικών στο Αιγαίο, που θα μείωναν τις καθημερινές εντάσεις. Η επί πολλούς μήνες απροθυμία της ελληνικής πλευράς να απαντήσει, οδήγησε στην κλασική μέθοδο: άσκηση πιέσεων διά της στρατιωτικής οδού. Και αυτή η άποψη ανταποκρίνεται μόνον εν μέρει στην αλήθεια. Είναι γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες του 2014 η Τουρκία ζήτησε να συζητηθούν τα πεδία βολής στο Αιγαίο και η ελληνική πλευρά δεν έχει απαντήσει. Τα πεδία βολής, όμως, υφίστανται ως θέμα από τη δεκαετία του 1970. Επιπλέον, από το 2008 οι Τούρκοι προτείνουν κατά καιρούς μέτρα και νέες πρακτικές, που απορρίπτονται είτε ευθέως είτε εμμέσως, λόγω του ότι επιχειρούν να αλλάξουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Δεν υπήρξε, όμως, τέτοια ένταση.
Μία τρίτη άποψη λέει ότι η τουρκική στάση αποτελεί απάντηση στον νέο υπουργό Εθνικής Αμυνας, που «προκαλεί» με διάφορους τρόπους. Υπήρξε, άλλωστε, και σχετικό τουρκικό διάβημα. Στην πραγματικότητα, πλην της καταθέσεως στεφάνου στα Ιμια, ο κ. Καμμένος δεν κάνει κάτι διαφορετικό από τους προκατόχους του, επισκεπτόμενος φυλάκια σε ακριτικές περιοχές. Αντιθέτως, το διάβημα επιβεβαιώνει πόσο προσεκτικά παρακολουθεί η Τουρκία τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Η προσπάθεια διαχωρισμού του κ. Καμμένου από την υπόλοιπη κυβέρνηση δείχνει ότι η Αγκυρα είναι καλά διαβασμένη ως προς τις εσωτερικές ισορροπίες της κυβερνήσεως.
Το μείζον, που δεν πρέπει να ξεχνάμε σε όλες αυτές τις προσπάθειες ερμηνείας της πολιτικής της γείτονος χώρας, είναι ότι η Τουρκία προσπαθεί παγίως να εκμεταλλευθεί περιόδους ελληνικής αδυναμίας. Ο κατάλογος είναι μακρύς.
Κατοχή:
Ενώ η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή, οι τουρκικές αρχές επέβαλαν στους Ελληνες της Κωνσταντινουπόλεως τον ειδικό φόρο περιουσίας, το βαρλίκι, που διέλυσε οικονομικά πολλούς ομογενείς.
Σεπτεμβριανά 1955:
Το 1955, ενώ στην Ελλάδα υπήρχε κενό εξουσίας λόγω του θανάτου του πρωθυπουργού Παπάγου, το τουρκικό κράτος οργάνωσε τα Σεπτεμβριανά κατά της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη.
Δικτατορία 1967-1974:
Το 1967 με την αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και το 1974 με την εισβολή στο νησί, η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τη διπλωματική απομόνωση στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα λόγω του δικτατορικού καθεστώτος.
Κρίση στα Ιμια:
Το 1996, η κρίση στα Ιμια έγινε σε μια μεταβατική περίοδο, ύστερα από πολύμηνη απουσία πολιτικής ηγεσίας.
Από το 2010 και μετά, η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που διέρχεται η χώρα, μας έχει αποδυναμώσει διεθνώς. Το διπλωματικό μας κεφάλαιο χρησιμοποιείται πρωτίστως στον οικονομικό τομέα, ενώ θα χρειασθούν πολλές προσπάθειες για να αποκατασταθεί το διεθνές κύρος της Ελλάδος. Είναι γεγονός ότι έως τώρα η Τουρκία δεν προσπάθησε να εκμεταλλευθεί με ακραίες ενέργειες την οικονομική κρίση στην οποία είμαστε βυθισμένοι. Αποτρεπτικά λειτουργεί, αφενός η εμπλοκή της με τη Συρία, το ιρακινό Κουρδιστάν και τους Κούρδους και, αφετέρου, το γεγονός ότι η οικονομική κρίση έχει στρέψει τη διεθνή προσοχή στην Ελλάδα. Απροκάλυπτοι τυχοδιωκτισμοί εκ μέρους της Τουρκίας θα δημιουργούσαν διεθνώς άσχημη εντύπωση.
