Women in Afghanistan ...

Οι γυναίκες της Καμπούλ δίνουν τη δική τους μάχη

Το θάρρος που δείχνουν η Τάνια, η Ουαχίντα, η Ντιλμπάρ και τόσες άλλες παρά τις απειλές των Ταλιμπάν δίνει ελπίδες για το μέλλον του Αφγανιστάν

Τραγουδούν στην τηλεόραση με ακάλυπτο πρόσωπο, παρουσιάζουν ραδιοφωνικές εκπομπές, βγαίνουν στον δρόμο και αναγκάζουν τον πρόεδρο Καρζάι να πάρει πίσω τον «νέο» νόμο του για το οικογενειακό δίκαιο. Το θάρρος των γυναικών του Αφγανιστάν, παρά τις πιέσεις των πατέρων και των συζύγων, τις δολοφονίες και τις επιθέσεις με βιτριόλι, είναι σήμερα το μόνο που δίνει ελπίδες για το μέλλον αυτής της χώρας.

 Έργο της Kader Attia: Ghosts

 Έργο της Shadi Ghadirian

 Έργο της Rokny Ηaerizadeh

Χάρη στις διαδηλώσεις των γυναικών, αλλά και τη διεθνή πίεση, ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι υποσχέθηκε αυτήν την εβδομάδα να αλλάξει τον νέο νόμο που επιτρέπει τον βιασμό μέσα στον γάμο και τον γάμο παιδιών. Ο εν λόγω νόμος, τον οποίο είχε υπογράψει τον περασμένο μήνα, προέβλεπε ότι ο σύζυγος μπορεί να απαιτεί από τη σύζυγο να κάνει σεξ μαζί του κάθε τέσσερις ημέρες, εκτός αν αυτή είναι άρρωστη. Ρύθμιζε επίσης πότε μπορούν οι γυναίκες να βγαίνουν μόνες από το σπίτι. Ο νόμος επρόκειτο να ισχύσει για το 15% των Αφγανών, που είναι σιίτες. Όμως μετά τις αντιδράσεις ο Καρζάι τον πήρε πίσω λέγοντας ότι οι συνεργάτες του δεν τον είχαν ενημερώσει γι΄ αυτές τις «λεπτομέρειες»...

Οι γυναίκες κάνουν τον δικό τους πόλεμο στο Αφγανιστάν. Έναν πόλεμο χωρίς τέλος, κατά τον οποίο δεν πρέπει να προσέχουν μόνο τον δηλωμένο εχθρό, τους Ταλιμπάν, αλλά συχνά και αυτούς που θα έπρεπε να τις προστατεύουν, τους γονείς, τους αδελφούς, τους συζύγους. Οι Ταλιμπάν δολοφόνησαν το 2007 τη διευθύντρια του Ράδιο Ειρήνη. Όμως οι συγγενείς ήταν που σκότωσαν τις δύο παρουσιάστριες οι οποίες είχαν εμφανιστεί στην τηλεόραση μακιγιαρισμένες και χωρίς μαντίλα, θυμίζει στην ιταλική «Ρεπούμπλικα» η ραδιοφωνική παραγωγός Τάνια Καγιάν.

Οι αλλαγές.

Η Τάνια ήταν μαθήτρια και πρώτη στην τάξη της όταν οι Ταλιμπάν έκλεισαν τα σχολεία. Συνέχισε να σπουδάζει στο σπίτι, με βιβλία που αγόραζε στη μαύρη αγορά, και μετά την ανατροπή των Ταλιμπάν ήταν στην πρώτη ομάδα των κοριτσιών που γράφτηκαν στη σχολή δημοσιογραφίας. Από τις δώδεκα που πήραν πτυχίο μαζί της, έξι υποχρεώθηκαν από γονείς και συζύγους να μη δουλέψουν και να μείνουν στο σπίτι. Ωστόσο οι άλλες επτά δουλεύουν σε μέσα ενημέρωσης, τα κορίτσια που εμφανίζονται στην τηλεόραση είναι όλο και περισσότερα και το γεγονός ότι η παρουσία τους αυξάνεται στη δημόσια σκηνή αλλάζει, λέει η Τάνια, ακόμη και τους πιο παραδοσιακούς. Σύμφωνα με την Τάνια Καγιάν, 20% των γυναικών του Αφγανιστάν γνωρίζουν σήμερα τα δικαιώματά τους, ένα ποσοστό πολύ υψηλό αν σκεφτεί κανείς ότι σημαντικό μέρος του γυναικείου πληθυσμού δεν είναι εκ των πραγμάτων σε θέση να διαβάζει.

