Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (4)

Μια χρήσιμη επίσκεψη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:

 (1) Τα μηνύματα της επίσκεψης Erdogan που δεν έτυχαν προσοχής!

 (2) O θρασύς κ. Ερντογάν, η Αθήνα, η Λευκωσία και η  αναμονή για «αλλαγή στάσης».

 (3) Πώς είδε ο τουρκικός Τύπος την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα.

 (4) Ο απολογισμός μίας δύσκολης επίσκεψης. 

 (5) Ο Ερντογάν και «η ανοιχτή ατζέντα» στο Αιγαίο.  

 (6) Επίσκεψη με εντάσεις και παρασκήνιο.

 (7) Τα κωδικοποιημένα μηνύματα Ερντογάν από την Θράκη 
και η παρέμβαση στην ελληνική πολιτική σκηνή.

(8) Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: 
«Η Τουρκία δεσμεύεται και σέβεται τη Λωζάννη...» 

 (9) Καλό σας ταξίδι κύριε Πρόεδρε.

(10) Η ιστορική επίσκεψη του Σουλτάνου στην Ελλάδα:
 Γιατί ο ερχομός του υπήρξε επωφελής για τη χώρα μας.

  (11) Πρόκληση από Κεμάλ Κιλιντσάρογλου: 
O Eρντογάν έπρεπε να ρωτήσει για τα 18 νησιά που κατέλαβε παράνομα η Ελλάδα.

  (12) ''ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΟΒΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ. 
Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης.''

Μια χρήσιμη επίσκεψη.

Ε​​κπληξη και αμηχανία επικράτησε ανά το πανελλήνιο από την απευθείας τηλεοπτική παρουσίαση των πραγματικών απόψεων των προέδρων Παυλόπουλου και Ερντογάν. Τα όσα ακούσθηκαν ήσαν απολύτως χρήσιμα. Η αντιπαράθεση ήταν μια βαθύτατα πολιτική πράξη, που μας βγάζει από τη νιρβάνα. Η πραγματικότητα, όσο και να τη φτιασιδώνουμε, είναι ότι η Τουρκία είναι μια αναθεωρητική δύναμη που συνιστά στρατηγική απειλή για την Ελλάδα. Αυτός είναι ο Ερντογάν κι έτσι σκέφτεται και μιλάει. Συνεχίζει μια σταθερή πολιτική μισού αιώνα και με αυτόν συζητάμε, εκτός από το Αιγαίο, και την επίλυση του Κυπριακού.

Μπορεί ο Τούρκος πρόεδρος να τα έμπλεξε αρκετά, καθότι η Συνθήκη της Λωζάννης δεν αναφέρεται ούτε σε Οικουμενικό Πατριαρχείο ούτε σε αρχιμουφτή. Επιπλέον, δεν υπάρχει στο ελληνικό σύστημα η έννοια του αρχιμουφτή. Αλλά αυτά ήσαν ψιλά γράμματα για τον Ερντογάν. Δεν ζητάει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης για νομικούς λόγους αλλά για πολιτικούς.

Ουδέποτε αναμενόταν ότι η επίσκεψη Ερντογάν θα οδηγούσε σε μείζονες ανακατατάξεις. Τα προβλήματα είναι παλαιά και δεν λύνονται εύκολα. Επιπλέον, υπάρχει ένας παλαιός κανόνας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που ορίζει ότι για να γίνουν τομές, χρειάζονται ισχυρές κυβερνήσεις και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Το προαπαιτούμενο των ισχυρών κυβερνήσεων σήμερα δεν υπάρχει. Στη μεν Ελλάδα, η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στη μέγγενη του χρέους. Στη δε Τουρκία, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει προεδρικές εκλογές το 2019. Δεν θα διακινδυνεύσει να ανοίξει καινούργια μέτωπα και να κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση ως εθνικός μειοδότης.

Με την προηγηθείσα συνέντευξή του, ο Ερντογάν διέλυσε τις ψευδαισθήσεις που τον ήθελαν να αναζητεί μέσω της Ελλάδος διέξοδο προς τη Δύση. Η υπεροψία του δεν του επιτρέπει να δεχθεί τους Ελληνες ως διαμεσολαβητές προς οποιονδήποτε. Εξάλλου, όποτε θέλει, μιλάει απευθείας με τους μεγάλους ηγέτες του κόσμου. Η όποια επικοινωνιακή διάσταση αφορούσε αποκλειστικώς το εσωτερικό της χώρας του. Στήριζε την εικόνα του ως του μεγάλου ηγέτη που θέτει τα θέματα που ενδιαφέρουν την Τουρκία.

Επίσης με τη συνέντευξή του φρόντισε να θέσει την ατζέντα των συνομιλιών. Από όσα είπε, σημειώνουμε κάτι που πέρασε απαρατήρητο: «Το ζήτημα της οριοθέτησης των χωρικών υδάτων είναι πολύ σημαντικό (…) και αν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις σε σχέση με τα χωρικά ύδατα, νομίζω ότι θα έχουμε αντιμετωπίσει τη διαδικασία μια για πάντα». Μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά στο ξεχασμένο από εμάς θέμα των χωρικών υδάτων κρύβεται το «κλειδί» για τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο. Χρειάζεται σωστή και ψύχραιμη διαχείριση και όχι αγνόησή του.

Στη συνέντευξη Τύπου τα πράγματα ήσαν πιο ήρεμα. Το μήνυμα άλλωστε είχε περάσει. Κατά τη συνέντευξη, ο Ελληνας πρωθυπουργός, παραδόξως, ήταν καλός. Οι διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Ερντογάν περί σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας των γειτονικών του κρατών, όμως, ουδεμία σημασία έχουν. Εκείνος εννοεί ότι δεν αμφισβητεί τα μεγάλα και ρητώς κατονομασμένα στις συνθήκες νησιά του Αιγαίου. Εξακολουθεί βέβαια να διεκδικεί όλα τα μικρότερα νησιά, που συνιστούν για την Τουρκία «γκρίζες ζώνες».

Τέλος, το τμήμα της επισκέψεως στη Θράκη έπρεπε να είχε αποτραπεί. Οχι για όσα δεν είπε τελικώς ο Τούρκος πρόεδρος, αλλά διότι είχε στείλει λίγες ημέρες νωρίτερα έναν δεδηλωμένο αλυτρωτιστή, τον αντιπρόεδρο Τσαβούσογλου, να του στρώσει τον δρόμο. Στα ελληνοτουρκικά, μπαίνει εφεξής δυναμικά και το θέμα της Θράκης.

 'Αγγελος Μ. Συρίγος 
αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

http://www.kathimerini.gr/938453/opinion/
epikairothta/politikh/mia-xrhsimh-episkeyh

12/12/2017

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ      

 1.
Τα μηνύματα της επίσκεψης Erdogan που δεν έτυχαν προσοχής!

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Liberal.gr ο Ταξίαρχος ε.α., ειδικός σε θέματα Τουρκίας, κ. Χρήστος Μηνάγιας, μας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του παρασκηνίου που προηγήθηκε της επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Tayyip Erdogan στην Ελλάδα, καθώς και των όσων είπε στην Κομοτηνή απευθυνόμενος σε Έλληνες Μουσουλμάνους της εκεί μειονότητας. Τα όσα μας είπε είναι εξόχως διαφωτιστικά για το που οδηγούνται οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις!

Κύριε Μηνάγια, τι προηγήθηκε της επίσκεψης του Tayyip Erdogan στην Ελλάδα;

Πέραν της συνέντευξης του Erdogan στον κ. Παπαχελά, θεωρώ επίσης ότι, το άρθρο του Τούρκου καθηγητή πανεπιστημίου Çağrı Erhan στην ερντογανική εφημερίδα Türkiye/03-12-2017 αποκαλύπτει εμφανώς την τουρκική αντίληψη για τις προϋποθέσεις επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Συγκεκριμένα, ο Erhan αποκάλυψε τα εξής:

- Το κύριο εμπόδιο για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι η Γερμανία, η Γαλλία και η Αυστρία και όχι η Ελλάδα, την οποία δεν την ακούει κανείς.

- Η Τουρκία δεν επιθυμεί την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, αφού κατά την Άγκυρα δεν υπάρχει πιθανότητα ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα 20-25 χρόνια.

- Η τουρκική αντίληψη περί εταιρικών σχέσεων με τη χώρα μας εστιάζεται στην συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, θέτοντας ως εκβιαστικό αντάλλαγμα το ενδεχόμενο επίλυσης των υπολοίπων ελληνο-τουρκικών προβλημάτων, όπως η υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα, ο εναέριος χώρος, η αποστρατικοποίηση των νησιών του βόρειου Αιγαίου, καθώς επίσης η κυριότητα των νησίδων και βραχονησίδων «που βρίσκονται μπροστά στα μάτια της Τουρκίας».

Επιπρόσθετα, ο Erhan ανέφερε ότι, η εν λόγω συνεκμετάλλευση μπορεί να γίνει στο πλαίσιο μιας δομής παρόμοιας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, στην οποία, κατά πάσα πιθανότητα, αρκετές χώρες θα θελήσουν να μετάσχουν, ιδίως η Ρωσία. (σ.σ. Δεν είναι γνωστό εάν το θέμα αυτό συζητήθηκε κατά τη συνάντηση του Erdogan με τον Έλληνα πρωθυπουργό, στο οποίο πιθανόν να περιλαμβάνεται και η προώθηση του αγωγού Turkish Stream.)

Όπως γίνεται κατανοητό, το εν λόγω άρθρο αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τα αναγραφόμενα του, όσο και για τα ακόλουθα «ειδικά» επαγγελματικά χαρακτηριστικά του καθηγητή Çağrı Erhan:

- Είναι συντονιστής της εκπομπής Dışa Bakış που μεταδίδεται στην τουρκική κρατική τηλεόραση ΤRΤ κάθε Πέμπτη στις 21.30 ώρα.

- Είναι αρθρογράφος στη στήλη ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ της κυριακάτικης τουρκικής εφημερίδας Türkiye, η οποία πρόσκειται στον Tayyip Erdogan και το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ.

- Υπήρξε σχολιαστής και παρουσιαστής διαφόρων εκπομπών στους τουρκικούς τηλεοπτικούς σταθμούς TRT και SkyTurk.

- Το 2013 διετέλεσε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Κέντρου Μελετών Ατατούρκ που υπάγεται στο Ανώτατο Συμβούλιο Πολιτισμού, Γλώσσας και Ιστορίας του Atatürk της τουρκικής πρωθυπουργίας.

- Το 2014 εκλέχθηκε στη Συμβουλευτική Επιτροπή Αυτοματισμού του αρχείου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

- Η σύζυγος του Melek Erhan είναι διαπιστευμένη δημοσιογράφος του CNN Turk στην τουρκική εθνοσυνέλευση.

Πώς σχολιάζετε την παρουσία του Tayyip Erdogan στη Θράκη; 

Θα επικεντρωθώ στην ομιλία που πραγματοποίησε ο Τούρκος πρόεδρος στην Κομοτηνή, η οποία είχε τα χαρακτηριστικά ενός μανιφέστο πολιτικού περιεχομένου, στο οποίο:

- Εκφράσθηκαν διαμαρτυρίες με αποδέκτη την ελληνική κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διεθνή κοινότητα.

- Έγινε μια προσπάθεια εξύψωσης του φρονήματος του συνόλου των μουσουλμάνων της Θράκης (τουρκογενείς, Πομάκοι και Ρομά) υπέρ της Τουρκίας.

Ο Erdogan, αναφορικά με την φράση «απευθύνομαι στους soydaşlarıma (ομογενείς-ομοεθνείς-ομόφυλους μου)» που χρησιμοποίησε είπε το εξής: «Αυτοί μου είπαν (σ.σ. εννοεί τον Έλληνα πρωθυπουργό) ότι, εκεί υπάρχουν και Πομάκοι, υπάρχουν και Ρομά. Και εγώ είπα, αξιότιμοι φίλοι, κατ’ εμέ ο κοινός παρονομαστής μας έτσι και αλλιώς είναι το Ισλάμ, είναι ο μουσουλμάνος. Συνεπώς εμείς είμαστε ένα με τον Τούρκο, με τον Ρομά, με τον Πομάκο».

- Νουθετήθηκε η μουσουλμανική μειονότητα προκειμένου αυτή να αναβαθμίσει την παρουσία της στην Ελλάδα μέσω της «νομιμότητας», της εκπαίδευσης, της επιχειρηματικότητας και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της που πηγάζουν από τις διεθνείς συμφωνίες.

- Διαχωρίστηκαν οι έννοιες «ένταξη» και «αφομοίωση». Ειδικότερα, επισημάνθηκε ότι: α. Η «ένταξη» στην ελληνική πραγματικότητα του συνόλου των μουσουλμάνων της Θράκης είναι θεμιτή και αποδεκτή. β. Μια προσπάθεια αφομοίωσης, θα έχει άμεση επίπτωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και έμμεσα θα ανοίξει ο δρόμος, αρχικά, για μια πολιτική ανυπακοή και στη συνέχεια για εσωτερικές αναταραχές.

- Επισημάνθηκε ότι, οι προσπάθειες κάποιων να εμφανίσουν μια σημαία διαφορετική της σημαίας της Ελλάδος, τους προσoμοιάζει με την «17 Νοέμβρη». Τούτο αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεδομένου ότι, σε συλλόγους αυτοαποκαλούμενων «Τούρκων Δυτικής Θράκης» στην Ελλάδα, σε ευρωπαϊκές χώρες και στην Τουρκία, η σημαία του αυτοαποκαλούμενου «Κράτους της Δυτικής Θράκης» προβάλλεται συνεχώς. Είναι προφανές ότι, το θέμα αυτό, για τον Erdogan, εντάσσεται στο πλαίσιο μιας εκβιαστικής διαπραγμάτευσης αναφορικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η Άγκυρα τις έννοιες «ένταξη» και «αφομοίωση» που προαναφέρθηκαν. Μάλιστα, ο Τούρκος πρόεδρος απείλησε ότι, εάν υπάρξει κάποια ενέργεια αφομοίωσης, όπως αυτός την αντιλαμβάνεται, η Τουρκία θα παραμερίσει την ελληνική σημαία.

- Επιζητήθηκε η ενότητα, η ομόνοια, η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη και η συσπείρωση των soydaşlar (ομογενών-ομοεθνών-ομόφυλων) της Θράκης.

- Έγινε προτροπή στους soydaşlar να παρακολουθήσουν την ταινία «Σιτάρι (Grain/Buğday)» του Semih Kaplanoğlu (σ.σ. Οι συντελεστές της ταινίας είναι Τούρκοι και η πρεμιέρα της πραγματοποιήθηκε στις 23-11-2017 στο Κέντρο Εθνικού Πολιτισμού και Συνεδρίων της τουρκικής προεδρίας της Δημοκρατίας, χωρητικότητας 2.000 ατόμων, παρουσία του Tayyip Erdogan) αφού προηγουμένως, ο Erdogan είχε αναφέρει ότι, το κάθε τι στην Κομοτηνή είναι σιτάρι. Είναι αξιοσημείωτο ότι, μερικά από τα θέματα του σεναρίου της ταινίας αυτής είναι η προσφυγική κρίση, η καταστολή, οι διαχωρισμοί και οι διακρίσεις. Προφανώς, πρόκειται για μια επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου από τον Τούρκο πρόεδρο Δημοκρατίας εντός της ελληνικής επικράτειας με στρατηγικό στόχο τον επηρεασμό της σκέψης, του ηθικού, της συμπεριφοράς, της επιθυμίας για αντίσταση και της αποφασιστικότητας των soydaşlar (ομογενών-ομοεθνών-ομόφυλων) της Άγκυρας στη Θράκη. (σ.σ. Στο βιβλίο μου «Απόρρητος Φάκελος Τουρκία- Εθνική Στρατηγική της Τουρκίας», σελ. 269-318, αναλύεται η τουρκική αντίληψη για τις επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου).

- Τέλος, αποκαλύφθηκε ότι, υπάρχουν αρκετά προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης προς υλοποίηση στη Θράκη. Εκτιμάται ότι, η υλοποίηση αυτών σχεδιάζεται να γίνει μέσω του Τουρκικού Οργανισμού Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΤİΚΑ). Συνεπώς, γεννάται το ερώτημα εάν τούτο έχει συζητηθεί με την Ελλάδα και μάλιστα εάν έχει συμφωνηθεί. Σημειωτέον ότι, ο ΤİΚΑ αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο της Άγκυρας για προβολή της στρατηγικής της ήπιας ισχύος και διείσδυση στα τουρκόφωνα και στα γειτονικά με την Τουρκία κράτη μέσω της ανάπτυξης προγραμμάτων οικονομικής, εμπορικής, τεχνολογικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας. Τα προγράμματα αυτά αφορούν στη δημιουργία θεσμικών υποδομών σε όλους τους τομείς, βελτίωση των υποδομών, αναβάθμιση του βιοτικού και κοινωνικού επιπέδου, διαφύλαξη του κοινού ιστορικού και πολιτιστικού πλούτου (οθωμανικού-τουρκικού), διάδοση της τουρκικής γλώσσας, βελτίωση των πολιτιστικών σχέσεων και συνεργασία στον τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Μετά την επίσκεψη του Tayyip Erdogan στην Ελλάδα πώς βλέπετε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Θα επικαλεσθώ την Τουρκάλα δημοσιογράφο Aslı Aydıntaşbaş της αντιπολιτευόμενης τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, η οποία παρομοίασε το άνοιγμα της συζήτησης για τη συνθήκη της Λωζάννης σαν μια χειροβομβίδα, την οποία ο Erdogan πέταξε στην αγκαλιά του Έλληνα πρωθυπουργού αφού προηγουμένως αφαίρεσε την περόνη της.

Πέραν τούτου, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι, από την ανάλυση των κειμένων Τούρκων αρθρογράφων (ερντογανικών και μη) το συμπέρασμα που προκύπτει από τις συνεχείς αναφορές του Erdogan για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα «σύνορα της καρδιάς» έχει να κάνει με την επιδίωξη του Τούρκου προέδρου να ανοίξει ένα διάλογο στην Τουρκία, ο οποίος δεν θα είναι ιστορικός στηριζόμενος σε ιστορικά έγραφα και πρακτικά, αλλά ιδεολογικός. Και φυσικά με τον διάλογο αυτό θα πρέπει να απαντηθούν δύο κύρια ερωτήματα: «Κεμαλισμός ή Χαλιφάτο;» και «Επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων ή μια πολιτική βάσει της οποίας δεν θα υπάρχει καμία σκέψη επέμβασης πέραν των συνόρων;». Φυσικά, για να απαντηθεί το πρώτο ερώτημα θα απαιτηθεί πολύ χρόνος και συγκεκριμένα μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2019 για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Αντιθέτως, σε ό,τι έχει να κάνει με το δεύτερο ερώτημα, ο ένας στόχος του Erdogan επιτεύχθηκε με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιεί η Τουρκία στη Συρία και το Ιράκ. Αναμένουμε λοιπόν, να δούμε τον δεύτερο στόχο του Τούρκου προέδρου, ο οποίος έχει προσανατολισμό προς δυσμάς και εστιάζεται σε δύο άξονες: πρώτον, σύμφωνα με το καθηγητή Çağrı Erhan, στην συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Και δεύτερον, στη Θράκη.

