Leonard Cohen ...



  Α. 

        Leonard Cohen - ''Can't Forget: 
A Souvenir of the Grand Tour'' (2015) 
Δεύτερο άλμπουμ μέσα σε λίγους μήνες για τον Leonard Cohen δεν είναι και λίγο πράγμα για έναν ογδοντάρη τραγουδοποιό. Παρ' όλα αυτά ο Καναδός δείχνει να είναι σε καλή φόρμα, αν κρίνουμε από τούτες τις λάιβ ερμηνείες αλλά και τον αυτοσαρκασμό του, όπως στο ακροτελεύτιο κομμάτι, το «Stages», σχετικά με το σεξ των ηλικιωμένων. Μερικά από τις ατελείωτες πρόβες, άλλα από τις συναυλίες, τα κομμάτια δείχνουν το γκρουπ να ρολάρει, το ίδιο και οι πάντοτε όμορφες γυναίκες της χορωδίας. Υπάρχουν δυο νέα τραγούδια, εκ των οποίων το εντελώς down- tempo μπλουζ «Never Gave Nobody Trouble» επικρατεί τού ποπίζοντος έτερου, ενώ ο βετεράνος αποδίδει χαλαρά το «La Manic» του Κεμπεκέζου συνθέτη Georges Dor.

 1.
 http://www.avgi.gr/article/5655244/kritikes
2. 
http://cohencentric.com/2015/03/17/its-official-leonard-cohen-cant-forget-live-album-tracks-sources-pre-order-info-more/
3. 
http://www.oldielyrics.com/l/leonard_cohen.html



LEONARD COHEN -"Light As The Breeze"

She stands before you naked
you can see it, you can taste it,
and she comes to you light as the breeze.
Now you can drink it or you can nurse it,
it don't matter how you worship
as long as you're
down on your knees.
So I knelt there at the delta,
at the alpha and the omega,
at the cradle of the river and the seas.
And like a blessing come from heaven
for something like a second
I was healed and my heart
was at ease.

O baby I waited
so long for your kiss
for something to happen,
oh something like this.

And you're weak and you're harmless
and you're sleeping in your harness
and the wind going wild
in the trees,
and it ain't exactly prison
but you'll never be forgiven
for whatever you've done
with the keys.

O baby I waited ...

It's dark now and it's snowing
O my love I must be going,
The river has started to freeze.
And I'm sick of pretending
I'm broken from bending
I've lived too long on my knees.

Then she dances so graceful
and your heart's hard and hateful
and she's naked
but that's just a tease.
And you turn in disgust
from your hatred and from your love
and comes to you
light as the breeze.

O baby I waited ...

There's blood on every bracelet
you can see it, you can taste it,
and it's Please baby
please baby please.
And she says, Drink deeply, pilgrim
but don't forget there's still a woman
beneath this
resplendent chemise.

So I knelt there at the delta,
at the alpha and the omega,
I knelt there like one who believes.
And the blessings come from heaven
and for something like a second
I'm cured and my heart
is at ease 





 Leonard Cohen - ''Field Commander Cohen''

[Verse 1]
Field Commander Cohen, he was our most important spy
Wounded in the line of duty
Parachuting acid into diplomatic cocktail parties
Urging Fidel Castro to abandon fields and castles.
Leave it all and like a man
Come back to nothing special
Such as waiting rooms and ticket lines
Silver bullet suicides
And messianic ocean tides
And racial roller-coaster rides
And other forms of boredom advertised as poetry

[Chorus]

I know you need your sleep now
I know your life's been hard
But many men are falling
Where you promised to stand guard

[Verse 2]
I never asked but I heard you cast your lot along with the poor
But then I overheard your prayer
That you be this and nothing more
Than just some grateful faithful woman's favourite singing millionaire
The patron Saint of envy and the grocer of despair
Working for the Yankee Dollar

[Chorus]

 I know you need your sleep now
I know your life's been hard
But many men are falling
Where you promised to stand guard

[Verse 3]
Ah, lover come and lie with me, if my lover is who you are
And be your sweetest self awhile until I ask for more, my child
Then let the other selves be wrong, yeah, let them manifest and come
Till every taste is on the tongue
Till love is pierced and love is hung
And every kind of freedom done, then oh
Oh my love, oh my love, oh my love
Oh my love, oh my love, oh my love





LEONARD COHEN -"Never Gave Nobody Trouble"

Couldn't pay the mortgage
And it broke my baby's heart
I couldn't pay the mortgage
It broke my baby's heart
I never gave nobody trouble
But it ain't too late to start

Don't wanna break no window
Don't wanna burn no car
Don't wanna break no window
And I don't wanna burn your car
You got the right to all your riches
But you let it go too far

You sail the mighty ocean
On a yacht designed for you
You sail the mighty ocean
On a yacht designed for you
Yeah, but the ocean's fake with garbage
You ain't gonna make it through

[Solo]

I never gave nobody trouble
I'm alone and ordinary
I never gave nobody trouble
I'm alone and ordinary
I said, I never gave nobody trouble
But you know god damn well that I can 




Leonard Cohen - ''Stages''

 Well my friends are gone and my hair is grey
I ache in the places where I used to play
And Im crazy for love but Im not coming on
Im just paying my rent every day
Oh in the tower of song

Im just paying my rent every day
Oh in the tower of song

I said to Hank Williams: how lonely does it get?
Hank williams hasnt answered yet
But I hear him coughing all night long
A hundred floors above me
In the tower of song






 Leonard Cohen - ''Choices''

I've had choices since the day that I was born
There were voices that told me right from wrong
If I had listened, no I wouldn't be here today
Living and dying with the choices I've made

I was tempted, by an early age I found
I liked drinkin', oh, and I never turned it down
There were loved ones but I turned them all away
Now I'm living and dying with the choices I've made

I've had choices since the day that I was born
There were voices that told me right from wrong
If I had listened, no I wouldn't be here today
Living and dying with the choices I've made

I guess I'm payin' for the things that I have done
If I could go back, oh, Lord knows I'd run
But I'm still losin' this game of life I play
Losing and dying with the choices I've made

I've had choices since the day that I was born
There were voices that told me right from wrong
If I had listened, no I wouldn't be here today
Living and dying with the choices I've made