Οι περισσότερες από τις ερμηνείες που προαναφέρθηκαν (με βασικότερη την επιστροφή του στρατού) για να εξηγήσουν την ξαφνική ένταση στο Αιγαίο έχουν αντίκρισμα. Μη γελιόμαστε, όμως. Το βασικό κίνητρο της Τουρκίας είναι να εκμεταλλευθεί την τρέχουσα ελληνική αδυναμία. Υπ’ αυτό το πρίσμα, είναι σαφές ότι τα προβλήματα θα ενταθούν περαιτέρω τους επόμενους μήνες.
5-4-2015
Αγγελος Μ. Συρίγος,
δικηγόρος, επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μόλις εξέδωσε το βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» (εκδ. Πατάκη) που καλύπτει την περίοδο από το 1922 έως σήμερα.
ΠΗΓΗ:http://www.kathimerini.gr/810297/opinion/epikairothta/politikh/h-toyrkia-mprosta-sthn-ellhnikh-krish
Η Τουρκία μπροστά στην ελληνική κρίση
Δέσμευση τεράστιων περιοχών του Αιγαίου ως πεδίων βολής, πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, εμπλοκές τουρκικών με ελληνικά μαχητικά, όλα αυτά συνθέτουν ένα γνώριμο σκηνικό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Από το 1964, άλλωστε, η Τουρκία έχει καταδείξει ότι θεωρεί απολύτως θεμιτό να ασκεί πιέσεις στην Ελλάδα μέσω της στρατιωτικής της μηχανής. Η διαφορά είναι ότι, εδώ και αρκετά χρόνια, η ελληνοτουρκική ένταση είχε μεταφερθεί στην ανατολική Μεσόγειο. Στο Αιγαίο σημειώνονταν σποραδικά περιστατικά, που λειτουργούσαν περισσότερο ως υπόμνηση των τουρκικών θέσεων. Τους τελευταίους μήνες, όμως, το σκηνικό δείχνει να έχει αλλάξει, με την ένταση να επανέρχεται στο Αιγαίο. Επιπλέον, πέραν της στρατιωτικής πιέσεως, επανήλθαν και οι απόψεις περί «γκρίζων ζωνών».
Μία πρώτη ερμηνεία είναι ότι όσα συμβαίνουν συνδέονται με τις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας. Μετά το 2007, οι Ισλαμιστές συγκρούσθηκαν με τον στρατό, που ήταν θεματοφύλακας των κεμαλικών αρχών. Η ηγεσία του στρατεύματος σταμάτησε την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και περιορίσθηκε σε αγώνα επιβιώσεως. Ο νέος εχθρός του Ερντογάν μετά το 2013, το κίνημα Γκιουλέν, οδήγησε στην αποκατάσταση των σχέσεων κυβερνήσεως-στρατού. Εν πολλοίς, τα πράγματα δείχνουν να επιστρέφουν στην παλιά «καλή» εποχή, όπου οι στρατιωτικοί είναι επιθετικοί, διότι (υποτίθεται ότι) λειτουργούν αυτονομημένοι από το υπόλοιπο σύστημα, εν αντιθέσει προς τους πολιτικούς που είναι πιο διαλλακτικοί. Πρόκειται για μια αποδεκτή ερμηνεία που δεν εξηγεί για ποιο λόγο υπάρχει η ένταση, ειδικώς τους τελευταίους μήνες. Επίσης, η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» επανήλθε από πολιτικούς και όχι στρατιωτικούς.
Μια άλλη άποψη είναι ότι οι Τούρκοι κουράσθηκαν να περιμένουν. Είχαν προχωρήσει ήδη από το 2014 σε συγκεκριμένες προτάσεις για την υιοθέτηση πρακτικών στο Αιγαίο, που θα μείωναν τις καθημερινές εντάσεις. Η επί πολλούς μήνες απροθυμία της ελληνικής πλευράς να απαντήσει, οδήγησε στην κλασική μέθοδο: άσκηση πιέσεων διά της στρατιωτικής οδού. Και αυτή η άποψη ανταποκρίνεται μόνον εν μέρει στην αλήθεια. Είναι γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες του 2014 η Τουρκία ζήτησε να συζητηθούν τα πεδία βολής στο Αιγαίο και η ελληνική πλευρά δεν έχει απαντήσει. Τα πεδία βολής, όμως, υφίστανται ως θέμα από τη δεκαετία του 1970. Επιπλέον, από το 2008 οι Τούρκοι προτείνουν κατά καιρούς μέτρα και νέες πρακτικές, που απορρίπτονται είτε ευθέως είτε εμμέσως, λόγω του ότι επιχειρούν να αλλάξουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Δεν υπήρξε, όμως, τέτοια ένταση.
