IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το μπλουζ του τουρισμού – To be Greek is a state of mind. Το άρθρο του καθηγητή πολιτικών επιστημών Στάθη Καλύβα στην “Καθημερινή” για “Μια Ελλάδα χωρίς καλοκαίρι” όπου εξηγούσε πώς η κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος απειλεί και τον θερινό βίο, ως στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας, προκάλεσε θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Ορισμένοι ειδικοί στην τουριστική οικονομία υποστήριξαν πως η “βαριά βιομηχανία” του τουρισμού έχει κάνει ποσοτικά και ποιοτικά άλματα τα τελευταία χρόνια, πως υπάρχουν σοβαρά υποστηριχτικά προγράμματα και πως η μάχη της ποιότητας και των υποδομών διεξάγεται επιτυχώς. Τελευταία ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Φάνης Σπανός εισήλθε στο debate με άρθρο “Πουλάμε το καλοκαίρι μας;”, όπου εστίασε στους κινδύνους που εγκυμονεί η τουριστική ανάπτυξη, αφενός μεν από την υπερ-μαζικοποίηση του τουρισμού, αφετέρου δε από τη στροφή της αγοράς στο κοινό εξαιρετικά υψηλών εισοδημάτων, άρα και τουριστικών δαπανών. Πρότεινε δε μια κεντρώα λύση που έχει κάποιο νόημα: Ν

 Το εντυπωσιακό Φαράγγι του Βϊκου έχει μήκος περίπου 11 χιλιόμετρα και σε πολλά σημεία του το βάθος ξεπερνά τα 1.000 μέτρα (shutterstock)     Εθνικοί Δρυμοί και Πάρκα:  Οι ελληνικοί παράδεισοι. Μια (εκ νέου) γνωριμία με τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας, με αφορμή την πρόσφατη πυρκαγιά στο παρθένο δάσος της Δαδιάς. Τον Οκτώβριο του 1918 η συντακτική επιτροπή για τα διδακτικά βιβλία ενέκρινε «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου ως αναγνωστικό για την Γ’ Δημοτικού. Το βιβλίο, ακολουθώντας μια παρέα μαθητών που περνούσε τις θερινές διακοπές της στο βουνό, παρέδιδε μαθήματα φυσιολατρίας και αφύπνιζε οικολογικά τα παιδιά σε μια εποχή που η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν απασχολούσε ιδιαίτερα την κοινή γνώμη, και που οποιαδήποτε κουβέντα για κλιματική αλλαγή (για αυτά δηλαδή που ζούμε σήμερα) πιθανώς θα αντιμετωπιζόταν ως ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Είκοσι χρόνια μετά τα πρωτοποριακά γραπτά του Παπαντωνίου, το 1938, το πιο ψηλό από τα ψηλά βουνά μας, ο Ολυμπος, γ

  Αποκαλύπτεται η Κόρη της Θήρας, ένα αριστούργημα της ελληνικής αρχαιότητας. Πρόκειται για μια υπερφυσικού μεγέθους αρχαϊκή κόρη από λευκό ναξιώτικο μάρμαρο, ύψους 2,48 μέτρων.   Σε εξέλιξη βρίσκεται από το υπουργείο Πολιτισμού η πλήρης ανακαίνιση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θήρας, το οποίο στεγάζει τα σπουδαία εκθέματα του νησιού από τους ιστορικούς χρόνους. Κεντρικό έκθεμα του υπό ανακαίνιση μουσείου προβλέπεται να αποτελέσει η Κόρη της Θήρας, ένα σπάνιο αριστούργημα της ελληνικής γλυπτικής του 7oυ αιώνα π.Χ., η οποία ήρθε ανέλπιστα στο φως τον Νοέμβριο 2000, κατά τη διάρκεια σωστικής ανασκαφικής έρευνας στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλης της Θήρας, στη νοτιοανατολική Σελλάδα, από τον Θηραίο αρχαιολόγο Χαράλαμπο Σιγάλα.   Αριστουργηματικό άγαλμα από λευκό ναξιώτικο μάρμαρο Η υπερφυσικού μεγέθους αρχαϊκή κόρη από λευκό ναξιώτικο μάρμαρο, ύψους 2,48μ. με τον σύμφυτο γόμφο ένθεσης στην βάση του, είναι σχεδόν ακέραιη. Το γλυπτό, από το οποίο λείπει μόνο η άκρη της μύτης και ο βραχίονας

  Δείγμα τής ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ τής ελληνικής γλώσσας. Παραθέτω αποσπάσματα ενός επίκαιρου (λόγω λοιμού) κειμένου τού Θουκυδίδου, κειμένου τού 5ου αιώνος π.Χ., για να γίνει άμεσα αντιληπτή η συνέχεια τής γλώσσας μας (λεξιλογική κυρίως, αλλά και γραμματική-συντακτική λιγότερο) μέσα από ένα κείμενο που απέχει 2.500 χρόνια! (Δίνω εντός αγκυλών κάποιες λεξιλογικές πληροφορίες όπου χρειάζεται). Ο «λοιμός των Αθηνών» (πανώλης ή τύφος, θέρους τού 430 π.Χ.) κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπως περιγράφεται (Ἱστορίαι 2.47-54) από τον Θουκυδίδη (5ος αι.), ο οποίος προσεβλήθη και ο ίδιος αλλά επιβίωσε. Ο λοιμός αυτός οδήγησε στον θάνατο το 1/3-1/4 των Αθηναίων (μεταξύ των οποίων και τον Περικλή με την οικογένειά του), στους ιατρούς δε που βοήθησαν ήταν και ο Ιπποκράτης. «καὶ ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπω

Ο τάφος του Γρύπα Πολεμιστή στις ανακαλύψεις της δεκαετίας.   Στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις της δεκαετίας  κατατάσσεται  ο τάφος του Γρύπα Πολεμιστή που βρέθηκε στην Πύλο.  «Ένας μόνο τάφος και το εξαιρετικό του περιεχόμενο αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι βλέπουν δύο μεγάλους αρχαίους ελληνικούς πολιτισμούς» σημειώνει το έγκριτο περιοδικό Archaeology, για το εύρημα των Τζακ Λ. Ντέιβις και Σάρον Ρ. Στόκερ του πανεπιστημίου του Σινσινάτι (οι ανασκαφές τελούνται υπό την άμεση εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας). Η ανεύρεση έγινε το 2015, ενώ η ανασκαφή στον χώρο συνεχίζεται. Ανάμεσα στις άλλες σπουδαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, είναι το τάφος του Ριχάρδου Γ στο Λέστερ της Αγγλίας, τελετουργική θυσία παιδιών στη Λάμα του Περού και το «ξεκλείδωμα» του γονιδιώματος των Νεάντερνταλ. Κατά τη Σάρον Στόκερ ο Γρύπας Πολεμιστής λειτουργεί κάποιον τρόπο ως ένα είδος γέφυρας μεταξύ Μινωιτών και Μυκηναίων, που αποδεικνύει πόσο στενά αλληλοσυνδέονταν. «Υπάρχει συμβολική ενότ