Συνεπώς, καθίσταται σαφής η αναγκαιότητα καθορισμού μιας πολιτικής που θα πρέπει να γίνει η επίσημη πολιτική της χώρας και θα πρέπει να την ακολουθούν πιστά όλοι οι Φορείς, λαμβάνοντας υπόψη ότι: «Ο λαϊκισμός, η πατριδοκαπηλία, τα συνθήματα και η ημιμάθεια όχι μόνο δεν επιλύουν μια κρίση, απεναντίας μπορεί να την κλιμακώσουν».

Συνέντευξη στον Βασίλη Κοψαχείλη

http://www.liberal.gr/arthro/181037/amyna--diplomatia/2017/ta-minumata-tis-episkepsis-Erdoan-pou-den-etuchan-prosochis.html

12/12/2017

 2.
O θρασύς κ. Ερντογάν, η Αθήνα, η Λευκωσία και η  αναμονή για «αλλαγή στάσης».

Η επίσκεψη του ισλαμιστή Προέδρου της Τουρκίας στην Ελλάδα, δεν ήταν ότι καλύτερο για τη «Μητέρα Πατρίδα», πόσο μάλλον για την Κύπρο. Υπό την έννοια, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρόκειται να τερματίσει, ως οφείλει, τις απειλές και τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας, ούτε θα πράξει οτιδήποτε για να τελειώσει η κυπριακή τραγωδία και η τουρκική κατοχή. 

Αν έμεινε κάτι από αυτή την επίσκεψη, που δεν προετοιμάστηκε καλά και πραγματοποιήθηκε επειδή μερικοί στην Αθήνα νομίζουν πως ικανοποίησαν τους Αμερικανούς, είναι ότι οι διαφωνίες είναι ακόμα πιο έντονες απ’ ότι νομίζαμε. Η ελληνική κυβέρνηση, και πολύ καλά κάνει, δεν έχει καμία διάθεση να υποχωρήσει σε ζωτικά ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, και ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν πρόκειται να τερματίσει την πολιτική των απειλών και των προκλήσεων.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την καλή διάθεση της Ελλάδας να βρει ένα τρόπο συνεννόησης με την ισλαμική κυβέρνηση του Ερντογάν. Θα έλεγα ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι χώρες και οι ηγέτες πρέπει να προσπαθούν να αυξάνουν τον βαθμό εμπιστοσύνης μεταξύ τους για το καλό των λαών τους. Υπό αυτή την έννοια, η προσπάθεια αξίζει. Όμως, η Ελλάδα δεν έχει δίπλα της την Ιταλία, με την οποία οι σχέσεις είναι καταπληκτικές αν και το 1940 η Ρώμη του φασίστα Μουσολίνι ξεκίνησε ένα άδικο πόλεμο ο οποίος άφησε πίσω του χιλιάδες Έλληνες νεκρούς. Πέρασαν χρόνια, οι Ιταλοί άλλαξαν εντελώς στάση και οι σχέσεις εξελίχθηκαν εξαιρετικά και σήμερα είναι καλύτερες παρά ποτέ.

Αν σκεφθεί κανείς, ότι η τελευταία ελληνοτουρκική σύγκρουση έγινε πριν από ένα αιώνα -με εξαίρεση την εισβολή στην Κύπρο, που παραμένει ανοικτή πληγή- η Ελλάδα και η Τουρκία δεν βρέθηκαν πρόσφατα ενώπιον στρατιωτικής σύγκρουσης, άσχετα αν μερικοί πιστεύουν και σήμερα ότι στα Ίμια βρεθήκαμε ενώπιον πολέμου. Ο λόγος για τον οποίο παρατηρείται αυτή η συνεχής ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οφείλεται στην επεκτατικότητα της Τουρκίας και σε τίποτα άλλο.

Οι Τούρκοι ζητούν ελληνικά εδάφη, άσχετα αν ο κ. Ερντογάν επιχείρησε να δώσει διαφορετικές διαβεβαιώσεις, και βεβαίως προετοιμάζει το έδαφος για να παρουσιάσει μία κατάσταση υποτίθεται παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Θράκη. Οι μουσουλμάνοι σε αυτή την ελληνική περιφέρεια απολαμβάνουν πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες, όπως ο κάθε Έλληνας, και ένας ηγέτης -όπως ο Ερντογάν- που είναι και επίσημα δικτάτορας δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να μολύνει τις ψυχές των ανθρώπων. Πρέπει να αφήσει ήσυχους τους μουσουλμάνους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι και νοιώθουν Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες στην Ελλάδα. Μία λύση θα ήταν ο κ. Ερντογάν να πάρει τους πληρωμένους ταραξίες του και να τους …φιλοξενήσει στην Τουρκία, αλλά, βλέπετε, για τη Θράκη έχει σχέδιο. Και είναι αφελής η ελληνική πολιτική ηγεσία να πιστεύει ότι ο Ερντογάν δεν θα δημιουργήσει άσχημες καταστάσεις στη Θράκη. Έχει σχέδιο…

Αντιλαμβάνομαι ότι στη Λευκωσία επικρατεί μία απογοήτευση για τη στάση του κ. Ερντογάν έναντι της Κύπρου, αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι τι περίμενε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας. Μα πραγματικά ανέμενε πως επειδή θα βρισκόταν στην ελληνική πρωτεύουσα ο κ. Ερντογάν θα άφηνε ένα «δώρο» στον πρωθυπουργό της Ελλάδας για τον κ. Αναστασιάδη. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπολογίζει καν τον Κύπριο Πρόεδρο και θα έπρεπε ο κ. Αναστασιάδης να του ανταποδίδει την …«τιμή» στα ευρωπαϊκά φόρα. Διότι μπορούν και ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο πρωθυπουργός τη Ελλάδας να κάνουν ανυπόφορη τη ζωή στον ηγέτη της κατοχικής δύναμης. Δεν το κάνουν και είναι εντελώς, μα εντελώς λάθος.

Διάβασα στον Phienews και στο ΚΥΠΕ μία δήλωση του κ. Αναστασιάδη, σε εκδήλωση στην Αγία Βαρβάρα, που με προβλημάτισε. “Ο κ. Αναστασιάδης διαβεβαίωσε ότι με την επανεκλογή του θα δούμε επιτέλους την επανένωση της πατρίδας μας”, έλεγε η εν λόγω είδηση.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πως θα συμβεί αυτό κ. Πρόεδρε; Και αν μπορούσατε να επανενώσετε την Κύπρο γιατί δεν το κάνετε τα προηγούμενα πέντε χρόνια; Ο λόγος που δεν τα καταφέρατε είναι απλός: Όσο και αν εσείς το επιθυμείτε -και δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω- χρειάζεστε «εταίρο» και «σύντροφο» για να χορέψετε τον «χορό της ειρήνης». Ο Μουσταφά Ακιντζί αποδείχθηκε ότι είναι ο μεγαλύτερος «πολιτικός απατεώνας» όχι μόνο των κατεχομένων, αλλά και όλης της Κύπρου, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να σεβαστεί τη δική σας επιθυμία της επανένωσης. Και για να είμαστε ειλικρινείς, για να επανενωθεί η Κύπρος, πρέπει να το επιτρέψει η κατοχική δύναμη και ο Ταγίπ Ερντογάν.

Έχει δει κανείς στη Λευκωσία την οποιαδήποτε αλλαγή της στάσης της Τουρκίας; Αν το έχετε δει να το αποδείξετε και σε εμάς τους δυσκολόπιστους… Διότι, μιλώντας στην Αθήνα με παράγοντες που είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τον ίδιο τον Ερντογάν, μου είπαν ότι τον βρήκαν σκληρό όσο ποτέ. Το ευχολόγιό του, για την επιθυμία του να επιλυθεί το Κυπριακό, δεν το πιστεύει ούτε ο ίδιος. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο πρόεδρος της Τουρκίας θα αποφασίσει να συνομιλήσει σοβαρά και ειλικρινά, μόνο αν ικανοποιηθούν όλοι οι όροι του.

Στην Αθήνα ευτυχώς το κατάλαβαν… Στη Λευκωσία γιατί ζουν μέσα στη θολούρα των απατηλών τους ονείρων…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η υπόθεση του κουρέματος των καταθέσεων των πολιτών, τον Μάρτιο του 2013, είναι πολύ δυσάρεστη και θυμίζει ξανά, σε πολλούς ανθρώπους, το δράμα που έζησε η Κύπρος με αποκλειστική ευθύνη των Κυπρίων πολιτικών. Τα λάθη της πρώτης κυβέρνησης του ΑΚΕΛ υπό τον Δημήτρη Χριστόφια, οδήγησαν την οικονομία στα τάρταρα. Δεν ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας η καταστροφή της οικονομίας. Ήταν αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης και απ’ εκεί και πέρα το ΑΚΕΛ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην ψάχνει ψύλλους στα άχυρα.

Ευθύνη έχει και ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το γνωρίζει. Μερικές φορές ο τρόπος της διαχείρισης μίας κρίσης είναι χειρότερος από την κρίση την ίδια. Άρα, δεν μπορούμε να καταφεύγουμε στα λόγια ενός ξένου, για να σβήσουμε τις ευθύνες μας. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ επιχειρεί να διασώσει και τον εαυτό του. Είναι δυνατόν να μιλάμε για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», όταν η ίδια η Ευρώπη τιμώρησε την Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία με τα χειρότερα Μνημόνια; Είναι δυνατόν να μιλούν για «πακέτα δάσωσης» των παραπάνω χωρών όταν πρέπει όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των δανεικών να αποπληρωθούν στην ολότητά τους; Είναι η Ευρώπη που μετέφερε τη δική της κρίση στα συγκεκριμένα κράτη, εκμεταλλευόμενη τα απαράδεκτα λάθη και τη διαφθορά των πολιτικών. Έτσι για να εξηγούμαστε… Είναι οι πολιτικές της Ευρώπης και η διαφθορά των Βρυξελλών που επέβαλαν την άκρατη λιτότητα στους λαούς…

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: Εκείνες τις περίεργες ημέρες που προηγήθηκαν του «κουρέματος» των καταθέσεων, έφυγαν από την Κύπρο πολλά εκατομμύρια ευρώ. Μερικοί μεγαλόσχημοι διέπραξαν καραμπινάτη παρανομία. Αυτό… Για να μην ξεχνάμε.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

https://www.apopseis.com/o-thrasys-k-erntogan-i-athina-i-lefkosia-ke-i-anamoni-gia-allagi-stasis/

11/12/2017

3.
Πώς είδε ο τουρκικός Τύπος την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα.

Πολλά είναι τα αρνητικά της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα. Τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν ήδη γραφτεί και άλλα ακόμη περισσότερα θα γραφτούν στο άμεσο μέλλον, ειδικά για τις επιπτώσεις που η συνάντηση αυτή θα έχει στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και στην εξέλιξη εθνικά σημαντικών ζητημάτων για την πατρίδα μας, όπως το ζήτημα της Μουσουλμανικής Μειονότητας στην Θράκη.

Μια επίσκεψη που από το πεδίο της υψηλής διπλωματίας πέρασε απότομα , και εις βάρος της ποιότητας των ελληνο-τουρκικών σχέσεων στο πεδίο της αντιπαράθεσης με όρους ποδοσφαίρου.

Σε αυτό το πλαίσιο και οι αναλύσεις του Τύπου της γειτονικής μας χώρας αναλώθηκαν σε μια αντιπαράθεση που στέκεται μακριά από την πολιτική αλλά κοντά στο ποδόσφαιρο. Με αναφορές σε νικητές και ηττημένους, με την σκιαγράφηση του Τούρκου Προέδρου Ταγιπ Ερντογάν ως ηγέτη που «τάπωσε»  τους Έλληνες επισήμους, προστάτευσε τα συμφέροντα της Τουρκίας και υπερασπίστηκε τις χρόνιες διεκδικήσεις της «Τουρκικής» μειονότητας.

Επιπροσθέτως, για να δοθεί έμφαση στην «επιτυχία» της πρόσφατης επίσκεψης η πλειοψηφία των εφημερίδων , όπως επί παραδείγματι η φιλοκυβερνητική Sabah, παρουσιάζουν εκτενή αφιερώματα με τον τρόπο που παρουσίασαν τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης την επίσκεψη με έμφαση στον αντιπολιτευόμενο τύπο, όπως η Καθημερινή, ο Ελεύθερος Τύπος και Τα Νέα. Η εφημερίδα Milliyet παρουσιάζει την επίσκεψη Ερντογάν από την σκοπιά της οικονομίας. Αλλά με μια μικρή λεπτομέρεια. Το πως η Τουρκία μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης μέσω της συνεργασίας με την γειτονικής μας χώρα. Με αυτό τον τρόπο η Τουρκία παρουσιάζεται ως ο ισχυρός αυτής της διπλωματικής σχέσης που θα κάνει αυτό που δεν έκαναν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ελλάδος.

Σε άρθρο του ο διευθυντής της Αγγλόφωνης έκδοσης της Hurriyet, Μουράτ Γιετκίν, εντάσσει τις αναθεωρητικές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν για την συνθήκη της Λοζάνης σε μια προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από την απόφαση του Τραμπ για την αναγνώριση ως πρωτεύουσας του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ αλλά και να «πιάσει τους Έλληνες στον ύπνο που περίμεναν συζητήσεις γύρω από το εμπόριο και την οικονομία».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μόνη εφημερίδα που στέκεται μακριά από εθνολαικιστικές κορώνες είναι η αντιπολιτευόμενη Cumhuriyet που αφιερώνει, ακόμη και τις ημέρες του «θριάμβου» για τα υπόλοιπα ΜΜΕ, του Ερντογάν, εκτενή ρεπορτάζ για την εν εξελίξει δίκη του Ιρανό-Τούρκου επιχειρηματία στην Νέα Υόρκη που απειλεί να αποτελέσει ένα γεγονός που ενδέχεται να αποσταθεροποιήσει την ήδη εύθραυστη εξουσία του Τούρκου Προέδρου

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει από τις διθυραμβικές αναλύσεις των γειτόνων μας, μια μικρή αλλά σημαντική παράμετρος, ότι ο Τύπος της Τουρκίας βρίσκεται υπό την απόλυτη κυριαρχία μιντιακών οργανισμών απόλυτα συνδεδεμένων με επιχειρηματίες που στηρίζουν προσωπικά τον Τούρκο Πρόεδρο. Παράλληλα, οι εκτενείς διώξεις μιας απόλυτα ελεγχόμενης δικαιοσύνης απέναντι στις μοναδικές αντιπολιτευόμενες φωνές δεν δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια αντικειμενική ανάλυση μιας επίσκεψης που περιείχε τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία για την δημιουργία καλών τίτλων στις εφημερίδες και τα χειρότερα δυνατά συστατικά για μια διπλωματική επίσκεψη.

Όποια όμως και αν είναι η περιγραφή από τον Τουρκικό τύπο της επίσκεψης , το δεδομένο παραμένει ένα, η Ελλάδα θα μπορούσε να πήγαινε καλύτερα προετοιμασμένη σε έναν διπλωματικό αγώνα δρόμου απέναντι σε έναν ηγέτη πανταχόθεν βαλλόμενο, για αυτό και επικίνδυνο.

  Χρήστος Λουτράδης,
 αρθρογράφος 

http://www.huffingtonpost.gr/entry/pos-eide-o-toerkikos-tepos-ten-episkepse-erntoyan-sten-ellada_gr_5a2cd4c8e4b069ec48adf6e7?utm_hp_ref=gr-homepage

10/12/2017

4.
Ο απολογισμός μίας δύσκολης επίσκεψης. 

Μπορεί στο κλίμα της διάχυτης καχυποψίας οι δύο πλευρές να είχαν προσχεδιάσει ακόμα και σε λεπτομέρειες την επίσκεψη Ερντογάν, αλλά αυτή ξεστράτισε «με το καλημέρα». Το χάσμα που χωρίζει τις θέσεις των δύο πλευρών δεν άφηνε, άλλωστε, περιθώρια για ελπίδες συγκλίσεων. Ο Ερντογάν, μάλιστα, φρόντισε να το καταστήσει σαφές με τα όσα είπε πριν έρθει στην Αθήνα.

Η συνέντευξή του στον Σκάι δηλητηρίασε το κλίμα και εξώθησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μετατρέψει την υποδοχή του Τούρκου ομολόγου του σε δημόσια αντιπαράθεση. Τα όσα συνέβησαν εκεί δεν έχουν προηγούμενο, και εκ των πραγμάτων θέτουν τον ελληνοτουρκικό διάλογο σε μία άλλη βάση. Είναι η πρώτη φορά που δύο πλευρές εκθέτουν μπροστά στις κάμερες τις αντιτιθέμενες θέσεις τους. Και μάλιστα, πριν βρεθούν πίσω από κλειστές πόρτες και διερευνήσουν τα περιθώρια συγκλίσεων, ή τουλάχιστον υιοθέτησης μιας κοινής ρητορικής που να δημιουργεί την ελπίδα προσέγγισης.

Μέχρι τώρα, στις διμερείς συναντήσεις σε επίπεδο ηγετών ή υπουργών Εξωτερικών, και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούσαν δημοσίως τη γνωστή συμβατική ρητορική. Απέφευγαν να εκθέσουν τις υφιστάμενες διαφορές απόψεων. Στη συνέχεια, βεβαίως, επέστρεφαν στην παραδοσιακή αντιπαραθετική ρητορική και πρακτική τους.

Σφράγισε την επίσκεψη

Στο Μαξίμου, λοιπόν, αιφνιδιάσθηκαν και αρχικά δυσφόρησαν με τον χειρισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τους είχε ενημερώσει πως θα έδινε το απαντητικό στίγμα του στα όσα είχε πει ο Ερντογάν πριν έρθει. Η κυβέρνηση δεν είχε φέρει αντίρρηση, δεδομένου πως κι αυτή ήταν ενοχλημένη, όπως φάνηκε και από τη σχετική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, η οποία κινήθηκε σε άλλο μήκος κύματος από τις προηγούμενες δηλώσεις του.

