«Γιατί η Ελλάδα δικαιούται το Κατοχικό Δάνειο»






1.
«Γιατί η Ελλάδα δικαιούται το Κατοχικό Δάνειο»   
   Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται από τη Γερμανία με σκοπό την απόδοση των χρεών της απέναντι στην Ελλάδα για το Κατοχικό Δάνειο είναι αστήριχτες και νομικά αβάσιμες, σύμφωνα με το Νίκο Χριστοδουλάκη. Οπως σημειώνει, η χώρα μας έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει διεκδικήσει την αποπληρωμή του Δανείου, ανεξάρτητα από τη χρηματοδότηση των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης που λαμβάνει.

  Ο Νίκος Χριστοδουλάκης, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και πρώην υπουργός, σε άρθρο που δημοσιεύεται στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, παραθέτει τους λόγους που η Ελλάδα δικαιούται την αποπληρωμή του Κατοχικού Δανείου.
 
Ανοιχτή εκταμίευση από την Τράπεζα Ελλαδος

  Σύμφωνα με τον κ. Χριστοδουλάκη, όλα τα σχετικά έγγραφα και οι μαρτυρίες τεκμηριώνουν ότι η χρηματοδότηση των αυξημένων δαπανών του Αξονα την περίοδο 1942-44 γινόταν με ανοιχτή αποταμίευση από την Τράπεζα της Ελλάδος.
  Αυτό σημαίνει ότι «δεν είχε οριστεί κάποιο επιτόκιο για την προσαύξηση των δόσεων ή την υπερημερία καταβολής τους». Υστερα από καθυστερήσεις στην εξόφληση, «οι γερμανικές Αρχές δέχθηκαν να τιμαριθμοποιηθεί το ποσό με βάση την εξέλιξη των τιμών στα πιο βασικά προϊόντα όπως ελαιόλαδο, ψωμί κ.λπ», κάτι που σημαίνει ότι εκτός από το ρυθμό του πληθωρισμού «καμία άλλη επιβάρυνση δε θα επιβαλλόταν στην αναγκαστική εκταμίευση, πράγμα που είναι συμβατό μόνο με δανειακές διευκολύνσεις πολύ μικρής διάρκειας», αναφέρει ο κ. Χριστοδουλάκης.

Καμία εμπράγματη εγγύηση - Κανένα ομόλογο
 
  Οπως τονίζει, η Γερμανία και η Ιταλία, όχι μόνο δεν έχουν προσφέρει καμία εμπράγματη εγγύηση, αλλά ούτε είχαν χορηγήσει και ομόλογα των χωρών τους, όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση κανονικού δάνειου.
  Πρόκειται για ένα «ακάλυπτο δάνειο», όχι για κανονική δανειακή σύμβαση
  Ο κ. Χριστοδουλάκης σημειώνει πως ό,τι πέρναγε από το χέρι της έκανε η Γερμανία για να μην χαρακτηριστεί ως δάνειο η οφειλή. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, «επιχείρησε να μετονομάσει τον σκοπό της από Εξοδα Κατοχής (Besatzungskosten) σε δαπάνες κοινωφελών υποδομών (Aufbaukosten), οι οποίες τάχα θα εξυπηρετούσαν την Ελλάδα, άρα δεν υπήρχε λόγος να αποπληρωθούν στο Ελληνικό Δημόσιο».
  Οι πιο αξιόπιστες πηγές, σύμφωνα με τον κ. Χριστοδουλάκη, υποστηρίζουν ότι «μόλις το ένα εκατοστό της δαπάνης αφορούσε κατασκευή δρόμων, υδραγωγείων, καθώς και υγειονομικά έργα».