Living and dying with the choices I've made


LEONARD COHEN -"The Night Comes On"
I went down to the place
Where I knew she lay waiting
Under the marble and the snow
I said, Mother I'm frightened
The thunder and the lightning
I'll never come through this alone
She said, I'll be with you
My shawl wrapped around you
My hand on your head when you go
And the night came on
It was very calm
I wanted the night to go on and on
But she said, Go back to the World
We were fighting in Egypt
When they signed this agreement
That nobody else had to die
There was this terrible sound
And my father went down
With a terrible wound in his side
He said, Try to go on
Take my books, take my gun
Remember, my son, how they lied
And the night comes on
It's very calm
I'd like to pretend that my father was wrong
But you don't want to lie, not to the young

We were locked in this kitchen
I took to religion
And I wondered how long she would stay
I needed so much
To have nothing to touch
I've always been greedy that way
But my son and my daughter
Climbed out of the water
Crying, Papa, you promised to play
And they lead me away
To the great surprise
It's Papa, don't peek, Papa, cover your eyes
And they hide, they hide in the World

Now I look for her always
I'm lost in this calling
I'm tied to the threads of some prayer
Saying, When will she summon me
When will she come to me
What must I do to prepare
When she bends to my longing
Like a willow, like a fountain
She stands in the luminous air
And the night comes on
And it's very calm
I lie in her arms and says, When I'm gone
I'll be yours, yours for a song

Now the crickets are singing
The vesper bells ringing
The cat's curled asleep in his chair
I'll go down to Bill's Bar
I can make it that far
And I'll see if my friends are still there
Yes, and here's to the few
Who forgive what you do
And the fewer who don't even care
And the night comes on
It's very calm
I want to cross over, I want to go home
But she says, Go back, go back to the World





Leonard Cohen - ''I Can't Forget''

I stumbled out of bed
I got ready for the struggle
I smoked a cigarette
And I tightened up my gut
I said this can't be me
Must be my double
And I can't forget, I can't forget
I can't forget but I don't remember what

I'm burning up the road
I'm heading down to Phoenix
I got this old address
Of someone that I knew
It was high and fine and free
Ah, you should have seen us
And I can't forget, I can't forget
I can't forget but I don't remember who

I'll be there today
With a big bouquet of cactus
I got this rig that runs on memories
And I promise, cross my heart
They'll never catch us
But if they do, just tell them it was me

Yeah I loved you all my life
And that's how I want to end it
The summer's almost gone
The winter's tuning up
Yeah, the summer's gone
But a lot goes on forever
And I can't forget, I can't forget
I can't forget but I don't remember what





 LEONARD COHEN - "Got A Little Secret"

I've got a little secret
You've got to promise not to tell
I said I've got a little secret
If you promise not to tell
I made a date in Heaven, oh Lord
But I've been keepin' it in Hell

I'd like to love you baby
But it don't seem right
I'd like to love you baby
It just don't seem right
You see, I've got this full length mirror
And it ain't a pretty sight

I've got a little secret
You've got to promise not to tell
I've got a little secret
If you promise not to tell
I made a date in Heaven
But I've been keepin' it in Hell

[Electric guitar]

I'd like to hold you baby
But my arms are old and weak
I would, I'd like to hold you baby
But my arms are old and weak
I was listenin' to your story
But I guess I fell asleep

I've got a little secret
If you promise not to tell
I said, I've got a little secret
You've got to promise not to tell
You see, I made a date in Heaven
But I've been keepin' it in Hell

[Organ]

It's kinda chilly in your kitchen
It must be ten below
It's kinda chilly in your kitchen
Must be ten below
I bought a ticket for the tropics
I must have lost it in the snow

I've got a little secret
If you promise not to tell
I've got a little secret
If you promise not to tell

You see, I made a date in Heaven
But I've been keepin' it in Hell



LEONARD COHEN-"Joan Of Arc"

 Now the flames they followed Joan of Arc
As she came riding through the dark;
No moon to keep her armour bright,
No man to get her through this very smoky night.
She said, "I'm tired of the war,
I want the kind of work I had before,
A wedding dress or something white
To wear upon my swollen appetite."
Well, I'm glad to hear you talk this way,
You know I've watched you riding every day
And something in me yearns to win
Such a cold and lonesome heroine.
"And who are you?" she sternly spoke
To the one beneath the smoke.
"Why, I'm fire," he replied,
"And I love your solitude, I love your pride."

"Then fire, make your body cold,
I'm going to give you mine to hold,"
Saying this she climbed inside
To be his one, to be his only bride.
And deep into his fiery heart
He took the dust of Joan of Arc,
And high above the wedding guests
He hung the ashes of her wedding dress.

It was deep into his fiery heart
He took the dust of Joan of Arc,
And then she clearly understood
If he was fire, oh then she must be wood.
I saw her wince, I saw her cry,
I saw the glory in her eye.
Myself I long for love and light,
But must it come so cruel, and oh so bright?






  Β. 
Leonard Cohen:  ''POPULAR PROBLEMS''(2014)

 

 .
Στον σημερινό υπερ-καταναλωτικό κόσμο του ύστερου καπιταλισμού, όπου τα πάντα κινούνται στη σφαίρα του θεαθήναι και γι' αυτό οι κάθε είδους επέτειοι θεωρούνται κάτι πολύ σημαντικό, το γεγονός και μόνον ότι ο Leonard Cohen κυκλοφόρησε καινούργιο δίσκο την ημέρα που συμπλήρωσε τα ογδόντα χρόνια του προκάλεσε μια μικρή διεθνή μιντιακή φρενίτιδα. Σαν η ουσία να είναι ότι μπορεί ακόμα να κάνει έναν δίσκο σε αυτή την ηλικία και όχι το αν αυτός ο δίσκος αξίζει και κυρίως τι έχει να πει... 