Ούτε στο Μαξίμου ούτε στο υπουργείο Εξωτερικών, όμως, ανέμεναν πως τα πράγματα θα προσλάμβαναν τις διαστάσεις που τελικώς προσέλαβαν. Από τη στιγμή που ο Παυλόπουλος εξέθεσε αναλυτικά τις ελληνικές θέσεις, απαντώντας σε όσα είχε πει ο Ερντογάν στη συνέντευξή του, ήταν δεδομένο πως ο Τούρκος πρόεδρος θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία. Μπήκε κι αυτός στην ουσία, εκθέτοντας τις πάγιες θέσεις της Άγκυρας.

Η δημόσια αντιπαράθεση στο Προεδρικό Μέγαρο σφράγισε τη συνέχεια της επίσκεψης και εγκλώβισε τις συνομιλίες Τσίπρα-Ερντογάν στο ανελαστικό πλαίσιο που είχε ήδη διαμορφωθεί δημοσίως. Με τον τρόπο αυτό, συρρίκνωσε τα εκατέρωθεν περιθώρια κινήσεων. Αυτός είναι ο λόγος που στο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών αιφνιδιάσθηκαν και δυσφόρησαν. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχεδιασμός τους ήταν δημοσίως να τηρηθούν χαμηλά οι τόνοι και να δρομολογηθεί ένας διμερής διάλογος με σκοπό συγκλίσεις και κυρίως τρόπους αποφυγής εντάσεων. Σε αυτή τη γραμμή είχε –τουλάχιστον στα λόγια– συμφωνήσει και η Άγκυρα.

Από τη στιγμή, όμως, που έλαβε χώρα η δημόσια αντιπαράθεση στο Προεδρικό, τα προσυμφωνηθέντα τινάχθηκαν στον αέρα. Η κυβέρνηση δεν είχε, βεβαίως, κανένα περιθώριο ούτε να εκφράσει τη δυσφορία της και πολύ περισσότερο να διαφοροποιηθεί από τη γραμμή Παυλόπουλου. Επί της ουσίας, άλλωστε, δεν διαφωνεί. Αυτά που είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι οι εθνικές θέσεις. Η κυβέρνηση ενοχλήθηκε, επειδή δημιουργήθηκε τετελεσμένο με αποτέλεσμα η επίσκεψη να εγκλωβισθεί.

Με ανοιχτά χαρτιά

Είναι ενδεικτικό πως όταν στη συνέχεια ο Ερντογάν πήγε στο Μαξίμου, η εκεί προσφώνηση και αντιφώνηση κινήθηκαν στο αναμενόμενο συμβατικό μήκος κύματος. Ειπώθηκαν αυτά που και οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει να πουν. Όταν, όμως, ήρθε η ώρα της κοινής συνέντευξης Τύπου και αφού είχαν προηγηθεί οι διμερείς συνομιλίες, οι Τσίπρας και Ερντογάν δεν είχαν περιθώριο να ξεφύγουν από το πλαίσιο που είχε οριοθετήσει η δημόσια αντιπαράθεση στο Προεδρικό.

Έτσι, υποχρεώθηκαν να συνεχίσουν στη γραμμή της διπλωματίας με ανοιχτά χαρτιά. Κάθε ηγέτης όχι μόνο εξέφρασε τις θέσεις της χώρας του, αλλά και μπήκε σε κριτικό σχολιασμό αυτών που είπε ο συνομιλητής του. Φάνηκε καθαρά ότι η χρόνια ελληνοτουρκική διένεξη δεν πηγάζει από εμμονές, αλλά από αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα.

Ο Ερντογάν δεν μπορούσε να πάρει πίσω αυτά που είχε πει δημοσίως και ξεκάθαρα πριν τρεις ώρες. Αλλά ούτε και ο Τσίπρας μπορούσε να εμφανισθεί ότι μασάει τα λόγια του. Η σύγκριση με τον ξεκάθαρο λόγο του Παυλόπουλου θα ήταν καταλυτική και απολύτως επιβαρυντική πολιτικά γι’ αυτόν. Έτσι, η κοινή συνέντευξη Τύπου εξελίχθηκε σε έναν δεύτερο γύρο δημόσιας αντιπαράθεσης.

Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, ωστόσο, πίσω από τις κλειστές πόρτες έγινε μία ειλικρινής συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι διαφωνούν στα γνωστά επίμαχα ζητήματα των διμερών σχέσεων. Συμφώνησαν, ωστόσο, να μην τορπιλισθούν οι επιμέρους συμφωνίες οικονομικού και διαδικαστικού χαρακτήρα. Εκεί συμφωνήθηκε, επίσης, ότι στην κοινή συνέντευξη θα μιλούσαν με ανοιχτά χαρτιά, αλλά στο δείπνο θα έριχναν και οι δύο πλευρές τους τόνους.

Το μήνυμα εστάλη και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι πάντες, άλλωστε, είχαν δώσει το στίγμα τους και ως εκ τούτου δεν είχαν λόγο να επανέλθουν σε αντιπαραθετικούς λόγους. Όσον αφορά στη Θράκη, ο Ερντογάν είπε στον Τσίπρα ότι δεν θα αποστεί από τα προσυμφωνηθέντα. Η ελληνική κυβέρνηση, μάλιστα, θεωρεί πως σε γενικές γραμμές τήρησε τον λόγο του.

Ικανοποιημένοι και οι δύο

Το γεγονός ότι στην κοινή συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός δεν μάσησε τα λόγια του και δεν άφησε τίποτα να πέσει κάτω, χωρίς να δώσει απάντηση, είχε θετική απήχηση στην ελληνική κοινή γνώμη. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα σχετικά μηνύματα που γρήγορα έφθασαν στο Μαξίμου μετέτρεψαν την αρχική δυσαρέσκεια σε ευφορία, δεδομένου πως θεωρούν πως αυτό θα δώσει έναν “αέρα” στην κυβέρνηση.

Αλλά και ο Ερντογάν έχει λόγους να είναι ικανοποιημένος. Μπορεί βασίμως να ισχυρισθεί ότι έθεσε όλο το πακέτο των τουρκικών διεκδικήσεων με τον πιο επίσημο και ωμό τρόπο και μάλιστα στην καρδιά του ελληνικού κράτους με τον ξεχωριστό συμβολισμό που αυτό έχει. Επίσης, ότι με την παρουσία και τα όσα είπε στη Θράκη κατέδειξε, όχι μόνο το ενδιαφέρον του για τους «ομοεθνείς» του, όπως χαρακτήρισε τη μουσουλμανική μειονότητα, αλλά και την ομπρέλα προστασίας που η Τουρκία τους παρέχει. Με άλλα λόγια, έκανε το πολιτικό σόου του.

Το είχε, άλλωστε, μεγάλη ανάγκη, δεδομένου ότι το τελευταίο διάστημα είναι πολιτικά στριμωγμένος. Πρώτον, λόγω του γεγονότος ότι με τα όσα καταθέτει ο Ζαράμπ στους Αμερικανούς εισαγγελείς για το λαθρεμπόριο με το Ιράν εμπλέκει ευθέως τον Τούρκο ηγέτη. Δεύτερον, λόγω των αποκαλύψεων του αρχηγού της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης για μεταφορές εκατομμυρίων δολαρίων από μέλη της οικογένειας Ερντογάν σε οφσόρ εταιρεία στη νήσο Μαν.

Θετικό σημείο

Εάν εξαιρέσουμε τα επιμέρους, το μόνο θετικό που άφησε η επίσκεψη Ερντογάν είναι ότι διαλύει υπαρκτές αυταπάτες και στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και στην ελληνική κοινή γνώμη. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ αφθονούσαν. Οι διμερείς σχέσεις έχουν πλέον τοποθετηθεί σε πιο καθαρή βάση. Το ζητούμενο δεν είναι τόσο το να εκβιαστούν συμβιβασμοί που πρακτικά είναι ανέφικτοι, αλλά να αναζητηθούν τρόποι, ώστε η θερμοκρασία να διατηρείται χαμηλά.

Πράγματι, η δημόσια αντιπαράθεση δεν εμπόδισε να οριστικοποιηθεί η προσυμφωνία αφενός για την επανέναρξη των διμερών διερευνητικών επαφών που είχαν παγώσει, αφετέρου για την έναρξη διαπραγμάτευσης με σκοπό την εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και αποτροπής κρίσεων. Στην πραγματικότητα, αποφασίσθηκε να λειτουργήσουν κανάλια επικοινωνίας με σκοπό να αποφεύγονται μη αποφασισμένες εντάσεις και κυρίως οι όποιες εντάσεις να παραμένουν ελεγχόμενες.

Οριστικοποιήθηκαν, επίσης, οι συμφωνίες για τη θαλάσσια σύνδεση Σμύρνης-Θεσσαλονίκης, για τη σιδηροδρομική σύνδεση Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης και για την κατασκευή δεύτερης συνοριακής γέφυρας στους Κήπους του Έβρου. Οριστικοποιήθηκε, επίσης, η σύγκληση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη και η σύσταση μικτής επιτροπής για την προώθηση των οικονομικών σχέσεων.

Στο πολιτικό επίπεδο,στο μόνο ζήτημα όπου προέκυψε σύγκλιση είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Η Ελλάδα ενδιαφέρεται να παραμείνει σε ισχύ η ευρωτουρκική συμφωνία και οι εισροές από τα μικρασιατικά παράλια να παραμείνουν σε σχετικά χαμηλά επίπεδα. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία δέχεται μεγάλη πίεση και κύριος στόχος της είναι να ασκήσει πίεση στην ΕΕ για τα συμφωνηθέντα ανταλλάγματα. Από αυτή την άποψη, η σύγκλιση με την Αθήνα τη βολεύει. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν δέχθηκε να επιστρέφονται στην Τουρκία και πρόσφυγες-μετανάστες που έχουν μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα επιτρέπει την αποσυμφόρηση της κατάστασης στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Αναλλοίωτο το χάσμα

Κατά τα άλλα, είχαμε το γνωστό χάσμα και τους ασύμβατους λόγους. Η κυβέρνηση θεωρεί πολύ θετικό ότι ο Ερντογάν δήλωσε πως δεν αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και στο τέλος της κοινής συνέντευξης Τύπου, ο πρωθυπουργός δήλωσε εμφατικά πως αυτό κατάλαβε. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Αναφερόμενη σε ελληνικές νησίδες του ανατολικού Αιγαίου, η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι είναι στην καλύτερη περίπτωση “γκρίζες ζώνες” και στη χειρότερη πως είναι “τουρκικές νησίδες που η Ελλάδα παρανόμως κατέχει”. Θεωρώντας αυτές τις νησίδες όχι ελληνικές, μπορεί να ισχυρίζεται ότι σέβεται τα σύνορα. Το ίδιο ισχύει και για την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών και διοικητικών δικαιωμάτων. Απλώς, η Άγκυρα δεν τα αναγνωρίζει ως τέτοια.

Πράγματι, ο Ερντογάν ομολόγησε ότι η μειονότητα στη Θράκη αποτελείται από Τούρκους, Πομάκους και Ρομά. Αυτό που ενδιαφέρει την Άγκυρα, όμως, δεν είναι ο φυλετικός χαρακτήρας της, αλλά η εθνική της συνείδηση. Και σε αυτό το επίπεδο, η τουρκική προπαγάνδα έχει κερδίσει πολύ έδαφος. Ο Τούρκος πρόεδρος πίεσε για την εκλογή των μουφτήδων, επειδή θεωρούν δεδομένο πως θα εκλεγούν αυτοί που θα υποδείξει το τουρκικό προξενείο.

Στα θετικά θεωρείται ότι ο Ερντογάν αναγνώρισε πως τα ζητήματα της μουσουλμανικής μειονότητας είναι εσωτερικό ζήτημα της Ελλάδας, αλλά –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– στην κατ’ ιδίαν συνομιλία του ο Τσίπρας του άφησε να εννοηθεί πως η Αθήνα θα κινηθεί προσεχώς προς την κατεύθυνση έστω και μερικής ικανοποίησης κάποιων αιτημάτων της μειονότητας.

Στήριξη από τη Δύση

Θετικό είναι, επίσης, ότι ο Τούρκος πρόεδρος αναγνώρισε εμμέσως πλην σαφώς ότι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου υπέστησαν διωγμούς. Δεν αποτελεί, ωστόσο, μεγάλη υποχώρηση, δεδομένου ότι οι νεοοθωμανοί δεν απολογούνται για τα όσα έπραξε το κεμαλικό καθεστώς. Γι’ αυτό και δεν έχουν πρόβλημα και με τη λειτουργία εκκλησιών. Θα ήθελαν, όμως, η Αγία Σοφία να επανασυνδεθεί με το Ισλάμ και από αυτή την άποψη το σχετικό “καρφί” του Τσίπρα χτύπησε διάνα.

Όπως αναμενόταν, ο Ερντογάν επανέφερε το ζήτημα των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών, παρότι ξέρει ότι δεν γίνεται τίποτα πλέον με αυτούς. Στην πραγματικότητα, ασκεί πιέσεις για να παραδοθούν στην Άγκυρα άλλοι Τούρκοι φυγάδες (περισσότεροι από 100) που βρίσκονται στην Ελλάδα και οι οποίοι είναι καταζητούμενοι. Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι η Ελλάδα δεν φιλοξενεί πραξικοπηματίες, αλλά πως είναι Κράτος Δικαίου.

Στο Μαξίμου επικρατεί ικανοποίηση και από το γεγονός ότι –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία, πέρα από τις επίσημες δηλώσεις εναντίον της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, έστειλαν την Παρασκευή το πρωί απολύτως θετικά μηνύματα στην Αθήνα για την στάση της. Και οι τρεις δυτικές κυβερνήσεις υπογράμμισαν τον ρόλο της Ελλάδας ως παράγοντα σταθερότητας σε μία δύσκολη περιοχή και αντιμετώπισαν αρνητικά τις αναφορές Ερντογάν.

  Σταύρος Λυγερός 

https://slpress.gr/ethnika/
o-apologismos-mias-dyskolis-episkepsis/

11/12/2017

5.
Ο Ερντογάν και «η ανοιχτή ατζέντα» στο Αιγαίο.

Την Ελλάδα χωρίζουν από την Τουρκία ζωτικά θέματα υπαρξιακού χαρακτήρα, που αφορούν στον ευρύτερο ελληνισμό. Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης που καθόρισε τα σύνορα του τουρκικού κράτους με παραίτηση της Τουρκίας από κάθε απαίτηση στις ελληνικές περιοχές, με ταυτόχρονη παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης και Σμύρνης, όπως και η λύση του Κυπριακού, δεν είναι αντικείμενα γενικόλογης συζήτησης σε συνεντεύξεις Τύπου επίσημων επισκέψεων αρχηγών κρατών.

Από την άλλη πλευρά, συγκυριακά θέματα όπως το μεταναστευτικό, συζητιούνται στο κατάλληλο υπουργικό επίπεδο, όπου υπάρχει και ευρωπαϊκό και διμερές πλαίσιο. Η αναπάντεχη τροπή που έλαβε η επίσκεψη Ερντογάν οφείλεται στο διπλωματικά ασαφές πλαίσιο, που επέτρεψε την προκλητική συμπεριφορά του φιλοξενούμενου, αλλά και το χαμήλωμα των τόνων, προκειμένου να συνεχιστεί ο διάλογος.

Είναι φανερό πως  υπάρχει καταρχήν σύμπτωση στην οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης, όπως απαιτεί η ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού που σηματοδότησε η συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ, αλλά και η συνέχιση των συνομιλιών της Γενεύης για το Κυπριακό. Προβλήθηκαν όμως επίσημα, τουρκικές διεκδικήσεις μιας ατζέντας που τρομάζει.

Ήδη, πριν από την άφιξη Ερντογάν στην Αθήνα, εκφράζονταν επιφυλάξεις για την σκοπιμότητα και τη στιγμή της πρόσκλησης. Μετά τη συνέντευξή του σε ιδιωτικό ελληνικό κανάλι, οι επιφυλάξεις έγιναν έντονες απορίες και αναπτύχθηκαν αρνητικές κριτικές. Ιδιαίτερα αφού η αντίστοιχη συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού δόθηκε στο κρατικό τουρκικό πρακτορείο Αναντολού, ενώ αυτή του Τούρκου προέδρου στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων ακυρώθηκε. Τα ξένα Μίντια ερμήνευαν την επίσκεψη σαν προσπάθεια της Ελλάδας να μεσολαβήσει για τη βελτίωση της σχέσης της Τουρκίας με την Ευρώπη. Πολλοί, όμως, άρχισαν να αναρωτιούνται για τους λόγους της επίσκεψης.

Η τελευταία επίσκεψη Τούρκου προέδρου έγινε πριν από την ανεξαρτησία της Κύπρου και το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης του 1955, που σηματοδότησε το τέλος της ελληνικής μειονότητας. Από τότε, έχουν συμβεί πολλά: η τουρκική εισβολή και κατοχή στη βόρεια Κύπρο το 1974, οι συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και, πιο πρόσφατα, η εισροή προσφύγων προς την Ευρώπη, μέσω ελληνικών νησιών.

Η συνέντευξη και η απάντηση

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Τούρκος πρόεδρος πριν την άφιξή του και η απάντηση του Έλληνα ομολόγου στο προεδρικό Μέγαρο σηματοδότησαν μια συνάντηση με διπλωματικές αψιμαχίες με θέμα την Συνθήκη της Λωζάνης. Άραγε ήταν αυτό που προέβλεπαν οι οργανωτές της επίσκεψης;

Από την πλευρά των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι δύο κυβερνήσεις επικοινωνούν από χρόνια με πολιτισμένο τρόπο και προσπάθησαν να επιλύσουν το αδιέξοδο του Κυπριακού, χωρίς ωστόσο να το επιτύχουν. Ο Ερντογάν απέδωσε στην ελληνοκυπριακή πλευρά την αποτυχία του Κραν Μοντανά, χωρίς να λάβει απάντηση από τον πρωθυπουργό, σε δύο μάλιστα περιπτώσεις.

Έχοντας υπόψη την πολιτική καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του όλο και πιο αυταρχικού Ερντογάν, και την απαίτησή του για άμεση έκδοση των Τούρκων στρατιωτικών, είναι έκπληξη η ενθάρρυνση του Έλληνα πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να απευθύνει πρόσκληση. Διότι είναι αυταπάτη να υποθέσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει ότι, καλώντας τον Ερντογάν, θα ενεργήσει ως μεσολαβητής μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης.