Αυτό το 20% κερδίζει τον δικό του χιλιετή πόλεμο, έστω και με πολύ υψηλό τίμημα. Έφηβες περιχύθηκαν με βιτριόλι επειδή πήγαιναν σχολείο, γυναίκες σφαγιάσθηκαν επειδή δέχθηκαν μια θέση εξουσίας, κορίτσια σκοτώθηκαν επειδή αγάπησαν τον νέο που δεν ήθελαν οι γονείς... Κάθε επανάσταση έχει τα θύματά της. Όμως για να νικήσει οριστικά η δική τους, πρέπει να πάει καλά και ο πόλεμος των ανδρών. Και γι΄ αυτό πολλές Αφγανές αμφιβάλλουν. Φοβούνται πως η Δύση και οι Αφγανοί σύμμαχοί της θα ξεπουλήσουν τελικά τα δικαιώματα των γυναικών, όπως φάνηκε να κάνει ο Καρζάι με τον νόμο του, με αντάλλαγμα οποιαδήποτε εκεχειρία. Η Τάνια δεν είναι μεταξύ αυτών. Όμως πριν από έναν μήνα, σε μια συζήτηση μεταξύ δημοσιογράφων που φιλοξενήθηκε στον ραδιοσταθμό της, τον Κillid, μια τηλεπαρουσιάστρια έκρινε σκόπιμο να κάνει την αυτοκριτική της: Μετανιώνω που αποκάλεσα «άγριους» τους Ταλιμπάν, είπε. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ:

ΟΥΑΧΙΝΤΑ 25 ετών,παντρεμένη,ένα παιδί

Ελέγχει την ασφάλεια στον σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας της Καμπούλ. Στο Πακιστάν, όπου είχε καταφύγει για να ξεφύγει από τους Ταλιμπάν, είχε εργαστεί ως αεροσυνοδός. «Κάθε μέρα με απειλούν επειδή δουλεύω, ακόμη και οι συνάδελφοι. Μα δεν θα κλειστώ ακόμη στο σπίτι μου».

ΜΑΛΙΚΑ 27 ετών,πέντε παιδιά

Ο σύζυγός της την έχει εγκαταλείψει και η Μαλίκα δεν είχε άλλη επιλογή από το να μπει στην αφγανική αστυνομία. Προσπάθησε να μη μάθουν τίποτε οι γείτονες και η οικογένειά της: «Όμως πιστεύω πως έχουν καταλάβει. Κινδυνεύω, όμως χωρίς να εργάζομαι θα πεθάνω έτσι κι αλλιώς».

ΝΤΙΛΜΠΑΡ Χήρα,20 ετών,ένα παιδί

Επέλεξε να εργαστεί ως αστυνομικός: «Αν φοβάμαι; Κάποτε οι Ταλιμπάν είχαν έρθει για να πάρουν τον γιο μου. Τότε είχα φοβηθεί. Ονειρευόμουν ότι έχω τον νόμο με το μέρος μου και υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Τώρα μπορώ να το κάνω».

ΡΟΥΜΠΙΝΑ Φοιτήτρια αγγλικών και πληροφορικής στην Καμπούλ,18 χρονών

Την εποχή των Ταλιμπάν, η οικογένειά της είχε διαφύγει στο Πακιστάν. Τώρα θέλει να γίνει δασκάλα «για να διδάσκω τα παιδιά. Όπως έκαναν με μένα οι δικοί μου δάσκαλοι οργανώνοντας μυστικά σχολεία».

ΝΕΑ 2/5/2009

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:Γ.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

(Η εικονογράφηση της ανάρτησης έγινε με ευθύνη του Ivos 2)