Ο κόσμος βλέπετε, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του τουλάχιστον, δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει παρά ελάχιστα τον Leonard Cohen, τον άνθρωπο, τον δημιουργό και το έργο του. Αν το είχε κάνει θα ήξερε ότι αυτό το «αίνιγμα» της σύγχρονης μουσικής έχει πολλές πλευρές και τις περισσότερες τουλάχιστον φορές εκείνη που φαίνεται δεν είναι απαραίτητα και αυτή που ισχύει, πολύ λιγότερο δε η πιο σημαντική. Και ίσως η σημαντικότερη όλων είναι ότι ο Leonard Cohen δεν επέλεξε όπως τόσοι πολλοί άλλοι να ενταχθεί στο σύστημα – της μουσικής και όχι μόνον – ούτε όμως και όπως αρκετοί σύγχρονοι του της δεκαετίας του '60 να «πουλήσει» ανέξοδα χιπισμό ή και «επανάσταση» μένοντας έξω από αυτό ή ακόμα και στις παρυφές του. Το τι έκανε το περιέγραψε με υποδειγματική σαφήνεια και ουκ ολίγη ευφυία ο ίδιος στο τραγούδι του «First We Take Manhattan»:

Με καταδίκασαν σε είκοσι χρόνια πλήξης
Επειδή προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα εκ των έσω
Αλλά έρχομαι τώρα για να τους ανταμείψω
Πρώτα καταλαμβάνουμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο...

Ο διανοούμενος με την κιθάρα

Leonard Cohen, απλά ένας «σύγχρονος και ανάλογος του Bob Dylan»; Μια από τις πολλές λανθασμένες, άδικες και παραπλανητικές εκτιμήσεις αναφορικά μα αυτόν...Καναδός που υιοθέτησε ως χώρα του την Αμερική χωρίς όμως ποτέ να «ενσωματωθεί» σε αυτήν και στη συνέχεια έγινε αληθινός πολίτης του κόσμου (ένα από τα αρκετά μέρη στα οποία έζησε ήταν και η Ύδρα όπου διατηρούσε εξοχικό στην δεκαετία του ‘'60). Πτυχιούχος φιλολογίας με πρώτη και μεγαλύτερη αγάπη του τον γραπτό λόγο, ποίηση αλλά και πεζογραφία και επιτυχημένος συγγραφέας (δέκα πέντε συνολικά μέχρι τώρα βιβλίων) πολύ πριν αρχίσει την πορεία του στην μουσική τo 1967 που στον μισό σχεδόν αιώνα διάρκειας της απαριθμεί μόλις δέκα τρεις δίσκους. Τέλος αν και κυριότερη πηγή έμπνευσης του και κεντρικό θέμα του είναι η υπαρξιακή αγωνία έχει γράψει θαυμάσια ερωτικά τραγούδια σε μερικά από τα οποία δεν δίστασε να δώσει για τίτλους τα ονόματα των γυναικών που το πέρασμα τους από την ζωή του άφησε τόσο βαθιά σημάδια ώστε να του τα εμπνεύσουν! Από την άλλη όμως υποφέρει από κατάθλιψη από πολύ νεαρή ηλικία, κάτι που ήταν ίσως και ένας από τους παράγοντες οι οποίοι τον ώθησαν από την δεκαετία του ‘70 να ασχοληθεί με τον βουδισμό ζεν με αποκορύφωμα την απομόνωση του σε ένα ανάλογο μοναστήρι για μερικά χρόνια στο τέλος της δεκαετίας του '90 κατά την διάρκεια της οποία μάλιστα φρόντιζε (ουσιαστικά γηροκομούσε!) τον δάσκαλο και πνευματικό του πατέρα Kyozan Joshu Sasaki που πεθανε το 2004 σε ηλικία ενενήντα πετά ετών. Είναι ο ίδιος στον οποίο αφιέρωσε – δέκα χρόνια αργότερα – με αμέριστο σεβασμό τον τελευταίο, πρόσφατο δίσκο του...