Είναι προφανές ότι οι «μεγάλοι» διαθέτουν τα εργαλεία επιρροής προς την Τουρκία όταν το θελήσουν. Ο δε «σουλτάνος» με τη νεοοθωμανική αντίληψη δεν θα δεχόταν μια τέτοια μεσολάβηση από τη χώρα που «η Τουρκία βοήθησε να επανενταχθεί στο ΝΑΤΟ». Η πρωτοβουλία του με τον Μακρόν για την Ιερουσαλήμ το αποδεικνύει.

Προς τι, λοιπόν, ο θόρυβος για την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης; Μήπως για την οικονομική υστέρηση των μουσουλμάνων της Θράκης και την εκλογή αρχιμουφτή; Όταν ρωτήθηκε για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ο Ερντογάν δεν απάντησε, παρά το γεγονός πως τέτοια θέματα αντιστοιχούν στο πλαίσιο της αμοιβαίας τήρησης των προβλέψεων της Συνθήκης της Λωζάνης. Από την ελληνική πλευρά, δεν ρωτήθηκε για το καθεστώς Ίμβρου και Τενέδου που παραβιάζει. Οι δύο λεπτομέρειες αναδεικνύουν το γεγονός ότι η επίσκεψη αποσκοπούσε σε άλλες προτεραιότητες.

Σύμπτωση στις άμεσες επιδιώξεις

Μπορούμε μάλλον να συμπεράνουμε πως υπάρχει μια σιωπηρή σύμπτωση στις άμεσες επιδιώξεις των δύο ηγετών, γεγονός που βοήθησε στο χαμήλωμα των τόνων, μετά την απομάκρυνση από το προεδρικό μέγαρο. Ενδιαφέρον είναι πως ο Ερντογάν έσπευσε να δηλώσει πως η Τουρκία δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις για γειτονικές χώρες. Ο Τσίπρας έσπευσε να ερμηνεύσει εποικοδομητικά τον Ερντογάν μιλώντας για «εκσυγχρονισμό» η «ορθή τήρηση» της Συνθήκης της Λωζάνης. Την ίδια στιγμή, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωνε ότι για τις ΗΠΑ είναι «ζήτημα αρχής να υποστηρίζουν την κυριαρχία των χωρών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας και της Τουρκίας».

Όμως, είναι γεγονός πως υπάρχουν σημαντικά θέματα προς διευθέτηση μεταξύ των δύο χωρών: το μέλλον της Κύπρου, το θέμα των προσφύγων και η ενεργειακή ασφάλεια στη ζώνη μεταφοράς φυσικού αερίου από την Κύπρο στην Αλεξανδρούπολη, που προέκυψε μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση έκρινε πως έπρεπε να συζητηθούν ανοιχτά τα χρόνια θέματα, και με βάση αυτή την ειλικρίνεια, να προχωρήσουν σε συνεργασία ώστε να υπάρξει πρόοδος σε πρακτικά ζητήματα, όπως τα σιδηροδρομικά και θαλάσσια δίκτυα, βόρεια και ανατολικά.

Είναι γνωστό στη διεθνή διπλωματία ότι ένας πρωθυπουργός αφήνει τα δευτερεύοντα ζητήματα στους υπουργούς του, ενώ δεν επιδιώκει να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα στο υψηλότερο επίπεδο, χωρίς να έχουν επιλυθεί –έστω μερικώς– σε χαμηλότερο. Είναι χαρακτηριστικό πως τα γερμανόφωνα Μίντια, με αυτή την αντίληψη, εστίαζαν περισσότερο στη συνάντηση με τον Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία διεξήχθη σε έντονο κλίμα για το ζήτημα επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία αφορά σύνορα. Βέβαια, η απάντηση Παυλόπουλου ήταν ορθή – και με αυτήν συμφωνούν αναγκαστικά ΕΕ, Γερμανία και ΗΠΑ.

Όμως, λίγες μόλις ώρες μετά την αναχώρηση του προέδρου της Τουρκίας, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος επισημαίνει ότι το θετικό κεκτημένο από την παρουσία Ερντογάν στην Ελλάδα είναι ότι «άρχισε εκ νέου ο διάλογος στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και με πρόθεση και των δύο πλευρών να συζητήσουν με ειλικρίνεια και καλή διάθεση». Η είδηση είναι πως, παρά το απειλητικό αποτύπωμα της παρουσίας Ερντογάν, συμφωνήθηκε να προωθηθούν τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και να επαναρχίσουν οι διερευνητικές επαφές για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Το γερμανικό Σπίγκελ συμπεραίνει ότι «η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στον Αλέξη Τσίπρα σηματοδοτεί μια πρόοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, οι δύο μίλησαν για την ανάγκη να χτιστούν γέφυρες. Διότι, παρά τις διαφορές τους, οι δυο χώρες έχουν ανάγκη η μια την άλλη».

Θέματα με «πολύ Τουρκία»

Στα μεθεόρτια της επίσκεψης, ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας χαρακτήρισε ιστορική και ωφέλιμη την επίσκεψη. Όπως είπε, οι σχέσεις των βαλκανικών χωρών εισέρχονται σε άλλο επίπεδο, ενώ το ζήτημα των ενεργειακών αγωγών έχει «πολύ Τουρκία». Θεωρεί επομένως ότι η πραγματοποίηση του επόμενου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας «το συντομότερο δυνατόν», η σύσταση Μικτής Οικονομικής Επιτροπής και η επανέναρξη των συνομιλιών για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (με ενεργή συμμετοχή της στρατιωτικής ηγεσίας και της υπηρεσιακής ηγεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών) ως και η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών για την υφαλοκρηπίδα, συγκαταλέγονται στις επιτυχίες της επίσκεψης.

Όμως, με νέα συνέντευξη στον ελληνικό Τύπο την Κυριακή, ο Ερντογάν, εμφανιζόμενος «ανοιχτός σε διάλογο», δηλώνει ότι «η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών δεν είναι το μοναδικό ζήτημα για την Τουρκία στο Αιγαίο». Παράλληλα, εκφράζει την απαίτηση να αναγνωριστούν τόσο η «εθνική ταυτότητα», όσο και «τα δικαιώματα της μειονότητας στην εκπαίδευση και στις θρησκευτικές ελευθερίες». Ιδιαίτερα επιθετικός είναι σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, σημειώνοντας ότι οι Ελληνοκύπριοι «εξακολουθούν να βλέπουν την Κύπρο ως ένα ελληνικό νησί», συμπληρώνοντας ότι αυτό είναι «ένα όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ».

Ο Τούρκος πρόεδρος δηλώνει τώρα ότι «στο Αιγαίο υπάρχουν πολλά ζητήματα προς επίλυση τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Ως δυο παραλιακές χώρες του Αιγαίου, μπορούμε να επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα με μια προσέγγιση που να λαμβάνει υπ’ όψιν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα και των δυο πλευρών. Ομοίως, η λύση που θα επιτευχθεί πρέπει να είναι περιεκτική και δίκαιη και για τις δυο πλευρές».


Η πραγματική ατζέντα Ερντογάν είναι εμφανής. Η διολίσθηση είναι κλασική μέθοδος στις τεχνικές διαπραγμάτευσης αγγλοσαξονικού τύπου. Από τις έντονες αντιπαραθέσεις για πράγματα που δεν γίνονται (αναθεώρηση διεθνούς συνθήκης) δια μέσου συνεργασίας σε πρακτικά θέματα που είναι μπροστά μας (ενεργειακή ασφάλεια, προσφυγικό και Κυπριακό), διολισθαίνει στην αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Γεράσιμος Ποταμιάνος 

https://slpress.gr/ethnika/o-erdogan
-kai-i-anoikti-atzenta-sto-aigaio/

12/12/2017

 Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δέκα λεπτά πριν από την έναρξη του δείπνου στο Προεδρικό, οι επιτελείς του Ερντογάν διεμήνυσαν ότι δεν σκόπευε να απαντήσει στην προσφώνηση του κ. Παυλόπουλου. Τελικά άλλαξε γνώμη... 

6.
Επίσκεψη με εντάσεις και παρασκήνιο.

Ηταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του Mαΐου – μια από εκείνες τις ημέρες που η θέα του Βοσπόρου από το ανάκτορο Ντολμαμπαχτσέ κόβει την ανάσα. Μόνο που δεν ήταν η θέα που έκοψε την ανάσα του Προκόπη Παυλόπουλου. Hταν η ξαφνική «αδιαθεσία» του Ταγίπ Ερντογάν που ακύρωνε τον βασικό λόγο –με αφορμή την επετειακή Σύνοδο Κορυφής των χωρών του ΟΣΕΠ– για τον οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε βρεθεί στην Κωνσταντινούπολη: ένα τετ α τετ με τον Τούρκο πρόεδρο. Συνάντηση, που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκρυβε ότι επιθυμούσε διακαώς, καθώς επανειλημμένα αφηγείται σε συνομιλητές του τον προσωπικό τόνο των τηλεφωνικών του συνομιλιών με τον Ερντογάν. Δεν ξεχνά ότι ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που του τηλεφώνησε το βράδυ της ορκωμοσίας του.

Ο κ. Παυλόπουλος υπέστη ψυχρολουσία. Την πρώτη ώρα επικράτησαν πανικός και σύγχυση. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει κερδίσει επάξια τη φήμη του απρόβλεπτου παίκτη. Ηταν πραγματική ή διπλωματική η αδιαθεσία του; Φαίνεται να ήταν πραγματική, καθώς την ίδια ημέρα ακύρωσε και την προγραμματισμένη του συνάντηση με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Ενα ήταν σίγουρο: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα απηύθυνε επίσημη πρόσκληση στον Ερντογάν για επίσκεψη στην Αθήνα. Αυτό κατέστη σαφέστερο κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ στην Αθήνα, καθώς διαμηνύθηκε από την τουρκική πλευρά ότι και ο κ. Ερντογάν επιθυμούσε να επισκεφθεί την Αθήνα.

Η πρόθεση της πρόσκλησης μεταφέρθηκε από τον Νίκο Κοτζιά, κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία τον Οκτώβριο. Ο Ερντογάν τη δέχθηκε με χαρά. Μαζί με αυτήν δέχθηκε και την επανεκκίνηση των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας που έχουν επί της ουσίας «παγώσει» την τελευταία διετία και τις συζητήσεις για νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Εκτοτε άρχισε η προετοιμασία μιας επίσκεψης, για την οποία αμφότερες οι πλευρές δεν έκρυψαν τη σπουδή τους.  

Η συγκυρία

Ο κ. Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να κάνει κηρύγματα στην Ευρώπη και στη Δύση. Οσο για την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν θεωρεί ότι βιάστηκε, αλλά εκτίμησε ότι στην παρούσα συγκυρία η επίσκεψη τη συνέφερε. Οπως το έθετε αρμόδια πηγή, «για πρώτη φορά η κατάσταση είναι τέτοια στις αμερικανοτουρκικές και ευρωτουρκικές σχέσεις, που δεν υπάρχουν οι μοχλοί πίεσης που υπήρχαν και εκ των πραγμάτων η διμερής διάσταση ενισχύεται». Μαζί με αυτήν, πάντως, προφανώς ενισχύεται και η διάθεση της Αθήνας να εμφανιστεί ως «μεσάζων» της γειτονικής χώρας στη Δύση, παρότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Ερντογάν το χρειάζεται.

Στη διπλωματία υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Και είθισται τα σημαντικά –ειδικά στα επώδυνα μέτωπα των ελληνοτουρκικών– να μη λέγονται δημοσίως, αλλά κατ’ ιδίαν. Αυτή τη φορά, κάνοντας χίλια κομμάτια το διπλωματικό πρωτόκολλο, τα σημαντικά ειπώθηκαν σε πανελλήνια ζωντανή σύνδεση και μάλιστα από το Προεδρικό Μέγαρο. «Ο Ερντογάν είναι ο Ερντογάν», έλεγε με νόημα πηγή που συμμετείχε στην προετοιμασία της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι η συζήτηση στο Προεδρικό «ξέφυγε», ως μη ώφειλε. Το Μαξίμου γνώριζε ότι ο κ. Παυλόπουλος θα προχωρούσε σε παρέμβαση για τη Συνθήκη της Λωζάννης – ίσως να λειτούργησε και ως κυματοθραύστης, προκειμένου να μην μπει ο κ. Τσίπρας σε αυτή τη διαδικασία.

Ισως να μην είχε προβλέψει ότι ο βολονταρισμός του Προέδρου θα τον οδηγούσε σε μια παρέμβαση που δεν προβλεπόταν ακριβώς από τον θεσμικό του ρόλο. Ο Ερντογάν δεν μπαίνει σε καλούπια και θα ήταν εντελώς απίθανο να μη σηκώσει το γάντι που του έριξε ο κ. Παυλόπουλος προκειμένου να σεβαστεί το πρωτόκολλο...

Σπάνια ένας ξένος διπλωμάτης περνάει το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου μετά τις 11 το βράδυ. Το έκανε ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Χαλίτ Τσεβίκ, το βράδυ της Τετάρτης, λίγο αφότου βγήκε στον αέρα η συνέντευξη Ερντογάν στον ΣΚΑΪ. Ο γενικός γραμματέας της Προεδρίας, πρέσβης Γιώργος Γεννηματάς, κάλεσε τον κ. Τσεβίκ για να του εκφράσει απογοήτευση και έκπληξη για τις δηλώσεις Ερντογάν περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης και να τον ενημερώσει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα άφηνε τις δηλώσεις αναπάντητες. Αυτό ήταν σε γνώση και του Μαξίμου, το οποίο το ίδιο βράδυ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση.

Αιφνιδιάστηκε η ελληνική πλευρά από τα σχόλια Ερντογάν περί Λωζάννης, ενώ υποτίθεται ότι όλες οι λεπτομέρειες της ανάγκης να τονιστεί μόνο η θετική ατζέντα των ελληνοτουρκικών είχαν συμφωνηθεί; Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση θα προτιμούσε η συνέντευξη Ερντογάν να έχει παραχωρηθεί σε κρατικό μέσο για να είναι ελεγχόμενη και ανώδυνη. Και, πάντως, να μη βγάλει είδηση που θα ερέθιζε ευαίσθητα ανακλαστικά, σε μια επίσκεψη που ούτως ή άλλως έχει επικριθεί για τον χρόνο της και τη σκοπιμότητά της. Το επιβεβαιώνουν όλες οι πληροφορίες, αλλά και η παραδοσιακή –ως είθισται στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας– συνέντευξη που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας παραμονές της άφιξης Ερντογάν στην Αθήνα στο κρατικό πρακτορείο Anadolu. Μια συνέντευξη άνευρη, που εστίαζε στα θετικά μηνύματα. Ακριβώς αυτά που ήθελε η κυβέρνηση να εκπεμφθούν από την επίσκεψη.

Η προετοιμασία

Οι εμπλεκόμενοι στην προετοιμασία θεωρούν την κατηγορία περί «προχειρότητας» και «ελλιπούς προετοιμασίας» άδικη. Η ειρωνεία είναι ότι η επίσημη πρόσκληση στον Ερντογάν απευθύνθηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας μόλις το περασμένο Σάββατο. Οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ διεμήνυαν όλες τις προηγούμενες ημέρες ότι η πρόσκληση δεν θα επιδιδόταν αν δεν είχαν «κλειδώσει» όλες οι λεπτομέρειες. Και κυρίως τα «αγκάθια» της επίσκεψης στη Θράκη. Εκεί, οι αρχικές προθέσεις της τουρκικής πλευράς για εκδηλώσεις, που είχαν τον κίνδυνο να μετατραπούν σε ανοικτή πολιτική συγκέντρωση –και με γιγαντοοθόνες–, προκάλεσαν «εγκεφαλικά» στην Αθήνα.

Οι λεπτομέρειες, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», κλείδωσαν την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου κατά τη μυστική επίσκεψη του Ιμπραήμ Καλίν στην Αθήνα. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας της τουρκικής προεδρίας και εκπρόσωπός της –έμπιστος του κ. Ερντογάν– ήρθε για λίγες ώρες στην πρωτεύουσα. Στην Αθήνα συνάντησε τον γενικό γραμματέα του ΥΠΕΞ πρέσβη Δημήτρη Παρασκευόπουλο, τους ανθρώπους της Προεδρίας της Δημοκρατίας και το διπλωματικό γραφείο του πρωθυπουργού.


Για όποιον είχε αμφιβολία για τις διαστάσεις βραδυφλεγούς βόμβας που έχει μια ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής, στην οποία πρωταγωνιστεί ο κ. Ερντογάν, η επίσκεψη κινδύνευσε να εκτροχιαστεί για δεύτερη φορά την περασμένη Πέμπτη. Παρά την εμφανή προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι στο Μέγαρο Μαξίμου, η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη μέχρι και την ώρα του επίσημου δείπνου στο Προεδρικό. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δέκα λεπτά πριν από την έναρξή του, οι επιτελείς του Ερντογάν διεμήνυσαν ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα έκανε «πρόποση», δηλαδή δεν θα απαντούσε στην προσφώνηση του κ. Παυλόπουλου. Η εικόνα θα ήταν ακόμη πιο καταστροφική και από τα γεμάτα ένταση και αμηχανία πρόσωπα των δύο προέδρων, που είχε προηγηθεί on camera. Εντέλει ο Ερντογάν άλλαξε γνώμη και τα προσχήματα σώθηκαν. Σύμφωνα με μια γραμμή πληροφόρησης, μάλιστα, το κλίμα έγινε θερμότερο στη διάρκεια του δείπνου. Πάντως, το μόνο στίγμα που άφησαν ο υψηλός επισκέπτης από την Τουρκία και η σύζυγός του στο βιβλίο επισκεπτών της Προεδρίας ήταν η υπογραφή τους άνευ άλλου σχολίου. Ο Ερντογάν είναι πάντα ο Ερντογάν.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ

http://www.kathimerini.gr/938516/article/epikairothta/politikh/
episkeyh-me-entaseis-kai-paraskhnio

10/12/2017

7.
Τα κωδικοποιημένα μηνύματα Ερντογάν από την Θράκη 
και η παρέμβαση στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Κρυφά μηνύματα επέλεξε να στείλει από την Θράκη ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν που δεν αφορούν μόνο τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις και ισορροπίες αλλά και την δική του προσπάθεια να αναχθεί σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου ο ίδιος και να επεκτείνει την τουρκοισλαμική επιρροή όπου υπάρχουν μουσουλμανικές μειονότητες και κοινότητες.

Η προσοχή κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Κομοτηνή, εστιάσθηκε στην εικόνα, στο γεγονός ότι δεν τήρησε το συμφωνηθέν πλαίσιο, και ότι αναφέρθηκε στην ανάγκη τα μέλη της μειονότητας να είναι «καλοί πολίτες της χώρας τους», τα «παράπονα» του για τους βουλευτές της μειονότητας και σχεδόν χαιρετίσθηκε η αναφορά του σε «Πομάκους» και σε διατήρηση της «ελληνικής σημαίας».