Μία τρίτη άποψη λέει ότι η τουρκική στάση αποτελεί απάντηση στον νέο υπουργό Εθνικής Αμυνας, που «προκαλεί» με διάφορους τρόπους. Υπήρξε, άλλωστε, και σχετικό τουρκικό διάβημα. Στην πραγματικότητα, πλην της καταθέσεως στεφάνου στα Ιμια, ο κ. Καμμένος δεν κάνει κάτι διαφορετικό από τους προκατόχους του, επισκεπτόμενος φυλάκια σε ακριτικές περιοχές. Αντιθέτως, το διάβημα επιβεβαιώνει πόσο προσεκτικά παρακολουθεί η Τουρκία τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Η προσπάθεια διαχωρισμού του κ. Καμμένου από την υπόλοιπη κυβέρνηση δείχνει ότι η Αγκυρα είναι καλά διαβασμένη ως προς τις εσωτερικές ισορροπίες της κυβερνήσεως.
Το μείζον, που δεν πρέπει να ξεχνάμε σε όλες αυτές τις προσπάθειες ερμηνείας της πολιτικής της γείτονος χώρας, είναι ότι η Τουρκία προσπαθεί παγίως να εκμεταλλευθεί περιόδους ελληνικής αδυναμίας. Ο κατάλογος είναι μακρύς.
Κατοχή:
Ενώ η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή, οι τουρκικές αρχές επέβαλαν στους Ελληνες της Κωνσταντινουπόλεως τον ειδικό φόρο περιουσίας, το βαρλίκι, που διέλυσε οικονομικά πολλούς ομογενείς.
Σεπτεμβριανά 1955:
Το 1955, ενώ στην Ελλάδα υπήρχε κενό εξουσίας λόγω του θανάτου του πρωθυπουργού Παπάγου, το τουρκικό κράτος οργάνωσε τα Σεπτεμβριανά κατά της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη.
Δικτατορία 1967-1974:
Το 1967 με την αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και το 1974 με την εισβολή στο νησί, η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τη διπλωματική απομόνωση στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα λόγω του δικτατορικού καθεστώτος.
Κρίση στα Ιμια:
Το 1996, η κρίση στα Ιμια έγινε σε μια μεταβατική περίοδο, ύστερα από πολύμηνη απουσία πολιτικής ηγεσίας.
Από το 2010 και μετά, η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που διέρχεται η χώρα, μας έχει αποδυναμώσει διεθνώς. Το διπλωματικό μας κεφάλαιο χρησιμοποιείται πρωτίστως στον οικονομικό τομέα, ενώ θα χρειασθούν πολλές προσπάθειες για να αποκατασταθεί το διεθνές κύρος της Ελλάδος. Είναι γεγονός ότι έως τώρα η Τουρκία δεν προσπάθησε να εκμεταλλευθεί με ακραίες ενέργειες την οικονομική κρίση στην οποία είμαστε βυθισμένοι. Αποτρεπτικά λειτουργεί, αφενός η εμπλοκή της με τη Συρία, το ιρακινό Κουρδιστάν και τους Κούρδους και, αφετέρου, το γεγονός ότι η οικονομική κρίση έχει στρέψει τη διεθνή προσοχή στην Ελλάδα. Απροκάλυπτοι τυχοδιωκτισμοί εκ μέρους της Τουρκίας θα δημιουργούσαν διεθνώς άσχημη εντύπωση.
Οι περισσότερες από τις ερμηνείες που προαναφέρθηκαν (με βασικότερη την επιστροφή του στρατού) για να εξηγήσουν την ξαφνική ένταση στο Αιγαίο έχουν αντίκρισμα. Μη γελιόμαστε, όμως. Το βασικό κίνητρο της Τουρκίας είναι να εκμεταλλευθεί την τρέχουσα ελληνική αδυναμία. Υπ’ αυτό το πρίσμα, είναι σαφές ότι τα προβλήματα θα ενταθούν περαιτέρω τους επόμενους μήνες.
5-4-2015
Αγγελος Μ. Συρίγος,
δικηγόρος, επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μόλις εξέδωσε το βιβλίο του «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» (εκδ. Πατάκη) που καλύπτει την περίοδο από το 1922 έως σήμερα.
ΠΗΓΗ:http://www.kathimerini.gr/810297/opinion/epikairothta/politikh/h-toyrkia-mprosta-sthn-ellhnikh-krish