Κοιτάζοντας στο βάθος του μεγάλου κενού

Στις 21 Σεπτεμβρίου λοιπόν, ημέρα των ογδοηκοστών γενεθλίων του, ο Leonard Cohen κυκλοφόρησε τον δέκατο τρίτο κατά σειρά δίσκο του. Και αν λένε πολύ σωστά ότι «δεν μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του» στην περίπτωση ενός δίσκου – έστω CD – είναι αδύνατο να μην ξεκινήσεις από το εξώφυλλο, πριν ακόμα τον ακούσεις. Στο συγκεκριμένο δεν μπορείς να μην προσέξεις πρώτα απ' όλα τα ίχνη που πλέον έχει αφήσει το πέρασμα του χρόνου στο σώμα του Cohen, το μπαστούνι στο χέρι, το σχεδόν οστεώδες πρόσωπο και ένα μουσάκι που ομολογουμένως δεν τον κολακεύει ιδιαίτερα...Κάποια πράγματα όμως δεν έχουν αλλάξει καθόλου, το κομψότατο κουστούμι του, το ότι παραμένει «αρχοντάνθρωπος», η έστω και «ηλικιωμένη» πλέον εντονότατη γοητεία ενός τυπικά «ασχημάντρα» και κυρίως η έμφυτη ευγένεια, το σπινθηροβόλο βλέμμα που ακτινοβολεί υψηλή ευφυία, το υπομειδίαμα, πιο υπαινικτικά ειρωνικό από ποτέ, ίσως γιατί πλέον συνειδητοποιεί ακόμα περισσότερο την ματαιότητα της κάθε φθαρτής ύλης, ακόμα και της ίδιας του της ύπαρξης (όχι όμως και του έργου του!) και η διάχυτη σε κάθε εκατοστό του πρόσωπου του και πιο ήρεμη και κατασταλαγμένη από οποτεδήποτε στο παρελθόν σοφία, η σοφία κάποιου που έζησε πολλά και μέσα από αυτά κατάλαβε και προπαντός έμαθε ακόμα περισσότερα.
Στη συνέχεια το μάτι σου τραβάει ο τίτλος, σε πρώτη ανάγνωση ο πιο παράδοξος που έχει δώσει ποτέ σε δίσκο του και, όπως το συνηθίζει τις περισσότερες φορές, χωρίς την παραμικρή αναφορά σε κανένα από τα τραγούδια. «Popular Problems», όταν οι περισσότεροι τραγουδούν για πράγματα δημοφιλή στον πολύ κόσμο ο Cohen άδει για «Δημοφιλή Προβλήματα»; Μέχρι που συλλαμβάνεις την αληθινή έννοια αυτού του «δημοφιλή», δεν είναι παρά τα πιο κοινά προβλήματα, αυτά που προκαλούν μόνοι τους οι άνθρωποι, όλοι μας, του εαυτού του μη εξαιρουμένου.
Το περιεχόμενο λοιπόν του δίσκου δεν θα μπορούσε παρά να είναι άλλο από αυτά τα κοινά, τόσο συνηθισμένα και διαχρονικά προβλήματα της ανθρωπότητας...συν κάποιες προτάσεις του για το πως μερικά από αυτά μπορούν να επιλυθούν ή έστω να διορθωθούν. Μια τέτοια πρόταση είναι ήδη ένα γενναίο και αξιοθαύμαστο δείγμα αυτεπίγνωσης, η παραδοχή του ότι οι φυσικές του δυνάμεις δεν του επιτρέπουν πια να παίζει ο ίδιος κιθάρα (και μερικά ακόμα όργανα όταν η ανάγκη το καλούσε) όπως ακανέ ακόμα και στον προηγούμενο δίσκο του, μόλις δύο χρόνια πριν. Καθώς λοιπόν ως αυτοδίδακτος μουσικός συνέθετε πάντα τα τραγούδια του παίζοντας παρέδωσε αυτή τη φορά την ευθύνη στον επί χρόνια σταθερό συνεργάτη του Patrick Leonard υπογράφοντας ο ίδιος την μουσική μόνον ενός τραγουδιού. Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Leonard κυριολεκτικά υπερέβη τον εαυτό του ως απλά ευσυνείδητου επαγγελματία, κυρίως παραγωγού και λιγότερο συνθέτη, τα τραγούδια που έγραψε και επίσης εκτέλεσε μόνος του – με πολλές σαγηνευτικές πινελιές κυρίως από την jazz αλλά και από το blues – «ταιριάζουν σαν γάντι» στην πιο χαμηλή από ποτέ λόγω ηλικίας βαρύτονη φωνή του Cohen.
Οι στίχοι όμως προφανώς δεν θα μπορούσαν να είναι κανενός άλλου....Η αρχή γίνεται με το «Slow», ένα τραγούδι που αποτυπώνει ένα κομβικό σημείο της φιλοσοφίας του, απηχώντας την μαθητεία του στο ζεν αλλά και, παράδοξα ίσως, πολύ κοντινό στο αρχαιοελληνικό ρητό «σπεύδε βραδέως». Και ακολουθεί ένας κατάλογος αρκετών από τα προαναφερθέντα «κοινά προβλήματα», η βία, η αδικία και η δυστυχία που προκαλεί άνθρωπος σε άνθρωπο, η περιφρόνηση μας προς την φύση και οι καταστροφές που ανακύπτουν εξαιτίας αυτής, η νοσταλγία και οι αναμνήσεις ως απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσουμε κάτι από τα ερείπια που αφήνει πίσω του ο χρόνος αντί για τα ελάχιστα που αξίζει να παραμείνουν, ο αληθινός μας εαυτός που σχεδόν κανένας δεν βλέπει και δεν γνωρίζει ποτέ και τέλος – παρά την ηλικία του – ;λίγα ερωτικά τραγούδια ή μάλλον για την ζωογόνα αίσθηση του έρωτα και την οδυνηρή απώλεια της.

Κατά τη γνώμη μας δεν πρόκειται για το «υστερόγραφο» του Cohen. Αυτό το έγραψε και το κατέθεσε περισσότερα από δύο δεκαετίες πριν με τον δίσκο του 1992 που είχε τον προφητικό και εμβληματικό τίτλο «The Future» και το οποίο ακολούθησε «σιωπή» εννέα ολόκληρων χρόνων, η μακρότερη στην διαδρομή του, σε σημείο που πολλοί είχαμε πιστέψει ότι δεν θα κυκλοφορούσε άλλον δίσκο. Στο ομότιτλο τραγούδι εκείνου του album (το οποίο επίσης περιείχε και το πιο ευθύ πολιτικό του σχόλιο, το «Democracy») απλά προειδοποιούσε: «Είδα το μέλλον αδελφέ μου/Και είναι δολοφονία»!
Τι είναι λοιπόν το «Popular Problems»; Κατά μιαν έννοια ο πρώτος «τόμος» των «απομνημονευμάτων» του γερο – Len καθώς για εκείνον είναι πλέον ορατό το οριστικό τέλος, δεν γνωρίζει φυσικά πότε ακριβώς θα έρθει και γι' αυτό και το πόσους ακόμα τέτοιους «τόμους» θα μας δώσει. Στον έναν που ήδη πρόλαβε πάντως χαίρεται για το ότι δεν θα ζήσει για πάρα πολύ σε αυτό το τόσο ζοφερό μέλλον το οποίο περιέγραψε με ανατριχιαστική ακρίβεια τόσα χρόνια πριν και μας δείχνει κάποιους τρόπους για να μην καταλήξουμε ολοσχερώς σε αυτό ή τουλάχιστον να απαλύνουμε λίγο τις συνέπειες του. Και όπως το συνηθίζει το κάνει με τους αγαπημένους του θρησκευτικούς συμβολισμούς και αναφορές, συχνά όμως ταυτόχρονα ανατρέποντας τους και μερικές φορές μαζί και τον ίδιο τον εαυτό του, όπως στο «Almost Like The Blues»:

Δεν υπάρχει Θεός στον παράδεισο
Και δεν υπάρχουν τα κατάβαθα της κόλασης
Ετσι είπε ο σπουδαίος καθηγητής
Για όλα όσα πρέπει να ξέρουμε
Αλλά έλαβα την πρόσκληση
Που δεν μπορεί να αρνηθεί ένας αμαρτωλός
Και είναι σχεδόν σαν σωτηρία
Είναι σχεδόν σαν τα μπλουζ

Το μόνο λοιπόν που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον ευχαριστήσουμε για αυτό και να σκύψουμε με σεβασμό επάνω από τα ταπεινά αλλά και γεμάτα από σοφία μα και ανθρωπιά διδάγματα του...

Μαντζάνας Θάνος 
04.10.2014
1.http://www.avgi.gr/politismos/mousiki
2.http://www.avgi.gr/article/4274590/o-neos-diskos-tou-leonard-cohen-atenizontas-stoika-tin-aioniotita-
Popular Problems Tracklisting:

1. Slow
2. Almost Like The Blues
3. Samson In New Orleans
4. A Street
5. Did I Ever Love You
6. My Oh My
7. Nevermind
8. Born In Chains
9. You Got Me Singing



1. "Slow" by Leonard Cohen, Patrick Leonard.
  