Οι σαθρές δικαιολογίες της Γερμανίας

  «Κανένα διεθνές όργανο δεν έχει αρνηθεί τη βασιμότητα της ελληνικής διεκδίκησης». Παρόλα αυτά, η Γερμανία είναι ανένδοτη και υποστηρίζει, επιπλέον, ότι «οι απαιτήσεις αποζημιώσεων είναι εκ του περισσού, καθόσον το γερμανικό κράτος είναι ο μείζων χρηματοδότης των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης που λαμβάνει η Ελλάδα».
  Ο κ. Χριστοδουλάκης παραθέτει τρεις λόγους που το επιχείρημα της Γερμανίας δεν μπορεί να υφίσταται νομικά και λογικά:
 1.
  «Είναι νομικά αβάσιμο, καθώς τα κεφάλαια του ΚΠΣ κατευθύνονται σε Περιφέρειες και όχι σε χώρες»
 2.
  «Είναι άσχετο, διότι πολλές ευρωπαϊκές περιφέρειες που τα λαμβάνουν δεν είχαν την παραμικρή πολεμική εμπλοκή με τη Γερμανία»
 3.
  «Είναι παράδοξο, καθώς αν υποτεθεί ότι τα κεφάλαια του ΚΠΣ στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος είναι τόσα πολλά που μπορούν να εκληφθούν ως οικονομικό αντιστάθμισμα για τη σφαγή των Καλαβρύτων, τότε πώς θα εκληφθούν για την Περιφέρεια Πομερανίας, εφόσον αυτή βρίσκεται στην επικράτεια της Γερμανίας που τότε ήταν ο αυτουργός των ακροτήτων» 
  Τέλος, ο Νίκος Χριστοδουλάκης ανέφερε ότι έχει έρθει πλέον η ώρα να διευθετηθεί αυτό το καίριο ζήτημα που «εξακολουθεί να φορτίζει τις σχέσεις των δυο χωρών».

 Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
  www.defencenet.gr


2. 
Γερμανικό έγγραφο-φωτιά για τις αποζημιώσεις
Γερμανικό έγγραφο-φωτιά που δημοσιεύει «Το Βήμα» και το οποίο απέστειλε η πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα, στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Μάρτιο του 1967, αποδεικνύει, όπως αναφέρει η εφημερίδα, με τον πλέον κατηγορηματικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο δια «στόματος» της ίδιας της γερμανικής κυβέρνησης και της εδώ πρεσβείας της ότι η χώρα μας ουδέποτε παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις της κατά της Γερμανίας για τα ζητήματα του κατοχικού αναγκαστικού δανείου, καθώς και ακολούθως των πολεμικών, ιδιωτικών και δημοσίων, αποζημιώσεων.

Ζητήματα τα οποία, μάλιστα, αφού δεν τα διαχωρίζει, ουσιαστικά η γερμανική πλευρά τα αντιμετωπίζει ενιαία ως ελληνικές απαιτήσεις από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα. Αναφέρεται ρητά σε αξιώσεις της Τράπεζας της Ελλάδος από «χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις» την περίοδο της Κατοχής, αλλά την ίδια στιγμή συνδέει και αυτές τις αξιώσεις με εκείνες των αποζημιώσεων βάσει της Συμφωνίας του Λονδίνου.
Με το έγγραφο αυτό η γερμανική πρεσβεία απαντά σε σχετική ρηματική διακοίνωση της ελληνικής πλευράς της 9ης Νοεμβρίου 1966 προς τη Βόννη. Η τελευταία, λοιπόν, ρητά αναφέρει ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοια ελληνική παραίτηση, κατόπιν απαντήσεως που η ίδια η κυβέρνηση της Βόννης έστειλε στην πρεσβεία της στην Αθήνα.
Τον Οκτώβριο του 1965 πραγματοποιούνται συζητήσεις στην Αθήνα μεταξύ της Ελλάδας και Γερμανίας για το ζήτημα, ενώ έχουν προηγηθεί σχετικές επαφές τον Σεπτέμβριο του 1964 και τον Μάρτιο του 1965, με προσωπική μάλιστα εμπλοκή του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου αλλά και του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως προκύπτει από αυτή τη γερμανική ρηματική διακοίνωση. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του Κέντρου ψάχνει το τι έχει συμβεί την περίοδο της πρωθυπουργίας Καραμανλή με το ζήτημα των αποζημιώσεων.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, προτού λάβει τις σχετικές απαντήσεις από τη Βόννη έχει πέσει και η ίδια από τους αποστάτες. Τελικά έχει αλλάξει σειρά κυβερνήσεων ως τη στιγμή που στις 31 Μαρτίου του 1967, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τη χούντα, το γερμανικό έγγραφο παραδίδεται στο υπουργείο Εξωτερικών, όταν οι Γερμανοί απαντούν ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί αλλά οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα παρασύρουν την απάντηση στο ούτως ή άλλως απόρρητο ελληνικό ερώτημα στην αφάνεια.
Σύμφωνα λοιπόν με το έγγραφο, η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα αναφέρει με τη ρηματική διακοίνωσή της (verbal note) με αριθμό πρωτοκόλλου Νο. 68/67 και ημερομηνία 31 Μαρτίου 1967 προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής ιδεών μεταξύ της εξοχότητος του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του ομοσπονδιακού υπουργού Εξωτερικών δρος Γκέρχαρντ Σρέντερ που έλαβε χώρα στην Αθήνα τη 15η Οκτωβρίου 1966, η ελληνική πλευρά, μεταξύ άλλων, ήγειρε το ζήτημα των αξιώσεων τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ισχυρίζεται ότι έχει εναντίον της Γερμανίας και οι οποίες προέρχονται από ορισμένες χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Σρέντερ ανέφερε τις επιστολές του διευθυντή του ομοσπονδιακού υπουργείου των Οικονομικών Ράινχαρντ της 30ης Σεπτεμβρίου 1964 στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και του διευθυντή του ίδιου υπουργείου δρος Κάιζερ της 26ης Μαρτίου 1965 στον βουλευτή-καθηγητή Α. Παπανδρέου. Σε αυτές τις επιστολές γίνεται αναφορά σε δηλώσεις που έγιναν από αντιπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης το 1958 με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της Ελλάδας που αφορά τη χορήγηση πίστωσης 200 εκατ. μάρκων».

(…)
»Οι δηλώσεις των Ελλήνων αντιπροσώπων ήταν της φύσεως που επέτρεψε στη γερμανική πλευρά την ερμηνεία ότι πιθανές ελληνικές αξιώσεις προερχόμενες από την εποχή της γερμανικής Κατοχής δεν θα ακολουθούνταν εν όψει της συμφωνηθείσας γερμανικής οικονομικής βοήθειας. Ωστόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους, τότε ή σε μεταγενέστερες περιπτώσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση να παραιτηθεί επισήμως από τις νομικά θεμελιωμένες αξιώσεις που πιστεύει ότι έχει από την εποχή της Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».
(…)
»Μπορεί να αναφερθεί ότι η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να χορηγήσει την πίστωση 200 εκατ. μάρκων είχε ως κίνητρό της τις φιλικές σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας και την επιθυμία να βοηθήσει την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη νομική κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί από την παραπάνω Συμφωνία».

Το γερμανικό έγγραφο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, καταρρίπτει με τον πιο επίσημο τρόπο τους μύθους σχετικά με δήθεν ελληνική παραίτηση, τους οποίους καλλιέργησε έντεχνα και στο παρελθόν αλλά και τώρα, χωρίς όμως ποτέ να φέρει στο φως στοιχεία που να τους στηρίζουν. Αντίθετα, με το παρόν έγγραφο αναγνωρίζει και η ίδια ρητά ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοιου είδους αποποίηση από την ελληνική πλευρά.
ΠΗΓΗ: TO BHMA

ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:




ΣΧΕΤΙΚΑ

   Φόβος πάνω από το Βερολίνο
'' Griechenland fordert Reparationen von Deutschland''
Fleischer Hagen : "Η Ελλάδα δίκαια απαιτεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία"

Γερμανία: Ο μεγαλύτερος μπαταχτσής του εικοστού αιώνα;

 ΕΥΡΩΠΗ, ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ...

 Ελλάδα-Γερμανία: ποιος χρωστάει σε ποιον; (1) Η διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο το 1953

10 - 6 - 1944 : Massaker von Distomo ...