Όμως ο Ερντογάν δεν πήγε στην Θράκη για να στείλει αυτό το μήνυμα. Αντιθέτως η Κομοτηνή αποτέλεσε έναν ακόμη κομβικό σταθμό σε αυτό που αποτελεί μέρος της συνολικής στρατηγικής του για εργαλειοποίηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων και κοινοτήτων όχι μόνο εντός των γεωγραφικών ορίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με έμφαση στα Βαλκάνια, αλλά και σε δυναμικές μουσουλμανικές κοινότητες στην Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Και σε αυτό το σχέδιο ο Ταγίπ Ερντογάν  δεν αρκείται μόνο στην τουρκική καταγωγή η προέλευση, αλλά επεκτείνει την στόχευση του σε κάθε μουσουλμάνο ανεξαρτήτως εθνικότης προέλευσης.

Η κίνηση του Ερντογάν να χαιρετήσει αρκετές φορές σχηματίζοντας με το χέρι του το σύμβολο «ραμπίας», τα τέσσερα δάκτυλα απλωμένα και ο αντίχειρας μαζεμένος , σβόλο των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου(που έχει υιοθετήσει πλέον ο Ερντογάν), και το κάλεσμα του στους συγκεντρωμένους ότι είναι Έλληνες πολίτες αλλά να μην ξεχνούν ότι είναι «1 σημαία, 1 Έθνος, 1 πατρίδα, 1 θρησκεία» ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα αυτής της προσπάθειας  μετατροπής του τουρκοισλαμισμού σε κυρίαρχη δύναμη  ενός υπερεθνικού ισλάμ. Και σε αυτή την προσπάθεια ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι ο ηγετικός ρόλος ανήκει δικαιωματικά στον ίδιο.

Σε αυτό το πλαίσιο ο τούρκος ηγέτης έκανε και τις συγκεκριμένες αναφορές στην εθνοτική διαίρεση της μουσουλμανικής μειονότητας. Όπως είπε, στην Αθήνα η ελληνική κυβέρνηση  απέρριψε τον χαρακτηρισμό της μειονότητας ως τουρκικής, με το επιχείρημα ότι έτσι θα αφομοιώνονταν οι άλλες ομάδες όπως οι Ρομά και οι Πομάκοι.

«Τούρκοι, Πομάκοι, Ρομά, Βόσνιοι, όλοι έχουν έναν κοινό παρονομαστεί. Και αυτός είναι το Ισλάμ...» ήταν η απάντηση που δημοσιά έδωσε ο Ταγίπ Ερντογάν.

Η επιμονή του τούρκου προέδρου στην αναθεώρηση η επικαιροποίηση όπως είπε της Συνθήκης της Λωζάνης με πρώτη προτεραιότητα του την καθιέρωση της εκλογής των μουφτήδων, εντάσσεται ακριβώς σε αυτή την στρατηγική επιλογή.

Φυσικά για μια ακόμη φορά αναδεικνύονται οι εσωτερικές αντιφάσεις της πολιτικής του Ερντογάν. Ενώ επιμένει  στην θρησκευτική ταυτότητα των μειονοτήτων και κοινοτήτων, την ίδια στιγμή αμφισβητεί τον θρησκευτικό προσδιορισμό της μειονότητας ως «μουσουλμανικής». 

Εντελώς απαράδεκτη ήταν η αναφορά  του Ταγίπ Ερντογάν για τους τέσσερις μειονοτικούς βουλευτές, με δεδομένο ότι οι «παραινέσεις» του ακούστηκαν απειλητικές ,πολύ περισσότερο μάλιστα  όταν είναι γνωστό ότι από τις τελευταίες  ευρωεκλογές απροκάλυπτα  η μειονοτική ψήφος «άγεται και φέρεται» από το τουρκικό προξενείο. Ο κ. Ερντογάν με την δήλωση του ότι οι τέσσερις βουλευτές πρέπει να δουλέψουν πιο σκληρά για τα προβλήματα της μειονότητας όχι μόνο στοχοποίησε τους τέσσερις βουλευτές, αλλά έστειλε το μήνυμα (κυρίως σε βουλευτές όπως ο Μ. Μουσταφά και Α. Καραγιουσούφ που έχουν αρκετές φορές αποστασιοποιηθεί από τα κελεύσματα του προξενείου) ότι  ελέγχονται και παρακολουθούνται και συνεπώς η επανεκλογή τους θα κριθεί από τις επιδόσεις τους βάσει των κριτηρίων που έθεσε ο ίδιος.

Τέτοια μηνύματα ,έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν φυσικά γίνονται σε μια περίοδο που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την κυβενρηση είναι ισχνή και στηρίζεται στην ψήφο των τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής μετά την εντυπωσιακή επίδοση του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ στις τελευταίες ευρωεκλογές  ,διατηρεί την παράλληλη αυτή δομή ώστε εφόσον υπάρξει αλλαγή του εκλογικού νόμου που θα προβλέπει και μείωση του πλαφόν του 3% να διεκδικήσει αυτόνομη κάθοδο του ΚΙΕΦ στις εκλογές. Μέχρι τότε θα συνεχισθεί όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις Ερντογάν η προσπάθεια για ανάδειξη μειονοτικών βουλευτών, που θα ικανοποιούν τα στάνταρτ που έβαλε ο τούρκος πρόεδρος.

Οι υπόλοιπες τοποθετήσεις του Ταγίπ Ερντογάν κινήθηκαν στο γνωστό πλαίσιο: ζήτησε την εφαρμογή των αποφάσεων του ΕΔΑΔ (τόσο για την χρήση του όρου τουρκικός από συλλόγους στην Θράκη ,όσο και για το θέμα των μουφτήδων). Επανέλαβε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει ότι και ο ίδιος κάνει για την  ελληνική κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο( μια τοποθέτηση αστοχεί και ανιστόρητη) και τόνισε ότι η «βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ελλάδα, βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων της μειονότητας».

«Υπάρχει η ελληνική σημαία εδώ, και η επιθυμία μας είναι να μην θελήσει η Ελλάδα να σας αφομοιώσει. Είναι άλλο πράγμα η ενσωμάτωση.» είπε ο κ. Ερντογάν  καλώντας την μειονότητα να εργασθεί ώστε να βελτιώσει την θέση της, να μορφωθεί, να μάθει καλά ελληνικά ώστε να μπορεί να προκόψει στην Ελλάδα, και συγχρόνως ζήτησε από τα μέλη της μειονότητας να προστατεύσουν την « ταυτότητα, τις παραδόσεις, την πίστη τους...»

Η μικρή συμμετοχή  μειονοτικών στην υποδοχή του Ερντογάν, δείχνει όχι μόνο τον φόβο του μειονοτικού στοιχείου να εκτεθεί συμμετέχοντας σε αυτές τις εκδηλώσεις, αλλά και την ενστικτώδη  καχυποψία σε τέτοιες προσπάθειες εμπλοκής  της μειονότητας ,που  αποτελείται από Ευρωπαίους πολίτες, σε αυτά τα σκοτεινά παιγνίδια  εξουσίας του Τ. Ερντογάν. Και η ανησυχία των μουσουλμάνων συμπολιτών μας είναι μεγαλύτερη όταν με τέτοιες κινήσεις η Τουρκία οξύνει τα πνεύματα και απειλεί να δημιουργήσει νέα καχυποψία και σύννεφα στις σχέσεις με το σύνοικο χριστιανικό στοιχείο στην Θράκη…


Η επίσκεψη Ερντογάν σε Αθήνα και Θράκη ,αποκάλυψε τις προθέσεις  του και την στρατηγική του. Στο χέρι της Ελληνικής Πολιτείας είναι να  υψωθούν τα τείχη  απέναντι σε αυτή την προσπάθεια «στράτευσης» της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας  για αλλότριους σκοπούς. Και μόνον τότε η μειονότητα θα μπορεί να αποτελέσει πραγματική γέφυρα φιλίας μεταξύ των δυο χωρών.


Του Νίκου Μελέτη

http://www.liberal.gr/arthro/180774/amyna--diplomatia/2017/ta-kodikopoiimena-minumata-erntogan-apo-tin-thraki-kai-i-parembasi-stin-elliniki-politiki-skini.html

10/12/2017

 Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά την κριτική που του ασκείται σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί στην Τουρκία, εμφανίζεται αμετακίνητος.

8.
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: 
«Η Τουρκία δεσμεύεται και σέβεται τη Λωζάννη...»

Η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών δεν είναι το μοναδικό ζήτημα για την Τουρκία στο Αιγαίο, ξεκαθαρίζει χωρίς περιστροφές στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά την ολοκλήρωση των συναντήσεών του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Εμφανίζεται όμως ανοιχτός για διάλογο, κάτι που οδηγεί, όπως φαίνεται, στην επανεκκίνηση των διερευνητικών επαφών. Ο τούρκος πρόεδρος, στον απόηχο όσων ειπώθηκαν περί της «επικαιροποίησης» της Συνθήκης της Λωζάννης, χρησιμοποιεί μια διαφορετική γλώσσα, λέγοντας ότι «η Τουρκία δεσμεύεται και σέβεται τη Λωζάννη». Σημειώνει πάντως ότι η Αγκυρα εντοπίζει δυσκολίες, προβλήματα ή λανθασμένες εφαρμογές στον τρόπο με τον οποίο η Αθήνα μεταχειρίζεται τη μειονότητα στη Δυτική Θράκη. Ο κ. Ερντογάν, όμως, χρησιμοποιεί καθαρά δύο φορές τον όρο «τουρκική μειονότητα» και απαιτεί αυτή να έχει τη δυνατότητα να αναγνωριστούν τόσο η «εθνική» της ταυτότητα όσο επίσης τα δικαιώματά της στην εκπαίδευση και στις θρησκευτικές ελευθερίες. Ιδιαίτερα σκληρός είναι ο κ. Ερντογάν αναφορικά με το Κυπριακό. Οπως λέει, οι Ελληνοκύπριοι «εξακολουθούν ακόμα να βλέπουν την Κύπρο ως ένα ελληνικό νησί», αυτό είναι ένα «όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ». Παρά την κριτική που του ασκείται σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί στην Τουρκία, εμφανίζεται αμετακίνητος, ενώ επιμένει ότι η Αγκυρα ενδιαφέρεται στρατηγικά μόνο για πλήρη ένταξη στην ΕΕ και όχι για ειδική σχέση.

Είστε ο πρώτος τούρκος πρόεδρος που επισκέφθηκε την Ελλάδα έπειτα από έξι δεκαετίες. Πώς θα περιγράφετε τις σημερινές ελληνοτουρκικές σχέσεις; Μετά την επίσκεψή σας βλέπετε προοπτικές προώθησης των διμερών σχέσεων σε τομείς όπως ο τουρισμός, οι επενδύσεις, η ενέργεια και οι μεταφορές; Τι χρειάζεται ώστε να προχωρήσουμε ταχύτερα προς μια θετική ατζέντα;

«Η μη πραγματοποίηση επισκέψεων μεταξύ των προέδρων των δύο χωρών δεν ήταν σύμφωνη με το επίπεδο των σχέσεων που επιθυμούμε να δούμε μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Ο δε τρόπος ανάπτυξης των σχέσεών μας είναι δυνατός μόνο μέσω διαλόγου. Κατά τις επαφές που είχα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο και τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, επιβεβαιώσαμε τη βούλησή μας σε τομείς όπως το εμπόριο, οι μεταφορές και ο τουρισμός. Ο υφιστάμενος όγκος εμπορίου μας δεν αντανακλά το δυναμικό μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Επιθυμούμε να αυξήσουμε τον όγκο αυτόν στα 10 δισεκατομμύρια δολάρια, στόχο τον οποίο θέσαμε το 2013. Το 2016, περίπου 800 χιλιάδες άτομα από τη χώρα μας επισκέφτηκαν την Ελλάδα και περίπου 600 χιλιάδες άτομα από την Ελλάδα επισκέφτηκαν τη χώρα μας. Ως δύο χώρες που μοιράζονται τον ίδιο γεωγραφικό χώρο, δίνουμε έμφαση στα έργα μεταφορών που θα φέρουν εγγύτερα τους λαούς μας. Στο πλαίσιο αυτό, η σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας μεταξύ Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης, η ακτοπλοϊκή γραμμή μεταξύ Σμύρνης - Θεσσαλονίκης και η κατασκευή μιας δεύτερης γέφυρας στη συνοριακή περιοχή Υψάλων - Κήπων συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των έργων πάνω στα οποία εργάζονται οι Αρχές των δύο χωρών. Η συνεργασία μας στο θέμα της υλοποίησης του Νοτίου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου θα συμβάλει σημαντικά στην ενεργειακή ασφάλεια όχι μόνο της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Είναι προφανές ότι έχουμε κάποιες διαφορές όσον αφορά την παραγωγή και τη χρήση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου. Ωστόσο, κοινός μας σκοπός είναι να επιτύχουμε μια μόνιμη ειρήνη στην περιοχή και να αυξήσουμε την ευημερία όλων σε αυτήν». 

Στο παρελθόν, είχατε περιγράψει το Αιγαίο ως μια «θάλασσα ειρήνης». Ωστόσο, παρατηρούμε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου ή δέσμευση περιοχών για στρατιωτικές ασκήσεις, ακόμη και διαφωνίες για τα όρια ευθύνης σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, καθώς και σκληρή ρητορική από τις δύο πλευρές. Συζητήσατε με τους κ.κ. Παυλόπουλο και Τσίπρα τρόπους να υπερβούμε αυτές τις εντάσεις; Θα ήσασταν έτοιμος για ουσιαστική επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών ώστε να υπάρξει συμφωνία στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών;

«Η οριοθέτηση των θαλασσίων δικαιοδοσιών δεν είναι το μοναδικό θέμα που προκύπτει από το Αιγαίο. Υπάρχουν πολλά ζητήματα προς επίλυση και τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Ως δυο παραλιακές χώρες του Αιγαίου, μπορούμε να επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα με μια προσέγγιση που να λαμβάνει υπ' όψιν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα και των δύο πλευρών. Ομοίως, η λύση που θα επιτευχθεί πρέπει να είναι περιεκτική και δίκαιη και για τις δύο πλευρές. Μόνο μια τέτοια λύση μπορεί να είναι βιώσιμη και μόνιμη. Εκ φύσεως, τα θέματα αυτά τα συζητάμε με τον κ. Παυλόπουλο και τον κ. Τσίπρα. Δίνουμε σημασία έτσι ώστε να γίνουν βήματα για την παρεμπόδιση κάποιων ενεργειών προκλητικού χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, τέτοια βήματα και ο θετικός λόγος θα συμβάλουν τόσο στο να ηρεμήσει η ατμόσφαιρα όσο και στο να διατηρηθούν ανοικτοί οι υφιστάμενοι δίαυλοι διαλόγου». 

Κύριε πρόεδρε, έχετε επανειλημμένως αναφερθεί στη Συνθήκη της Λωζάννης. Ορισμένα από τα σχόλιά σας έχουν προκαλέσει ανησυχία σε κάποιους κύκλους στην Αθήνα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω ευθέως: Σέβεστε τη Συνθήκη της Λωζάννης ως το βασικό νομικό κείμενο στο οποίο εδράζονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις;

«Η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης είναι η βασική συμφωνία η οποία ρυθμίζει τις σχέσεις μας με την Ελλάδα και ορισμένες άλλες χώρες. Η Τουρκία δεσμεύεται και σέβεται τη Λωζάννη, όπως και όλες τις άλλες συμφωνίες και υποχρεώσεις της. Ξεκινώντας δε από τις μειονότητες, έως σήμερα έχει εφαρμόσει τη Συνθήκη με ευαισθησία. Από την άλλη πλευρά, κατά διαστήματα τυχαίνει να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, προβλήματα ή λανθασμένες εφαρμογές, είτε σε διμερές επίπεδο είτε σε άλλα ζητήματα. Τα θέματα τα οποία έχουμε εκφράσει μέχρι σήμερα όσον αφορά τη Λωζάννη πρέπει εξεταστούν στο πλαίσιο των ζητημάτων αυτών. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των σημερινών συνθηκών, προβλημάτων και των μεθόδων λύσεων με αυτά που υπήρχαν πριν από 94 χρόνια. Πρέπει να αναλύσουμε καλά το κλίμα της εποχής και να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Πιστεύω ότι όσο διατηρούνται η καλή πρόθεση και η ειλικρίνεια δεν έχουμε κανένα πρόβλημα που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Από αυτή την άποψη, είναι ευχάριστο ότι στο θέμα του Αιγαίου και σε άλλα ζητήματα οι διπλωματικοί δίαυλοι δραστηριοποιούνται. Στο πλαίσιο αυτό, θέλουμε να οικοδομήσουμε τη φιλία και τη συνεργασία μας σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα μιας βασικής συμφωνίας όπως η Λωζάννη».

Η τελευταία προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού δεν κατέληξε σε επιτυχία. Ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα; Τι εννοεί η Αγκυρα όταν ομιλεί για αλλαγή του πλαισίου των παραμέτρων του ΟΗΕ; Βλέπετε δέσμευση από τους έλληνες συνομιλητές σας για έναν νέο γύρο συνομιλιών μετά τις εκλογές στο νησί;

«Κατ' αρχάς, θέλω να εστιάσω την προσοχή σας σε ένα βασικό θέμα. Οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού συνεχίζονται εδώ και 50 χρόνια. Στη διάρκεια αυτού του μισού αιώνα, οι θέσεις όλων των πλευρών εκφράστηκαν επανειλημμένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η εικόνα δε που εμφανίζεται κάθε φορά είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι έχουν σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά την κατανομή της εξουσίας σε ένα πιθανό συνεταιρικό κράτος. Αυτοί εξακολουθούν ακόμα να βλέπουν την Κύπρο ως ένα ελληνικό νησί. Εξάλλου, ο λόγος της κατάρρευσης της Δημοκρατίας του 1960 σε μόλις τρία χρόνια ήταν αυτός. Θα ήθελα να πω ξεκάθαρα πως αυτό το όνειρο των Ελληνοκυπρίων δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Οι Τουρκοκύπριοι δεν πρόκειται να υποβαθμιστούν ποτέ σε καθεστώς "μειονότητας" στο νησί στο οποίο είναι συνιδιοκτήτες, όπως επιθυμούν οι Ελληνοκύπριοι. Οσο δεν υπάρχει αλλαγή προς μια νοοτροπία που έχει ως βάση την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων, οι διαπραγματεύσεις για επίλυση είναι καταδικασμένες να παραμείνουν αναποτελεσματικές. Γνωρίζετε ότι και το 2004 ζήσαμε ουσιαστικά το ίδιο. Την εποχή εκείνη, η τουρκική κυβέρνηση και κυρίως εγώ προσωπικά ενθαρρύναμε την τουρκοκυπριακή πλευρά για μια ολοκληρωμένη λύση. Και οι Τουρκοκύπριοι με μεγάλη πλειοψηφία ψήφισαν θετικά το Σχέδιο Ανάν. Ενώ οι Ελληνοκύπριοι, όπως έκαναν και πριν από μερικούς μήνες στο Κραν Μοντανά, εκείνη την περίοδο απέφυγαν τη λύση! Αυτή τη στιγμή, κατόπιν της έκκλησης του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ προς τις πλευρές, βρισκόμαστε σε μια διαδικασία αξιολόγησης. Μετά τις εκλογές που θα γίνουν και στις δύο πλευρές του νησιού, στις αρχές του 2018, θα προκύψει τι θα μπορεί να συζητηθεί στο θέμα της Κύπρου». 