I'm slowing down the tune
I never liked it fast
You want to get there soon
I want to get there last

It's not because I'm old
It's not the life I led
I always liked it slow
That's what my momma said

I'm lacing up my shoe
But I don't want to run
I'll get here when I do
Don't need no starting gun

It's not because I'm old
And it's not what dying does
I always liked it slow
Slow is in my blood

I always liked it slow:
I never liked it fast
With you it's got to go:
With me it's got to last

It's not because I'm old
It's not because I'm dead
I always liked it slow
That's what my momma said

All your moves are swift
All your turns are tight
Let me catch my breath
I thought we had all night

I like to take my time
I like to linger as it flies
A weekend on your lips
A lifetime in your eyes

I always liked it slow:
I never liked it fast
With you it's got to go:
With me it's got to last

It's not because I'm old
It's not the life I led
I always liked it slow
That's what my momma said

I'm slowing down the tune
I never liked it fast
You want to get there soon
I want to get there last

So baby let me go
You're wanted back in town
In case they want to know
I'm just trying to slow it down 



2. "Almost Like The Blues" 
by Leonard Cohen, Patrick Leonard.

  I saw some people starving
There was murder, there was rape
Their villages were burning
They were trying to escape
I couldn't meet their glances
I was staring at my shoes
It was acid, it was tragic
It was almost like the blues
It was almost like the blues

 I have to die a little
Between each murderous thought
And when I'm finished thinking
I have to die a lot
There's torture and there's killing
And there's all my bad reviews
The war, the children missing
Lord, it's almost like the blues
It's almost like a blues

 So I let my heart get frozen
To keep away the rot
My father says I'm chosen
My mother says I'm not
I listened to their story
Of the Gypsies and the Jews
It was good, it wasn't boring
It was almost like the blues
It was almost like the blues

 There is no God in Heaven
And there is no Hell below
So says the great professor
Of all there is to know
But I've had the invitation
That a sinner can't refuse
And it's almost like salvation
It's almost like the blues
It's almost like a blues
Almost like a blues




8."Born In Chains"  by Leonard Cohen. 

I was born in chains but I was taken out of Egypt
I was bound to a burden, but the burden it was raised
Lord I can no longer keep this secret
Blessed is the name, the name be praised

 I fled to the edge of a mighty sea of sorrow
Pursued by the riders of a cruel and dark regime
But the waters parted and my soul crossed over
Out of Egypt, out of Pharaoh's dream

 Word of words and the measure of all measures
Blessed is the name, the name be blessed
Written on my heart in burning letters
That's all I know, I cannot read the rest

 I was idled with my soul, when I heard that you could use me
I followed very closely, but my life remained the same
But then you showed me where you had been wounded
In every atom broken is a name

 I was alone on the road, your love was so confusing
All my teachers told me I had myself to blame
But in the grip of sensual illusion
The sweet unknowing unifies a name

 Word of words, and the measure of all measures
Blessed is the name, the name be blessed
Written on my heart in burning letters
That's all I know, I cannot read the rest

 I've heard the soul unfolds in the chambers of its longing
And the bitter liquor sweetens in the amber cup
But all the ladders of the night have fallen
Only darkness now, to lift the longing up

 Word of words and measure of all measures
Blessed is the name, the name be blessed
Written on my heart in burning letters
That's all I know, I cannot read the rest




7. "Nevermind"   by Leonard Cohen, Patrick Leonard. 

The war was lost
The treaty signed
I was not caught
I crossed the line

 I was not caught
Though many tried
I live among you
Well disguised

 I had to leave
My life behind
I dug some graves
You'll never find

 The story's told
With facts and lies
I have a name
But nevermind

 Nevermind
Nevermind
The war was lost
The treaty signed

 There's truth that lives
And truth that dies
I don't know which
So nevermind

 Your victory
Was so complete
Some among you
Thought to keep

 A record of
Our little lives
The clothes we wore
Our spoons, our knives

 The games of luck
Our soldiers played
The stones we cut
The songs we made

 Our law of peace
Which understands
A husband leads
A wife commands

 And all of this
Expressions of
The sweet indifference
Some call love

 The high indifference
Some call fate
But we had names
More intimate

 Names so deep and
Names so true
They're blood to me
They're dust to you

 There is no need
That this survive
There's truth that lives
And truth that dies

 Nevermind
Nevermind
I live the life
I left behind

 There's truth that lives
And truth that dies
I don't know which
So nevermind

 I could not kill
The way you kill
I could not hate
I tried I failed

 You turned me in
At least you tried
You side with them
Whom you despise

 This was your heart
This swarm of flies
This was once your mouth
This bowl of lies

 You serve them well
I'm not surprised
You're of their kin
You're of their kind

 Nevermind
Nevermind
I had to leave my life behind
The story's told
With facts and lies
You own the world
So nevermind

 Nevermind
Nevermind
I live the life
I left behind

 I live it full
I live it wide
Through layers of time
You can't divide

 My woman's here
My children too
Their graves are safe
From ghosts like you

 In places deep
With roots entwined
I live the life I left behind

 The war was lost
The treaty signed
I was not caught
I crossed the line

 I was not caught
Though many tried
I live among you
Well disguised




  9."You Got Me Singing" by Leonard Cohen, Patrick Leonard.  

You got me singing
Even tho' the news is bad
You got me singing
The only song I ever had

You got me singing
Ever since the river died
You got me thinking
Of the places we could hide

You got me singing
Even though the world is gone
You got me thinking
I'd like to carry on

You got me singing
Even tho' it all looks grim
You got me singing
The Hallelujah hymn

You got me singing
Like a prisoner in a jail
You got me singing
Like my pardon's in the mail

You got me wishing
Our little love would last
You got me thinking
Like those people of the past

You got me singing
Even though the world is gone
You got me thinking
I'd like to carry on

You got me singing
Even tho' it all went wrong
You got me singing
The Hallelujah song




Σ Χ Ε Τ Ι Κ Α

1.

2.

3.

4.

