Αρμενική Γενοκτονία: Και τώρα, η σειρά της Αμερικής
Διαβάστε το Βιβλίο-Ντοκουμέντο του
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Πάπα και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτέλεσε μια πράξη υψηλής ηθικής σημασίας και παγκόσμιας εμβέλειας. Γι’ αυτό και η Τουρκία στο μεγαλύτερο δυνατό επίπεδο και με τη δυνατότερη ένταση προσπαθεί να αντιδράσει. Το ποτάμι όμως δεν γυρίζει πίσω. Σειρά, τώρα, έχουν οι ΗΠΑ.
Οι επίμονες, ενωτικές και συντονισμένες αρμενικές προσπάθειες άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα και για την ανάδειξη της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Ο Μπαλακιάν είναι Αμερικανός αρμενικής καταγωγής, και στην εισαγωγή του βιβλίου του γράφει ότι τα επίθετα που χρησιμοποιούνται τις τελευταίες δεκαετίες στην Αμερική για την Αρμενική Γενοκτονία («ξεχασμένη γενοκτονία», «απόκρυφη γενοκτονία»), πολύ λίγο αποδίδουν τον τεράστιο αντίκτυπο που είχαν οι Σφαγές των Αρμενίων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 και η Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 στην αμερικανική (αλλά και ευρωπαϊκή) συλλογική συνείδηση, στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας επί σαράντα σχεδόν χρόνια.
Η αντίδραση των Αμερικανών στην αρμενική κρίση, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1890 και συνεχίστηκε ως τη δεκαετία του 1920 σηματοδότησε το πρώτο διεθνές κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αμερικανική ιστορία και συνέβαλε στη διαμόρφωση της ταυτότητας του έθνους στην παγκόσμια κοινότητα.
Αναπολώντας την περίοδο του Α΄ ΠΠ ο Πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ παρατήρησε ότι «το όνομα Αρμενία ερχόταν πρώτο στη σκέψη του μέσου Αμερικανού […] ήταν ένα όνομα πιο οικείο στον μαθητή του δημοτικού απ’ ό,τι ήταν η Αγγλία».
Το μέγεθος και το πάθος της αμερικανικής προσπάθειας να σωθούν οι Αρμένιοι που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας και έχει, δυστυχώς, χαθεί. Είναι επίσης ένα κεφάλαιο από το οποίο πολλά μπορούν να διδαχθούν οι Αμερικανοί σήμερα.
Στην έκκλησή της προς τη διεθνή ηθική τάξη σχετικά με την αρμενική υπόθεση, η Γκίλμαν ήταν σαφέστατη. «Η Αμερική άκουσε και σε κάποιο βαθμό ανταποκρίθηκε», αλλά πρέπει να υπάρξει ακόμη περισσότερη ανάμιξη έτσι ώστε να επιβάλουμε τη θέλησή μας «στην τουρκική κυβέρνηση, προκειμένου να μην ολοκληρώσει τις εγκληματικές της ενέργειες… Η Αμερική που ηγείται σε τόσους τομείς, μπορεί, κάλλιστα, να ηγηθεί μιας τέτοιας εκστρατείας».
Όπως έγραψε ο φημισμένος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πρίνστον, Ρίτσαρντ Φοκ: «Η τουρκική εκστρατεία άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι “σκοτεινή”, μοναδική στα δεδομένα της ιστορίας, και μια μεγάλη, οργανωμένη κυβερνητική προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί κάθε μέσο ώστε να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια για την Αρμενική Γενοκτονία στην κοινή γνώμη, κυρίως στις ελίτ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δυτικής Ευρώπης».
Η Τουρκία κατάφερε ως σήμερα να αποτρέψει την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τις ΗΠΑ. Να δούμε αν θα τα καταφέρει και φέτος. Η 24η Απριλίου πλησιάζει.
20/4/15
ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
http://www.anixneuseis.gr/?p=117035
Διαβάστε το Βιβλίο-Ντοκουμέντο του
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στο βιβλίο αυτό βρίσκουµε επί τέλους την αλήθεια για την καταστροφή της Σµύρνης και για
τη σφαγή µεγάλου µέρους απ' τους κατοίκους της, γραµµένη από έναν αυτόπτη µάρτυρα.
Ο συγγραφέας των σελίδων που ακολουθούν είναι ευτυχώς ένας άνθρωπος που δεν
εµποδίζεται να ειπεί ό,τι ξέρει, από πολιτικούς λόγους ή από οποιαδήποτε επίδραση φόβου ή
συµφέροντος. ∆ίνει ολόκληρη τη διήγηση του αγρίου αφανισµού του Χριστιανικού
πληθυσµού σε όλη την έκταση και το πλάτος της Παλαιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας µ' ένα
σαφή και πειστικό τρόπο.
Το ότι είκοσι αιώνες µετά Χριστόν µπόρεσε ένας µικρός και οπισθοδροµικός λαός, όπως οι
Τούρκοι, να διαπράξει τέτοια εγκλήµατα εναντίον του πολιτισµού και της προόδου του
κόσµου, είναι ένα ζήτηµα που θα έπρεπε να κάµει όλους τους ευσυνείδητους λαούς να
σταθούν και να σκεφτούν. Ο συγγραφέας όµως δείχνει µε αναντίρρητο τρόπο ότι τα
εγκλήµατα αυτά διαπράχθηκαν χωρίς αντίσταση εκ µέρους οιουδήποτε χριστιανικού έθνους
και ότι η τελευταία εκείνη φρικτή σκηνή στη Σµύρνη εκτελέστηκε σε απόσταση ολίγων
µέτρων από ένα ισχυρότατο συµµαχικό και αµερικανικό στόλο.
Εκωφεύσαµε στις απελπισµένες κραυγές για βοήθεια των Χριστιανών που πεθαίνανε, αν και
ξέραµε καλά πως η Αµερική ήταν η µοναδική ελπίδα τους, και τώρα είναι φανερό πως
υπάρχει στη χώρα µας µια τάση που ολοένα µεγαλώνει, να συγκαλύψουµε τα εγκλήµατα των
Τούρκων και να τους δώσουµε συγχωροχάρτι γι’ αυτά, για να επιτύχουµε υλικά οφέλη απ'
αυτούς.
Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει, εφόσον οι Τούρκοι έδειξαν τόσο
µεγάλη περιφρόνηση σε κάθε ανθρωπισµό που δεν µπορεί κανείς να παραβλέψει και η
αλήθεια είναι ολοφάνερη. Έχει τη γνώµη πως τα υψηλά Ιδανικά είναι ανώτερα από το
πετρέλαιο και απ' τους σιδηροδρόµους και πως οι Τούρκοι δεν θα έπρεπε να γίνουν δεκτοί
στην κοινωνία των έντιµων εθνών, ωσότου δείξουν ειλικρινή µετάνοια για τα εγκλήµατά
τους.
Η συναδέλφωση µαζί τους µε οιουσδήποτε άλλους ορούς δηµιουργεί την υποψία
µικροπρέπειας αλλά και συνενοχής. Απ' τη θαρραλέα παρρησία αυτού του βιβλίου γίνεται
φανερό στον αναγνώστη ότι χρειαζόταν µεγάλο θάρρος για να γραφεί, και ότι εκείνος που το
έγραψε δεν ήταν δυνατό να έχει κανένα άλλο κίνητρο απ' την επιθυµία να κάµει γνωστή την
αλήθεια επάνω σε ζητήµατα που έχουν τεράστια σηµασία για τον κόσµο να τα µάθει.
James W. Gerard,
πρώην Πρεσβευτής στη Γερμανία
Σ Χ Ε Τ Ι Κ Α