Οι σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ έχουν φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Η ατμόσφαιρα έχει δηλητηριαστεί από σκληρή ρητορική και πολλά θέματα. Ωστόσο, η Ελλάδα παραμένει ο θετικότερος υποστηρικτής της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Πώς απαντάτε στην κριτική ότι η Τουρκία δεν ελέγχει αυστηρά τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα; Εξακολουθείτε να επιθυμείτε την πλήρη ένταξη στην ΕΕ ή θα εξετάζατε θετικά ένα σενάριο προνομιακής σχέσης με την ΕΕ;

«Η πλήρης ένταξη στην ΕΕ υπήρξε πάντα και εξακολουθεί να είναι ο στρατηγικός μας στόχος. Σε αυτό το πλαίσιο, το σενάριο "ιδιαίτερης εταιρικής σχέσης" δεν έχει καμία ισχύ για εμάς. Παρά τα "δύο μέτρα και δύο σταθμά" της ΕΕ, εμείς εξακολουθούμε να εργαζόμαστε με καλή θέληση και επιμέλεια για την ένταξη. Η εποικοδομητική κριτική δεν γίνεται με αποκλεισμό κεφαλαίων, αλλά με άνοιγμα κεφαλαίων. Στο σημείο αυτό αναμένουμε τη συνέχιση της υποστήριξης της Ελλάδας. Πιστεύω ότι οι επικριτές της Τουρκίας για τον αγώνα που διεξάγει κατά της άτυπης μετανάστευσης έχουν άλλη ατζέντα. Η χώρα μου είναι ο σχεδιαστής και ο κύριος εφαρμοστής της Συμφωνίας της 18ης Μαρτίου 2016. Επιπλέον, ενώ κάποιοι κατέφυγαν σε απάνθρωπες μεθόδους για την καταπολέμηση της άτυπης μετανάστευσης, η Τουρκία σημείωσε αυτή την επιτυχία αποκλειστικά με μια προσέγγιση επικεντρωμένη εξ ολοκλήρου στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, οι κριτικές είναι τελείως αβάσιμες και κακόβουλες. Οι δυνάμεις ασφαλείας μας, κινητοποιώντας όλες τις δυνατότητές τους, αποτρέπουν τις άτυπες διελεύσεις στη στεριά και στη θάλασσα. Ελπίζω οι κύκλοι αυτοί που μας επικρίνουν να γνωρίζουν τι μπορεί να συμβεί εάν εγκαταλείψουμε όλες αυτές τις προσπάθειές μας. Ολοι θυμόμαστε ότι το 2015 η άτυπη μετανάστευση στο Αιγαίο έφθασε στο αποκορύφωμα, ακόμη ότι κάποιες μέρες οι άτυπες διελεύσεις είχαν φθάσει τις 10 χιλιάδες και ότι υπήρξαν τραγικές απώλειες ζωών. Δυστυχώς, οι επικριτές της Τουρκίας έχουν ξεχάσει εκείνες τις μέρες. Σήμερα, μετά τη Συμφωνία της 18ης Μαρτίου, ο μέσος όρος της ημερήσιας διέλευσης στο Αιγαίο τους 20 τελευταίους μήνες είναι περίπου 70-80 άτομα. Η Τουρκία εφαρμόζει κατά γράμμα τη Συμφωνία της 18ης Μαρτίου. Αναμένουμε την ίδια προσέγγιση και από την ΕΕ».

Υπάρχει ένταση αναφορικά με τη στάση της Αγκυρας απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη. Οσοι ασκούν κριτική επισημαίνουν ότι η Τουρκία επεμβαίνει σε ζητήματα που αφορούν έλληνες πολίτες και ότι προωθεί μια «ειδική ατζέντα» για τους έλληνες μουσουλμάνους στην περιοχή. Μπορούν η Αθήνα και η Αγκυρα να συνεργαστούν ώστε η μειονότητα να γίνει γέφυρα φιλίας και συνεργασίας;

«Απαιτούμε να δοθεί η δυνατότητα στη μειονότητα να επωφεληθεί από τα απαραίτητα δικαιώματα και τις ελευθερίες σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες, τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ και των σύγχρονων διεθνών κανόνων. Και αυτό το κάνουμε με διαφανή τρόπο. Σήμερα, η "τουρκική" μειονότητα δυστυχώς αντιμετωπίζει προβλήματα σε τομείς όπως η αναγνώριση της εθνικής της ταυτότητας, η εκπαίδευση και οι θρησκευτικές ελευθερίες. Η προσδοκία της χώρας μας είναι η επίλυση αυτών των προβλημάτων και η αφαίρεσή τους από την ημερήσια διάταξη των διμερών σχέσεων. Από την περίοδο της θητείας μου ως πρωθυπουργού, έχουμε πραγματοποιήσει σημαντικά ανοίγματα στον τομέα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών της ελληνικής μειονότητας στη χώρα μας. Ενα από αυτά είναι το άνοιγμα καινούργιων σχολείων στην Ιμβρο, νηπιαγωγείου και λυκείου, παρ' όλο που υπάρχουν πολύ λίγοι μαθητές από τη μειονότητα. Την προσδοκία μας στο θέμα αυτό την εξέφρασα και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο και στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα στην Αθήνα. Με την ευκαιρία αυτής της επίσκεψης, επανέλαβα και στην Αθήνα και στη Δυτική Θράκη το μήνυμά μου για τη συνέχιση της συμβολής της "τουρκικής" μειονότητας της Δυτικής Θράκης στην ευημερία της Ελλάδας, προστατεύοντας την εθνική, θρησκευτική και πολιτιστική της ταυτότητα». 

Εχει περάσει ενάμισης χρόνος από την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Εχετε επανειλημμένα κατηγορήσει τον Φετουλάχ Γκιουλέν ως οργανωτή αυτής της απόπειρας, καθώς και ξένες δυνάμεις ότι διευκόλυναν τις δραστηριότητες του δικτύου του. Εχετε επίσης δηλώσει ότι ορισμένοι κύκλοι στις ΗΠΑ έπαιξαν ρόλο στην απόπειρα πραξικοπήματος. Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος; Και πώς απαντάτε στη διεθνή κριτική ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία της έκφρασης παραβιάζονται από τις τουρκικές Αρχές στην προσπάθεια εξουδετέρωσης του δικτύου των συνωμοτών;

«Πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος, η τουρκική κυβέρνηση είχε ξεκινήσει τη δράση της κατά αυτής της μαφιόζικης τρομοκρατικής οργάνωσης και των οικονομικών της πόρων. Είχαμε κλείσει τα φροντιστήρια που αποτελούσαν την κύρια πηγή υποστηρικτών και χρηματοδότησης της τρομοκρατικής οργάνωσης FETÖ και είχε ξεκινήσει μια σειρά από διοικητικές και δικαστικές έρευνες για τα εγκλήματα που έπραξε η οργάνωση, για την αντιγραφή στις εξετάσεις επιλογής δημοσίων υπαλλήλων, για τις παράνομες υποκλοπές και πράξεις νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Εν ολίγοις, η απόπειρα του πραξικοπήματος ήταν η τελευταία ευκαιρία της οργάνωσης για να επιβιώσει στην Τουρκία. Ως αποτέλεσμα των ερευνών που διεξήχθησαν, διαπιστώθηκε ότι τη νύχτα της 15ης Ιουλίου 2016, μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης FETÖ βρίσκονταν στην αεροπορική βάση Akιncιlar, η οποία ήταν το κέντρο της επιχείρησης της απόπειρας του πραξικοπήματος, και έδιναν εντολές σε ανώτερους αξιωματικούς της βάσης. Επιπλέον, υπάρχουν διαθέσιμες καταθέσεις χιλιάδων αξιωματικών και υπαξιωματικών, στις οποίες ομολογούν τη σύνδεσή τους με τη FETÖ, πολλά βίντεο και επικοινωνίες μεταξύ των πραξικοπηματιών. Ο επικεφαλής και τα άλλα στελέχη της απόπειρας του πραξικοπήματος ζουν στις ΗΠΑ. Συνεχίζει με άνεση τις απειλές του κατά της χώρας μας, είτε μέσω κοινωνικών μέσων είτε μέσω άλλων μέσων ενημέρωσης. Εμείς, στο πλαίσιο της συμφωνίας μας για την έκδοση εγκληματιών με την Αμερική, ζητήσαμε την έκδοση αυτού του ατόμου. Αναμένουμε την πραγματοποίηση της έκδοσης. Η εφαρμογή της Κατάστασης Εκτακτης Ανάγκης είναι μια εφαρμογή που επιτρέπει το διεθνές δίκαιο. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται από πολλές δημοκρατικές χώρες. Αλλά τις περισσότερες φορές παρατηρούμε ότι εδώ υπάρχει μια παραπληροφόρηση. Στην Τουρκία δεν συλλήφθηκε κανείς για τη δημοσιογραφική του δραστηριότητα. Ωστόσο, υπάρχουν άτομα που θεωρούν τους εαυτούς τους δημοσιογράφους, αλλά εμπλέκονται σε διάφορα εγκλήματα. Ακόμα και άτομα που έχουν εμπλακεί σε αδικήματα, που έχουν διαπράξει εγκλήματα εκβιασμού, κλοπής, τρομοκρατίας και βίας, δυστυχώς παρουσιάζονται ως δημοσιογράφοι. Αυτό είναι αδικία. Θεσπίσαμε μηχανισμούς εποπτείας για τα μέτρα που λαμβάνονται βάσει των νομοθετικών διαταγμάτων. Ως αποτέλεσμα των αξιολογήσεων, επαναφέραμε περίπου 38 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους στις θέσεις τους. Περίπου 350 φορείς, ιδρύματα και σύλλογοι επαναλειτούργησαν».

Η χώρα σας είναι ένας από τους βασικούς δρώντες της συριακής κρίσης και έχει προσφέρει καταφύγιο σε τρία εκατομμύρια πρόσφυγες. Η Τουρκία εργάζεται με τη Ρωσία και το Ιράν για τη δημιουργία μιας «νέας Συρίας», στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αστάνα. Θα ήσασταν διατεθειμένος να δεχθείτε μια «ελαφρά αυτονομία» για τους Κούρδους της Συρίας σε μια ομοσπονδιακή Συρία; Επιπλέον, πως αποφάσισε η Αγκυρα να αλλάξει την πολιτική της έναντι του Ασαντ ;

«Η προτεραιότητα στη Συρία πρέπει να είναι ο τερματισμός της υπάρχουσας διαμάχης μέσω μιας ώριμης διαδικασίας πολιτικής μετάβασης. Στις 22 Νοεμβρίου συναντηθήκαμε με τον ρώσο και ιρανό ομόλογό μου στο Σότσι της Ρωσίας για να συζητήσουμε το θέμα του "Συριακού Κογκρέσου Εθνικού Διαλόγου" που προτείνει η Ρωσία, με σκοπό να επιταχύνει την αναζήτηση πολιτικής λύσης στη συριακή διαμάχη. Βέβαια, για τον τρόπο διακυβέρνησης της Συρίας στο πλαίσιο των αρχών της εδαφικής ακεραιότητας και της προστασίας της πολιτικής ενότητας θα αποφασίσουν οι σύροι αδελφοί μας. Παράλληλα, είμαστε σίγουροι πως οι σύροι αδελφοί μας δεν θα επιτρέψουν στις τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως το PYD/YPG, που είναι επέκταση του PKK στη Συρία, να πραγματοποιήσουν τους αυτονομιστικούς τους σκοπούς. Δεν είναι σωστό να τοποθετήσουμε το PYD/YPG και τους Κούρδους της Συρίας στον ίδιο καλάθι. Καμία τρομοκρατική οργάνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί εκπρόσωπος ενός συγκεκριμένου λαού. Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν εκπροσώπους που ασκούν νόμιμη πολιτική, χωρίς να εμπλακούν στην τρομοκρατία. Η επιθυμία μας ως Τουρκίας είναι να δούμε στο μέλλον τη γειτονική μας Συρία ως μια σταθερή, ευημερούσα και δημοκρατική χώρα, που διοικείται σύμφωνα με τα νόμιμα αιτήματα του λαού της και έχει διατηρήσει την πολιτική της ενότητα και την εδαφική της ακεραιότητα».

«Γιατί ο λαός δείχνει μεγάλη εκτίμηση στην ηγεσία μου»

Η τελευταία ερώτησή μου είναι πιο προσωπική. Πολλοί δυτικοί αναλυτές σάς περιγράφουν ως έναν απρόβλεπτο ηγέτη που προκαλεί ανησυχία στους παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας του. Επισημαίνουν ορισμένα φαινόμενα, όπως η προσέγγιση με τη Μόσχα, η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και οι τεταμένες σχέσεις με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ποια είναι η απάντησή σας σε αυτό;


«Η ηγεσία απαιτεί θάρρος και αποφασιστικότητα. Εάν δεν υπήρχε η ηγεσία της Τουρκίας, η αποφασιστική βούλησή της, θα μπορούσε η Ευρώπη να σταματήσει τη μεταναστευτική ροή προς αυτήν; Η ηγεσία απαιτεί επίσης επιχειρηματικότητα, προσήλωση στις αρχές και ανθρωπιά. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε τα προβλήματα, οι πόλεμοι και οι ανθρώπινες σφαγές να εξαλειφθούν από μόνα τους. Ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται εδώ και 7 χρόνια. Σε αυτό το θέμα είδαμε όλοι μαζί ότι τόσο η διεθνής κοινότητα όσο και η Ευρώπη αδυνατούσαν να επιδείξουν την απαραίτητη βούληση. Η Τουρκία, επιδεικνύοντας ηγεσία, έθεσε τη βούλησή της για την επίλυση του προβλήματος. Κατέβαλε τη μεγαλύτερη προσπάθεια στον αγώνα κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης DAESH. Χάρη στη διαδικασία της Αστάνα, συνέβαλε στη δημιουργία και προστασία των ζωνών αποκλιμάκωσης της έντασης. Υποστηρίζουμε την εδαφική ακεραιότητα, την πολιτική ενότητα και την κυριαρχία των γειτόνων μας. Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιζόμαστε ενάντια σε όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις αδιακρίτως. Είμαστε ένας ισχυρός, αξιόπιστος και αποφασιστικός φίλος για τους συμμάχους και τους συνεταίρους μας. Φυσικά αναμένουμε την ίδια στάση και από τους συνομιλητές μας. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί στην παραβίαση των συμφερόντων της Τουρκίας και των ανησυχιών της για την ασφάλεια. Τι πιο φυσικό μπορεί να είναι από το να αναμένουμε να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις που δίνονται στη χώρα μας; Η Τουρκία είναι μια χώρα ισχυρή, αξιόπιστη και πηγή σταθερότητας. Στις 15 Ιουλίου 2016 πραγματοποιήθηκε μια προδοτική απόπειρα πραξικοπήματος στη χώρα μας. Ολος ο λαός μας, τα κόμματα και ο Τύπος εναντιώθηκαν σε αυτή την απόπειρα της τρομοκρατικής οργάνωσης FETÖ. Ο λαός μας προστάτεψε τον ηγέτη, τη χώρα και το κράτος του. Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη τιμή και υπερηφάνεια από αυτή. Αναμένουμε και οι φιλικές χώρες να το αντιλαμβάνονται αυτό. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους ο λαός μου δείχνει μεγάλη εκτίμηση στην ηγεσία μου».

Αθανασόπουλος Αλ. Άγγελος 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=923401

10/12/2017

9.
Καλό σας ταξίδι κύριε Πρόεδρε.

Επειδή δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων που πίσω από κάθε ενέργεια της οποιοδήποτε ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, βλέπουν συνωμοσίες, δολοπλοκίες, ηττοπάθειες και εθνικές προδοσίες, προσπαθώ ειλικρινά να εντοπίσω τους λόγους της διοργάνωσης της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου.

Αν πίσω από την πρόσκληση κρύβονταν μια επιθυμία ισχυρών δυτικών κύκλων και ανάλογα παρότρυναν την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει, παρέχοντας εγγυήσεις και καλύψεις, ορθώς η Αθήνα έπραξε.

Αν πάλι μόνη της απεφάσισε ότι είχε την άνεση να διακινδυνεύσει την επίδειξη θράσους και όξυνσης που ενδεχομένως (όπερ και εγένετο) θα προκαλούσε ο Ερντογκάν, τότε ο χρόνος και μόνο θα δείξει την επιτυχία ή αποτυχία της πολιτικής των Αθηνών. Ενίοτε στο παρελθόν, αρκετές ελληνικές ηγεσίες καλοπροαίρετα πίστεψαν ότι με τη χρήση μιας πειστικής διπλωματίας, την επίκληση του διεθνούς δικαίου και τον ειλικρινή διάλογο θα επετύγχαναν μια ανάλογη θετική ανταπόκριση της Άγκυρας και μια δρομολόγηση της επώδυνης πορείας ορισμένων αμοιβαίων συμβιβαστικών υποχωρήσεων. Ουδέποτε όμως αυτές οι προσδοκίες επαληθεύτηκαν και συνήθως οδήγησαν σε μια οδυνηρή διολίσθηση από τις πάγιες ελληνικές θέσεις άνευ ουδενός θετικού ανταλλάγματος.