5.
Λέοναρντ Κόεν

 6.
 http://moviemorlocks.com/2010/08/21/bird-on-a-wire/

 7.
 www.facebook.com - Leonard Cohen

8.
 Λέοναρντ Κοέν: Σπάνιες φωτογραφίες από τη ζωή του στην Ύδρα

9.
Leonard Cohen Outlines 'Popular Problems' Album, Unveils Dark New Song

10.
LEONARD COHEN - LYRICS

 11.
 LEONARD COHEN - VIDEOS

12.
Ο ποιητής Λέοναρντ Κοέν:''Το βιβλίο του ελέους''
Λεοναρντ Κοεν
Το βιβλίο του ελέους
μετ.: Διονύσης Μαρσέλλος
εκδ. Περισπωμένη, σελ. 96
Το 1984, ο Λέοναρντ Κοέν, ακριβώς δέκα χρόνια πριν αποσυρθεί ως μοναχός σε βουδιστικό μοναστήρι Ζεν, κοντά στο Λος Αντζελες (1994), εκδίδει την έβδομη ποιητική συλλογή του: πενήντα ποιητικά κείμενα – σύγχρονοι ψαλμοί.
Είναι η χρονιά, κατά την οποία θα κυκλοφορήσει συγχρόνως το άλμπουμ του Various Positions (περιέχοντας το διάσημο τραγούδι του «Dance me to the end of love») που θα τον φέρει σε επαφή με ένα ευρύτερο κοινό και η φήμη του θα φτάσει στα ύψη.
Το βιβλίο του ελέους είναι ασφαλώς καρπός της θρησκευτικότητας, της αγωνίας και της πίστης του ποιητή. Ο Εβραίος Κοέν, έχοντας ασπαστεί τον Βουδισμό, εκφράζει εκ βαθέων την υπαρξιακή κατάφασή του στο Ονομα του Κυρίου και στη Διαθήκη του ελέους. Ενας πνευματικός αγώνας χωρίς τέλος, φανερώνεται στη λεπτοδουλεμένη ποίηση ακριβείας του Λέοναρντ Κοέν, όπου κάθε στιγμή κορυφώνεται η επίκληση του ελέους του Κυρίου.
Χρησιμοποιώντας ενίοτε αφηγηματικά στοιχεία, ο Κοέν περνάει μέσα από την καθημερινή εμπειρία, την ήρεμη παρατήρηση και τα γεγονότα, για να βυθιστεί στα μύχια του εαυτού, ανασύροντας γλυκείς ψαλμούς για την πίστη, την ελπίδα, την αλήθεια, την πτώση, τη συγγνώμη, την ενότητα των πάντων, την αγάπη και τη σωτηρία της ψυχής.
«Ευλογημένος είσαι που έδωσες στον κάθε άνθρωπο μια ασπίδα μοναξιάς για να μην μπορεί να σε ξεχάσει. Είσαι η αλήθεια της μοναξιάς, και το όνομά σου είναι η μόνη αντιμετώπισή της. Δυνάμωσε τη μοναξιά μου για να μπορέσω να γιατρευτώ στο όνομά σου, που είναι πάνω από όλες τις παρηγορίες που έχουν ακουστεί πάνω στη γη.
Μόνο στο όνομά σου μπορώ να αντέξω τη σπουδή του χρόνου, μόνο όταν η μοναξιά αυτή είναι η δική σου μπορώ να σηκώσω τις αμαρτίες μου προς το έλεός σου».
Τα κείμενα είναι μικρά ποιητικά αριστουργήματα. Η καθαρότητα της γραφής και της φόρμας, η ακρίβεια της διατύπωσης, η διαύγεια των εικόνων, το ποιητικό βάθος, η διάσταση του άχρονου, ο λατρευτικός χαρακτήρας, συνθέτουν ένα έργο πνοής και ενόρασης.
Ο Κοέν είναι σπουδαίος ποιητής, και είναι πραγματικά κρίμα που η απήχηση της μουσικής και των τραγουδιών του επισκίασε το ποιητικό έργο και την πρόζα του.
Η μετάφραση του Διονύση Μαρσέλλου, έξοχη από κάθε άποψη, αποδίδει με λεπτότητα, γνώση και εκφραστικό εύρος το ύφος της ψαλμωδίας, την πνευματικότητα και την ακρίβεια της ποίησης του Λέοναρντ Κοέν.
«Ετσι καλούμε ο ένας τον άλλο, αλλά δεν καλείται έτσι το Ονομα. Κουρελήδες στέκουμε, ικετεύουμε δάκρυα που να λιώνουν τα αμετακίνητα ορόσημα του μίσους.
Ομορφη που είναι η κληρονομιά μας, να μπορούμε να μιλάμε έτσι με την αιωνιότητα, γενναιόδωρη πόσο η μοναξιά αυτή, όπως την περιβάλλει, την πληροί και την εξουσιάζει το Ονομα, που από μέσα του όλα ορθώνονται δοξασμένα, εξαρτημένα το ένα από το άλλο».

http://www.kathimerini.gr/751301/article/politismos/vivlio/o-poihths-leonarnt-koen

6.
 Leonard Cohen... είναι ο άνθρωπός μας 

Το νεαρό της ηλικίας μου με θλίβει. Και τι δε θα 'δινα για μια κλεφτή ματιά στην Ύδρα του '60. Για μία ευκαιρία να μιλήσω με έναν ταπεινό μουσικό, τραγουδιστή, ποιητή. Μια ευκαιρία να κλέψω κάποιες από τις σκέψεις του και αχάριστα να τις υιοθετήσω. Ίσως αν το ξανασκεφτόμουν, να τις κρατούσα για πάντα στο μυαλό μου και να έλεγα μέσα μου... "Αυτός είναι ο άνθρωπός μου". Κυρίες και κύριοι, με βαθιά συγκίνηση και υπερηφάνεια, σας παρουσιάζω τον Leonard Cohen.

Γεννημένος στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1934 από Εβραίους γονείς, φάνηκε από πολύ νωρίς πως θα ήταν ανήσυχος. Η παρθενική του επαφή με τη συγγραφή έγινε μόλις στα εννιά του χρόνια, αμέσως μετά το χαμό του πατέρα του, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Η πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή ποιημάτων με όνομα "Let Us Compare Mythologies" ήρθε το 1956, ενώ ακολούθησε το "The Spice Box Of Earth" (1961) που τον έκανε γνωστό στους κύκλους των (χαμένων) ποιητών.

