Προεξόφληση καταστροφής ...
Στα τέλη της δεκαετίας του 1890 η νεαρή και εύρωστη Αμερική ήθελε να δείξει τη δύναμή της, να ταπεινώσει γρήγορα και εύκολα μια πρώην ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Η Ισπανία ήταν το ιδανικό και εύκολο θύμα που έχασε ό,τι της είχε απομείνει από το ένδοξο αποικιακό παρελθόν, την Κούβα, το Πόρτο Ρίκο τις Φιλιππίνες και κάποια άλλα νησιωτικά συμπλέγματα στον Ειρηνικό. Ο πόλεμος αυτός ονομάζεται στην ισπανική ιστοριογραφία «Desastro» (καταστροφή), οδήγησε τη χώρα σε περιχαράκωση, εσωστρέφεια, από την οποία στην ουσία βγηκε μόνον μετά την ένταξη στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1986 και στη συνέχεια το 1999 στην Ευρωζώνη. Σήμερα η Ισπανία του αφελούς Ραχόι, που νόμιζε ότι αρκούσε να είναι πιο σκληρός από τον προκάτοχό του Θαπατέρο για να λύσει το πρόβλημα, βαδίζει προς ένα δεύτερο «Desastro»: Ολα δείχνουν ότι τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος θα ακολουθήσει η διάσωση του ισπανικού κράτους, με την κοινωνία προκαταβολικά εξουθενωμένη από τις πρωτοφανείς δημοσιονομικές περικο