Ο Τούρκος λοιπόν Πρόεδρος την πρώτη ημέρα της επίσκεψης, μετά την ολομέτωπη αρχική παράθεση όλων σχεδόν των τουρκικών αιτιάσεων, έχοντας εκπληρώσει τους στόχους του και έχοντας ικανοποιήσει το πολιτικό του εσωτερικό ακροατήριο, χαμήλωσε τους τόνους. Μάλιστα ανακοινώθηκε η επανέναρξη συνομιλιών για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, για τις διερευνητικές επαφές για θέματα της υφαλοκρηπίδος (και ελπίζουμε μόνο για αυτά) και για την επίλυση ζητημάτων που σχετίζονται με το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα. Η διεξαγωγή συνομιλιών και επαφών, από μόνη της, δεν είναι απορριπτέα. Το απόγευμα της Παρασκευής ο Ερντογκάν αναχώρησε επιστρέφοντας για τη χώρα του προφανώς μειδιώντας όχι τόσο για την απρόκλητη και εκτός των διπλωματικών κανόνων παράθεση των τουρκικών αξιώσεων, όσο για την ανούσια πολιτική αντιπαράθεση που έχει ήδη ξεκινήσει στο ελληνικό πολιτικό πεδίο. Χρήσιμη οπωσδήποτε η κριτική κατά των κυβερνητικών ενεργειών αλλά επί του προκειμένου θέματος και προ της αναχώρησης του Τούρκου Προέδρου έπρεπε να είχε υπάρξει μια κοινή θέση απόρριψης όλων των τουρκικών αιτιάσεων και καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας με κοινή δήλωση όλων των κομμάτων (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης). Ίσως και η ματαίωση της παρουσίας ορισμένων μη πολιτειακών παραγόντων στο επίσημο δείπνο να αποτελούσε ένα έμπρακτο ισχυρό μήνυμα της ενόχλησης. Σε τελευταία δε ανάλυση, η χάραξη μιας κοινής και σταθερής πορείας εκ μέρους όλων των κομμάτων είναι το ζητούμενο καθώς πράγματι τα θέματα των ελληνοτουρκικών τριβών είναι πολύπλοκα, υπόκεινται σε εξωτερικές πιέσεις, ο αντίπαλος είναι συνήθως καλύτερα προετοιμασμένος, πιο ευφάνταστος και διαθέτει την πρωτοβουλία.

Η επίσκεψη όμως ολοκληρώθηκε και η Ελλάδα -επί τη ουσίας- δεν υπέστη καμία απώλεια. Τα προβλήματα φυσικά δεν επιλύθηκαν και οι καθημερινές τριβές δεν πρόκειται να σταματήσουν. Ούτε όμως οι αιτιάσεις της Τουρκίας ενισχύθηκαν από το γεγονός ότι ετέθησαν από τα πλέον επίσημα χείλη και υπό το φως των τηλεοπτικών προβολέων. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η τουρκική προκλητικότητα και η αδυναμία μιας συμβατικής συμπεριφοράς καταδείχθηκε σε διεθνές κλίμακα όπως μαρτυρούν και οι ανταποκρίσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ορθά, αλλά το μέγεθος και η σημασία της Τουρκίας επαρκούν ώστε σε κλάσματα δευτερολέπτων να ξεχαστούν ανάλογες συμπεριφορές που σε τελευταία ανάλυση χαρακτηρίζουν αρκετές φορές και ορισμένες αλαζονικές δυτικές ηγεσίες. Αυτό κατέδειξε και η ασθενική υποστήριξη της Συνθήκης της Λωζάννης, ιδιαίτερα από την σφόδρα ενοχλημένη από την Άγκυρα, Ουάσιγκτον. Έλληνες έγκριτοι αναλυτές, συνήθως εκατέρωθεν στρατευμένοι, θα αρχίσουν από αύριο να καταμετρούν τις εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο Ερντογκάν στις διάφορες δηλώσεις τους για ομοεθνείς, μουσουλμάνους, μειονοτικούς με βασικό στόχο να υποστηρίξουν την κυβερνητική ή αντικυβερνητική ανάγνωση των γεγονότων. Ανεξάρτητα λοιπόν του λεξιλογίου που κατά περίπτωση χρησιμοποίησε ο Τούρκος Πρόεδρος, η ουσία και οι επιδιώξεις της πολιτικής της Άγκυρας, κεμαλικής, μετακεμαλικής, οθωμανικής, νεοθωμανικής, παραμένουν οι ίδιες. Και παραμένουν οι ίδιες λόγω όχι κάποιας γενετικής ανωμαλίας του τουρκικού λαού αλλά ως αποτέλεσμα της αναπόφευκτης πορείας και συμπεριφοράς ενός ταχέως αναπτυσσόμενου έθνους που βλέπει τους συντελεστές ισχύος τους να βρίσκονται σε ανοδική πορεία.

Με αυτές τις σκέψεις δεν έχω παρά να ευχαριστήσω και να κατευοδώσω τον Τούρκο Πρόεδρο που φρόντισε να μας θυμίσει την «ωμή και ψυχρή» πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων, των διαχρονικών προθέσεων της Άγκυρας και του ρόλου της ισχύος. Είμαι βέβαιος ότι η αλαζονική του συμπεριφορά ενόχλησε τον ψυχισμό του μέσου Έλληνα και ευελπιστώ ότι έθεσε σε αμφιβολίες τις σκέψεις καλοπροαίρετων οπαδών μιας επιθυμητής αλλά μη ρεαλιστικής ειρηνικής συνύπαρξης που δεν θα βασίζεται στις αρχές της ισορροπίας ισχύος και της αξιόπιστης αμυντικής αποτροπής με ότι αυτά συνεπάγονται. Και πάλι καλό σας ταξίδι κύριε Πρόεδρε.

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως κύριε Πρόεδρε να προσέχετε επιστρέφοντας γιατί ο μακρινός σας προκάτοχος στο αξίωμα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, Τζελάλ Μπαγιάρ, που μας επισκέφθηκε πριν 65 χρόνια, ανατράπηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο το 1961 (πήρε όμως χάρη από τους στρατιωτικούς πραξικοπηματίες και έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα πεθαίνοντας 103 ετών).

 Ιπποκράτης Δασκαλάκης, 
υποστράτηγος εα, διευθυντής μελετών ΕΛΙΣΜΕ.

 http://www.huffingtonpost.gr/entry/kalo-sas-taxidi-kerie-proedre_gr_5a2b9abae4b0a290f050fab0?utm_hp_ref=gr-homepage

 9/12/2017

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ 

11.
Η ιστορική επίσκεψη του Σουλτάνου στην Ελλάδα: 
Γιατί ο ερχομός του υπήρξε επωφελής για τη χώρα μας.

          Η ιστορική επίσκεψη Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα είναι η δεύτερη στην σύγχρονη ιστορία των δύο κρατών και με χρονική καθυστέρηση 65 ετών από την πρώτη του  Τζελάλ Μπαγιάρ, στις 2 Δεκ 1952. Η δεύτερη ήταν του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που έγινε στις 7 και 8 Δεκ. 2017 και άφησε το στίγμα της ως καινοφανής και ενδεχομένως μοναδική στα παγκόσμια διπλωματικά δρώμενα. Θα έπρεπε να  το περιμέναμε; Ασφαλώς, λαμβάνοντας υπόψη την στάση, την συμπεριφορά και τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Τούρκου προέδρου. Θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε; Ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό, αλλά αναλύοντας τα γεγονότα, με αιρετικό τρόπο, τελικά  θα καταλήξουμε ότι μας ωφέλησε, έστω και αν φαίνεται αρχικά υπερβολικό και λανθασμένο συμπέρασμα. Ας τα πάρουμε όμως  από την αρχή.

          Το ερώτημα που κυριαρχούσε στην Ελλάδα, όταν ανακοινώθηκε η επίσκεψη ήταν γιατί προσκλήθηκε και μάλιστα αυτή την περίοδο. Τι προσδοκούσε η Ελλάδα από τον ηγέτη της γειτονικής χώρας, όταν οι πολλαπλές δηλώσεις του ήταν προκλητικές, προσβλητικές και ξεκάθαρα αναθεωρητικές για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος. Απάντηση ξεκάθαρη δεν δόθηκε, αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις και αξιόπιστες πληροφορίες, η επίσκεψη αυτή ενθαρρύνθηκε (ίσως επιβλήθηκε)  ουσιαστικά από τις ΗΠΑ, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στον νέο πλανητάρχη, τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.   Ο λόγος έχει σχέση με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στο σύμπλοκο Ανατολική Μεσόγειο-Μέση Ανατολή και η επακόλουθη στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας, με συμμαχίες ανεπίτρεπτες (Ρωσία και Ιράν) για τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνηγόρησε για παρόμοιους λόγους. 

Σύμφωνα με τον διεθνή διπλωματικό και πολιτικό πολιτισμό, σε “State Visit”, δηλαδή επισκέψεις ηγετών κρατών, η προετοιμασία είναι τέτοια πριν από την κάθε επίσκεψη, που έχουν συμφωνηθεί τα πάντα, ακόμη και η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια και όλα είναι έτοιμα, ώστε η επίσκεψη να εξελιχθεί όπως σχεδιάστηκε από τα δύο κράτη. Σε ότι αφορά τις δημόσιες εμφανίσεις εκεί το πρωτόκολλο είναι όχι απλώς αυστηρό, αλλά απόλυτα επιβεβλημένο. Τα σοβαρά θέματα, οι μυστικές συμφωνίες, οι διαφωνίες  και οτιδήποτε άλλο που θα έβλαπτε την εικόνα των ηγετών και των κρατών συζητείται «πίσω από τις κλειστές πόρτες» και ποτέ μπροστά στις κάμερες. Ο γράφων, επί πενταετία ως Υπασπιστής του αειμνήστου προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, βίωσε σε προσωπικό επίπεδο αυτή την διεθνή διπλωματική και πολιτική πρακτική. 

Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου άρχισε επεισοδιακά και θα έπρεπε να μας είχε συνειδητοποιήσει για το τι θα επακολουθήσει.     Ως είθισται και εν  όψει της επίσκεψης,  ο Έλληνας πρωθυπουργός έδωσε μια «αθώα» συνέντευξη με γραπτές ερωτήσεις στο τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu. Το αυτό έπρεπε να κάνει και η άλλη πλευρά, για λόγους αμοιβαιότητας  και πολιτικής αβροφροσύνης, καθόσον εθιμοτυπικά  τηρείται απαρέγκλιτα σε αυτές τις περιπτώσεις. Αντί  ο Σουλτάνος να δώσει και αυτός  συνέντευξη στο Ελληνικό κρατικό κανάλι, με  «ισόποσο» επικοινωνιακό…μήνυμα, αυτός προτίμησε ένα ιδιωτικό κανάλι (γιατί άραγε, υπήρχε σχεδιασμός, στόχευση ή κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε;), με έμπειρο, ικανό και γνωστό δημοσιογράφο, όπου εκεί ξεδίπλωσε  το αφήγημά του , τις προθέσεις του και την  αναθεωρητική πολιτική  του, με στόχευση την  Συνθήκη της Λωζάννης, το Αιγαίο και την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Αυτή ακριβώς η ασυμμετρία αποτέλεσε την αφετηρία του κακού.

Ακόμη η πτήση του τουρκικού προεδρικού αεροσκάφους συνδυάστηκε με προκλήσεις στο Αιγαίο! Δύο τουρκικά F-16 που το συνόδευαν, μόλις μπήκαν στο FIR Αθηνών, άρχισαν το γνωστό “παιχνίδι” των προκλήσεων. Παραβίασαν τον Ελληνικό εναέριο χώρο μέχρι την Άνδρο, Ελληνικά μαχητικά προέβησαν σε αναχαιτίσεις των και τελικά εγκατέλειψαν τον Ελληνικό εναέριο χώρο 15 λεπτά μετά. Την ίδια ώρα ο κυβερνήτης του προεδρικού αεροσκάφους ζητούσε από τα τρία Ελληνικά F-16 που βρίσκονταν στον αέρα πέριξ του προεδρικού αεροσκάφους,  ως τιμητική συνοδεία και ασφάλεια, όπως είθισται, επιβάλλεται και προβλέπεται , να απομακρυνθούν! Άρα τα μηνύματα στάλθηκαν με το καλημέρα. 

Κατά την υποδοχή του Τούρκου προέδρου από τον πρόεδρο της Ελληνικής δημοκρατίας  το κλίμα φαινόταν διαφορετικό από κάθε άλλη φορά. Ξέρετε, το ύφος , η γλώσσα του σώματος και η γενικότερη ατμόσφαιρα  έδειχνε την πραγματική διάσταση της επίσκεψης. Ο Σουλτάνος  φάνηκε σαν να  ήρθε να επισκεφθεί το βιλαέτι του και να επιβάλει τους όρους που εκείνος επιθυμούσε. Ο Έλληνας πρόεδρος κ. Παυλόπουλος θεώρησε ότι είχε χρέος  να εκθέσει αναλυτικά τις Ελληνικές θέσεις, απαντώντας σε όσα είχε πει ο κ. Ερντογάν στην τηλεοπτική του συνέντευξη. Και εδώ είναι το λάθος, αφού έδωσε πρώτος την «πάσα» και το βήμα  στον κ. Ερντογάν  να αναφερθεί στα θέματα που ήθελε και μάλιστα με άκομψο τρόπο, λανθασμένο και με ανόμοιες και διαφορετικές συγκρίσεις. Αντί δηλαδή να τηρηθεί ο γενικός διεθνής διπλωματικός κανόνας «Καλωσόρισμα και λίγα λόγια απλά και φιλικά μπροστά στις κάμερες», παρακολουθήσαμε «live» ένα καινοφανές  και μοναδικό γεγονός διαφωνίας και φιλονικίας δύο προέδρων κρατών, για σοβαρά εθνικά θέματα, αναθεωρήσεις και ερμηνείες  διεθνών  συνθηκών και δημόσια έκθεση των  πάγιων  θέσεων  της Άγκυρας  για τα ελληνοτουρκικά και για το Κυπριακό.

Έτσι, την στιγμή που o κ. Ερντογάν ευρίσκεται στο επίκεντρο τριών  γιγαντιαίων σκανδάλων, όπως η υπόθεση του Τουρκο-Ιρανού Ζαράμπ, που ήδη καταθέτει ως μάρτυρας κατηγορίας στις ΗΠΑ και λέει πολλά,  της φοροδιαφυγής της οικογένειάς του στα νησιά Μαν  και του λομπίστα της Τουρκίας στις ΗΠΑ στρατηγού Φλίνν  και αναζητούσε μια σανίδα σωτηρίας, εμείς του την προσφέραμε, τουλάχιστον για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία.  Έθεσε δημοσίως και εμφατικά,  το ζήτημα της αναθεώρησης – επικαιροποίησης της συνθήκης της Λωζάννης,ξεχνώντας σκόπιμα ότι η εν λόγω συνθήκη είναι το πιστοποιητικό γέννησης της σημερινής Τουρκικής δημοκρατίας, καθώς   και θέμα για  τα δικαιώματα της  μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και της εκλογής των Μουφτήδων.  Ταύτισε δηλαδή την εκλογή των κατωτέρων μουσουλμάνων κληρικών με την εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχη, ο οποίος εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο. Και φιλεύσπλαχνα δήλωσε ότι χάρισε την ιθαγένεια σε υποδειχθέντες άλλους Μητροπολίτες για να μην μειωθεί ο αριθμός των μελών της Συνόδου!!

Και αντί ο Έλληνας Πρόεδρος της δημοκρατίας   να του επισημάνει ότι μειώθηκε ο αριθμός γιατί η Τουρκία αυθαίρετα και κατά παράβαση της συνθήκης που επικαλείται, έκλεισε την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, δεν το έπραξε. Δεν του επεσήμανε  τους λόγους και τις αιτίες της συρρίκνωσης του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.  Να του υπενθυμίσει τον μυστικό νόμο του  Βαρλίκ, τη στράτευση των είκοσι ηλικιών,  το Πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης τον Σεπτέμβριο του  1955 και να τον ρωτήσει αυστηρά αν έζησαν κάτι τέτοιο ποτέ  οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που τους αποκαλεί ομοεθνείς του, που διαβιούν σε καθεστώς απόλυτης ελευθερίας και ότι το βιοτικό τους επίπεδο είναι παρόμοιο και ίσως υψηλότερο από τους λοιπούς Έλληνες στην περιοχή και όχι αυθαίρετα όπως ισχυρίστηκε ότι είναι «τάχα μου» πολύ χαμηλό.  Θα έπρεπε ο Έλληνας πρόεδρος να του υπενθυμίσει  ότι  η Ιερά Σύνοδος υποδεικνύει τρεις υποψηφίους Μητροπολίτες στον Νομάρχη Κωνσταντινούπολης και εκείνος επιλέγει έναν από αυτούς. Δηλαδή ο  Οικουμενικός Πατριάρχης 350 εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών, τελικά  επιλέγεται από έναν απλό διορισμένο Τούρκο Νομάρχη! Και έχει το θράσος να ζητά εκλογή των Μουφτήδων στην Θράκη από τον λαό, κάτι που δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο, ούτε καν στην Τουρκία. Και εμείς εδώ δίδουμε δικαίωμα στους Μουφτήδες να ασκούν την Σαρία και να προβαίνουν σε διοικητικές και δικαστικές πράξεις που στην Τουρκία δεν ισχύει. Δυστυχώς ο Έλληνας πρόεδρος αντί να πει αυτά προτίμησε να δηλώσει αναρμόδιος  και να τα συζητήσει με την αρμόδια Ελληνική κυβέρνηση. Και τότε ως αναρμόδιος γιατί εξοχότατε κ. Πρόεδρε τα θίξατε εσείς αρχικά, δίνοντας  έξοχη πάσα και βήμα στον Τούρκο πρόεδρο να μας κάνει κήρυγμα πολιτικής ορθότητας; Και να  θέσει το ανύπαρκτο για την διεθνή κοινότητα θέμα περί «επικαιροποίησης» της  Συνθήκη της Λωζάννης;  Φυσικά η Ελλάδα, όπως και οι ΗΠΑ και Ε.Ε. εμφατικά ξεκαθάρισαν ότι η επικαιροποίηση είναι αδιανόητη.

 Ευτυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί μπήκε ένας άλλος Ερντογάν. Ήπιος. Τόσο ήπιος που έφθασε στο σημείο να παραδεχτεί πως στο παρελθόν έγιναν λάθη που ανάγκασαν Έλληνες να φύγουν κυνηγημένοι από την Τουρκία!! Βέβαια η σωστή λέξη είναι εγκλήματα, αλλά μην ζητάμε τόσα πολλά από τον κ. Ερντογάν. Ακόμη ακούσαμε  στο τέλος της συνάντησης  τον Έλληνα πρωθυπουργό χαμογελαστά  σχεδόν να τον «ειρωνεύεται» λέγοντας πως “μάλλον ο κ. Ερντογάν δεν θέλει τελικά να αναθεωρήσουμε τη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά απλά να την τηρούμε σωστά”. Τον χτύπησε μάλιστα και  εκεί που πονάει περισσότερο και το εντυπωσιακό είναι ότι ο κ. Ερντογάν δεν απάντησε:
Δηλαδή του υπενθύμισε κατάμουτρα (κάτι που πρώτη φορά ακούστηκε δημόσια και σε τόσο υψηλό επίπεδο) ότι το Κυπριακό έχει ένα μόνο πρόβλημα κι αυτό δεν είναι άλλο από την τουρκική εισβολή του 1974, άρα θέμα εισβολής και κατοχής!! Η σωστή διάσταση του θέματος. 

Του επεσήμανε ακόμη,  ότι κακό είναι να μην θέτει θέμα θρησκευτικών ελευθεριών σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, στην οποία “ποτέ δεν σκεφθήκαμε να πάμε και να κάνουμε ορθόδοξη λειτουργία σε κάποιο από τα πολλά τζαμιά που λειτουργούν στην Ελλάδα”. Αντιθέτως, του επεσήμανε ότι  στην Αγία Σοφία, μοναδικό σύμβολο της Ορθόδοξης Πίστης εκατοντάδων εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών, όλο και συχνότερα ακούμε μουεζίνηδες. Και ο κ. Ερντογάν δεν απάντησε.

Κατά την επίσκεψή του στην Κομοτηνή επανέλαβε τα θέματα, μήπως και τα ξεχάσαμε. Επανάφερε σε ομιλία του το θέμα της «επικαιροποίησης»  της Συνθήκης της Λωζάννης  και διερωτήθηκε γιατί συμμετέχουν στη συνθήκη η Ιαπωνία και χώρες όπως η Βουλγαρία, η Γαλλία και η Βρετανία.  Οποία απορία!! Να αναφέρουμε και ένα χαρακτηριστικό γεγονός που αποκαλύπτει πολλά. Κατά δε την άφιξη του στην Κομοτηνή, ο κ. Ερντογάν χαιρέτησε τους «ομοεθνείς» του όπως τους χαρακτήρισε,  με έναν ιδιαίτερο χαιρετισμό.  Δηλαδή με υψωμένα τα τέσσερα δάκτυλα και τον αντίχειρα κλεισμένο στην παλάμη. 

Ο χαιρετισμός αυτός ονομάζεται “ραμπιά” που στα αραβικά σημαίνει τέταρτος ή τέταρτη. Είναι όμως ο χαιρετισμός των Αδελφών Μουσουλμάνων και τον χρησιμοποιεί συχνά και ο κ. Ερντογάν, αποδεικνύοντας εν τη πράξει ότι είναι και αυτός Αδελφός Μουσουλμάνος και την σχέση του με τις Ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις, αφού η οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων είναι η μήτρα κάθε Ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται,  ότι για τον Ερντογάν η “ραμπιά” παρέπεμπε στο σύνθημα “ένα έθνος, μια πατρίδα, μια σημαία, ένα κράτος», αλλά φυσικά  δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Το γεγονός αυτού του χαιρετισμού στην  Κομοτηνή σημαίνει πως απηύθυνε χαιρετισμό σε ανθρώπους που τον στηρίζουν και υιοθετούν και εκείνοι τη σημασία του.

Αναλύοντας  την επίσκεψη θα πρέπει να πούμε ότι έπρεπε να τα περιμένουμε και να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί. Εκτιμώ ότι ο χρόνος της επίσκεψης δεν ήταν ο καταλληλότερος και θα έπρεπε να γίνει αργότερα και όχι όπως κάποιες ακραίες φωνές, που υποστηρίζουν ότι δεν έπρεπε να προσκληθεί ποτέ ο κ. Ερντογάν. Ο διάλογος πρέπει να γίνεται και να αποκαλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις των κρατών. Με την εξαίρεση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, που είναι μεταγενέστερο θέμα, φάνηκε καθαρά ότι η χρόνια Ελληνοτουρκική διένεξη,  δεν πηγάζει από εμμονές ηγετών, όπως ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος , αλλά από αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα. Είναι η πάγια Τουρκική εθνική πολιτική, με ξεκάθαρη αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική εις βάρος γειτόνων και ιδιαίτερα εναντίον της Ελλάδος και ας το αντιληφθούμε επιτέλους.  Αυτό επιβεβαιώθηκε και μάλιστα δημοσίως και με ξεκάθαρο τρόπο, και αποδεικνύεται πλέον χρήσιμο. Δεν είναι μόνο ότι διαλύει υφιστάμενες Ελληνικές   αυταπάτες. Είναι και ότι τοποθετεί από εδώ και πέρα τις διμερείς μας σχέσεις σε ειλικρινή και καθαρή πλέον βάση. Από εδώ και πέρα ουδείς Έλληνας, ιδιαίτερα πολιτικός δεν θα πρέπει να νομίζει ότι θα συνδιαλλαγεί πολιτισμένα και αθώα με την Τουρκία. Η  επίσκεψη του Τούρκου προέδρου μας έκανε καλό.  Ο κ. Ερντογάν σε επίπεδο εξωτερικών εντυπώσεων, έκανε τόσα λάθη, που δεν πέρασαν καθόλου απαρατήρητα από την διεθνή κοινότητα. Ξέφυγε τελείως από τον διεθνή διπλωματικό και νομικό πολιτισμό, που αυτόματα προκάλεσε διεθνείς αντιδράσεις. Οι ΗΠΑ για πρώτη φορά, αντέδρασε αστραπιαία στην δήλωσε Ερντογάν για ¨αναθεώρηση-επικαιροποίηση» της  συνθήκης της Λωζάννης,  με μια ανακοίνωση που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: «Για τις ΗΠΑ είναι θέμα αρχής να υποστηρίζουν την κυριαρχία των χωρών της περιοχής συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδος και της Τουρκίας». Τόσο ξεκάθαρο. Το ίδιο έπραξε και η Γερμανία εκ μέρους της Ε.Ε. όπου τονίσθηκε ότι η συνθήκη της Λωζάννης δεν αλλάζει. 

          Έτσι όπως εξελίχθηκε η επίσημη επίσκεψη του κ. Ερντογάν, αποδεικνύεται πως από εδώ και πέρα  το ζητούμενο για την Ελληνική πλευρά,  δεν είναι η επίτευξη συμβιβασμών με την Τουρκία, που πρακτικά είναι ανέφικτοι, όπως  και η συνέχιση της αποτυχημένης «πολιτικής  κατευνασμού, αλλά αλλαγή εθνικής στρατηγικής. Με εθνική συνοχή από όλα τα κόμματα  να σχεδιασθεί και να εφαρμόζεται  από κάθε κυβέρνηση μια νέα εθνική πολιτική αποτροπής. Και οι μέθοδοι είναι γνωστοί και δεν χρειάζεται εδώ να αναλύσουμε τις μεθόδους και έχει άμεση σχέση με τις στρατηγικές συμμαχίες, όπως με Ισραήλ και Αίγυπτο, αλλά και με την ενίσχυση της στρατιωτικής αποτροπής.   Εκτιμάται ότι όσο και αν φαίνεται αιρετικό,  τελικά η επίσκεψη υπήρξε επωφελής για την Ελλάδα. Ο κ. Ερντογάν απομονώθηκε  ακόμη περισσότερο διεθνώς. Στην ουσία έκλεισε το θέμα της αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης, με τα λάθη που διέπραξε και που σημείωσε με ανησυχία η διεθνής κοινότητα, όπως φάνηκε από την διεθνή αρθρογραφία και τις αντιδράσεις ΗΠΑ και Ε.Ε. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα έπρεπε να «χάσουμε την ψυχραιμία» μας, καθόσον έπρεπε να περιμέναμε παρόμοια συμπεριφορά, καθώς  και το ότι ο Σουλτάνος δεν θα τηρούσε τα διπλωματικά συμφωνηθέντα. Κρίνοντας από τον χαρακτήρα του και την δεδομένη σχέση του με  την δημοκρατία έπρεπε να περιμένουμε αυτά που συνέβησαν, διατηρώντας την ψυχραιμία μας, όπως τουλάχιστον συνέβη στην κοινή συνέντευξη με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Και μπορεί ο απόλυτα ελεγχόμενος  τουρκικός τύπος να πανηγυρίζει για την δήθεν μεγαλοπρεπή νίκη του Σουλτάνου, που ως νέος Γάϊος Ιούλιος Καίσαρας διακηρύττει  «Veni, vidi, vici» (Ήρθα, είδα, νίκησα), η διεθνής πραγματικότητα είναι απολύτως διαφορετική.  Και το αιρετικό ερώτημα που προκύπτει είναι: Μήπως τελικά ο κ. Ερντογάν είναι πολύτιμος για τα εθνικά μας θέματα;

  Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης,
 Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, πρώην Αξκος επιχειρήσεων της  ECMM στον πόλεμο της Βοσνίας, Απόφοιτος Tactical Intelligence School (U.S.Army), Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση και Σπουδές Άμυνας και Διεθνούς Δικαίου του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος ΔΣ του ΕΛΙΣΜΕ.


analystsforchange.org/

http://mignatiou.com/2017/12/mia-istoriki-episkepsi-o-soultanos-stin-ellada/

10/12/2017

  
11.
Πρόκληση από Κεμάλ Κιλιντσάρογλου: 
O Eρντογάν έπρεπε να ρωτήσει για τα 18 νησιά που κατέλαβε παράνομα η Ελλάδα.

Προκλητικός κατά της Ελλάδας εμφανίστηκε για ακόμα μια φορά ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου.

Αυτή την φορά σε συνέντευξη που παραχώρησε στην τουρκική εφημερίδα "Υenicag" άσκησε κριτική στον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν καθώς όπως ανέφερε έπρεπε κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα να ρωτήσει για τα 18 νησιά "που κατέλαβε παράνομα η Ελλάδα".

Επιπλέον ο Κιλιντσάρογλου επέκρινε το Τούρκο Πρόεδρο για τις δηλώσεις του περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. "Δείξε μας πρώτο το πτυχίο σου και μετά πήγαινε να ανοίγεις θέμα για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης", είπε χαρακτηριστικά.

"Γιατί δεν ρώτησε για τα 18 νησιά που έχει παράνομα καταλάβει η Ελλάδα;", αναρωτήθηκε και πρόσθεσε ότι σε αυτά τα νησιά υπάρχουν 5 χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες. Στο θέμα αυτό τα άρθρα 12 και 15 της Συνθήκης έχουν παραβιαστεί, τόνισε.

"Αντί να ζητάει πίσω τα 18 νησιά του Αιγαίου, που  παράνομα έχει καταλάβει η Ελλάδα, έκανε δηλώσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης", είπε χαρακτηριστικά.

http://www.capital.gr/epikairotita/3260480/proklisi-apo-kilintsaroglou-o-erntogan-eprepe-na-rotisei-gia-ta-18-nisia-pou-katelabe-paranoma-i-ellada

12/12/2017

12.
Παναγιώτης Ήφαιστος: 
''ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΡΟΒΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ. 
Βραχυχρόνιοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και μεταβλητές μεγάλης κύμανσης.''

01.Εκτιμήσεις και προβλέψεις υψηλού ρίσκου.

Το κείμενο που ακολουθεί αναρτήθηκε παράλληλα σε τέσσερεις σειρές στην ιστοσελίδα OnAlert (βλ. συνδέσμους και τίτλους στο τέλος). Όσο πιο σύντομα μπορούμε θα γίνει προσπάθεια να εξεταστεί η διαλεκτική σχέση σταθερότητας–αστάθειας σε σχέση με τα συμβαίνοντα στην Τουρκία, στην περιφέρειά μας και στον πλανήτη. Μιλάμε για πολλές και κυμαινόμενες μεταβλητές και για στάθμιση και εκτίμηση των πραγμάτων στην βάση της εμπειρίας και εδραιωμένων τυπολογιών της στρατηγικής θεωρίας, αλλά και ορατών τάσεων όπως εξελίσσονται και όπως διαμορφώνονται τα τελευταία χρόνια.

Ποιες οι πιθανότητες τουρκικής στρατιωτικής πρόκλησης το 2017; Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να απαντώνται τέτοια ερωτήματα γραμμικά ή με διατύπωση απλουστευτικών γνωμών. Επιπλέον, είναι ένα πράγμα οι περιγραφές και ερμηνείες μιας δημόσιας συζήτησης όπως για παράδειγμα η παρούσα και άλλο η ανάλυση, η στάθμιση και οι εκτιμήσεις των κρατικών λειτουργών και της πολιτικής ηγεσίας που διαθέτουν, ή πρέπει να διαθέτουν, πληροφόρηση για πλήθος αλληλένδετων πραγμάτων. Διαθέτουν ή πρέπει να διαθέτουν, επίσης, υπεύθυνη περιγραφή των απειλών κατά της εθνικής ασφάλειας και αποκρυσταλλωμένες εκτιμήσεις για τις βαθμίδες ρίσκου σε εναλλακτικές καταστάσεις. Την «απειλή» και τις βαθμίδες ρίσκου, για να είμαστε ακριβείς, τα ορίζουν τα κρατικά επιτελεία και κυρίως τα επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων μιας χώρας.

Έτσι, ανά πάσα στιγμή η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία καλείται να αποφασίζει ορθολογιστικά (βλ. πιο κάτω). Επειδή ο πόλεμος είναι καταστροφικό φαινόμενο και σίγουρα ασθένεια της διεθνούς πολιτικής που συνοδεύει τον πολιτικό πολιτισμό πέντε χιλιετίες (νοερό σύνορο μετά από το οποίο οι άνθρωποι άφησαν πίσω την βαρβαρότητα και οργανώθηκαν σε πολιτικές ομάδες), κανένας λογικός και σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πολεμοχαρής. Σκοπός των περί πολέμου αποφάσεων μπορεί να είναι μόνο η εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων με πρώτιστο την Εθνική Ασφάλεια και το εθνικό συμφέρον επιβίωσης. Ο πόλεμος, υπογραμμίζεται, δεν είναι αυτόνομο φαινόμενο αλλά συνδέεται με τους σκοπούς και υπακούει στην λογική των πολιτικών αποφάσεων που τους προσδιορίζει (Clausewitz).

Οι ποιοτικές βαθμίδες των εκτός κρατικών υπηρεσιών αναλύσεων  όπως η παρούσα, κρίνονται από το κατά πόσο περιγράφουν σωστά και ερμηνεύουν καλά τα κριτήρια και τους παράγοντες που αφορούν όλη την αλυσίδα του πολέμου. Αυτή η «αλυσίδα» έχει πολλούς κρίκους που αρχίζουν από τα διλήμματα ασφαλείας και που φθάνουν σε στρατιωτική και κάθε άλλου είδους προετοιμασία. Συχνά και σε χρήση πολεμικής βίας. Παραμένει ότι κατά την διάρκεια όλης της ιστορίας και όλα τα κράτη διέθεταν και συνεχίζουν να διαθέτουν Ένοπλες Δυνάμεις.

Κύρια χρησιμότητα των δημόσιων συζητήσεων είναι να εμπλουτίσουν τον προβληματισμό μέσα στην δημόσια σφαίρα. Πρωτίστως χρήσιμο είναι εάν επιχειρούν να σταθμίσουν βάσιμα τις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις που επηρεάζουν τις εξελίξεις, εάν διατυπώνουν εκτιμήσεις για το πώς προσανατολίζονται τα πράγματα και εάν αναζητούν τις προϋποθέσεις που δημιουργούν συνθήκες υψηλού κινδύνου αστάθειας. Άξονας και σκοπός αυτών των αναλύσεων είναι περισσότερο η αναζήτηση του προσανατολισμού προς τον οποίο κινούνται οι αποφάσεις των κρατών και λιγότερο η διατύπωση προτάσεων πολιτικής για τις καθημερινές αποφάσεις. Η αξία τους, επίσης, κρίνεται από το κατά πόσο γίνεται σωστή σύνδεση των μακροπρόθεσμων στρατηγικών αποφάσεων με συντρέχοντα γεγονότα.

Αναλύοντας τον πόλεμο ως φαινόμενο μεταξύ κρατικών δρώντων ένα αξίωμα είναι θεμελιώδες: Τα βιώσιμα κράτη έχουν ως υπέρτατο εθνικό συμφέρον και έσχατη λογική την επιβίωσή τους. Αποφασίζοντας για το πώς θα εκπληρωθούν τα εθνικά συμφέροντα και για το πώς θα διασφαλίσουν την επιβίωσή τους λειτουργούν ορθολογιστικά.

Ορθολογισμός στην στρατηγική ανάλυση, σημαίνει ότι στην πλάστιγγα κόστους οφέλους εναλλακτικών στάσεων, αποφάσεων και δράσεων, τα κράτη δεν παίρνουν αποφάσεις που θα τους δημιουργήσουν περισσότερο κόστος παρά όφελος. Στην διελκυστίνδα των αποτρεπτικών μηνυμάτων των εκατέρωθεν στρατηγικών, επιπλέον, αμυνόμενος και επιτιθέμενος αυτό επιδιώκουν: Να επηρεάσουν την άλλη πλευρά με το να επιχειρούν να την πείσουν ότι η Α ή Β εχθρική ενέργεια θα έχει περισσότερο κόστος παρά όφελος.


Προς τα πού λοιπόν κινείται η Τουρκία, οι διενέξεις της περιφέρειάς μας και οι διαμορφωτικές στρατηγικές των μεγάλων δυνάμεων. «Που το πάει» εν τέλει, ο Ερντογάν; Είναι ορθολογιστής; Τι τον αποτρέπει να επιτεθεί και τι τον ενθαρρύνει;

02.Λειτουργεί ο Ερντογάν ορθολογιστικά;

03.Η διαλεκτική σχέση ικανότητας, μπλόφας, παραστάσεων ισχύος και κινδύνου.

04.Εκτιμήσεις υψηλού ρίσκου εν μέσω αμέτρητων μεταβλητών που συμπλέκονται.

05.Η διαλεκτική σχέση μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων σκοπών και αποφάσεων με τις βραχυχρόνιες τακτικού χαρακτήρα αποφάσεις.

06.Κλίνη Προκρούστη και η επιβίωση της Τουρκίας στην κόψη του ξυραφιού.

07.Καταιγιστικές ανακατατάξεις και η δημιουργία αρνητικών και θετικών παραστάσεων.

08.Ουτοπίες, ευσεβείς πόθοι και ψευδαισθήσεις σε ένα διεθνές σύστημα όπου η πολιτική ηθική είναι μηδενική.

09.Μερικές τάσεις στα πεδία των αναθεωρητικών αξιώσεων και των απειλών.


10.Πνευματικά κριτήρια και η διαλεκτική σχέση μέσων και αποτρεπτικών παραστάσεων.   

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ


https://ifestos.edu.gr/2017/05/11/%CF%80-%CE%AE%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89/

                 ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ   -  ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ                  

Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1) 

Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2) 

Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (3) 




 Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν.  Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
 Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.