IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Χρήστος Παπουτσής εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα Ο πρώην υπουργός και Επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ. Χρήστος Παπουτσής ορίστηκε εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα. Όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση του υπ. Ανάπτυξης, τους τελευταίους μήνες υπάρχει στενή συνεργασία της κυβέρνησης με την Παγκόσμια Τράπεζα στο πλαίσιο της προσπάθειας για βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος, διευκόλυνση του επιχειρείν και περαιτέρω αναβάθμιση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με βάση τους δείκτες ανταγωνιστικότητας που καταρτίζει η Παγκόσμια Τράπεζα. Ο κ. Παπουτσής θα αναλάβει τα νέα του καθήκοντα στις 15 Σεπτεμβρίου. Protothema The Papoutsis World Bank Ήταν η είδηση η οποία με έκανε να τελειώσω ευτυχής την εργάσιμη εβδομάδα μου. Ο γίγας της οικονομικής σκέψης, ανάλυσης και δράσης, κ. Χρήστος Παπουτσής, τοποθετήθηκε εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank). Προς άρση παρεξηγήσεων, διευκρινί

Πλήθος τα παράδοξα, ... λόγω μη διενέργειας τακτικού και οριστικού φορολογικού ελέγχου  καθώς και μη άμεσης απάντησης και παρακολούθησης  των δελτίων ανταλλαγής πληροφοριών  μεταξύ των εμπλεκόμενων ΔΟΥ. Στην τσιμπίδα «μαϊμού» επιστροφές ΦΠΑ και εξωχώριες εταιρείες - Πλήθος τα παράδοξα τα προηγούμενα χρόνια Πάνω σε... κρεμμύδια αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ έπεσαν οι οικονομικοί επιθεωρητές στο πλαίσιο φορολογικών ελέγχων για την επιστροφή ΦΠΑ σε αγρότες. Εντόπισαν ότι μια 85χρονη εμφανιζόταν να έχει λάβει επιστροφή ΦΠΑ ύψους 4 εκατ. ευρώ για καλλιέργεια κρεμμυδιών. Είναι μία από τις πάμπολλες περιπτώσεις που περιγράφει σε αδρές γραμμές ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής , ο οποίος είχε διαπιστώσει από τη μελέτη των εκθέσεων και των πορισμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης (ΓΔΟΕ) που υποβάλλονται στο γραφείο του ότι το Δημόσιο υφίσταται μεγάλη ζημιά από τις παράνομες επιστροφές ΦΠΑ αγροτών. Πλήθος

Τα δικά τους - δικά τους και τα δικά μας και πάλι δικά τους.  «…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» Λαμπροί Ηγήτορες   των ημετέρων του ΜΑΦΙΟΖΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ... (...) Γκρέμισμα λοιπόν των ακινήτων και της αξίας τους για να αποφύγουμε να γκρεμίσουμε το σημερινό κράτος που χτίσαμε για να στηρίξει,  ως οικοδόμημα, τον πελατειακό μας μηχανισμό και τις παλαιοκομματικές πολιτικές ικανότητες που διαθέτουμε και ως βουλευτές και ως κόμματα. (...) Ο κάτοχος ακινήτων είναι ο πιο βαριά φορολογούμενος στην Ελλάδα! Έχει φορολογηθεί μία φορά για τα εισοδήματα που συγκέντρωσε

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΟ 1920  ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ * Μία από τις πλέον άγνωστες σελίδες του μικρασιατικού δράματος ξετυλίχθηκε στη Βιθυνία, στη βορειοδυτική Μικρά Ασία. Ενενήντα χρόνια μετά τα όσα συνέβησαν στην περιοχή της Νικομήδειας, η σε βάθος μελέτη ακόμα εκκρεμεί. Εν τούτοις, όμως, κάποια στιγμιότυπα χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα αρνητιστικών (negotiationism) προσεγγίσεων στην περί των μικρασιατικών ιδεολογική σύγκρουση.   Η περιοχή της Βιθυνίας -που το Μεσαίωνα οι Σελτζούκοι αποκαλούσαν Villayet i Yunani, δηλαδή «Ελλάδα»- χαρακτηριζόταν στις αρχές του 20ού αιώνα από την πολυεθνικότητα. Ρωμιοί (ελληνόφωνοι, τουρκόφωνοι και κάποιοι σλαβόφωνοι), Αρμένιοι (αρμενόφωνοι και τουρκόφωνοι), Εβραίοι, Λεβαντίνοι, Μουσουλμάνοι (τουρκόφωνοι, αλβανόφωνοι, σλαβόφωνοι, κιρκασιόφωνοι, αμπχαζόφωνοι) συναπάρτιζαν το πολύχρωμο εθνολογικό μωσαϊκό της περιοχής. Τα πρώτα σημάδια, ότι έφτανε στο τέλος της η κατά τα άλλα ειρηνική ζωή, θα εμφανιστούν όταν θα εγκατασταθούν στην

“Από τις όχθες του Νείλου μέχρι τις όχθες του Ευφράτη” Αυτό είναι το μεγάλο όραμα του Ισραήλ Oded Yinon:"A Strategy for Israel in the Nineteen Eighties" Ας αρχίσουμε με μια εύλογη απορία. Γιατί  χρειάζεται η μετάφραση ενός κειμένου γραμμένου ήδη πάνω από 30 χρόνια;  Ενός κειμένου γραμμένου στα Εβραϊκά,  εξ ορισμού γλώσσας μικρής εμβέλειας, που αν δεν μεταφράζονταν στα Αγγλικά από τον Σαχάκ, θα παρέμενε παντελώς άγνωστο για την τεράστια πλειοψηφία των εκτός Ισραήλ ενδιαφερομένων; Το Ισραήλ ίσως πολύ περισσότερο από άλλες χώρες  που μοιράζονται μαζί του την δυνατότητα που προσφέρει μια δύσκολη –μη διεθνής- γλώσσα, χρησιμοποιεί ένα διπλό κώδικα επικοινωνίας: έναν εσωτερικό στα Εβραϊκά, όπου τα πράγματα λέγονται λίγο πολύ με το όνομα τους και ένα εξωτερικό  σε άλλη διεθνή γλώσσα, όπου εδώ κυριαρχεί η διπλωματική διατύπωση που συχνά πόρρω απέχει από την αλήθεια . Λοιπόν, στο μεταφρασμένο κείμενο του Γινόν τα πράγματα λέγονται ξεκάθαρα, με το πραγματικό τους όνομα