Κάπου εκεί οι ανησυχίες του έγιναν ζωή και η ζωή του μετατράπηκε σε μία τεράστια και συναρπαστική περιπέτεια. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του '60 είδε στο Λονδίνο μία ελληνική τράπεζα και αποφάσισε να μπει, δε μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Σκεπτικός όπως ήταν, ρώτησε τον ταμεία τι καιρό κάνει στην Ελλάδα. Θέλοντας λοιπόν να γνωρίσει διαφορετικούς πολιτισμούς, βρισκόταν την επομένη στην Αθήνα και έπειτα στην Ύδρα, το νησί που έμελλε να γίνει ένας ιδιαίτερος σταθμός, μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τα ποιήματα, τα μυθιστορήματα και τα τραγούδια του. Εκεί αγόρασε γρήγορα ένα σπίτι και βρήκε τη δεύτερή του πατρίδα. Αγάπησε παράφορα αυτόν τον τόπο, έμεινε πολλά χρόνια και επέστρεφε συχνά εκεί, συναντώντας παλιούς φίλους, πίνοντας και συζητώντας μαζί τους ατελείωτα βράδια. Σε ένα ποίημα γράφει:

Κατάλευκη η σελίδα μου
Το μελάνι μου αραιό πολύ
Η μέρα αντιστεκόταν στην γραφή
Όσων η νύχτα επινοεί

Προσαρμόστηκε στη ήθη και τα έθιμα του τόπου, μη θέλοντας να ξενίσει τον περίγυρό του. Ήταν και παραμένει ερμητικά απλοϊκός, διατηρώντας ένα προσωπικό στυλ. Από την κομψή του ένδυση μέχρι την διακριτική του στάση. Το "The Favorite Game" που γράφτηκε εκεί στο νησί του Αργοσαρωνικού το 1963 είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται έναν άνθρωπο που βρίσκει την ταυτότητά του στη συγγραφή.
Το 1967 επέστρεψε στην Αμερική και ηχογράφησε το μουσικό του ντεμπούτο "Songs Of Leonard Cohen". Ένα σκοτεινό δίσκο που περιείχε κομμάτια όπως τα "Stranger Song", "Suzanne", "Sisters Of Mercy", "So Long, Marianne" και "Hey, That's No Way to Say Goodbye", ατόφια διαμάντια. Έπρεπε όμως να περάσουν πολλά χρόνια για να αξιολογηθεί όπως του αρμόζει. Η Ευρώπη πάντως τον είχε αποδεχτεί πολύ νωρίς, αφού ο δεύτερος του δίσκος "Songs From A Room" ανέβηκε στο Νο2 των βρετανικών charts. Μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το "Songs Of Love And Hate", στο οποίο υπάρχει μία στιγμή που ξεπερνά τα όρια του τραγουδιού ή του ποιήματος. Έχει χαρακτηριστεί ως «ο ύμνος του αποχαιρετισμού» και τείνει τα συναισθήματα του ακροατή προς εκτόνωση. Ο λόγος για το "Famous Blue Raincoat", ένα γράμμα του Καναδού σε έναν παλιό του φίλο ("My brother, my killer...") σχετικά με τη γυναίκα που ταλάντευε την καρδιά της ανάμεσα στους δύο. Ο Leonard Cohen συνηθίζει να γράφει σύμφωνα με τα βιώματά και τις αναμνήσεις του και σε συνδυασμό με τη βραχνάδα της χρυσής του φωνής απέδιδε ένα μελαγχολικό αποτέλεσμα που είναι ικανό να καταβάλει ψυχολογικά οποιονδήποτε. Ο ίδιος πιστεύει πως δε κατάφερε ποτέ να κατακτήσει την ηχογράφηση, αλλά όπως φαίνεται δε χρειάστηκε.
Το είχε απλά μέσα του, ο έρωτας, η μοναξιά, η θρησκεία και η πολιτική ήταν η βασική θεματολογία όσων έγραφε. Ήταν φανατικός του έρωτα, φίλος της μοναξιάς, ανοιχτός με τη θρησκεία και καυστικά σατιρικός με την πολιτική. Είναι όμως και αρκετά μυστικιστής, λίγο οι γεμάτοι γρίφους και ερωτηματικά στίχοι του, λίγο η σχεδόν κρυφή ιδιωτική του ζωή, έδιναν τροφή για κακεντρέχειες και κουτσομπολιά. Οι περισσότεροι θεωρούν πως ήταν αθεράπευτος γυναικάς, κάτι το οποίο μπορεί να διαπιστώσει κανείς μέσα από τα έργα του, παρόλο που ο ίδιος το αρνείται... Και ενώ ο ίδιος λέει πως ήταν αρκετά φοβισμένος για να παντρευτεί, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν το αντίθετο σε ότι αφορά τη σχέση του με τη Suzanne Elrod, με την οποία απέκτησε και δύο παιδιά το '72 και '74 αντίστοιχα.
Ο χωρισμός που ήρθε μερικά χρόνια αργότερα του έδωσε ιδέες για το επόμενο "Death Of A Ladies' Man". Jazz και funk μελωδίες εισχώρησαν, δίνοντας την ατμόσφαιρα του καμπαρέ και, παρόλο που κάποιοι δε συμφώνησαν μ' αυτή του την κίνηση, ο ίδιος φάνηκε να το απολαμβάνει. Το "Various Positions" του 1984 προσέφερε δύο μεγάλα hits, "Hallelujah" και "Dance Me To The End Of Love". Έχει αναφέρει άλλωστε πως είναι σε θέση να ασχολείται για πολύ καιρό μέχρι να τελειοποιήσει ένα στίχο. Κριτικάροντας κάποτε τον εαυτό του, δήλωσε πεσιμιστικά πως αυτό που κάνει δε του φαίνεται σπουδαίο. Παρ' όλα αυτά κρατά τα μάτια κλειστά όταν τραγουδά...
Η πολύπλευρη του προσωπικότητα φαίνεται και στο "I'm Your Man" που μιλά με θυμό για την πολιτική και κοινωνική αβρότητα στο "First We Take Manhattan" και καταγράφει με ειρωνική ουδετερότητα αυτά που όλοι ξέρουν στο "Everybody Knows". Ακόμα, εκφράζει με σαρκαστικό τρόπο τη μοναχικότητα του στο μοναδικό "Tower Of Song". Έπειτα ήρθε το "Waiting For The Miracle", το απαισιόδοξο αλλά προφητικό "The Future" και ακολούθησε μία αλλαγή που σφράγισε τον αινιγματικό του χαρακτήρα. 
Το 1994 πήγε στο όρος Baldy κοντά στο Λος Άντζελες και έγινε μοναχός κοντά στο βουδιστή δάσκαλο του Ζεν, Roshi. Πήρε το όνομα "Jikhan" που σημαίνει "ησυχία", και παρόλο που πέρασε αρκετά δύσκολα τα χρόνια που παρέμεινε εκεί έγκλειστος, δε σταμάτησε ποτέ να εξυμνεί το δάσκαλό του. Ο Leonard Cohen έγραφε πολύ σε αυτό το διάστημα και φαίνεται πολλές φορές ανίκανος να κατανοήσει πλήρως τη λογική της σκέψης που του επιβαλλόταν να ακολουθήσει. 

