IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Διάλειμμα παιγνιώδους αδολεσχίας Μια ιδέα παιγνιώδης, πρόσφορη για διάλειμμα διαφυγής από τον πνιγμό και την κατάθλιψη του πολιτικού αδιεξόδου: Κατά το πρότυπο της Ομάδας των Οχτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου (G8) να αναλάμβανε η Ελλάδα την πρωτοβουλία συγκρότησης ανάλογης ομάδας των χωρών με την πλουσιότερη κληρονομιά πολιτισμού στην ανθρώπινη Ιστορία. Πολλές χώρες θα φιλοδοξούσαν αυτή τη διάκριση. Ομως να τη δικαιούνται μόνο εκείνες που η ιδιαιτερότητα του πολιτισμού τους δεν έμεινε κλεισμένη σε εθνοφυλετικά σύνορα, είχε ευρύτερη επίδραση, επηρέασε, περισσότερο ή λιγότερο, την παναθρώπινη εξέλιξη. Ο σκοπός συγκρότησης αυτής της ομάδας να είναι αντίστοιχος με εκείνον της G8: Οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου έχουν το συμφέρον (κυρίως) και την ευθύνη (ως πρόσχημα) να μεριμνούν για τη λειτουργία της οικονομίας σε διεθνές επίπεδο. Οι χώρες με την πλουσιότερη κληρονομιά πολιτισμού έχουν (εκ των πραγμάτων) την ευθύνη να μεριμνούν για τον σεβασμό, την προστασία και την ενεργό αξιοποίηση τ

     Σιγά που δεν θα γινόταν η ίδια η κρίση ύλη διαφήμισης. Είχε δίκιο ο Κάρολος όταν έλεγε ότι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να μας πουλήσουν το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε. Για την ώρα πάντως εμείς είμαστε αυτοί που αγοράζουν το σκοινί με το οποίο μας δένουν αυτοί που μας το πουλάνε... Τι είναι οι αρχαιολόγοι σε αυτήν τη χώρα; Εργάτες βαρειάς βιομηχανίας! Είναι καλοί εργάτες; Οι περισσότεροι (και κατά τεκμήριον όλοι) άριστοι! Γιατί; Διότι οι περισσότεροι (και κατά τεκμήριον όλοι) έχουν λάβει «βαρειά» μόρφωση από τα ελληνικά ΑΕΙ, τα οποία σε αυτόν τον τομέα της γνώσης, και επαρκέστατα είναι, και συχνά πρωτοπόρα! Προσέτι, ένας τεράστιος ιστός πανεπιστημίων, εδρών, ακαδημαϊκών, μουσείων, μορφωμένων πολιτών κι απλών ανθρώπων (εις ό,τι αφορά την ίδια τους την εκπαίδευση) συνδέεται από όλη τη Δύση και από τον Ισλαμικό Κόσμο με αυτήν την ελληνική βαρειά βιομηχανία της ιστορίας και του πολιτισμού - για να αφήσουμε στις παρυφές αυτής της

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ- Το Φως των Ελλήνων (Από το φωτογραφικο λεύκωμα "Το Φως των Ελλήνων" που κυκλοφόρησε το 1984 και ανατυπώθηκε το 1995. Με κείμενα και εικόνες - φωτογραφικό δοκίμιο το ονόμασα - προσπάθησα να διερευνήσω το δικό μας φως και να δώσω την άλλη, βαθύτερη πλευρά της "Δυστυχίας του να είσαι Έλληνας"). Έμμονη εικόνα των ποιητών μας –από τον 'Όμηρο ως τον Ελύτη: το φως. Έμμονη ιδέα των φιλοσόφων μας –από Παρμενίδη μέχρι Πλωτίνο: το φως. Στα δημοτικά τραγούδια, στα παραμύθια –κανένας λαός δεν εξαρτάται περισσότερο από τον ήλιο. Θάλεγε κανείς πώς κάτι απασχολεί τόσο, μόνον όταν λείπει –κι όχι όταν αφθονεί. Αλλά το παράδοξο με το φως των Ελλήνων είναι πώς όσο πιο πολύ το έχεις τόσο πιο πολύ το θέλεις –τόσο πιο πολύ σου λείπει.   * Φαίνεται πώς αυτό το φως (το φέγγος, η αίγλη, η λάμψη, η φωτοβολή, η αναλαμπή, η ανταύγεια, η λαμπηδών, το φωτόλουσμα, η αντηλιά, το λαμπύρισμα, η μαρμαρυγή, η χρυσαύγεια, το αστραποβόλημα, η έκλαμψη, το φεγγοβόλημα) δί

   Ε μ ε ί ς !                               Κι εμείς     ...                         Πωλείται ...το παρόν οικόπεδο             «Γι' αυτό δέχεται το φοβερό χτύπημα ο τόπος που μας γέννησε γιατί ο τόπος χωρίς εμάς μπορεί να προχωρήσει μες στο χρόνο και να θυμίζει σε κάθε επερχόμενη γενεά ότι έχει νομοθετηθεί να δέχονται τέτοια τιμωρία οι τόποι που διαπράττουνε παρόμοια αμαρτήματα με το να γεννούν εμάς». Νίκος Παναγιωτόπουλος, ΣΥΣΣΗΜΟΝ ή Τα Κεφάλαια Τα λόγια του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου ηχούν σαν δυνατή κραυγή αγωνίας και οδύνης. Πώς να μιλήσεις, αλήθεια, για τούτο τον τόπο; Ποιες ιστορίες να διηγηθείς; Τόπος βραχώδης, σκληρός, κακοτράχαλος, άγονος. Ωρες ώρες νομίζεις πως οι πέτρες ορθώθηκαν από μόνες τους και δημιούργησαν τους εξαιρετικούς οικισμούς που απλώνονται από