Όταν μπορώ να γλιστρώ το πρόσωπό μου
μέσα στο σωστό σημείο
και δυσκολεύομαι να αναπνεύσω
καθώς εκείνη κατεβάζει τα αχόρταγά της δάχτυλα
εκεί που ανοίγει,
για να με βοηθήσει να χρησιμοποιήσω όλο μου το στόμα
ώστε να χορτάσω την πείνα της,
την πιο ιδιωτική της πείνα-
γιατί να θέλω να φτάσω στην ενόραση;

Δε μηδένιζε καταστάσεις, απλά τις παραλλήλιζε με αστείο τρόπο. Σεβόταν το παραμικρό και προσπαθούσε να συνυπάρξει. Ύστερα από πέντε χρόνια και αφού είχε αντιληφθεί ότι δε μπορούσε να συνεχίσει άφησε το όρος και τη ιδιότητά του γράφοντας:

Κατέβηκα από τα βουνά
μετά από χρόνια μελέτης και αυστηρού διαλογισμού
Άφησα τα ράσα μου να κρέμονται στην κρεμάστρα
του παλιού κελιού
όπου είχα τόσο πολύ καθίσει
και τόσο λίγο κοιμηθεί.
Τελικά κατάλαβα πως δεν έχω το χάρισμα
για τα Πνευματικά Πράγματα.

Το 2001 και σε συνεργασία με την Sharon Robinson κυκλοφόρησε το "Ten New Songs", με την ίδια βαρύτονη ερωτική φωνή, και περιέγραψε στο "A Thousand Kisses Deep" πως ένας άνθρωπος που δεν περιμένει να νικήσει και καταλαβαίνει πως δε ζει στον παράδεισο, βλέπει τα πράγματα πολύ πιο απλά. Ως λάτρης της ελληνικής ποίησης και του Κ.Π. Καβάφη, διασκευάζει στον ίδιο δίσκο το εκπληκτικό "Απολείπειν Ο Θεός Αντώνιον" ως "Alexandra Leaving", σε ένα γλυκό ντουέτο με τη Robinson. Το τελευταίο μέχρι σήμερα δισκογραφικό του δείγμα ήταν το "Dear Heather", με αρκετό πειραματισμό και νέα πρόσωπα. 
Τα τραγούδια του έχουν διασκευαστεί πάνω από 1500 (!) φορές από καλλιτέχνες όπως οι Johnnie Cash, Joan Baez, Nick Cave, Joe Cocker, Tori Amos, R.E.M., Peter Gabriel και πολλούς ακόμα. Πέρυσι μάλιστα ο Νίκος Αλιάγας διασκεύασε το "Dance Me To The End Of Love" μαζί με το γιο του Leonard, Adam, για το προσωπικό άλμπουμ του πρώτου. Το αξιοσημείωτο είναι πως το κομμάτι περιέχει κατά το ήμισυ ελληνικό στίχο, στον οποίο συμμετέχει και ο Adam που έχει περάσει πολλά καλοκαίρια εδώ. Το 2005 κορυφαίοι μουσικοί συγκεντρώθηκαν στο Opera House του Σύδνεϋ για να αποτίσουν φόρο τιμής στο μεγάλο αυτόν άνθρωπο. Η συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και υπάρχει σε dvd με τίτλο "I'm Your Man", συμπεριλαμβάνοντας συνεντεύξεις από τους συντελεστές και τον ίδιο σχετικά με τη ζωή του.
Η ίδια χρονιά όμως του επιφύλασσε και μία αδιανόητα δυσάρεστη έκπληξη, αφού αντιλήφθηκε πως η τότε διαχειρίστρια των οικονομικών του, με την οποία διατηρούσε σχέση, είχε κατασπαταλήσει ολόκληρη σχεδόν την περιουσία του και ο ίδιος βρέθηκε να τρέχει στα δικαστήρια για να σώσει ό,τι έχει απομείνει. Ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε το "Book Of Longing", το οποίο έγινε best-seller στον Καναδά και μπορεί κανείς να το βρει πλέον και στα ελληνικά. Πάνω από 250 σελίδες κοσμούνται με παλιά και νέα ποιήματα, σκέψεις και ζωγραφιές του Cohen.
Φτάνοντας στο σήμερα, ο Leonard έχει μπει στο "Rock and Roll Hall of Fame" και αποφάσισε να περιοδεύσει σε Καναδά και Ευρώπη μετά από 15 ολόκληρα χρόνια απουσίας, βυθίζοντας τους απανταχού φίλους του σε ωκεανούς, ας μου επιτραπεί, ευτυχίας.
Στις 30 Ιουλίου ο Leonard Cohen εμφανίζεται στη χώρα που τόσο αγάπησε και τόσα εμπνεύστηκε, φροντίζοντας να μας παρασύρει στη ζεστασιά και τη μαγεία του. Φροντίζοντας να γίνει ο άνθρωπός μας...

25/07/2008  
Λάμπης Παρταλάς
http://www.rocking.gr/articles/
Leonard_Cohen_einai_o_anthrwpos_mas/4870/


13.
This informal black-and-white portrait of Leonard Cohen shows him at age 30 on a visit to his hometown of Montreal, where the poet, novelist and songwriter comes "to renew his neurotic affiliations." He reads his poetry to an enthusiastic crowd, strolls the streets of the city, relaxes in this three-dollar-a-night hotel room and even takes a bath.




14.





Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες