Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2)
(1) 10 πράγματα που μας έμαθε η επίσκεψη Έρντοαν.
(2) H «μυστήρια» επίσκεψη Ερντογάν, η Εθνική στρατηγική
και η «Α έως Ω» Τουρκική απειλή.
(3) Καλέσαμε τον Ερντογάν για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε;
(2) H «μυστήρια» επίσκεψη Ερντογάν, η Εθνική στρατηγική
και η «Α έως Ω» Τουρκική απειλή.
(3) Καλέσαμε τον Ερντογάν για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε;
Αν και Πρόεδρος και Τσίπρας τα είπαν καλά…
(4) (Και) Σαντζάκι το Προτεκτοράτο;
(5) Ο Ερντογάν στην Ελλάδα - Μια επίσκεψη με απρόβλεπτο τέλος.
(6) Ο Διεθνής Τύπος για την επίσκεψη Ερντογάν
– «Κατάπληκτοι» οι οικοδεσπότες.
(7) Καθηγητής Ιωάννης Μάζης:
Γιατί ήταν επιτυχημένη για την κυβέρνηση η επίσκεψη Ερντογάν
στην Ελλάδα.
(8) Ο Erdogan δεν είναι "απρόβλεπτος".
(9) Η Επίσκεψη Ερντογάν: Ενός φόβου μύριοι έπονται.
(10) Τι δεν «πέτυχε» ο Ερντογάν στην Αθήνα.
(8) Ο Erdogan δεν είναι "απρόβλεπτος".
(9) Η Επίσκεψη Ερντογάν: Ενός φόβου μύριοι έπονται.
(10) Τι δεν «πέτυχε» ο Ερντογάν στην Αθήνα.
1.
10 πράγματα που μας έμαθε η επίσκεψη Έρντοαν.
Εκτός από τη διπλωματία υπάρχει και η πραγματικότητα. Δηλαδή, η καθημερνή ζωή. Ο Έρντοαν ήρθε και φεύγει. Αφήνει, όμως, πίσω του απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτηματικά των Ελλήνων πολιτών. Για τη ζωή τους. Απαντήσεις που απευθύνονται κυρίως σε επικίνδυνους θεωρητικάριους υπουργούς που κρατάνε την Παιδεία των Ελλήνων στα χέρια τους. Μάθαμε 10 πράγματα από την επίσκεψη Έρντοαν. Το πρώτο είναι αυτό που μας άφησε παρακαταθήκη ο Κολοκοτρώνης: Ο Τούρκος, φίλος δεν πιάνεται.
1.
Μάθαμε επίσημα ότι την ακεραιότητα της χώρας και την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάνης δεν την εγγυάται η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας μέλος είναι η Ελλάδα, αλλά οι ΗΠΑ! Που με χτεσινή επίσημη ανακοίνωση του State Department εξέφρασε αυτή ακριβώς τη θέση απέναντι στις δηλώσεις του Έρντοαν, που ζητούσε αναθεώρηση της Συνθήκης.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ έβαζαν έτσι φρένο στις διεκδικήσεις του Έρντοαν επί των συνόρων Συρίας, Ιρακ και των υπολοίπων περιοχών που περιλαμβάνει η Συνθήκη. Και που καίνε τις ΗΠΑ. Τις οποίες, όμως, καίνε και οι αναβαθμισμένες βάσεις της Κρήτης, επομένως η σταθερότητα στην περιοχή.
2.
Μάθαμε, ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να επαναλάβει την πάγια τουρκική πολιτική θέση. Η οποία είναι μία, μόνιμη, σταθερή και διαχρονική: Η επαναπόκτηση των εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας με κάθε μέσο, στο βάθος του χρόνου. Από όλους τους γείτονες. Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης δεν είναι παρά η αιχμή αυτού του δόρατος.
Η αμφισβήτηση δεν είναι τωρινή. Υπάρχει από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο. Όταν η ευνοϊκά διακείμενη στον άξονα Τουρκία πλήρωσε ακριβά αυτή της την επιλογή με τις συνθήκες ειρήνης. Καμμία έκπληξη, λοιπόν και καμιά πρωτοτυπία.
3.
Μάθαμε έτσι, για πολλοστή φορά, ότι ο μόνος τρόπος για να έχεις ειρήνη με την Τουρκία είναι να εξοπλίζεσαι για πόλεμο. Και εξοπλισμένος καλά, να κάθεσαι στο τραπέζι των συνομιλιών. Γιατί, κι αυτό είναι παγκόσμια πραγματικότητα, έχεις μόνο όσα μπορείς να υπερασπιστείς. Και η παγκόσμια γλώσσα είναι μια: Της ισχύος.
4.
Μάθαμε, για μια ακόμη φορά, ότι η ωραία και επικίνδυνη καραμέλα για τη δήθεν φιλία των λαών, ισχύει μόνο για τους ταξιδιώτες που περνάνε από μια χώρα για να καλοπεράσουν και να χαμογελάνε ο ένας στον άλλον. Είτε με υποκρισία είτε με αφέλεια. Ή για αφελείς ονειροπαρμένους. Οι λαοί είναι δημιουργήματα της ιστορίας τους. Η ιστορία τους είναι μίγμα της πραγματικότητας και του μύθου που καλλιεργούν οι επίσημες κυβερνήσεις. Η ιστορία Ελλήνων και Τούρκων είναι πνιγμένη σε ένα διαρκές αίμα. Που ξεκινάει από το 1100 και φτάνει μέχρι το 1974. Καθόλου παλιά.
Είναι ιστορία αιματοχυσίας ηγεμόνων και λαών για την απόκτηση εδαφών και του πλούτου τους. Ιστορία επιβολής και ανταγωνισμού πολιτισμών με κάθε έννοια του όρου. Ιστορία εισβολής ενός λαού στα εδάφη ενός άλλου. Στα σπίτια ενός άλλου. Στα πλούτη ενός άλλου. Αυτό δεν ξεχνιέται με ξενέρωτα και ανούσια ευχολόγια. Θέλει πράξεις. Οι μόνες πράξεις επ αυτού, είναι νέο αίμα. Και νέες διεκδικήσεις. Εδώ και χρόνια.
5.
Μάθαμε έτσι, ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχαν κρυφά σχολειά θα έπρεπε να τα εφεύρουμε. Για να μαθαίνουμε στα ελληνόπουλα την πραγματική ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και όχι τις επικίνδυνες ψευτοδιεθνιστικές θεωρητικούρες, που γεμίζουν τα μαθητικά βιβλία εδώ και χρόνια, ωραιοποιώντας με το στανιό σφαγές, διώσεις, εξανδραποδισμούς, βασανιστήρια, εξισλαμισμούς, γενιτσαρισμούς και τρομοκρατία 400 χρόνων.
Στηριγμένες όλες αυτές οι θεωρητικούρες σε περιπτωσιολογίες, λογικοφανείς ακροβατισμούς και «ντοκουμέντα» μονόφθαλμων ξένων μαρτύρων. Όλα αυτά, συνεπικουρούμενα από μια δήθεν αριστερή, διεθνιστική επιθυμία (!) για συμφιλίωση των λαών. Λες και οι επιθυμίας μπορούν να γράψουν ιστορία και να σβήσουν την πραγματικότητα!
Σ αυτή τη λαίλαπα, που διατρέχει τα σχολικά και πανεπιστημιακά βιβλία, υπάρχουν και τα κεφάλαια ξένων οίκων που προωθούν «τις φιλίες των λαών» και τη λείανση των ακίδων, σαν το στρίμωγμα στην προκυμαία της Σμύρνης, για να προωθηθούν bussines as usual. Η μνήμη να μετουσιωθεί σε επιχειρηματικότητα για να ευημερήσουν οι λαοί. Η μνήμη στο βωμό του εμπορίου. Όλα για ξεπούλημα. Μας το είπε κι αυτό χτες το βράδυ ο Έρντοαν.
5.
Μάθαμε έτσι για πολλοστή φορά, ότι αν θέλεις να αντιμετωπίσεις μια αρρώστια- και η Τουρκική πολιτική είναι μια διαρκής τέτοια- πρέπει να εμβολιάζεις τον πληθυσμό σου με αντισώματα. Κι όχι να του σκοτώνεις τα αντισώματα. Να του μαθαίνεις τα γεγονότα για να ξέρει τι θα αντιμετωπίσει. Να αγαπάς όλους τους γύρω σου και να τους σέβεσαι. Ναι. Αυτό είναι το πρώτο και κύριο. Αλλά, να ξέρεις τι να κάνεις όταν δεν σε σέβονται. Και να ξέρεις ποιος μπορεί να μη σε σέβεται. Αυτό είναι Παιδεία.
6.
Μάθαμε χτες για ακόμα μια φορά επίσημα, ότι η ελληνική επίσημη πολιτεία δεν έχει καμιά διαρκή, σταθερή εξωτερική πολιτική απέναντι στην Τουρκία. Ακόμα και η πάγια θέση ότι η μόνη διαφορά με την Άγκυρα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας έχει χαλαρώσει τα τελευταία δύο χρόνια. Η νέα γραμμή του υπουργείου Εξωτερικών είναι ότι ο διάλογος εκτονώνει. Επομένως, όλα πρέπει να συζητιώνται στο τραπέζι! Όταν όλα συζητιώνται στο τραπέζι σημαίνει ότι όλα τα συζητάς! Ακόμα και την κυριαρχία σου!
Αποτέλεσμα αυτού του επικίνδυνου ερασιτεχνισμού είναι και η ανοργάνωτη, ακροβατική και ανώφελη, αν όχι επιβλαβής, επίσκεψη του Τούρκου προέδρου. Που του δόθηκε η ευκαιρία να θέσει στο υψηλότερο επίπεδο προέδρων όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις! Πολιτικά και διπλωματικά απαράδεκτο!
7.
Μάθαμε, ότι ο ερασιτεχνισμός αυτός έγινε δυνατός επειδή ακριβώς στις υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις κάθονται άνθρωποι ανίδεοι από κανόνες διεθνών σχέσεων και διεθνών κανόνων. Άνθρωποι ανίδεοι από τη σημασία και την αξία που έχει κάθε κίνηση και κάθε δήλωση διεθνών παραγόντων. Άνθρωποι επικίνδυνα ερασιτέχνες, που αυτοσχεδιάζουν με βάση τις ιδεολογικές θεωρητικούρες που έχουν στα κεφάλια τους και οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με την παγκόσμια πραγματικότητα.
Η πρωτοφανής ένταση στο προεδρικό μέγαρο και το πρωτοφανές γεγονός να λέει κάθε προσκαλεσμένος ό,τι θέλει, χωρίς να υπάρχουν εκ των προτέρων συμφωνημένα, είναι η απόδειξη της διακυβέρνησης από ανθρώπους επικίνδυνα ανίδεους.
8.
Μάθαμε από τον Έλληνα πρωθυπουργό, επί λέξει, ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όπως ήταν η πάγια ελληνική πολιτική, αλλά με βάση τις προτάσεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ! Οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από το Σχέδιο Ανάν με άλλο πρόσωπο, που παραδίνει την Κύπρο όμηρο της Τουρκίας!
Σ αυτό το πλαίσιο προφανώς διαπραγματεύεται η ελληνική πλευρά κι αυτό πρέπει να το ξέρουν οι Έλληνες πολίτες. Για να καταλάβουν γιατί η τουρκική σημαία θα κυματίζει επίσημα στο κοντάρι από όπου την κατέβασε με το αίμα του ο Σολωμός Σολωμού.
9.
Μάθαμε, ότι οι κύριοι Παυλόπουλος και Τσίπρας είναι ισάξιοι του Ελευθέριου Βενιζέλου! Αφού με διαρκή επανάληψη θέλησαν να εμφανίσουν με το στανιό τη χτεσινή, ασόβαρη, χωρίς κανένα εποικοδομητικό ή έστω ουσιαστικό αποτέλεσμα, επίσκεψη του Τούρκου προέδρου σαν ιστορική, όπως εκείνη της συνάντησης των Βενιζέλου, Ατατούρκ, Ινονού!!
10.
Μάθαμε έτσι, για ακόμα μια φορά το πιο σημαντικό: Ότι αυτοί που μας κυβερνάνε δεν έχουν καμιά επίγνωση του μεγέθους τους και της μετριότητάς τους ή της ανυπαρξίας τους μπροστά σε πολιτικούς που άλλαξαν την ιστορία της νοτιοανατολικής Μεσογείου με ιδιοφυείς αλλά και τραγικές κινήσεις επί 20 χρόνια!
Να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Βενιζέλο, και τον Τούρκο λαθρέμπορο που κάνει κωλοτούμπες σε όλους χωρίς να έχει ρίξει ούτε μια ντουφεκιά, με τον Ατατούρκ, μαρτυράει ότι είτε είσαι μεγαλομανής είτε είσαι φαιδρός. Και τα δύο είναι πολύ επικίνδυνα για το λαό που κυβερνάς. Αλλά, αυτό δεν το μάθαμε τώρα. Το βλέπουμε κάθε μέρα.
Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης
8 Δεκεμβρίου 2017
Το παρόν κείμενο γράφεται με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο 2017. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο γράψαμε ότι για αυτή την «μυστήρια» επίσκεψη για την οποία πολλοί διερωτήθηκαν δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα πριν καθότι ως προς κάποια ζητήματα χειρισμών για να μιλάς έγκυρα απαιτείται να γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα στα αθέατα διπλωματικά κουτιά των πελατειακών διπλωματικών συναλλαγών. Μολαταύτα, στεκόμαστε κριτικά για μια σειρά σημαντικούς λόγους.
Μεταξύ άλλων, στην βάση της δικής μας αντίληψης για το πως συμπλέκονται οι στρατηγικοί σκοποί και μεθοδεύσεις με διπλωματικές στάσεις όπως αυτή, μια τόσο σημαντική επίσκεψη θα ήταν νοητή μόνο εάν είχαν ήδη σταθεροποιηθεί συμφωνίες τερματισμού των διενέξεων στο Αιγαίο και στην Κύπρο στην βάση του διεθνούς δικαίου. Προσκαλώντας ένα ακραία αμφιλεγόμενο αρχηγό κράτους με το βαρύ μητρώο του Ερντογάν και όλα τα θέματα να αιωρούνται είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο.
Μόνο κριτικά μπορούμε λοιπόν να σταθούμε όσον αφορά μια τέτοια επίσκεψη εκτός και εάν στα διπλωματικά παρασκήνια έγιναν συναλλαγές πρωτίστως με τις ΗΠΑ και κάποια μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη για ελιγμούς και χειρισμούς που εντάσσονται σε αυτό που στην στρατηγική θεωρία ονομάζουμε «πελατειακές σχέσεις – patron client relations» και που εξυπηρετούν ζωτικά Ελληνικά συμφέροντα.
Τα προαναφερθέντα «μαύρα κουτιά της διπλωματίας» έχουν κάποιο νόημα μόνο εάν ήταν ενταγμένα σε μια συνολική εθνική αποτρεπτική στρατηγική η οποία ποτέ δεν είναι υπόθεση ενός ατόμου αλλά του κράτους στο σύνολό του και κυρίως του εκάστοτε πρωθυπουργού και των Υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας. Είναι;
Εκτιμάται πως δεν είναι καθότι με όρους κοινώς αποδεκτούς διεθνώς η κρατική οργάνωση και το πολιτικό σύστημα πασίδηλα και καθημερινά καταμαρτυρείται πως είναι ελλειμματικά. Αυτό πρέπει να αναφέρουμε, δεν είναι μόνο φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών αλλά κατάσταση που επικρατεί ήδη από την δεκαετία του 1830.
Το σημαντικό ζήτημα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας όπως και με κάθε άλλο κράτος στο ανελέητα συγκρουσιακό και ανταγωνιστικό σύγχρονο διεθνές σύστημα είναι η διάγνωση του κατά πόσο υπάρχει ή δεν υπάρχει αναθεωρητική απειλή.
Αυτό απαιτεί πρώτον ορισμό της απειλής και δεύτερον σωστές εκτιμήσεις για την σχέση μεταξύ απειλής, ικανότητας και μπλόφας του αμυνόμενου και επιτιθέμενου.
Ιδιαίτερα όσον αφορά το αμυνόμενο κράτος ισχύει η ρήση του Sun Zu, "εάv γvωρίζεις τov αντίπαλο και τov εαυτό σoυ, δεv έχεις αvάγκη vα φoβάσαι τo απoτέλεσμα (ακόμη και) εκατό μαχώv. Εάv γvωρίζεις τov εαυτό σoυ αλλά όχι τov αντίπαλο, για κάθε vίκη πoυ κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάv δέv γvωρίζεις τov εαυτό σoυ, oύτε τov αντίπαλό σου, θα ηττηθείς σε κάθε μάχη".
Στο νεοελληνικό κράτος το τελευταίο τουλάχιστον τέταρτο του αιώνα δεν γνωρίζουμε αυτόν που μας απειλεί, δεν θέλουμε να ξέρουμε καν αν υπάρχει απειλή, δεν μας ενδιαφέρει εάν μας απειλεί και στρεφόμαστε με ύβρεις και δολοφονίες χαρακτήρα κατά όποιου επιχειρήσει χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της στρατηγικής θεωρίας να ορίσει την απειλή, να περιγράψει τον κίνδυνο και να εξηγήσει τι είναι μια αποτρεπτική στρατηγική ενός αμυνόμενου κράτους.
Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο μπορούμε να αναφερθούμε στην πρώτη μετά από πολλές δεκαετίες επίσκεψη αρχηγού του Τουρκικού κράτους στην Ελλάδα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν σε συνέντευξή του πριν αποβιβαστεί στην Αθήνα όρισε παραστατικά την Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας. Στην ερώτηση τι εννοεί για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης απάντησε: «η Συνθήκη της Λωζάνης δεν περιβάλλει μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την περιοχή. Πιστεύω ότι όλες οι Συνθήκες χρειάζονται μια επικαιροποίηση. Και η Λωζάνη, με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, χρειάζεται μια επικαιροποίηση». Και συνέχισε, «Όταν μιλάω για επικαιροποίηση, μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α ως το Ω».
Στην στρατηγική θεωρία αυτού του είδους η απειλή ονομάζεται απέραντη απειλή. Δηλαδή τα σύνορα των αναθεωρητικών αξιώσεων είναι τόσο θολά και απροσδιόριστα ούτως ώστε να εκτείνονται, ακριβώς από το Α εως το Ω.
Με πιο πρακτικούς όρους η στρατηγική ανάλυση αν και τα θεωρεί συνδεδεμένα, διακρίνει μεταξύ διαπραγματεύσεων και έναρξης μιας στρατιωτικής σύρραξης.
Όταν η απειλή είναι απέραντη πάνω σε ένα κατευναστικό τραπέζι όπου ο αμυνόμενος δέχεται να συζητήσει αλλαγή της ισχύουσας διεθνούς τάξης οι αναθεωρητικές διεκδικήσεις είναι εκτεταμένες, άγνωστες και διαρκώς αυξανόμενες ανάλογα με το πόσο αναλώσιμο θεωρεί την αμυνόμενο.
Εάν η απειλή προσδιοριστεί ως απέραντη και εάν και όταν η αποτροπή καταρρεύσει και αρχίσει στρατιωτική σύγκρουση τα στρατεύματα του κράτους που απειλεί εάν υπερφαλαγγίσουν τον αμυνόμενο δεν υπάρχουν όρια για το που θα σταματήσουν.
Τι σημαίνει λοιπόν Α έως Ω; Η δήλωση του Ερντογάν ως προς τούτο είναι ιστορική και αποκαλυπτική γιατί για μια ακόμη φορά επαληθεύει τον απέραντο χαρακτήρα της Τουρκικής απειλής.
Στην περίπτωση μιας σύρραξης που θα προκαλέσει η κατευναστική τακτική τα στρατεύματα εκεί που θα σταματήσουν τα στρατεύματα θα είναι και τα τετελεσμένα της βίας τα οποία η εμπειρία δείχνει ότι είναι δύσκολο ή ανέφικτο να ανατραπούν, οπότε και αρχίζουν διαπραγματεύσεις αναγνώρισης του νέου διεθνούς status quo, της νέας δηλαδή διεθνούς τάξης.
Για να μην αναφερθώ σε άλλες ιστορικές εμπειρίες μπορούμε να μνημονεύσουμε την πολύ γνωστή σε όλους και ολοζώντανη περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με την επισήμανση μάλιστα ότι πέραν του ότι το αμυνόμενο κράτος προχώρησε σε διαπραγματεύσεις αναγνώρισης των τετελεσμένων της παράνομης και καταχρηστικής άσκησης βίας, οι σπάνιες για τον ΟΗΕ ξεκάθαρες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για αυτή την παράνομη παραβίαση της διεθνούς τάξης –ιδιαίτερα του 1983, αλλά και της Συνθήκης της Γενεύης για το έγκλημα πολέμου των εποίκων και την κατάφωρη παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία είναι μέλη όλοι οι εμπλεκόμενοι– αποδεικνύονται αναποτελεσματικές εάν η απαίτηση του αμυνόμενου δεν συνοδεύεται από επαρκή ισχύ.
Στο σημείο αυτό, υπογραμμίζουμε ότι γενικότερα ένα κράτος θεωρείται βιώσιμο όταν διαθέτει επαρκή ισχύ να διατηρήσει ή να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου που ορίζουν την διεθνή τάξη και κατά συνέπεια την Επικράτειά του και την οριοθέτηση της κυριαρχίας του με τα άλλα κράτη.
Υπό αυτό το πρίσμα κανείς μπορεί εύλογα να διερωτηθεί που βρίσκονται τα θαλάσσια σύνορα (χωρικά, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) της Ελλάδας και πως θα αποκατασταθεί η διεθνής τάξη στην Κύπρο για να διερωτηθεί σε ποιο βαθμό το νεοελληνικό κράτος και το κυπριακό κράτος είναι πλέον βιώσιμα.
Πέραν της καθημερινότητας και της μυστήριας επίσκεψης του Ερντογάν τον Δεκέμβριο 2017 η οποία όπως προχωρούμε θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, το μείζον για ένα κράτος το οποίο υπερασπίζεται το status quo είναι να έχει επίγνωση κάποιων πραγμάτων.
Με «επίγνωση» εννοούμε ότι τα κρατικά επιτελεία οφείλουν να γνωρίζουν επακριβώς την απειλή, να διαθέτουν ανά πάσα στιγμή αξιόπιστες εκτιμήσεις για τις ικανότητες του αντιπάλου και να προχωρούν έτσι σε εκτιμήσεις για τον βαθμό μπλόφας και έτσι για τον βαθμό του κινδύνου που διατρέχει το κράτος.
Επειδή τα ζητήματα αυτά έχουν αναλυθεί επανειλημμένα σε δοκίμια άρθρα και εκτενέστερα κείμενα –εκτενέστερο κείμενο είναι το «Αποτρεπτική στρατηγική και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική» στο βιβλίο Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική του 1991 το οποίο δεν εκδόθηκε ξανά επειδή δεν υπάρχει οτιδήποτε για να αλλάξει ή να συμπληρωθεί (είναι εξαντλημένο και θα δημοσιευτεί σύντομα ξανά με επίμετρο)– εδώ θα περιοριστούμε μόνο στην σκιαγράφηση κάποιων πραγμάτων, κάποιων όρων και κάποιων εννοιών που (ας μας επιτραπεί να πούμε «δυστυχώς») θα μας είναι εξαιρετικά χρήσιμοι τους μήνες και χρόνια που έρχονται.
Προσθέτω ότι αυτοί οι όροι και αυτές οι έννοιες αν και αποτελούν Αλφαβητάριο στην στρατηγική θεωρία στην Ελλάδα το μέλημα πολλών εδώ και δεκαετίες είναι να τις εξορκίσουν ή και να τις εξαφανίσουν. Το γιατί δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά μας να το εξιχνιάσουμε.
Απειλή στις διακρατικές σχέσεις είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μιας πλευράς vα πρoκαλέσει κάπoια ζημιά εις βάρoς τωv συμφερόvτωv της άλλης, εάv η τελευταία δέv συμμoρφωθεί ως πρoς τις απαιτήσεις και τηv θέληση της πρώτης.
Μία απειλή δημιoυργεί κίvδυvo, όταv o απειλώv έχει τα μέσα και τηv θέληση vα τηv εκτελέσει. Η Τουρκία έχει τα μέσα και την πρόθεση. Η απάντηση είναι ότι τα έχει.
Ο κίvδυvoς, βασικά, είvαι η διαφoρά μεταξύ της απειλής και της ικαvότητας τoυ αμυvoμέvoυ vα τηv αvτιμετωπίσει. Κινδυνεύει η Ελλάδα; Στον βαθμό που αλλάζει ο συσχετισμός των συντελεστών ισχύος –οπλικά συστήματα αλλά όχι μόνο– η απάντηση ότι ο κίνδυνος εκπλήρωσης των σκοπών της Άγκυρας είναι πλέον πολύ μεγάλος, ιδιαίτερα εάν η Ελληνική πλευρά διαπράξει το μοιραίο σφάλμα κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημιουργίας ενός κρατικού εκτρώματος στην Μεγαλόνησο.
Δύo σημαvτικoί και αλληλoσχετιζόμεvoι παράγovτες, είvαι η ικαvότητα εκτέλεσης της απειλής (συvάρτηση της πoσότητας και πoιότητας τωv μέσωv), και η αξιoπιστία (συvάρτηση της θέλησης τoυ απειλoύvτoς, της ικαvότητάς τoυ vα αξιoπoιήσει απoτελεματικά τα μέσα πoυ διαθέτει, και της ικαvότητάς τoυ vα μεταδόσει στηv άλλη πλευρά τα κατάλληλα μυvήματα).
Παρά τo ότι, η στρατιωτική ικαvότητα είvαι o ύστατoς παράγovτας, η δυvατότητα εvός κράτoυς vα αvτιμετωπίσει τις απειλές εvαvτίov τωv συμφερόvτωv τoυ, είvαι συvάρτηση πάρα πoλλώv, σύvθετωv και ρευστώv παραγόvτωv, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης ή ανυπαρξίας στρατηγικής κουλτούρας που συντείνει σε ομοφωνία όσον αφορά τις έσχατες λογικές.
Αρκεί να πούμε ότι Έλληνες φορείς επιστημονικών τίτλων προηγήθηκαν του Τούρκου προέδρου καθότι είπαν πως η γενοκτονία το 1922 οφειλόταν σε κάποιου είδους συνωστισμό, υποβοηθώντας έτσι τον κ Ερντογάν να δηλώσει ενώπιον Ελλήνων πολιτικών ηγετών ότι το 1922 και 1955 «αποχώρησαν από το νεοτουρκικό κράτος».
Υπάρχει Τoυρκική απειλή; Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, καταμαρτυρεί ότι η απάντηση δεν είναι αυτονόητη για όλους τους νεοέλληνες. Με αυτούς, ασφαλώς, δεν συμπεριλαμβάνουμε όσους προγραμματικά και εξ ορισμού τάσσονται εναντίον των εθνικών συμφερόντων και των οποίων οι στάσεις είναι μορφικά πανομοιότυπες με κάθε Εφιάλτη της ιστορίας όταν δε υπάρξει κατοχή της χώρας είναι αυτό που μεταπολεμικά στην Ελλάδα για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους επικράτησε να ονομάζονται γερμανοτσολιάδες.
Τα αίτια οφείλονται στο γεγονός ότι για δύο κυρίως λόγους υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο επίπεδο της κοινωνίας, της πολιτικής και των φορέων επιστημονικών τίτλων.
Πρώτον, τα εμφύλια ιδεολογικά δόγματα που ενσαρκώθηκαν και σε εμφύλιους κομματικούς σχηματισμούς θολών συνόρων οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση σχεδόν παντελούς άγνοιας της μορφής, του χαρακτήρα και των λειτουργιών της διεθνούς πολιτικής.
Παντελούς επίσης άγνοιας απόρροια νομικισμού και ευσεβοποθισμού σε βαθμό απελπισίας για τον πραγματικό ρόλο των διεθνών θεσμών και πιο συγκεκριμένα του ΟΗΕ, τον οποίο εν τούτοις θα μπορούσαν να κατανοήσουν εάν διέθεταν 2-3 ώρες για να διαβάσουν τον Καταστατικό Χάρτη.
Δεύτερον, η επισκίαση στρατηγικών αναλύσεων που στα βιώσιμα κράτη θεωρούνται Αλφαβητάριο από φωνασκίες, από δολοφονικά βέλη σε άθλιες επιφυλλίδες ή αρθρίδια και από ασυναρτησίες νηπιακού χαρακτήρα γνώσης της διεθνούς πολιτικής.
Γιατί, χαρακτηριστικά, να αναλύονται οι παράγοντες που συγκροτούν και καθιστούν αξιόπιστη μια εθνική αποτρεπτική στρατηγική,
Για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου περιοριζόμαστε να πούμε ότι πιο συγκεκριμένα εντός ενός ρευστού και ασταθούς μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος και των κινούμενων στρατηγικών πλακών της περιφέρειάς μας η Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας έχει ήδη από καιρό περιορίσει την Ελληνική Επικράτεια που ορίζει η διεθνής τάξη στην βάση των Συνθηκών, των Συμβάσεων και του διεθνούς δικαίου.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της Τουρκικής απειλής των τελευταίων δεκαετιών στο πλαίσιο την οποία κανείς θα πρέπει να συνεκτιμά κάθε απόφαση, στάση και ενέργεια του Ελληνικού κράτους είναι τα εξής και αφορούν ΔΥΟ ΔΕΣΜΕΣ ΚΥΡΙΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ:
Τα χαρακτηριστικά του νεοτουρκικού κράτους όπως ήταν πριν και όπως συνεχίζουν να είναι μετά την επισφαλή επικράτηση των νεοισλαμιστών.
Των σκοπών της Τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας οι οποίοι παρά τις εναλλαγές εξουσιών όχι μόνο δεν αλλάζουν αλλά καθίστανται ολοένα και ποιο αναθεωρητικοί για τα γειτονικά κράτη.
Στο σημείο αυτό, ακριβώς, κανείς δεν θα πρέπει να δαιμονοποιεί αλλά να θεωρεί όλα τα κράτη ορθολογιστικά, συμπεριλαμβανομένων των κρατών που εκπέμπουν αναθεωρητικές απειλές. Ορθολογισμός στην στρατηγική ανάλυση σημαίνει ότι πάνω στην πλάστιγγα κόστους και οφέλους εναλλακτικών στάσεων και αποφάσεων δεν θα κάνουν οτιδήποτε προκαλεί μεγαλύτερο κόστος παρά όφελος και αντίστροφα.
Υπό αυτό το πρίσμα είναι ένα πράγμα οι σχοινοβασίες και τα ρίσκα της τουρκικής στρατηγικής σύμφωνα με τις προϋποθέσεις κάθε συγκυρίας και άλλο τα λάθη που θα μπορούσε να διαπράξει και τα οποία η αποτρέπουσα χώρα απαιτείται να καιροφυλακτεί για να ενισχύσει την αποτροπή της εκπλήρωσης των απειλών.
Η θεώρηση του Clausewitz ισχύει πάντα. Όσον αφορά τον πόλεμο και τους πολλούς κρίκους του (παράσταση, σκοπός, προετοιμασία, διακήρυξη σκοπών, απειλές, εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση αντιπάλων, στρατιωτικές πράξεις μικρής έντασης, γενικευμένος πόλεμος) τα κίνητρα των κρατών είναι πάντα πολιτικά. Τα αμιγώς στρατιωτικά μέσα και η χρήση τους δεν διαθέτουν αυτόνομη λογική και λογικά είναι πάντα ενταγμένα στους κρατικούς σκοπούς.
Υπό αυτό το πρίσμα η Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας εντάσσεται σε μια λογική κατάκτησης ηγεμονικής θέσης στην περιφέρειά μας, αύξησης της ισχύος της και επιβίωσης του Τουρκικού κράτους. Ενώ τα ίδια ακριβώς γράψαμε πριν 26 χρόνια στο προαναφερθέν βιβλίο για τους Τουρκικούς σκοπούς. Ο τελευταίος σκοπός που αφορά την επιβίωση του κράτους για τους Τούρκους ηγέτες ίσως είναι πλέον όχι μόνο ο σημαντικότερος αλλά και ο πλέον ευάλωτος.
Πιο συγκεκριμένα, οι στρατηγικές προσεγγίσεις της Άγκυρας απέτυχαν παταγωδώς τόσο λόγω λανθασμένων προσεγγίσεων όπως τα υποκριτικά μηδενικά προβλήματα των Νταβούτογλου / Ερντογάν όσο και λόγω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων στο τετράγωνο Ιράκ, Τουρκία, Συρία, Ιράν οι οποίες δημιούργησαν πολλές στρατηγικές Συμπληγάδες μέσα από στις οποίες πορεύεται η Τουρκία τα τελευταία χρόνια.
Οι Συμπληγάδες αυτές αφορούν πρωτίστως τους ηγεμονικούς ανταγωνισμούς, τις ραγδαίες καθημερινές εναλλαγές συμμαχιών τις οποίες συνήθως μόνο οι μεγάλες δυνάμεις έχουν την πολυτέλεια να μπορούν να κάνουν και τις εναλλαγές σκοπών και στάσεων των εμπλεκομένων συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών όσον αφορά το μείζον Κουρδικό ζήτημα.
Αυτά οδήγησαν την νεοισλαμική πολιτική ηγεσία σε στρατηγικές σχοινοβασίες, υποχρεωτική αντιπαράθεση με τους δυτικούς της συμμάχους και σε προσπάθεια να κινηθεί μέσα στο Μεσανατολικό ναρκοπέδιο διασώζοντας το Τουρκικό από μια διάσπαση εάν το κουρδικό ζήτημα εξελιχθεί με συγκεκριμένο τρόπο.
Αυτών λεχθέντων κανείς θα πρέπει να λάβει υπόψη δύο αλληλένδετα πλην διαφορετικής τάξης ζητήματα, τα οποία δημιουργούν για την Τουρκία αντιθέσεις, αντιφάσεις και κινδύνους πέραν του κανονικού.
Το μείζον λοιπόν είναι το νόημα της επίσκεψης του Αρχηγού του Τουρκικού κράτους στην Ελλάδα και κατά πόσο η κίνηση αυτή είναι πρώτον μελετημένη, δεύτερον, ενταγμένη σε ένα πλέγμα συντεταγμένων στρατηγικών στάσεων και τρίτον, σε ένα σύστημα διαρκών πελατειακών συνεννοήσεων με τις δυτικές δυνάμεις. Το κατά πόσο επίσης σε ένα δεδομένο ανταγωνιστικό πλαίσιο Ελληνοτουρκικών σχέσεων οι κινήσεις της Ελληνικής πλευράς αποδυναμώνουν και αποτρέπουν την Τουρκική απειλή ή κατά πόσο την οξύνουν, εντείνουν και καθιστούν επικίνδυνη και άμεση.
Η απειλή αυτή μπορεί να τύχει περιγραφής πρώτον, ως απειλή γενικευμένης ή περιορισμένης πολεμικής σύρραξης που επιφέρει καίρια πλήγματα στα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα και δεύτερον ως απειλή που όσον αφορά την Τουρκική πλευρά θα εκπληρώσει τους περισσότερους στρατηγικούς τους σκοπούς χωρίς σύρραξη επειδή η κατευναστική πολιτική της Ελλάδας οδηγεί σε θανατηφόρες υποχωρήσεις στην Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Η νίκη αυτού που απειλεί χωρίς πολεμική σύρραξη (win by fright instead of fight) θεωρείται στην στρατηγική ανάλυση ως μεγάλη επιτυχία και αντίστροφα μεγάλη αποτυχία για τον αμυνόμενο. Η ιδιομορφία της Τουρκικής απειλής, ως προς αυτά, έγκειται στο γεγονός ότι είναι διφυής, κάτι που συνεπάγεται μεγάλες κυμάνσεις πιθανών εκβάσεων.
Η ζωντανή και διαρκώς εξελισσόμενη Τουρκική απειλή σχετίζεται με την απειλητική ανάπτυξη των Ενόπλων της Δυνάμεων, τις διαρκείς παραβιάσεις του κυριαρχικού χώρου που σχετίζονται με συγκεκριμένες αναθεωρητικές αξιώσεις των θαλάσσιων και εναέριων συνόρων, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, τις απροκάλυπτες προκλήσεις στην Θράκη και ασφαλώς την συνεχιζόμενη παράνομη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο που συνδυάζεται με καθημερινές απειλές και ενέργειες.
Στο πλαίσιο ενός μια τόσο ζωντανής καθημερινής επί δεκαετίας αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Ελλάδα που υπεραμύνεται του status quo απαιτείται να διαθέτει αποτρεπτική στρατηγική υψηλών προδιαγραφών.
Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας στρατηγικής είναι νοητές εξυπηρετικές τακτικές κινήσεις οι οποίες για να είναι εξυπηρετικές στην εκπλήρωση των εθνικών συμφερόντων απαιτείται να προκαλούν ενίσχυση της αποτρεπτικής αξιοπιστίας και όχι το αντίθετο.
Το αντίθετο σημαίνει ενθάρρυνση της Τουρκίας για όξυνση της «Α έως το Ω» απειλής, μετάδοση λανθασμένων μηνυμάτων για την αποφασιστικότητα της Ελληνικής πλευράς να υπεραμυνθεί των εθνικών συμφερόντων ακόμη και με στρατιωτικά μέσα (κάτι που θα κάνει ούτως ή άλλως αν της επιτεθεί η Τουρκία) και δημιουργία συνθηκών που οδηγούν σε περιφερειακή αστάθεια.
Επισκέψεις και συναντήσεις αρχηγών και αξιωματούχων κρατών με τα οποία η Ελλάδα έχει τόσο σοβαρά προβλήματα όπως με την Τουρκία απαιτούν, τέλος, μια λογική, ένα ορθολογισμό και μια συντεταγμένη διασύνδεση τακτικών και στρατηγικών σκοπών, κινήσεων, ελιγμών και συναλλαγών. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
https://piotita.gr/2017/12/08/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-h-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83/
8/12/2017
3.
Καλέσαμε τον Ερντογάν για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε;
Αν και Πρόεδρος και Τσίπρας τα είπαν καλά…
Για να καταλάβω και εγώ ο αφελής, δηλαδή… Η Ελλάδα προσκάλεσε τον ισλαμιστή Πρόεδρο της Τουρκίας, απλά για να επιβεβαιώσουμε και εμείς και εκείνος ότι έχουμε διαφορές; Οι οποίες είναι αξεπέραστες;
Μα είμαστε καλά; Έγιναν τόσες προσυναντήσεις και προσυνεννοήσεις, ανταλλάγησαν τόσα …χαρτιά, γράφτηκαν ένα σωρό τηλεγραφήματα, έγιναν τόσα έξοδα σε αεροπλάνα (πολιτικά και στρατιωτικά) εκατέρωθεν για να κάνουν τι; Διότι ναι μεν έφαγαν και ήπιαν και έκαναν προπόσεις για την ελληνοτουρκική φιλία. Αλλά το βασικό που συνέβη ήταν το αναμενόμενο: Διαφώνησαν στα μεγάλα και σημαντικά θέματα, μετά συμφώνησαν στα μικρά, στα ανώδυνα και τα επουσιώδη.
Ποιο είναι το κέρδος από την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν; Και χρησιμοποιώ τη λέξη κέρδος, εννοώντας τι κέρδισαν οι δύο λαοί προς την κατεύθυνση της ειρήνης, της καλής γειτονίας και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Μήπως σταμάτησαν οι Τούρκοι τις απειλές εναντίον της Ελλάδας, τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, την προσπάθεια εξαφάνισης του ελληνικού στοιχείου στην Κύπρο;
Τι συνέβη χθες λοιπόν: Εμείς απαγγείλαμε το δικό μας …ποίημα, και ο πρόεδρος της Τουρκίας το δικό του. Το κέρδος θα ήταν να αναγνώριζε ότι σφάλλει δημιουργώντας προβλήματα στο Αιγαίο και συντηρώντας την κατοχή στην Κύπρο. Δεν πιστεύω, βεβαίως, ότι περίμεναν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της χώρας, ότι ο συγκεκριμένος ηγέτης της γείτονας χώρας, θα έκανε την παραμικρή υποχώρηση. Διότι δεν θα ήταν μόνο αφελείς…
Με την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα επιβεβαιώθηκε ότι:
Η ελληνική ηγεσία έδωσε την ευκαιρία στον Ερντογάν να παίξει το ισλαμικό παιγνίδι του επί ελληνικού εδάφους. Δεν έπρεπε…
Την ίδια στιγμή, και πέραν κάθε αμφιβολίας, αναγνωρίζω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός στάθηκαν άξια προστατεύοντας και προβάλλοντας τις ελληνικές εθνικές θέσεις. Είναι θέσεις ορθές αυτές που εξέφρασαν, εθνικές και πατριωτικές, όχι εθνικιστικές. Η Ελλάδα δεν απειλεί κανένα, και δεν ζητά τίποτα από αυτά που χάθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Δεν δέχεται την αλλαγή συνόρων, κάτι όμως που επιδιώκει η Τουρκία.
Ειδικά για την Κύπρο ο κ. Τσίπρας ήταν καταπέλτης, αν και του …ξέφυγε και μίλησε για τη ρατσιστική “λύση” της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας:
«Είμαι 43 χρονών και επί 43 χρόνια το ζήτημα του Κυπριακού παραμένει ανοικτό. Κάθε φορά υπάρχει μια συζήτηση για το ποιός φταίει», είπε ο Πρωθυπουργός. «Η Τουρκία πραγματοποίησε μια παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο», τόνισε ο κ. Τσίπρας.
Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση σήμερα που ο Ερντογάν θα βρεθεί στην Κομοτηνή, και πρέπει όλη η πολιτική ηγεσία να συνασπιστεί για να αντιμετωπίσει τυχόν προβοκάτσια, κάτι που συνηθίζει η τουρκική MIT. Έχετε σκεφθεί να πέσει καμία «τρακατρούκα» σήμερα πριν φτάσει ο Ερντογάν στο τζαμί;
http://mignatiou.com/2017/12/kalesame-ton-erntogan-stin-athina-gia-na-simfonisoume-oti-diafonoume-ma-imaste-kala/
2.
H «μυστήρια» επίσκεψη Ερντογάν, η Εθνική στρατηγική
και η «Α έως Ω» Τουρκική απειλή.
Το παρόν κείμενο γράφεται με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο 2017. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο γράψαμε ότι για αυτή την «μυστήρια» επίσκεψη για την οποία πολλοί διερωτήθηκαν δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα πριν καθότι ως προς κάποια ζητήματα χειρισμών για να μιλάς έγκυρα απαιτείται να γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα στα αθέατα διπλωματικά κουτιά των πελατειακών διπλωματικών συναλλαγών. Μολαταύτα, στεκόμαστε κριτικά για μια σειρά σημαντικούς λόγους.
Μεταξύ άλλων, στην βάση της δικής μας αντίληψης για το πως συμπλέκονται οι στρατηγικοί σκοποί και μεθοδεύσεις με διπλωματικές στάσεις όπως αυτή, μια τόσο σημαντική επίσκεψη θα ήταν νοητή μόνο εάν είχαν ήδη σταθεροποιηθεί συμφωνίες τερματισμού των διενέξεων στο Αιγαίο και στην Κύπρο στην βάση του διεθνούς δικαίου. Προσκαλώντας ένα ακραία αμφιλεγόμενο αρχηγό κράτους με το βαρύ μητρώο του Ερντογάν και όλα τα θέματα να αιωρούνται είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο.
Μόνο κριτικά μπορούμε λοιπόν να σταθούμε όσον αφορά μια τέτοια επίσκεψη εκτός και εάν στα διπλωματικά παρασκήνια έγιναν συναλλαγές πρωτίστως με τις ΗΠΑ και κάποια μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη για ελιγμούς και χειρισμούς που εντάσσονται σε αυτό που στην στρατηγική θεωρία ονομάζουμε «πελατειακές σχέσεις – patron client relations» και που εξυπηρετούν ζωτικά Ελληνικά συμφέροντα.
Τα προαναφερθέντα «μαύρα κουτιά της διπλωματίας» έχουν κάποιο νόημα μόνο εάν ήταν ενταγμένα σε μια συνολική εθνική αποτρεπτική στρατηγική η οποία ποτέ δεν είναι υπόθεση ενός ατόμου αλλά του κράτους στο σύνολό του και κυρίως του εκάστοτε πρωθυπουργού και των Υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας. Είναι;
Εκτιμάται πως δεν είναι καθότι με όρους κοινώς αποδεκτούς διεθνώς η κρατική οργάνωση και το πολιτικό σύστημα πασίδηλα και καθημερινά καταμαρτυρείται πως είναι ελλειμματικά. Αυτό πρέπει να αναφέρουμε, δεν είναι μόνο φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών αλλά κατάσταση που επικρατεί ήδη από την δεκαετία του 1830.
Το σημαντικό ζήτημα στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας όπως και με κάθε άλλο κράτος στο ανελέητα συγκρουσιακό και ανταγωνιστικό σύγχρονο διεθνές σύστημα είναι η διάγνωση του κατά πόσο υπάρχει ή δεν υπάρχει αναθεωρητική απειλή.
Αυτό απαιτεί πρώτον ορισμό της απειλής και δεύτερον σωστές εκτιμήσεις για την σχέση μεταξύ απειλής, ικανότητας και μπλόφας του αμυνόμενου και επιτιθέμενου.
Ιδιαίτερα όσον αφορά το αμυνόμενο κράτος ισχύει η ρήση του Sun Zu, "εάv γvωρίζεις τov αντίπαλο και τov εαυτό σoυ, δεv έχεις αvάγκη vα φoβάσαι τo απoτέλεσμα (ακόμη και) εκατό μαχώv. Εάv γvωρίζεις τov εαυτό σoυ αλλά όχι τov αντίπαλο, για κάθε vίκη πoυ κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάv δέv γvωρίζεις τov εαυτό σoυ, oύτε τov αντίπαλό σου, θα ηττηθείς σε κάθε μάχη".
Στο νεοελληνικό κράτος το τελευταίο τουλάχιστον τέταρτο του αιώνα δεν γνωρίζουμε αυτόν που μας απειλεί, δεν θέλουμε να ξέρουμε καν αν υπάρχει απειλή, δεν μας ενδιαφέρει εάν μας απειλεί και στρεφόμαστε με ύβρεις και δολοφονίες χαρακτήρα κατά όποιου επιχειρήσει χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της στρατηγικής θεωρίας να ορίσει την απειλή, να περιγράψει τον κίνδυνο και να εξηγήσει τι είναι μια αποτρεπτική στρατηγική ενός αμυνόμενου κράτους.
Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο μπορούμε να αναφερθούμε στην πρώτη μετά από πολλές δεκαετίες επίσκεψη αρχηγού του Τουρκικού κράτους στην Ελλάδα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν σε συνέντευξή του πριν αποβιβαστεί στην Αθήνα όρισε παραστατικά την Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας. Στην ερώτηση τι εννοεί για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης απάντησε: «η Συνθήκη της Λωζάνης δεν περιβάλλει μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την περιοχή. Πιστεύω ότι όλες οι Συνθήκες χρειάζονται μια επικαιροποίηση. Και η Λωζάνη, με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, χρειάζεται μια επικαιροποίηση». Και συνέχισε, «Όταν μιλάω για επικαιροποίηση, μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α ως το Ω».
Στην στρατηγική θεωρία αυτού του είδους η απειλή ονομάζεται απέραντη απειλή. Δηλαδή τα σύνορα των αναθεωρητικών αξιώσεων είναι τόσο θολά και απροσδιόριστα ούτως ώστε να εκτείνονται, ακριβώς από το Α εως το Ω.
Με πιο πρακτικούς όρους η στρατηγική ανάλυση αν και τα θεωρεί συνδεδεμένα, διακρίνει μεταξύ διαπραγματεύσεων και έναρξης μιας στρατιωτικής σύρραξης.
Όταν η απειλή είναι απέραντη πάνω σε ένα κατευναστικό τραπέζι όπου ο αμυνόμενος δέχεται να συζητήσει αλλαγή της ισχύουσας διεθνούς τάξης οι αναθεωρητικές διεκδικήσεις είναι εκτεταμένες, άγνωστες και διαρκώς αυξανόμενες ανάλογα με το πόσο αναλώσιμο θεωρεί την αμυνόμενο.
Εάν η απειλή προσδιοριστεί ως απέραντη και εάν και όταν η αποτροπή καταρρεύσει και αρχίσει στρατιωτική σύγκρουση τα στρατεύματα του κράτους που απειλεί εάν υπερφαλαγγίσουν τον αμυνόμενο δεν υπάρχουν όρια για το που θα σταματήσουν.
Τι σημαίνει λοιπόν Α έως Ω; Η δήλωση του Ερντογάν ως προς τούτο είναι ιστορική και αποκαλυπτική γιατί για μια ακόμη φορά επαληθεύει τον απέραντο χαρακτήρα της Τουρκικής απειλής.
Στην περίπτωση μιας σύρραξης που θα προκαλέσει η κατευναστική τακτική τα στρατεύματα εκεί που θα σταματήσουν τα στρατεύματα θα είναι και τα τετελεσμένα της βίας τα οποία η εμπειρία δείχνει ότι είναι δύσκολο ή ανέφικτο να ανατραπούν, οπότε και αρχίζουν διαπραγματεύσεις αναγνώρισης του νέου διεθνούς status quo, της νέας δηλαδή διεθνούς τάξης.
Για να μην αναφερθώ σε άλλες ιστορικές εμπειρίες μπορούμε να μνημονεύσουμε την πολύ γνωστή σε όλους και ολοζώντανη περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με την επισήμανση μάλιστα ότι πέραν του ότι το αμυνόμενο κράτος προχώρησε σε διαπραγματεύσεις αναγνώρισης των τετελεσμένων της παράνομης και καταχρηστικής άσκησης βίας, οι σπάνιες για τον ΟΗΕ ξεκάθαρες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για αυτή την παράνομη παραβίαση της διεθνούς τάξης –ιδιαίτερα του 1983, αλλά και της Συνθήκης της Γενεύης για το έγκλημα πολέμου των εποίκων και την κατάφωρη παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία είναι μέλη όλοι οι εμπλεκόμενοι– αποδεικνύονται αναποτελεσματικές εάν η απαίτηση του αμυνόμενου δεν συνοδεύεται από επαρκή ισχύ.
Στο σημείο αυτό, υπογραμμίζουμε ότι γενικότερα ένα κράτος θεωρείται βιώσιμο όταν διαθέτει επαρκή ισχύ να διατηρήσει ή να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου που ορίζουν την διεθνή τάξη και κατά συνέπεια την Επικράτειά του και την οριοθέτηση της κυριαρχίας του με τα άλλα κράτη.
Υπό αυτό το πρίσμα κανείς μπορεί εύλογα να διερωτηθεί που βρίσκονται τα θαλάσσια σύνορα (χωρικά, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) της Ελλάδας και πως θα αποκατασταθεί η διεθνής τάξη στην Κύπρο για να διερωτηθεί σε ποιο βαθμό το νεοελληνικό κράτος και το κυπριακό κράτος είναι πλέον βιώσιμα.
Πέραν της καθημερινότητας και της μυστήριας επίσκεψης του Ερντογάν τον Δεκέμβριο 2017 η οποία όπως προχωρούμε θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, το μείζον για ένα κράτος το οποίο υπερασπίζεται το status quo είναι να έχει επίγνωση κάποιων πραγμάτων.
Με «επίγνωση» εννοούμε ότι τα κρατικά επιτελεία οφείλουν να γνωρίζουν επακριβώς την απειλή, να διαθέτουν ανά πάσα στιγμή αξιόπιστες εκτιμήσεις για τις ικανότητες του αντιπάλου και να προχωρούν έτσι σε εκτιμήσεις για τον βαθμό μπλόφας και έτσι για τον βαθμό του κινδύνου που διατρέχει το κράτος.
Επειδή τα ζητήματα αυτά έχουν αναλυθεί επανειλημμένα σε δοκίμια άρθρα και εκτενέστερα κείμενα –εκτενέστερο κείμενο είναι το «Αποτρεπτική στρατηγική και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική» στο βιβλίο Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική του 1991 το οποίο δεν εκδόθηκε ξανά επειδή δεν υπάρχει οτιδήποτε για να αλλάξει ή να συμπληρωθεί (είναι εξαντλημένο και θα δημοσιευτεί σύντομα ξανά με επίμετρο)– εδώ θα περιοριστούμε μόνο στην σκιαγράφηση κάποιων πραγμάτων, κάποιων όρων και κάποιων εννοιών που (ας μας επιτραπεί να πούμε «δυστυχώς») θα μας είναι εξαιρετικά χρήσιμοι τους μήνες και χρόνια που έρχονται.
Προσθέτω ότι αυτοί οι όροι και αυτές οι έννοιες αν και αποτελούν Αλφαβητάριο στην στρατηγική θεωρία στην Ελλάδα το μέλημα πολλών εδώ και δεκαετίες είναι να τις εξορκίσουν ή και να τις εξαφανίσουν. Το γιατί δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά μας να το εξιχνιάσουμε.
Απειλή στις διακρατικές σχέσεις είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μιας πλευράς vα πρoκαλέσει κάπoια ζημιά εις βάρoς τωv συμφερόvτωv της άλλης, εάv η τελευταία δέv συμμoρφωθεί ως πρoς τις απαιτήσεις και τηv θέληση της πρώτης.
Μία απειλή δημιoυργεί κίvδυvo, όταv o απειλώv έχει τα μέσα και τηv θέληση vα τηv εκτελέσει. Η Τουρκία έχει τα μέσα και την πρόθεση. Η απάντηση είναι ότι τα έχει.
Ο κίvδυvoς, βασικά, είvαι η διαφoρά μεταξύ της απειλής και της ικαvότητας τoυ αμυvoμέvoυ vα τηv αvτιμετωπίσει. Κινδυνεύει η Ελλάδα; Στον βαθμό που αλλάζει ο συσχετισμός των συντελεστών ισχύος –οπλικά συστήματα αλλά όχι μόνο– η απάντηση ότι ο κίνδυνος εκπλήρωσης των σκοπών της Άγκυρας είναι πλέον πολύ μεγάλος, ιδιαίτερα εάν η Ελληνική πλευρά διαπράξει το μοιραίο σφάλμα κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημιουργίας ενός κρατικού εκτρώματος στην Μεγαλόνησο.
Δύo σημαvτικoί και αλληλoσχετιζόμεvoι παράγovτες, είvαι η ικαvότητα εκτέλεσης της απειλής (συvάρτηση της πoσότητας και πoιότητας τωv μέσωv), και η αξιoπιστία (συvάρτηση της θέλησης τoυ απειλoύvτoς, της ικαvότητάς τoυ vα αξιoπoιήσει απoτελεματικά τα μέσα πoυ διαθέτει, και της ικαvότητάς τoυ vα μεταδόσει στηv άλλη πλευρά τα κατάλληλα μυvήματα).
Παρά τo ότι, η στρατιωτική ικαvότητα είvαι o ύστατoς παράγovτας, η δυvατότητα εvός κράτoυς vα αvτιμετωπίσει τις απειλές εvαvτίov τωv συμφερόvτωv τoυ, είvαι συvάρτηση πάρα πoλλώv, σύvθετωv και ρευστώv παραγόvτωv, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης ή ανυπαρξίας στρατηγικής κουλτούρας που συντείνει σε ομοφωνία όσον αφορά τις έσχατες λογικές.
Αρκεί να πούμε ότι Έλληνες φορείς επιστημονικών τίτλων προηγήθηκαν του Τούρκου προέδρου καθότι είπαν πως η γενοκτονία το 1922 οφειλόταν σε κάποιου είδους συνωστισμό, υποβοηθώντας έτσι τον κ Ερντογάν να δηλώσει ενώπιον Ελλήνων πολιτικών ηγετών ότι το 1922 και 1955 «αποχώρησαν από το νεοτουρκικό κράτος».
Υπάρχει Τoυρκική απειλή; Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, καταμαρτυρεί ότι η απάντηση δεν είναι αυτονόητη για όλους τους νεοέλληνες. Με αυτούς, ασφαλώς, δεν συμπεριλαμβάνουμε όσους προγραμματικά και εξ ορισμού τάσσονται εναντίον των εθνικών συμφερόντων και των οποίων οι στάσεις είναι μορφικά πανομοιότυπες με κάθε Εφιάλτη της ιστορίας όταν δε υπάρξει κατοχή της χώρας είναι αυτό που μεταπολεμικά στην Ελλάδα για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους επικράτησε να ονομάζονται γερμανοτσολιάδες.
Τα αίτια οφείλονται στο γεγονός ότι για δύο κυρίως λόγους υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο επίπεδο της κοινωνίας, της πολιτικής και των φορέων επιστημονικών τίτλων.
Πρώτον, τα εμφύλια ιδεολογικά δόγματα που ενσαρκώθηκαν και σε εμφύλιους κομματικούς σχηματισμούς θολών συνόρων οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση σχεδόν παντελούς άγνοιας της μορφής, του χαρακτήρα και των λειτουργιών της διεθνούς πολιτικής.
Παντελούς επίσης άγνοιας απόρροια νομικισμού και ευσεβοποθισμού σε βαθμό απελπισίας για τον πραγματικό ρόλο των διεθνών θεσμών και πιο συγκεκριμένα του ΟΗΕ, τον οποίο εν τούτοις θα μπορούσαν να κατανοήσουν εάν διέθεταν 2-3 ώρες για να διαβάσουν τον Καταστατικό Χάρτη.
Δεύτερον, η επισκίαση στρατηγικών αναλύσεων που στα βιώσιμα κράτη θεωρούνται Αλφαβητάριο από φωνασκίες, από δολοφονικά βέλη σε άθλιες επιφυλλίδες ή αρθρίδια και από ασυναρτησίες νηπιακού χαρακτήρα γνώσης της διεθνούς πολιτικής.
Γιατί, χαρακτηριστικά, να αναλύονται οι παράγοντες που συγκροτούν και καθιστούν αξιόπιστη μια εθνική αποτρεπτική στρατηγική,
- αφού για την μεταψυχροπολεμική νεοελληνική συμβατική σοφία μετά το 1990 όλοι κολυμπούμε μέσα στον κοπανιστό αέρα των φαντασιώσεων περί παγκοσμιοποίησης και έλευσης της μυστήριας μετά-εθνικής εποχής, [έτσι δικαιολογήθηκε το αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν σε επιφυλλίδες συμβατικής περιωπής]
- αφού στον σύγχρονο μετά-εθνικό κόσμο που δημιουργούν αλματώδη ιδεολογήματα το κράτος και η κρατική κυριαρχία δεν χρειάζονται,
- αφού το νομικίστικα και ευσεβοποθιστικά νοούμενο υπερεθνικό διεθνές δίκαιο εξελίσσεται σε κάποιου είδους υπερεθνικό δίκαιο που δικαιολογεί επεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών οι περιφέρειές μας μπορούν να τυγχάνουν μεταχείρισης σύμφωνα με αποφάσεις των ηγεμονικών κέντρων και ερήμην των ενδιαφερομένων κρατών.
- αφού οι μεγαλόψυχες πλέον μεγάλες δυνάμεις δεν θα είναι ηγεμονικές αλλά περίπου αγκαλιασμένες φιλικά θα έφερναν μια περίπου αδιατάραχτη διεθνή τάξη
- αφού ο κατευνασμός, οι χοροί και τα τραγούδια και οι εκλεκτικές συγγένειες, οι αγκαλιές και τα φιλιά θα εξαφανίσουν τους διεθνείς ανταγωνισμούς
- αφού «Μη» Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις ή και τον Σόρος ή άλλους κερδοσκόπους ή άλλες πολιτικά αδιάφορες ανεξιχνίαστες πηγές συγκροτούν μια παγκόσμια κοινωνία των μακάριων φαντασιώσεων.
Για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου περιοριζόμαστε να πούμε ότι πιο συγκεκριμένα εντός ενός ρευστού και ασταθούς μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος και των κινούμενων στρατηγικών πλακών της περιφέρειάς μας η Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας έχει ήδη από καιρό περιορίσει την Ελληνική Επικράτεια που ορίζει η διεθνής τάξη στην βάση των Συνθηκών, των Συμβάσεων και του διεθνούς δικαίου.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της Τουρκικής απειλής των τελευταίων δεκαετιών στο πλαίσιο την οποία κανείς θα πρέπει να συνεκτιμά κάθε απόφαση, στάση και ενέργεια του Ελληνικού κράτους είναι τα εξής και αφορούν ΔΥΟ ΔΕΣΜΕΣ ΚΥΡΙΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ:
Τα χαρακτηριστικά του νεοτουρκικού κράτους όπως ήταν πριν και όπως συνεχίζουν να είναι μετά την επισφαλή επικράτηση των νεοισλαμιστών.
Των σκοπών της Τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας οι οποίοι παρά τις εναλλαγές εξουσιών όχι μόνο δεν αλλάζουν αλλά καθίστανται ολοένα και ποιο αναθεωρητικοί για τα γειτονικά κράτη.
Στο σημείο αυτό, ακριβώς, κανείς δεν θα πρέπει να δαιμονοποιεί αλλά να θεωρεί όλα τα κράτη ορθολογιστικά, συμπεριλαμβανομένων των κρατών που εκπέμπουν αναθεωρητικές απειλές. Ορθολογισμός στην στρατηγική ανάλυση σημαίνει ότι πάνω στην πλάστιγγα κόστους και οφέλους εναλλακτικών στάσεων και αποφάσεων δεν θα κάνουν οτιδήποτε προκαλεί μεγαλύτερο κόστος παρά όφελος και αντίστροφα.
Υπό αυτό το πρίσμα είναι ένα πράγμα οι σχοινοβασίες και τα ρίσκα της τουρκικής στρατηγικής σύμφωνα με τις προϋποθέσεις κάθε συγκυρίας και άλλο τα λάθη που θα μπορούσε να διαπράξει και τα οποία η αποτρέπουσα χώρα απαιτείται να καιροφυλακτεί για να ενισχύσει την αποτροπή της εκπλήρωσης των απειλών.
Η θεώρηση του Clausewitz ισχύει πάντα. Όσον αφορά τον πόλεμο και τους πολλούς κρίκους του (παράσταση, σκοπός, προετοιμασία, διακήρυξη σκοπών, απειλές, εσωτερική και εξωτερική εξισορρόπηση αντιπάλων, στρατιωτικές πράξεις μικρής έντασης, γενικευμένος πόλεμος) τα κίνητρα των κρατών είναι πάντα πολιτικά. Τα αμιγώς στρατιωτικά μέσα και η χρήση τους δεν διαθέτουν αυτόνομη λογική και λογικά είναι πάντα ενταγμένα στους κρατικούς σκοπούς.
Υπό αυτό το πρίσμα η Τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας εντάσσεται σε μια λογική κατάκτησης ηγεμονικής θέσης στην περιφέρειά μας, αύξησης της ισχύος της και επιβίωσης του Τουρκικού κράτους. Ενώ τα ίδια ακριβώς γράψαμε πριν 26 χρόνια στο προαναφερθέν βιβλίο για τους Τουρκικούς σκοπούς. Ο τελευταίος σκοπός που αφορά την επιβίωση του κράτους για τους Τούρκους ηγέτες ίσως είναι πλέον όχι μόνο ο σημαντικότερος αλλά και ο πλέον ευάλωτος.
Πιο συγκεκριμένα, οι στρατηγικές προσεγγίσεις της Άγκυρας απέτυχαν παταγωδώς τόσο λόγω λανθασμένων προσεγγίσεων όπως τα υποκριτικά μηδενικά προβλήματα των Νταβούτογλου / Ερντογάν όσο και λόγω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων στο τετράγωνο Ιράκ, Τουρκία, Συρία, Ιράν οι οποίες δημιούργησαν πολλές στρατηγικές Συμπληγάδες μέσα από στις οποίες πορεύεται η Τουρκία τα τελευταία χρόνια.
Οι Συμπληγάδες αυτές αφορούν πρωτίστως τους ηγεμονικούς ανταγωνισμούς, τις ραγδαίες καθημερινές εναλλαγές συμμαχιών τις οποίες συνήθως μόνο οι μεγάλες δυνάμεις έχουν την πολυτέλεια να μπορούν να κάνουν και τις εναλλαγές σκοπών και στάσεων των εμπλεκομένων συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών όσον αφορά το μείζον Κουρδικό ζήτημα.
Αυτά οδήγησαν την νεοισλαμική πολιτική ηγεσία σε στρατηγικές σχοινοβασίες, υποχρεωτική αντιπαράθεση με τους δυτικούς της συμμάχους και σε προσπάθεια να κινηθεί μέσα στο Μεσανατολικό ναρκοπέδιο διασώζοντας το Τουρκικό από μια διάσπαση εάν το κουρδικό ζήτημα εξελιχθεί με συγκεκριμένο τρόπο.
Αυτών λεχθέντων κανείς θα πρέπει να λάβει υπόψη δύο αλληλένδετα πλην διαφορετικής τάξης ζητήματα, τα οποία δημιουργούν για την Τουρκία αντιθέσεις, αντιφάσεις και κινδύνους πέραν του κανονικού.
- Πρώτον, τον ορθολογισμό των σχοινοβασιών του Ερντογάν ιδιαίτερα όσον αφορά τον Ρωσικό παράγοντα.
- Δεύτερο, το γεγονός ότι αυτές οι σχοινοβασίες είναι ριψοκίνδυνες.
Το μείζον λοιπόν είναι το νόημα της επίσκεψης του Αρχηγού του Τουρκικού κράτους στην Ελλάδα και κατά πόσο η κίνηση αυτή είναι πρώτον μελετημένη, δεύτερον, ενταγμένη σε ένα πλέγμα συντεταγμένων στρατηγικών στάσεων και τρίτον, σε ένα σύστημα διαρκών πελατειακών συνεννοήσεων με τις δυτικές δυνάμεις. Το κατά πόσο επίσης σε ένα δεδομένο ανταγωνιστικό πλαίσιο Ελληνοτουρκικών σχέσεων οι κινήσεις της Ελληνικής πλευράς αποδυναμώνουν και αποτρέπουν την Τουρκική απειλή ή κατά πόσο την οξύνουν, εντείνουν και καθιστούν επικίνδυνη και άμεση.
Η απειλή αυτή μπορεί να τύχει περιγραφής πρώτον, ως απειλή γενικευμένης ή περιορισμένης πολεμικής σύρραξης που επιφέρει καίρια πλήγματα στα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα και δεύτερον ως απειλή που όσον αφορά την Τουρκική πλευρά θα εκπληρώσει τους περισσότερους στρατηγικούς τους σκοπούς χωρίς σύρραξη επειδή η κατευναστική πολιτική της Ελλάδας οδηγεί σε θανατηφόρες υποχωρήσεις στην Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Η νίκη αυτού που απειλεί χωρίς πολεμική σύρραξη (win by fright instead of fight) θεωρείται στην στρατηγική ανάλυση ως μεγάλη επιτυχία και αντίστροφα μεγάλη αποτυχία για τον αμυνόμενο. Η ιδιομορφία της Τουρκικής απειλής, ως προς αυτά, έγκειται στο γεγονός ότι είναι διφυής, κάτι που συνεπάγεται μεγάλες κυμάνσεις πιθανών εκβάσεων.
- Πρώτον, ενώ αφορά για συγκεκριμένα ζητήματα για την Θράκη και το Αιγαίο ταυτόχρονα θολώνονται τα νερά με απειλές που στην στρατηγική ανάλυση ονομάζονται απέραντες γιατί όπως ο Τούρκος Πρόεδρος είπε αφορούν «επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης από Α έως το Ω».
- Δεύτερον, στην Ανατολική Μεσόγειο όπου η Ελλάδα έχει ζωτικά συμφέροντα αλλά και όπου κινδυνεύει να παγιδευτεί στρατηγικά εάν δημιουργηθεί ένα μη βιώσιμο κρατίδιο που θα ελέγχεται από την Άγκυρα μέσω εποίκων, η Τουρκία πλέον πέρασε ήδη μετά το 1974 από την αξίωση διχοτόμησης (ταξίμ) στην αξίωση πλήρους ελέγχου της Κύπρου (σχετικές αναφορές του Νταβούτογλου στο «Στρατηγικό βάθος» αλλά πρωτίστως εμπράγματα μέσα από αξιώσεις για την δομή του νέου κράτους που εν πολλοίς ήδη έγινε αποδεκτό από τον νυν πρόεδρο της υποψήφιας για αυτό-κατάργηση Κυπριακής Δημοκρατίας)
Η ζωντανή και διαρκώς εξελισσόμενη Τουρκική απειλή σχετίζεται με την απειλητική ανάπτυξη των Ενόπλων της Δυνάμεων, τις διαρκείς παραβιάσεις του κυριαρχικού χώρου που σχετίζονται με συγκεκριμένες αναθεωρητικές αξιώσεις των θαλάσσιων και εναέριων συνόρων, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, τις απροκάλυπτες προκλήσεις στην Θράκη και ασφαλώς την συνεχιζόμενη παράνομη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο που συνδυάζεται με καθημερινές απειλές και ενέργειες.
Στο πλαίσιο ενός μια τόσο ζωντανής καθημερινής επί δεκαετίας αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η Ελλάδα που υπεραμύνεται του status quo απαιτείται να διαθέτει αποτρεπτική στρατηγική υψηλών προδιαγραφών.
Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας στρατηγικής είναι νοητές εξυπηρετικές τακτικές κινήσεις οι οποίες για να είναι εξυπηρετικές στην εκπλήρωση των εθνικών συμφερόντων απαιτείται να προκαλούν ενίσχυση της αποτρεπτικής αξιοπιστίας και όχι το αντίθετο.
Το αντίθετο σημαίνει ενθάρρυνση της Τουρκίας για όξυνση της «Α έως το Ω» απειλής, μετάδοση λανθασμένων μηνυμάτων για την αποφασιστικότητα της Ελληνικής πλευράς να υπεραμυνθεί των εθνικών συμφερόντων ακόμη και με στρατιωτικά μέσα (κάτι που θα κάνει ούτως ή άλλως αν της επιτεθεί η Τουρκία) και δημιουργία συνθηκών που οδηγούν σε περιφερειακή αστάθεια.
Επισκέψεις και συναντήσεις αρχηγών και αξιωματούχων κρατών με τα οποία η Ελλάδα έχει τόσο σοβαρά προβλήματα όπως με την Τουρκία απαιτούν, τέλος, μια λογική, ένα ορθολογισμό και μια συντεταγμένη διασύνδεση τακτικών και στρατηγικών σκοπών, κινήσεων, ελιγμών και συναλλαγών. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
https://piotita.gr/2017/12/08/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-h-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83/
8/12/2017
3.
Καλέσαμε τον Ερντογάν για να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε;
Αν και Πρόεδρος και Τσίπρας τα είπαν καλά…
Για να καταλάβω και εγώ ο αφελής, δηλαδή… Η Ελλάδα προσκάλεσε τον ισλαμιστή Πρόεδρο της Τουρκίας, απλά για να επιβεβαιώσουμε και εμείς και εκείνος ότι έχουμε διαφορές; Οι οποίες είναι αξεπέραστες;
Μα είμαστε καλά; Έγιναν τόσες προσυναντήσεις και προσυνεννοήσεις, ανταλλάγησαν τόσα …χαρτιά, γράφτηκαν ένα σωρό τηλεγραφήματα, έγιναν τόσα έξοδα σε αεροπλάνα (πολιτικά και στρατιωτικά) εκατέρωθεν για να κάνουν τι; Διότι ναι μεν έφαγαν και ήπιαν και έκαναν προπόσεις για την ελληνοτουρκική φιλία. Αλλά το βασικό που συνέβη ήταν το αναμενόμενο: Διαφώνησαν στα μεγάλα και σημαντικά θέματα, μετά συμφώνησαν στα μικρά, στα ανώδυνα και τα επουσιώδη.
Ποιο είναι το κέρδος από την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν; Και χρησιμοποιώ τη λέξη κέρδος, εννοώντας τι κέρδισαν οι δύο λαοί προς την κατεύθυνση της ειρήνης, της καλής γειτονίας και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Μήπως σταμάτησαν οι Τούρκοι τις απειλές εναντίον της Ελλάδας, τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, την προσπάθεια εξαφάνισης του ελληνικού στοιχείου στην Κύπρο;
Τι συνέβη χθες λοιπόν: Εμείς απαγγείλαμε το δικό μας …ποίημα, και ο πρόεδρος της Τουρκίας το δικό του. Το κέρδος θα ήταν να αναγνώριζε ότι σφάλλει δημιουργώντας προβλήματα στο Αιγαίο και συντηρώντας την κατοχή στην Κύπρο. Δεν πιστεύω, βεβαίως, ότι περίμεναν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της χώρας, ότι ο συγκεκριμένος ηγέτης της γείτονας χώρας, θα έκανε την παραμικρή υποχώρηση. Διότι δεν θα ήταν μόνο αφελείς…
Με την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα επιβεβαιώθηκε ότι:
- Θα συνεχίσουμε να ζούμε με τις απειλές του ισλαμιστή ηγέτη.
- Οι προκλήσεις στους ελληνικούς ουρανούς και στη θάλασσα του Αιγαίου δεν θα σταματήσουν.
- Στην Κύπρο η ‘Αγκυρα δεν θα υποχωρήσει από τις απαράδεκτες θέσεις του.
- Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν θα ανοίξει…
- Πιθανότατα θα ανοίξουν στα τζαμιά στην Αθήνα, διότι εμείς, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, είμαστε πάντα …υπεράνω!
- Και στη Θράκη θα ξεκινήσει από τους πράκτορες της Τουρκίας μία εκστρατεία αμφισβήτησης των πάντων. Εδώ είμαστε και θα τα πούμε ξανά.
Η ελληνική ηγεσία έδωσε την ευκαιρία στον Ερντογάν να παίξει το ισλαμικό παιγνίδι του επί ελληνικού εδάφους. Δεν έπρεπε…
Την ίδια στιγμή, και πέραν κάθε αμφιβολίας, αναγνωρίζω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός στάθηκαν άξια προστατεύοντας και προβάλλοντας τις ελληνικές εθνικές θέσεις. Είναι θέσεις ορθές αυτές που εξέφρασαν, εθνικές και πατριωτικές, όχι εθνικιστικές. Η Ελλάδα δεν απειλεί κανένα, και δεν ζητά τίποτα από αυτά που χάθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Δεν δέχεται την αλλαγή συνόρων, κάτι όμως που επιδιώκει η Τουρκία.
Ειδικά για την Κύπρο ο κ. Τσίπρας ήταν καταπέλτης, αν και του …ξέφυγε και μίλησε για τη ρατσιστική “λύση” της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας:
«Είμαι 43 χρονών και επί 43 χρόνια το ζήτημα του Κυπριακού παραμένει ανοικτό. Κάθε φορά υπάρχει μια συζήτηση για το ποιός φταίει», είπε ο Πρωθυπουργός. «Η Τουρκία πραγματοποίησε μια παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο», τόνισε ο κ. Τσίπρας.
Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση σήμερα που ο Ερντογάν θα βρεθεί στην Κομοτηνή, και πρέπει όλη η πολιτική ηγεσία να συνασπιστεί για να αντιμετωπίσει τυχόν προβοκάτσια, κάτι που συνηθίζει η τουρκική MIT. Έχετε σκεφθεί να πέσει καμία «τρακατρούκα» σήμερα πριν φτάσει ο Ερντογάν στο τζαμί;
- ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μέσα σε έξι μήνες επισκέφθηκαν την Ελλάδα ο Πρόεδρος της Τουρκίας, ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ και ο πολύ επικίνδυνος Τούρκος αντιπρόεδρος Χακάν Τσαβούσογλου (γεννημένος στη Θράκη). Σκέφθηκε κανείς γιατί η τουρκική ηγεσία, στο ανώτατο επίπεδο, επισκέφθηκε την Πατρίδα μας; Πέρασε κάποιου από το μυαλό ότι μπορεί οι επισκέψεις να έγιναν στο πλαίσιο κάποιου σχεδίου;
http://mignatiou.com/2017/12/kalesame-ton-erntogan-stin-athina-gia-na-simfonisoume-oti-diafonoume-ma-imaste-kala/
8/12/2017
4.
(Και) Σαντζάκι το Προτεκτοράτο;
«Επικαιροποίηση» (συνθηκών) σημαίνει: εμείς (οι Τούρκοι) δυναμώσαμε, εσείς (οι Έλληνες) αδυνατήσατε, πρέπει να ξαναδούμε (να αναθεωρήσουμε) ορισμένα πράγματα (που εμείς, οι ισχυρότεροι, προκρίνουμε)…
Δεδομένου ότι το Διεθνές Δίκαιο εν τέλει επικυρώνει τα «δίκαια» των ισχυρότερων, ή αλλιώς απλώς δεν ισχύει (ούτε καν υπάρχει), την έχουμε άσχημα.
Έως χθες, γύρω στις 3.00 μ.μ., όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές (με την εξέλιξη της επίσκεψης Ερντογάν άδηλη ακόμα) μόνον ένα πλήθος ερωτημάτων που αφορούσαν σε αυτό το γεγονός θα μπορούσε να διακρίνει κανείς – τα περισσότερα εκ των οποίων άνευ απάντησης.
Εν πρώτοις:
ποιος κάλεσε τον Ερντογάν; Αν κάτι τέτοιο ήταν πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, οι άνθρωποι είναι ανεκδιήγητοι. Απόδειξη: ο Ερντογάν πριν καν αφιχθεί έθεσε στο τραπέζι (του διπλωματικού πολέμου) όχι μόνον την ατζέντα, αλλά την εθνική στρατηγική της Τουρκίας (κι εν πολλοίς την υψηλή στρατηγική της χώρας) για τις διμερείς (με την Ελλάδα) και πολυμερείς (συν την Κύπρο) σχέσεις. Η Συνθήκη της Λωζάννης, η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, η στρατιωτική κατάσταση στο Αιγαίο, το Κυπριακό, το προσφυγικό, η έκδοση των Τούρκων φυγάδων, ήταν η τουρκική φαρέτρα.
Αν η ελληνική πλευρά είχε υπολογίσει ότι η Τουρκία δεν θα έθετε αυτά τα θέματα, επειδή σε αυτήν τη συγκυρία είναι «στριμωγμένη», κοιμάται ύπνο βαθύ και ηλίθιο. Δηλαδή επικίνδυνο.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κύριος Προκόπης Παυλόπουλος, ήταν, κατόπιν τούτων, υποχρεωμένος να θέσει και να υπερασπισθεί τις ελληνικές θέσεις για τα εθνικά συμφέροντα με σθένος ισχυρότερο του αναμενομένου (πράγμα που προκάλεσε τη δυσφορία της τουρκικής πλευράς, καθώς η τελευταία άφηνε να διαρρέει). Προσέτι
η στάση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν εκκωφαντική (στα αυτιά της Τουρκίας) διότι και κατά τον τόνο και κατά το περιεχόμενο υπερέβη κατά πολύ τους συνήθεις τόνους της πολιτικής κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Σε τέτοια ύδατα, πιο συνηθισμένα για την Τουρκία, βρέθηκε ο Ερντογάν όταν αργότερα συναντήθηκε με τον Τσίπρα.
Ο οποίος όμως αργότερα, στις κοινές δηλώσεις, ακολούθησε κι αυτός το «πνεύμα» Παυλόπουλου στα λεγόμενά του. Οπότε το ερώτημα «για ποιον λόγο η επίσκεψη Ερντογάν» προβάλλει πάλι εδραίο.
Αν λοιπόν η ελληνική πλευρά κάλεσε τον Ερντογάν στην Αθήνα (και συνεπώς στη Θράκη) τον κάλεσε απαρασκεύαστη, άνευ (φανερού) λόγου και αιτίας, δίνοντας για μιαν ακόμα φορά στην Τουρκία τη δυνατότητα να θέσει (και μάλιστα να προβάλει) τις θέσεις της. Επισήμως. Urbi et orbi! Τα
δε λοιπά περί ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας και ελληνικής διαμεσολάβησης ως προς αυτό, μπουρδίτσες. Ο Σουλτάνος έχει φροντίσει να γίνει κατανοητό (και στους Ευρωπαίους) ότι η σχέση Ένωσης - Τουρκίας είναι επίσης ένα θέμα συσχετισμών ισχύος. Και η τουρκική ισχύς εν σχέσει με την Ένωση χτίζεται ποικιλοτρόπως (προκαλώντας ταυτοχρόνως και αντίρροπες τάσεις).
***
Κατά δεύτερον:
υπάρχει η πιθανότης η πρόσκληση Ερντογάν στην Αθήνα να υπαγορεύθηκε από άλλες ανώτερες Δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, ώστε μέσω της Ελλάδας να διεξαχθεί ένα είδος διαλόγου (ΗΠΑ - Τουρκίας) που βεβαίως μας υπερβαίνει. Αν κάτι τέτοιο έγινε (μάλλον απίθανο), μέσα στην κυβέρνηση υπάρχει μια παιδαριώδης ομάδα. Που νομίζει ότι μπορεί να κτισθεί
μια γέφυρα από κινούμενη άμμο. Αν το καλοσκεφθεί κανείς τον πιάνει τρόμος. Μια παρέα προθύμων, έτοιμη να προσφέρει καλές υπηρεσίες υπέρ τρίτων, λες και δεν εμπλέκεται (θανάσιμα) η ίδια με τον έναν απ’ αυτούς, λες και δεν είναι υπήκοος του άλλου. Μόνον
βλαχοσυμπέθεροι με άγνοια κινδύνου μπορούν να λιγουρεύονται τέτοια στολίδια, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι είναι και αυτοί «κάτι» – τρομάρα τους.
Συμπέρασμα: είτε τον καλέσαμε εμείς, είτε μας έβαλαν να τον καλέσουμε, ο Ερντογάν μας κατσικώθηκε στον σβέρκο, φέρθηκε ωσάν το Γιουνανιστάν να ήταν γι’ αυτόν Γκιουλενιστάν (εις ό,τι αφορά τη σημειολογία) και κέρδισε νέες θέσεις στη σκακιέρα του διμερούς (και διεθνούς) παιγνίου (εις ό,τι αφορά την ουσία). Εύγε!
Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο Ερντογάν θα βρίσκεται στη Θράκη. Και έως τώρα το μόνον θετικό για εμάς ήταν το ότι ο Τσίπρας στάθηκε στο ύψος μιας εθνικής γραμμής χωρίς να τη χαρακτηρίζει το στίγμα του κατευνασμού.
Με το ερώτημα να παραμένει:
Από ποιον και γιατί εκλήθη στην Αθήνα (και στη Θράκη) ο Ερντογάν;
Τά Πρασσεινάλογα!
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
http://www.topontiki.gr/article/250178/ta-prasseinaloga-toy-stathi
8/12/2017
5.
Ο Ερντογάν στην Ελλάδα - Μια επίσκεψη με απρόβλεπτο τέλος.
Σκληρή ανταλλαγή απόψεων με τον Πρ. Παυλόπουλο - «Σήκωσε το γάντι» ο Αλ. Τσίπρας για Μειονότητες, Συνθήκη της Λωζάννης και προσφυγικό.
Από την πρώτη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα επισκεπτόταν την Αθήνα, η ανησυχία έκανε την εμφάνισή της σχετικά με το αν ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του τούρκου Προέδρου θα δημιουργούσε προβλήματα. Ο κ. Ερντογάν δεν είναι ένας πολιτικός που εύκολα «μπαίνει σε καλούπια» και αυτό αποδείχθηκε κατά την επεισοδιακή συνάντησή του το πρωϊ της Πέμπτης με τον έλληνα ομόλογό του Προκόπη Παυλόπουλο.
Η Συνθήκη της Λωζάννης και η επικαιροποίησή της για την οποία μίλησε ο τούρκος Πρόεδρος προκάλεσε μία σκληρή ανταλλαγή απόψεων με τον κ.Παυλόπουλου που ήταν μάλλον αρνητική για την Αθήνα. Ο εκτροχιασμός μίας πραγματικά ιστορικής επίσκεψης άρχισε να είναι ορατός, από τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αιφνιδιάστηκαν πλήρως.
Με το κλίμα να έχει επιβαρυνθεί από όσα είχε ήδη πει ο κ. Ερντογάν στη συνέντευξή του το προηγούμενο βράδυ στον «Σκάι», ίσως θα έπρεπε να έχουν γίνει ορισμένες προσαρμογές. Αυτό δεν συνέβη και οι ευθύνες αφορούν τους πάντες. Είναι ενδεικτικό ότι και τούρκοι διπλωμάτες εξέφρασαν ανησυχία για τη ζημιά που έγινε, από τη στιγμή μάλιστα που ο σκοπός της επίσκεψης ήταν να εκπεμφθούν θετικά μηνύματα. Η αξιωματική αντιπολίτευση άσκησε σκληρή κριτική εναντίον της κυβέρνησης μετά τα όσα έγιναν στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ωστόσο, δύσκολα μπορούν να αποδοθούν τα πάντα σε μικροπολιτικούς λόγους όπως με ευκολία απάντησε το βράδυ της Πέμπτης το υπουργείο Εξωτερικών. Και τούτο διότι οι πολύ συχνές, εσχάτως, ανακοινώσεις του υπουργείου και ενίοτε της πολιτικής ηγεσίας του για την κριτική που τους ασκείται από την αντιπολίτευση θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι κινείται στα όρια της μικροπολιτικής.
Μετά την ανταλλαγή πυρών μεταξύ των κκ. Παυλόπουλου και Ερντογάν, η συνέντευξη Τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του τούρκου Προέδρου έμοιαζε με «πινγκ πονγκ». Ο έλληνας Πρωθυπουργός επεχείρησε από την αρχή να θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού, τονίζοντας ότι ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να γυρίσουν σελίδα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο κ. Ερντογάν προσπάθησε ελαφρώς να αναδιπλωθεί, αλλά χωρίς εντυπωσιακές μετατοπίσεις. Η γενικότερη εντύπωση όμως ήταν ότι ο κ. Τσίπρας κινήθηκε με μετριοπάθεια και όπου χρειάστηκε μίλησε με ευθύτητα, επαναφέροντας την ισορροπία.
Σύμφωνα με έλληνες και τούρκους αξιωματούχους, το γενικότερο κλίμα των συνομιλιών στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν ειλικρινές και ελαφρώς αντιπαραθετικό. Η κάθε πλευρά αποτύπωσε πλήρως τις θέσεις της και από μία άποψη αυτό μπορεί να είναι μία ιδιότυπη «κάθαρση». Τούτο μπορεί δε να οδηγήσει σε μία καλύτερη κατάσταση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπορεί και όχι. Δύσκολα όμως μπορεί κάποιος να πει ότι έμειναν σκιές και μυστικά στις διμερείς σχέσεις. Τα πάντα είναι πλέον στο τραπέζι.
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση ενοχλήθηκε από τις προηγηθείσες δηλώσεις του κ. Ερντογάν. Κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωνε μετά τη συνάντηση του Προεδρικού Μεγάρου, όπου ο κ. Ερντογάν προέβη σε ευρεία ανάλυση των τουρκικών θέσεων για τη Συνθήκη της Λωζάννης, ότι η Αθήνα επιδιώκει με δεδομένη την περιφερειακή αποσταθεροποίηση και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι ευρωτουρκικές σχέσεις να αναλάβει πρωτοβουλίες και να είναι παράγοντας σταθερότητας. «Το τανγκό
θέλει πάντα δύο» προσέθεταν όμως χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος αξιωματούχος απέκρουε την κριτική για την κακή στιγμή που επελέγη για την πραγματοποίηση της επίσκεψης. «Οι σημαντικές επισκέψεις δεν γίνονται όταν όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί για να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις οι πολιτικές ηγεσίες, αλλά όταν είναι αναγκαίο για την επίλυση ζητημάτων, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και την αναβάθμιση των σχέσεων» σημείωνε χαρακτηριστικά. Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι υπήρξε ικανοποίηση για τη συνάντηση Ερντογάν – Παυλόπουλου. «Η κατάσταση ξέφυγε αδικαιολόγητα» υπογράμμιζαν ενημερωμένες πηγές.
Στη συνέντευξη Τύπου Τσίπρα – Ερντογάν ειπώθηκαν όλα. Αν κάποιος ήθελε να τα κατηγοριοποιήσει θα μπορούσε να τα χωρίσει σε Αιγαίο, Συνθήκη της Λωζάννης και μειονότητες, Προσφυγικό, Κυπριακό και οικονομικές σχέσεις. Ο Πρωθυπουργός φέρεται να μίλησε για όλα στην κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον τούρκο Πρόεδρο αναφορικά με το Αιγαίο. Όπως δήλωσε μετά, η διαμάχη στον αέρα και στη θάλασσα του Αιγαίου είναι πλέον επικίνδυνη και δεν μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει το casus belli. «Η παραβατική τουρκική αεροναυτική δραστηριότητα πρέπει να τερματιστεί» είπε.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν για επανέναρξη των διερευνητικών επαφών αλλά και για διάλογο επί στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με σκοπό τη μείωση της έντασης. Το ζήτημα αυτό θα απασχολήσει τους δύο Α/ΓΕΕΘΑ, τον ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη και τον στρατηγό Χουλουσί Ακάρ. Μάλιστα, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, αυτός ο διάλογος θα είναι υπό την αιγίδα του ιδίου και του κ. Ερντογάν – εξέλιξη με ενδιαφέρον.
Ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία δεν έχει εδαφικές βλέψεις εναντίον οποιουδήποτε γείτονά της. Το είπε αυτό απαντώντας στην κριτική που του ασκήθηκε για τα περί επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Αυτή, όπως σημείωσε, δεν αφορά μόνο στο Αιγαίο. Αφορά και στις μειονότητες και στο πλαίσιο αυτό δεν πέρασε απαρατήρητη η αναφορά του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου σε «μουσουλμανική μειονότητα» καθώς και ότι αυτή αποτελείται από Τούρκους, Πομάκους και Ρομά! Ωστόσο, στο ζήτημα της εκλογής μουφτήδων διατήρησε τη σκληρή θέση του περί της ανάγκης εκλογής του και της αμοιβαιότητας με το καθεστώς του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Ο κ. Τσίπρας σήκωσε το γάντι. Όπως είπε, «η δική μας κυβέρνηση έχει ιδιαίτερη μέριμνα για τους έλληνες μουσουλμάνους πολίτες και ιδιαίτερη ευαισθησία σε κάθε είδους μειονότητα και στις θρησκευτικές (μειονότητες). Τα ζητήματα όμως που αφορούν σε έλληνες πολίτες δεν είναι ζητήματα διαπραγμάτευσης μεταξύ δύο κρατών». Στην απάντησή του, ο κ. Ερντογάν φάνηκε να αποδέχεται την ελληνική θέση περί εσωτερικού θέματος.
Σε σχέση με το Προσφυγικό, ο κ. Ερντογάν φαίνεται ότι ήταν θετικός στο να μπορούν να μεταφέρονται στην ελληνική ενδοχώρα όσοι είναι να επιστραφούν στην Τουρκία. Υπενθυμίζεται ότι στη Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας για το Προσφυγικό υπάρχει πρόβλεψη που αναφέρει ότι τα άτομα αυτά πρέπει να παραμένουν στα νησιά. Αν αυτό αλλάξει τότε τα νησιά θα μπορέσουν να αποσυμφορηθούν.
Το Κυπριακό δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συζήτηση Τσίπρα – Ερντογάν. Ο έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε ότι 43 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου είναι πολλά. Ο δε κ. Ερντογάν επέστρεψε στην εποχή του Μπούργκενστοκ και του Σχεδίου Αναν, πριν έλθει στο παρόν και στην πρόσφατη διάσκεψη στο Κραν Μοντανά για να πει ότι και στις δύο περιπτώσεις αυτοί που αποχώρησαν από τις διαπραγματεύσεις ήταν οι Ελληνοκύπριοι.
Αθανασόπουλος Αλ. Άγγελος
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=922946
8/12/2017
6.
Ο Διεθνής Τύπος για την επίσκεψη Ερντογάν
– «Κατάπληκτοι» οι οικοδεσπότες.
Στη συνάντηση Παυλόπουλου-Ερντογάν που διεξήχθη σε έντονο κλίμα στην Αθήνα και στο ζήτημα επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης που έθεσε ο Τούρκος Πρόεδρος εστιάζουν οι αρθρογράφοι διεθνώς.
Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Die Zeit δημοσιεύεται άρθρο που αναφέρει μεταξύ άλλων: «Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο τούρκος Πρόεδρος αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Μπροστά στις κάμερες μάλωσε με τον Πρόεδρο Παυλόπουλο». Το άρθρο δημοσιεύει αποσπάσματα του διαλόγου που είχαν οι δύο πολιτικοί και επισημαίνει ότι «η ελληνική πλευρά αντέδρασε με αμηχανία στις δηλώσεις Ερντογάν» ενώ σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι «οι δύο Πρόεδροι είχαν ευθεία αντιπαράθεση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες». Στη συνέχεια ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «η συνάντηση που ακολούθησε μετά με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ήταν πιο ήρεμη. (…) Στη συζήτηση που μεταδόθηκε από την ελληνική τηλεόραση ο Ερντογάν προχώρησε σε μια κίνηση που κανένας άλλος τούρκος πολιτικός δεν τόλμησε μέχρι τώρα. Ο πρόεδρος δήλωσε ότι εύχεται να μην είχαν συμβεί ποτέ τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποχώρηση των Ελλήνων από τη χώρα του».
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι αφενός ο πρόεδρος Ερντογάν προκάλεσε με τις δηλώσεις του σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης, αφετέρου όμως ζήτησε σχεδόν συγνώμη για τον διωγμό των Ελλήνων. «Ο Ερντογάν προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες. Από τη μια πλευρά πρέπει να επιδείξει ισχύ για να ικανοποιήσει τους εθνικιστές στην πατρίδα του ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται συναινετικός απέναντι στον έλληνα πρωθυπουργό σε ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Τελευταία η Άγκυρα διαπληκτίζεται με αρκετούς παραδοσιακούς της συμμάχους, μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Γερμανία και το Ισραήλ. Σε αυτή την περίπτωση δεν βλάπτει μια αποκλιμάκωση με τους γείτονες και κατά συνέπεια η διατήρηση μιας διπλωματικής διόδου προς την ΕΕ».
Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά ότι η γεωγραφική τους θέση τους αναγκάζει να συνυπάρχουν με την Τουρκία και να επωφεληθούν αν η χώρα παραμένει συνδεδεμένη με την Ε.Ε σημειώνει ο Guardian ο οποίος επιλέγει για τίτλο το σοκ που προκάλεσε ο Ερντογάν στους Έλληνες οικοδεσπότες του σημειώνοντας ότι με τη στάση του έβαλε φωτιά σε μια συνάντηση που υποτίθεται ότι θα ενίσχυε τους δεσμούς Ελλάδας-Τουρκίας.
«Στην αρχή προκάλεσε και μετά αναθεώρησε», επισημαίνει το Spiegel που σημειώνει ότι αφού προσέβαλε καταρχήν τους οικοδεσπότες του στο προοίμιο της επίσκεψης, στην κοινή συνέντευξη τύπου ο Ερντογάν αναθεώρησε τις δηλώσεις της προηγούμενης ημέρας, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του δεν έχει εδαφικές βλέψεις. Το γερμανικό περιοδικό συμπεραίνει ότι «η επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον Αλέξη Τσίπρα σηματοδοτεί μια πρόοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην κοινή συνέντευξη τύπου οι δυο κατέβαλαν προσπάθειες ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση. Και μίλησαν για την ανάγκη να χτιστούν γέφυρες (σσ. μεταξύ των δυο πλευρών). Διότι παρά τις διαφορές τους οι δυο χώρες έχουν ανάγκη η μια την άλλη».
Για «σκληρές δηλώσεις» κάνει λόγο η Χουριέτ, με την Χαμπέρ Τουρκ να επιλέγει ως τίτλο «κόντρα για τη Λωζάννη στην ιστορική επίσκεψη Ερντογάν»
χαρακτηρίζοντας «σκληρή» την απάντηση Ερντογάν στον Προκόπη Παυλόπουλο.
Η Σαμπάχ εστιάζει στις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου για τη Δυτική Θράκη και «ότι δεν επιτρέπεται καν να γράφεται η λέξη Τουρκία» με την Τζουμχουριέτ να επιλέγει το Κυπριακό: «Πολεμική στην Αθήνα για την Κύπρο. Τσίπρας "Δεν το λύσαμε σε 43 χρόνια" - Ερντογάν "Έλα να το λύσουμε"».
Το σχόλιο της αυστριακής Der Standard: «Αν η πολιτική εξουσία μετριόταν σε εκατοστά, τότε η εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν θα έπιανε πολύ χώρο ακόμη και στη γειτονική Ελλάδα. Ο τούρκος Πρόεδρος καταλαμβάνει από μόνος του το μεγαλύτερο μέρος του λευκού καναπέ στην έδρα του Έλληνα οικοδεσπότη. Ο Προκόπης Παυλόπουλος κάθεται στη δεξιά γωνία του καναπέ. Ωστόσο η γλώσσα του σώματος απατά. Ο 67χρονος Έλληνας με τα άσπρα μαλλιά λογομαχεί απροσδόκητα έντονα με τον καλεσμένο από την Τουρκία. Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα που θεωρείται ιστορική ξεκινά την Πέμπτη το πρωί σε τεταμένο κλίμα».
Η εφημερίδα Lübecker Nachrichten γράφει: «Ο Ερντογάν σε ιστορική αποστολή: την Πέμπτη επισκέφθηκε ως πρώτος τούρκος Πρόεδρος μετά από 65 χρόνια την ελληνική πρωτεύουσα. Ευρωπαίοι διπλωμάτες βλέπουν στην επίσκεψη την προσπάθεια του Ερντογάν να χτίσει νέες γέφυρες προς την Ευρώπη. Ωστόσο η επίσκεψη αποκάλυψε πρωτίστως τις διαφορές μεταξύ των δυο χωρών».
http://www.topontiki.gr/article/250175/o-diethnis-typos-gia-tin-episkepsi-erntogan-katapliktoi-oi-oikodespotes
8/12/2017
7.
Καθηγητής Ιωάννης Μάζης:
Γιατί ήταν επιτυχημένη για την κυβέρνηση η επίσκεψη Ερντογάν
στην Ελλάδα.
Επιτυχημένη για την κυβέρνηση ήταν η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννη Μάζη.
«Θεωρώ ότι το τάιμινγκ της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα δεν ήταν καλό. Έπρεπε να γίνει λίγο αργότερα. Δεν περιμέναμε να δούμε κάτι άλλο», δήλωσε στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 με τον Νίκο Χατζηνικολάου, ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Μάζης.
Πρόσθεσε, όμως, ότι :
«Από εκεί και πέρα σε επίπεδο εξωτερικής εντύπωσης η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ανάβει λαμπάδες στον Ερντογάν.
»Έκανε τόσα λάθη, έφυγε τόσο πολύ από τον δυτικό διπλωματικό κοινωνικό πολιτισμό που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και στην Ευρώπη και την Αμερική».
http://www.tribune.gr/politics/news/article/417037/417037.html
7 Δεκεμβρίου 2017
8.
Ο Erdogan δεν είναι "απρόβλεπτος".
Ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdogan είναι παλιός στα πράγματα – όπως μας θύμισε ο ίδιος τόσες και τόσες φορές τα τελευταία 24ωρα. Εξ ού και γνωρίζει να διακρίνει περιστάσεις και επίπεδα και να τα χειρίζεται αναλόγως.
Εν προκειμένω, το παιχνίδι του προέβλεπε το άνοιγμα (πάντοτε σε "πνεύμα διαλόγου” και με προσωπείο φιλικό) όλης της αναθεωρητικής του φιλοσοφίας, από "το Α έως το Ω” όπως είπε, στην συνέντευξή του στον Σκάι και τον Αλέξη Παπαχελά, η οποία προβλήθηκε την παραμονή της άφιξής του, και κατόπιν βέβαια την προβολή εικόνας statesman, επικεντρωμένου πρωτίστως στις ευκαιρίες συμπράξεων αμοιβαία επωφελών (kazan-kazan), κατά τις επίσημες τοποθετήσεις του διαρκούσης της επίσκεψης.
Οι Έλληνες ιθύνοντες, πάλι, αποδείχθηκε ότι πιάνονται εύκολα στα δολώματα: θεώρησαν (αρχής γενομένης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) ότι οι επίσημες on camera δηλώσεις προσφέρονται για να απαντηθούν τοποθετήσεις Erdogan στα μίντια, όπως η συνέντευξη προς Παπαχελά.
Τα επίπεδα είναι ασύμβατα και το αποτέλεσμα ήταν να δοθεί χώρος στον Τούρκο ηγέτη να ξεδιπλώσει εντός του ελληνικού προεδρικού μεγάρου παλαιές και νέες διεκδικήσεις (υποστηρίζοντας μάλιστα ότι το πράττει γιατί προκλήθηκε και όχι γιατί ήταν στις αρχικές του προθέσεις), ενώ ο οικοδεσπότης βρέθηκε εντέλει να αναδιπλώνεται δηλώνοντας ότι δεν είναι εκτελεστικός πρόεδρος.
Ωστόσο, η λακωνική τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου που είχε προηγηθεί αρκούσε για να ξεκόψει τη συζήτηση – και να αποτρέψει την μετατροπή της επίσκεψης Erdogan σε πεδίο ακαδημαϊκού προβληματισμού επί ενός αντικειμένου διόλου ευνοϊκού για την Ελλάδα.
Υπενθυμίζεται ότι δημοσίευμα του "Εθνους της Κυριακής” εμφάνιζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τονίζει προς συνομιλητές και συνεργάτες ότι η υποδοχή Erdogan στην Αθήνα "οργανώνεται υπό το πνεύμα” της απόσπασης "μιας δέσμευσης εκ μέρους της Τουρκίας περί πλήρους σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου -και ιδίως της Συνθήκης της Λωζάνης.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος τη στιγμή που οριστικοποιούνταν η επίσκεψη Erdogan, εξαπέλυε επίθεση, δηλώνοντας σε ημερίδα της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης ότι "η Τουρκία μετατρέπεται σε δεύτερο Ιράν στην περιοχή μας”.
Με αυτή την έννοια, δεν είναι ο Erdogan "απρόβλεπτος” ή "εκρηκτικός”, όπως αναφέρεται από σχολιαστές. Είναι η ελληνική πολιτική τάξη η οποία παγιδεύεται στο επικοινωνιακό επίπεδο εις βάρος του πολιτικού.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/story/3259754/o-erdogan-den-einai-aprobleptos
8/12/2017
9.
Η Επίσκεψη Ερντογάν:
Ενός φόβου μύριοι έπονται.
Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν να έρθει ο Ερντογάν στην Αθήνα και θα δημοσιευτεί αφού έχει φύγει. Γράφτηκε με την πεποίθηση (και το ρίσκο) ότι αυτή η επίσκεψη δεν θα έχει καμία ουσιώδη αλλαγή στα προβλήματα μας με την Τουρκία. Η επίσημη ατζέντα των συνομιλιών δικαιολογεί με το ζόρι την επίσκεψη Ερντογάν. Παραμένουν χαμηλές οι προσδοκίες και σταθερότητα στις θέσεις των δυο πλευρών. Με αυτό δεδομένο είναι εύλογη η απορία για την αιτία της επίσκεψης. Η εικασία γερμανικών και άλλων ΜΜΕ ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να βγει από την απομόνωση που τον έχει η ΕΕ είναι αστεία. Ο Ερντογάν παίζει, με πολλά ρίσκα, στο επίπεδο των δυο Μεγάλων Δυνάμεων αγνοώντας την ΕΕ, δεν την έχει ανάγκη. Και δεύτερον κανείς δεν σπάει τον αποκλεισμό του από τα μεγάλα σαλόνια κάνοντας παρέα με φτωχούς συγγενείς.
Η επίσκεψη Ερντογάν πρέπει να θεωρηθεί απότοκο της επίσκεψης Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και παράλληλων συνεννοήσεων της Αμερικανικής κυβέρνησης με τον Τούρκο Πρόεδρο. Θα ήταν ανόητη κάθε σκέψη ότι οι ΗΠΑ μένουν αδιάφορες ή αμέτοχες σε μια ελληνοτουρκική συνάντηση. Οι ΗΠΑ θέλουν ηρεμία και συνοχή του ΝΑΤΟ ενόψει της παρατεταμένης αναμέτρησης με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ βλέπουν Τουρκία και Ελλάδα ως ενιαίο χώρο από όταν ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ και δεν εννοούν να χαλάσει η στρατηγική τους από μερικά «παιδιαρίσματα του υπηρετικού προσωπικού για μερικούς βράχους»- το επιχείρημα των ΗΠΑ περί «βράχων» πρωτοεμφανίστηκε στα Ίμια. Το πιο κρίσιμο είναι ότι στελέχη φιλικά στον Ερντογάν απειλούν ότι πρέπει να φύγει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Η επίσκεψη στην Αθήνα καταγράφει ότι η απειλή δεν είναι άμεση.
Και το Σκοπιανό οι ΗΠΑ το αντιμετωπίζουν ως «καυγάδες του κατώτερου προσωπικού». Έχοντας την πίσω σκέψη ότι όταν οι υπηρέτες μαλώνουν ο αφέντης τους είναι απαραίτητος για να φέρει την ηρεμία. Η λύση προβλέπεται να είναι στο πλαίσιο της ίδιας εξωτερικής πολιτικής που παγίως ακολουθεί η χώρα και με άκρατη συνέπεια εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνοψίζεται απλουστευτικά, από την Αθήνα προς ΗΠΑ, με τη φράση: «Πες το κι έγινε». Τη δουλειά στο Σκοπιανό χάλασε ο Καραμανλής με το βέτο. Το πλήρωσε και δεν έχει ξοφλήσει. Ποιος τον ζηλεύει;
Την Ελλάδα και την Τουρκία χωρίζουν ζωτικά συμφέροντα ύπαρξης και όχι συγκυριακές διαφορές. Τέτοιες διαφορές ύπαρξης δεν λύνονται με σαλονάτες συνομιλίες. Λύσεις διαρκείας προκύπτουν είτε από καθοριστικές ήττες, όπως το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης, είτε τις επιβάλουν ανώτερες Δυνάμεις, πχ η Γιάλτα. Μετά τη ναυμαχία του Ναυρίνου και τον καθοριστικό ρόλο των ξένων στην ελληνική απελευθέρωση, τις εξελίξεις χαράσσει και τις λύσεις επιβάλλει ο εκάστοτε επικυρίαρχος, εν προκειμένω οι ΗΠΑ. Αντίθετα η Τουρκία του Ερντογάν, μέλος τυπικά και ουσιαστικά του ΝΑΤΟ, διατηρεί δυνατότητες αυτόνομων ελιγμών, κυρίως αμυντικού χαρακτήρα: πχ απορρίπτει λύσεις τύπου Ανάν στο Κυπριακό επειδή εξαφανίζουν πρακτικά την επιρροή της στο νησί. Βλέπουμε λάθος το Κυπριακό: Κριτήριο της Τουρκίας δεν είναι τόσο τα κέρδη της μειονότητας αλλά να διατηρήσει το μερίδιο της Εξουσίας της. Τα κατά καιρούς σχέδια Ανάν δίνουν την Εξουσία στους Αγγλοαμερικάνους και εξοβελίζουν όλους τους άλλους.
Η Τουρκία πήρε άδεια των ΗΠΑ για την εισβολή στην Κύπρο ενώ στη Συρία έχει την άδεια της Ρωσίας ή/και των ΗΠΑ, ανάλογα με την περίπτωση. Η Τουρκία δεν είναι προτεκτοράτο αλλά ακόμα και για θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια και την υπόστασή της παίρνει άδεια ή έχει εξασφαλίσει ανοχή για να κινηθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» ολόψυχα. Είναι εντελώς αδικαιολόγητες και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα οι θριαμβολογίες και υμνολογίες για το δήθεν νέο πνεύμα που πρυτανεύει στο ΥΠΕΞ όπως και οι όποιες επικρίσεις, για φτηνή αντιπολίτευση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει επί δεκαετίες με την τιμητική εξαίρεση, είπαμε, του δίδυμου Καραμανλή/Μολυβιάτη με το βέτο στο θέμα των Σκοπίων και τη στήριξη στο «όχι» στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Ελάχιστη απόδειξη ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στη στάση μας έναντι της Τουρκίας είναι το εξής: Την επίσκεψη Ερντογάν ρύθμισε ο κ. Κοτζιάς σε συνάντηση που είχε μαζί του στην Τουρκία. Ο Τούρκος Πρόεδρος θα επισκεφτεί τη Θράκη, όπως συνηθίζουν οι Τούρκοι επίσημοι, και η μόνη αντίδραση του κ. Κοτζιά ήταν να δηλώσει ότι ο Ερντογάν είναι έξυπνος (!). Ο κ. Κοτζιάς δεν εξήγησε το σπουδαιοφανές συμπέρασμά του. Αλλά προφανώς ο Ερντογάν κατάλαβε (εξ ου το «έξυπνος»!) ότι «κάποιον» θα δυσαρεστούσε πολύ αν σκόνταφτε η επίσκεψη λόγω της αδιαλλαξίας του. Έξυπνος ο ένας, «ευέλικτος» ο άλλος, ιδού ο Ερντογάν στην Αθήνα. Αλλά το ερώτημα ισχύει: Τι θα γινότανε αν λέγαμε «όχι στη Θράκη ο Ερντογάν»; Θα μας έκανε πόλεμο; Θα απειλούσε ότι θα ματαιώσει την επίσκεψή του στην Αθήνα; Αν την επίσκεψη ήθελαν μόνο εμείς κι αυτός, σκασίλα του να μην έρθει. Δεν μπορούσε όμως να ματαιώσει την επίσκεψη δυσαρεστώντας τις ΗΠΑ όταν τις έχει τόση ανάγκη για να δράσει κατά των Κούρδων. Αν την επίσκεψη την ήθελαν οι ΗΠΑ, όπως υπαγορεύει η λογική, θα μπορούσαμε, μια φορά επιτέλους, να απαιτήσουμε να μην πάει στη Θράκη ο Ερντογάν. Η λογική λέει ότι υπήρχε επιθυμία των ΗΠΑ να έρθει στην Αθήνα ο Ερντογάν και αυτός την αποδέχθηκε. Αλλά, επιπροσθέτως, ο Ερντογάν επέβαλλε στην Αθήνα την επίσκεψη στη Θράκη για να εξυπηρετήσει τα ιδιαίτερα τουρκικά συμφέροντα. Συμπέρασμα: Ο Ερντογάν δεν παριστάνει τον τσάμπα μάγκα, επιδιώκει απτά κέρδη, όσο μπορεί και όπου τον παίρνει. Η Τουρκία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και ο Ερντογάν παίζει το κεφάλι του. Δεν έχει σημασία αν ο Ερντογάν δημιούργησε πρόβλημα όπως φοβόταν η Αθήνα ή όχι. Ο φόβος της Αθήνας παραμένει. Ενός φόβου μύριοι έπονται.
Απόστολος Αποστολόπουλος
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/12/blog-post_903.html
6-12-2017
10.
Τι δεν «πέτυχε» ο Ερντογάν στην Αθήνα.
Οι εκτιμήσεις ότι ο Ερντογάν από την Ελλάδα θα έριχνε γέφυρες στην Ευρώπη διαψεύστηκε με τον πιο ηχηρό τρόπο. Ποια ήταν τελικά η στόχευση του Τούρκου Προέδρου, από το μόλις δεύτερο ταξίδι του σε ευρωπαϊκό έδαφος, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Βγήκε χαμένος ή κερδισμένος από αυτή την επίσκεψη; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα για την ελληνική πλευρά; Ο καθηγητής και διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Φίλης, απαντά στις ερωτήσεις του tvxs.gr.
Πριν ο Ερντογάν φτάσει στην Ελλάδα, το ταξίδι του εκτιμήθηκε ότι θα αξιοποιηθεί από τον ίδιο για να ρίξει γέφυρες με την Ευρώπη, καθώς οι σχέσεις της χώρας του με την ΕΕ έχουν πληγεί τον τελευταίο καιρό. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Γιατί έγινε αυτή η επίσκεψη από τουρκικής πλευράς κατά τη γνώμη σας;
Για να είμαι ειλικρινής δυσκολεύομαι να βρω την πραγματική στόχευση του Τούρκου Προέδρου. Πράγματι η εκτίμηση ήταν ότι θα αξιοποιούσε τη δεύτερη μόλις παρουσία του, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σε ευρωπαϊκό έδαφος για να κάνει κάποιο άνοιγμα προς την Ευρώπη, το οποίο δείχνει και αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει να αναταχθεί η προβληματική τουρκική οικονομία. Θα περίμενε κανείς ότι, δίνοντάς του βήμα η Ελλάδα για να βγει από την απομόνωση και να μιλήσει από ευρωπαϊκό έδαφος, εκείνος θα το αξιοποιούσε για να προσπαθήσει να γεφυρώσει ή να ξαναπιάσει το νήμα των σχέσεων με την Ευρώπη που αυτή τη στιγμή είναι προβληματικές. Να πει κάτι για τη λειτουργικότητα αυτής της σχέσης, να μιλήσει για το προσφυγικό - μεταναστευτικό, για το οποίο, το μόνο που ακούσαμε, χθες, από το στόμα του ήταν ένας καταγγελτικός λόγος για τα, η αλήθεια είναι, λιγότερα χρήματα που έχει λάβει από την Ευρώπη σε σχέση με τα αναμενόμενα. Δεν αξιοποίησε αυτή την ευκαιρία.
Τελικά τι μήνυμα έστειλε ο Τούρκος Πρόεδρος και ποιοι ήταν οι αποδέκτες;
Για μια χώρα, η οποία βρίσκεται στο περιθώριο ή τελοσπάντων βρίσκεται σε μια απομόνωση διπλωματική από την Ευρώπη - για μια σειρά από λόγους - το να εμφανίζεται ο πρόεδρός της σε ευρωπαϊκή επικράτεια και να αναλώνεται στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και τον ρόλο της μειονότητας στη Θράκη, την οποία χαρακτηρίζει τουρκική, δείχνει μια χώρα η οποία βρίσκεται ακόμη πιο μακριά σε σχέση με την ΕΕ. Δείχνει μια χώρα, η οποία δεν λειτουργεί με υπεύθυνο και αξιόπιστο τρόπο, ούτε προτίθεται να διορθώσει κάποιες από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί μιλώντας ο Ερντογάν για την τουρκική - δήθεν μειονότητα της Θράκης - στην πραγματικότητα υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους το παιχνίδι που έχει επιχειρήσει κατά κόρον να κάνει το τελευταίο χρονικό διάστημα και θα εξακολουθήσει, πιθανόν να κάνει, με τις τουρκικές κοινότητες ανά την Ευρώπη. Ή μάλλον για να το πω καλύτερα, με τις μουσουλμανικές κοινότητες ανά την Ευρώπη. Μιλώντας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, επικαιροποίηση, εκσυγχρονισμό, γιατί και ο ίδιος δεν ξέρει ακριβώς τι να πει, υπογραμμίζει στην Ευρώπη ότι είναι ένας παίκτης, ο οποίος καθίσταται ολοένα και πιο απρόβλεπτος κι ένας παίκτης, ο οποίος δεν σέβεται απαραίτητα τις διεθνείς νόρμες, όπως τις έχουμε γνωρίσει.
Γιατί πιστεύετε ότι επέλεξε να θέσει ζήτημα για τη Λωζάνη από τη στιγμή που φαντάζομαι ότι γνώριζε ποια θα είναι η απάντηση από Ελλάδα, ΕΕ ακόμη και ΗΠΑ. Αφορά το εσωτερικό του ακροατήριο;
Είναι πολιτικό μήνυμα. Είναι σαφές. Δηλαδή, «εφόσον δεν ικανοποιηθώ ή πολύ περισσότερο ζημιωθεί η χώρα μου στη Μέση Ανατολή κι αν μερικοί από τους δυτικούς μου συμμάχους εξακολουθούν να στηρίζουν οντότητες ή οργανώσεις που εγώ θεωρώ εχθρικές προς τη χώρα μου - βλέπε δίκτυο Γκιουλέν, PKK, Κούρδοι της Συρίας - μπορώ να τα κάνω όλα Κούγκι. Αφήνω όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς το τι είμαι σε θέσει να κάνω». Το μήνυμά του σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάνης είναι πολιτικό και ταυτόχρονα απευθύνεται και σε ένα εγχώριο ακροατήριο, το οποίο έχει εκπαιδεύσει στην υπερβολή και το οποίο αναμένει από τον Ερντογάν να του τονώνει το ηθικό, να ανατάσσει το αίσθημα του μέσου Τούρκου, δείχνοντας ότι η χώρα του είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη. Και βέβαια, μιλώντας για τη Συνθήκη της Λωζάνης, παίζει πολύ έντονα και το χαρτί του θρησκευτικού στοιχείου, προσδιορίζοντας επί της ουσίας την Τουρκία ως το σημείο αναφοράς για το μουσουλμανικό κόσμο.
Ο διεθνής Τύπος εκτιμά ότι ο Ερντογάν βγήκε χαμένος από αυτή την επίσκεψη. Η δική σας άποψη; Και επίσης ποιο πιστεύετε ότι ήταν το αποτέλεσμα για την ελληνική πλευρά;
Ως προς την Ευρώπη - το είπα και πριν - είναι χαμένος. Δεν αξιοποίησε την ευκαιρία και με τα δυο θέματα, τα οποία πρόταξε - τη Συνθήκη της Λωζάνης και τις μουσουλμανικές μειονότητες - στην πραγματικότητα υπενθύμισε στους Ευρωπαίους ότι είναι ένας απροσδιόριστος, απρόβλεπτος παίκτης. Σε σχέση με το εσωτερικό του, βέβαια, ακροατήριο, εννοείται ότι, εφόσον τα μίντια είναι απολύτως ελεγχόμενα - η μεγάλη πλειοψηφία αυτών - οτιδήποτε και να κάνει ή πει, η εικόνα στο εσωτερικό είναι πάντα θετική για τον ίδιο. Σε σχέση με αυτούς που παρακολουθούν τα ζητήματα και με αυτούς που έχει προσεταιριστεί και θέλει να τους διατηρήσει ως συμμάχους του - βλέπε εθνικιστές - επίσης ήταν μια πετυχημένη επίσκεψη ενός ανθρώπου, ο οποίος πήγε και «τα είπε» μέσα σε ελληνικό έδαφος στους Έλληνες κι ενός ανθρώπου, που επισκέφτηκε τη Θράκη κι έγινε αποδεκτός ως ο προστάτης ενός μέρους της μουσουλμανικής μειονότητας.
Ως προς την Ελλάδα. Η Ελλάδα από αυτή την επίσκεψη δεν φαίνεται να κέρδισε κάτι σε σχέση με το να δημιουργηθούν οι συνθήκες βελτίωσης του κλίματος με την Τουρκία. Δεν φαίνεται να έφερε την Τουρκία πιο κοντά στην Ευρώπη - αλλά αυτό είναι που λέμε «It takes two to tango» (χρειάζονται δυο για να χορέψεις ταγκό). Από την άλλη κατ’ εμέ, εγκλωβίστηκε δημόσια στη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης και τη μειονότητα που είναι ζητήματα τουρκικής κι όχι ελληνικής ατζέντας. Όμως, η ελληνική πλευρά, ιδίως μέσω του πρωθυπουργού - και του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά αυτό έγινε με έναν μη ορθό τρόπο, κατ’ εμέ, από πλευράς όμως πρωθυπουργού έγινε με τον ορθό τρόπο - έθεσε όλα τα ζητήματα, έδωσε απάντηση σε όλα τα θέματα, τα οποία είχε ανοίξει ο Ερντογάν. Και θα έλεγα ότι μάλλον κέρδισε τις εντυπώσεις ο πρωθυπουργός σε σχέση με τον Ερντογάν στην κοινή Συνέντευξη Τύπου, γιατί του είπε θέσεις ελληνικές, στις οποίες ο Ερντογάν είτε δεν αντέδρασε, είτε αντέδρασε με υποτονικό τρόπο, πράγμα το οποίο σε επίπεδο εικόνας και εντυπώσεων δίνει πόντους στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Στο επί της ουσίας. Αυτή η επίσκεψη, αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το λεγόμενο «νέο κεφάλαιο», έδωσε κάτι;
Μπορώ εγώ κι οποιοσδήποτε συνάδελφος να κρίνουμε την επίσκεψη με βάση αυτά που είδαμε δημόσια. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε την επίσκεψη με βάση το τι διημείφθη, μεταξύ των δυο ηγετών. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης - τι, επί παραδείγματι, σημαίνει η αναβίωση των διερευνητικών επαφών μετά από μία περίοδο παγώματος. Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τελική ανάλυση που θα μας οδηγήσει. Άρα η πραγματική ουσία και το περιεχόμενο που κρύβεται στην κατ’ ιδίαν συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν και τις συμφωνίες, οι οποίες προέκυψαν και αυτά τα οποία αποφασίστηκαν για το μέλλον, θα κριθεί συν τω χρόνω. Δεν μπορεί να κριθεί σήμερα.
Αγγελική Δημοπούλου
http://tvxs.gr/news/ellada/ti-irthe-telika-na-kanei-o-soyltanos-stin-athina
8/12/2017
SOLUP
H.MAΚΡΗΣ
Π.ΜΑΡΑΓΚΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (3)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (4)
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
4.
(Και) Σαντζάκι το Προτεκτοράτο;
«Επικαιροποίηση» (συνθηκών) σημαίνει: εμείς (οι Τούρκοι) δυναμώσαμε, εσείς (οι Έλληνες) αδυνατήσατε, πρέπει να ξαναδούμε (να αναθεωρήσουμε) ορισμένα πράγματα (που εμείς, οι ισχυρότεροι, προκρίνουμε)…
Δεδομένου ότι το Διεθνές Δίκαιο εν τέλει επικυρώνει τα «δίκαια» των ισχυρότερων, ή αλλιώς απλώς δεν ισχύει (ούτε καν υπάρχει), την έχουμε άσχημα.
Έως χθες, γύρω στις 3.00 μ.μ., όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές (με την εξέλιξη της επίσκεψης Ερντογάν άδηλη ακόμα) μόνον ένα πλήθος ερωτημάτων που αφορούσαν σε αυτό το γεγονός θα μπορούσε να διακρίνει κανείς – τα περισσότερα εκ των οποίων άνευ απάντησης.
Εν πρώτοις:
ποιος κάλεσε τον Ερντογάν; Αν κάτι τέτοιο ήταν πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, οι άνθρωποι είναι ανεκδιήγητοι. Απόδειξη: ο Ερντογάν πριν καν αφιχθεί έθεσε στο τραπέζι (του διπλωματικού πολέμου) όχι μόνον την ατζέντα, αλλά την εθνική στρατηγική της Τουρκίας (κι εν πολλοίς την υψηλή στρατηγική της χώρας) για τις διμερείς (με την Ελλάδα) και πολυμερείς (συν την Κύπρο) σχέσεις. Η Συνθήκη της Λωζάννης, η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, η στρατιωτική κατάσταση στο Αιγαίο, το Κυπριακό, το προσφυγικό, η έκδοση των Τούρκων φυγάδων, ήταν η τουρκική φαρέτρα.
Αν η ελληνική πλευρά είχε υπολογίσει ότι η Τουρκία δεν θα έθετε αυτά τα θέματα, επειδή σε αυτήν τη συγκυρία είναι «στριμωγμένη», κοιμάται ύπνο βαθύ και ηλίθιο. Δηλαδή επικίνδυνο.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κύριος Προκόπης Παυλόπουλος, ήταν, κατόπιν τούτων, υποχρεωμένος να θέσει και να υπερασπισθεί τις ελληνικές θέσεις για τα εθνικά συμφέροντα με σθένος ισχυρότερο του αναμενομένου (πράγμα που προκάλεσε τη δυσφορία της τουρκικής πλευράς, καθώς η τελευταία άφηνε να διαρρέει). Προσέτι
η στάση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν εκκωφαντική (στα αυτιά της Τουρκίας) διότι και κατά τον τόνο και κατά το περιεχόμενο υπερέβη κατά πολύ τους συνήθεις τόνους της πολιτικής κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Σε τέτοια ύδατα, πιο συνηθισμένα για την Τουρκία, βρέθηκε ο Ερντογάν όταν αργότερα συναντήθηκε με τον Τσίπρα.
Ο οποίος όμως αργότερα, στις κοινές δηλώσεις, ακολούθησε κι αυτός το «πνεύμα» Παυλόπουλου στα λεγόμενά του. Οπότε το ερώτημα «για ποιον λόγο η επίσκεψη Ερντογάν» προβάλλει πάλι εδραίο.
Αν λοιπόν η ελληνική πλευρά κάλεσε τον Ερντογάν στην Αθήνα (και συνεπώς στη Θράκη) τον κάλεσε απαρασκεύαστη, άνευ (φανερού) λόγου και αιτίας, δίνοντας για μιαν ακόμα φορά στην Τουρκία τη δυνατότητα να θέσει (και μάλιστα να προβάλει) τις θέσεις της. Επισήμως. Urbi et orbi! Τα
δε λοιπά περί ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας και ελληνικής διαμεσολάβησης ως προς αυτό, μπουρδίτσες. Ο Σουλτάνος έχει φροντίσει να γίνει κατανοητό (και στους Ευρωπαίους) ότι η σχέση Ένωσης - Τουρκίας είναι επίσης ένα θέμα συσχετισμών ισχύος. Και η τουρκική ισχύς εν σχέσει με την Ένωση χτίζεται ποικιλοτρόπως (προκαλώντας ταυτοχρόνως και αντίρροπες τάσεις).
***
Κατά δεύτερον:
υπάρχει η πιθανότης η πρόσκληση Ερντογάν στην Αθήνα να υπαγορεύθηκε από άλλες ανώτερες Δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, ώστε μέσω της Ελλάδας να διεξαχθεί ένα είδος διαλόγου (ΗΠΑ - Τουρκίας) που βεβαίως μας υπερβαίνει. Αν κάτι τέτοιο έγινε (μάλλον απίθανο), μέσα στην κυβέρνηση υπάρχει μια παιδαριώδης ομάδα. Που νομίζει ότι μπορεί να κτισθεί
μια γέφυρα από κινούμενη άμμο. Αν το καλοσκεφθεί κανείς τον πιάνει τρόμος. Μια παρέα προθύμων, έτοιμη να προσφέρει καλές υπηρεσίες υπέρ τρίτων, λες και δεν εμπλέκεται (θανάσιμα) η ίδια με τον έναν απ’ αυτούς, λες και δεν είναι υπήκοος του άλλου. Μόνον
βλαχοσυμπέθεροι με άγνοια κινδύνου μπορούν να λιγουρεύονται τέτοια στολίδια, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι είναι και αυτοί «κάτι» – τρομάρα τους.
Συμπέρασμα: είτε τον καλέσαμε εμείς, είτε μας έβαλαν να τον καλέσουμε, ο Ερντογάν μας κατσικώθηκε στον σβέρκο, φέρθηκε ωσάν το Γιουνανιστάν να ήταν γι’ αυτόν Γκιουλενιστάν (εις ό,τι αφορά τη σημειολογία) και κέρδισε νέες θέσεις στη σκακιέρα του διμερούς (και διεθνούς) παιγνίου (εις ό,τι αφορά την ουσία). Εύγε!
Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο Ερντογάν θα βρίσκεται στη Θράκη. Και έως τώρα το μόνον θετικό για εμάς ήταν το ότι ο Τσίπρας στάθηκε στο ύψος μιας εθνικής γραμμής χωρίς να τη χαρακτηρίζει το στίγμα του κατευνασμού.
Με το ερώτημα να παραμένει:
Από ποιον και γιατί εκλήθη στην Αθήνα (και στη Θράκη) ο Ερντογάν;
Τά Πρασσεινάλογα!
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
http://www.topontiki.gr/article/250178/ta-prasseinaloga-toy-stathi
8/12/2017
5.
Ο Ερντογάν στην Ελλάδα - Μια επίσκεψη με απρόβλεπτο τέλος.
Σκληρή ανταλλαγή απόψεων με τον Πρ. Παυλόπουλο - «Σήκωσε το γάντι» ο Αλ. Τσίπρας για Μειονότητες, Συνθήκη της Λωζάννης και προσφυγικό.
Από την πρώτη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα επισκεπτόταν την Αθήνα, η ανησυχία έκανε την εμφάνισή της σχετικά με το αν ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του τούρκου Προέδρου θα δημιουργούσε προβλήματα. Ο κ. Ερντογάν δεν είναι ένας πολιτικός που εύκολα «μπαίνει σε καλούπια» και αυτό αποδείχθηκε κατά την επεισοδιακή συνάντησή του το πρωϊ της Πέμπτης με τον έλληνα ομόλογό του Προκόπη Παυλόπουλο.
Η Συνθήκη της Λωζάννης και η επικαιροποίησή της για την οποία μίλησε ο τούρκος Πρόεδρος προκάλεσε μία σκληρή ανταλλαγή απόψεων με τον κ.Παυλόπουλου που ήταν μάλλον αρνητική για την Αθήνα. Ο εκτροχιασμός μίας πραγματικά ιστορικής επίσκεψης άρχισε να είναι ορατός, από τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αιφνιδιάστηκαν πλήρως.
Με το κλίμα να έχει επιβαρυνθεί από όσα είχε ήδη πει ο κ. Ερντογάν στη συνέντευξή του το προηγούμενο βράδυ στον «Σκάι», ίσως θα έπρεπε να έχουν γίνει ορισμένες προσαρμογές. Αυτό δεν συνέβη και οι ευθύνες αφορούν τους πάντες. Είναι ενδεικτικό ότι και τούρκοι διπλωμάτες εξέφρασαν ανησυχία για τη ζημιά που έγινε, από τη στιγμή μάλιστα που ο σκοπός της επίσκεψης ήταν να εκπεμφθούν θετικά μηνύματα. Η αξιωματική αντιπολίτευση άσκησε σκληρή κριτική εναντίον της κυβέρνησης μετά τα όσα έγιναν στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ωστόσο, δύσκολα μπορούν να αποδοθούν τα πάντα σε μικροπολιτικούς λόγους όπως με ευκολία απάντησε το βράδυ της Πέμπτης το υπουργείο Εξωτερικών. Και τούτο διότι οι πολύ συχνές, εσχάτως, ανακοινώσεις του υπουργείου και ενίοτε της πολιτικής ηγεσίας του για την κριτική που τους ασκείται από την αντιπολίτευση θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι κινείται στα όρια της μικροπολιτικής.
Μετά την ανταλλαγή πυρών μεταξύ των κκ. Παυλόπουλου και Ερντογάν, η συνέντευξη Τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του τούρκου Προέδρου έμοιαζε με «πινγκ πονγκ». Ο έλληνας Πρωθυπουργός επεχείρησε από την αρχή να θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού, τονίζοντας ότι ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να γυρίσουν σελίδα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο κ. Ερντογάν προσπάθησε ελαφρώς να αναδιπλωθεί, αλλά χωρίς εντυπωσιακές μετατοπίσεις. Η γενικότερη εντύπωση όμως ήταν ότι ο κ. Τσίπρας κινήθηκε με μετριοπάθεια και όπου χρειάστηκε μίλησε με ευθύτητα, επαναφέροντας την ισορροπία.
Σύμφωνα με έλληνες και τούρκους αξιωματούχους, το γενικότερο κλίμα των συνομιλιών στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν ειλικρινές και ελαφρώς αντιπαραθετικό. Η κάθε πλευρά αποτύπωσε πλήρως τις θέσεις της και από μία άποψη αυτό μπορεί να είναι μία ιδιότυπη «κάθαρση». Τούτο μπορεί δε να οδηγήσει σε μία καλύτερη κατάσταση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπορεί και όχι. Δύσκολα όμως μπορεί κάποιος να πει ότι έμειναν σκιές και μυστικά στις διμερείς σχέσεις. Τα πάντα είναι πλέον στο τραπέζι.
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση ενοχλήθηκε από τις προηγηθείσες δηλώσεις του κ. Ερντογάν. Κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωνε μετά τη συνάντηση του Προεδρικού Μεγάρου, όπου ο κ. Ερντογάν προέβη σε ευρεία ανάλυση των τουρκικών θέσεων για τη Συνθήκη της Λωζάννης, ότι η Αθήνα επιδιώκει με δεδομένη την περιφερειακή αποσταθεροποίηση και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι ευρωτουρκικές σχέσεις να αναλάβει πρωτοβουλίες και να είναι παράγοντας σταθερότητας. «Το τανγκό
θέλει πάντα δύο» προσέθεταν όμως χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος αξιωματούχος απέκρουε την κριτική για την κακή στιγμή που επελέγη για την πραγματοποίηση της επίσκεψης. «Οι σημαντικές επισκέψεις δεν γίνονται όταν όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί για να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις οι πολιτικές ηγεσίες, αλλά όταν είναι αναγκαίο για την επίλυση ζητημάτων, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και την αναβάθμιση των σχέσεων» σημείωνε χαρακτηριστικά. Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι υπήρξε ικανοποίηση για τη συνάντηση Ερντογάν – Παυλόπουλου. «Η κατάσταση ξέφυγε αδικαιολόγητα» υπογράμμιζαν ενημερωμένες πηγές.
Στη συνέντευξη Τύπου Τσίπρα – Ερντογάν ειπώθηκαν όλα. Αν κάποιος ήθελε να τα κατηγοριοποιήσει θα μπορούσε να τα χωρίσει σε Αιγαίο, Συνθήκη της Λωζάννης και μειονότητες, Προσφυγικό, Κυπριακό και οικονομικές σχέσεις. Ο Πρωθυπουργός φέρεται να μίλησε για όλα στην κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον τούρκο Πρόεδρο αναφορικά με το Αιγαίο. Όπως δήλωσε μετά, η διαμάχη στον αέρα και στη θάλασσα του Αιγαίου είναι πλέον επικίνδυνη και δεν μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει το casus belli. «Η παραβατική τουρκική αεροναυτική δραστηριότητα πρέπει να τερματιστεί» είπε.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν για επανέναρξη των διερευνητικών επαφών αλλά και για διάλογο επί στρατιωτικών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με σκοπό τη μείωση της έντασης. Το ζήτημα αυτό θα απασχολήσει τους δύο Α/ΓΕΕΘΑ, τον ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη και τον στρατηγό Χουλουσί Ακάρ. Μάλιστα, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, αυτός ο διάλογος θα είναι υπό την αιγίδα του ιδίου και του κ. Ερντογάν – εξέλιξη με ενδιαφέρον.
Ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία δεν έχει εδαφικές βλέψεις εναντίον οποιουδήποτε γείτονά της. Το είπε αυτό απαντώντας στην κριτική που του ασκήθηκε για τα περί επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Αυτή, όπως σημείωσε, δεν αφορά μόνο στο Αιγαίο. Αφορά και στις μειονότητες και στο πλαίσιο αυτό δεν πέρασε απαρατήρητη η αναφορά του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου σε «μουσουλμανική μειονότητα» καθώς και ότι αυτή αποτελείται από Τούρκους, Πομάκους και Ρομά! Ωστόσο, στο ζήτημα της εκλογής μουφτήδων διατήρησε τη σκληρή θέση του περί της ανάγκης εκλογής του και της αμοιβαιότητας με το καθεστώς του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Ο κ. Τσίπρας σήκωσε το γάντι. Όπως είπε, «η δική μας κυβέρνηση έχει ιδιαίτερη μέριμνα για τους έλληνες μουσουλμάνους πολίτες και ιδιαίτερη ευαισθησία σε κάθε είδους μειονότητα και στις θρησκευτικές (μειονότητες). Τα ζητήματα όμως που αφορούν σε έλληνες πολίτες δεν είναι ζητήματα διαπραγμάτευσης μεταξύ δύο κρατών». Στην απάντησή του, ο κ. Ερντογάν φάνηκε να αποδέχεται την ελληνική θέση περί εσωτερικού θέματος.
Σε σχέση με το Προσφυγικό, ο κ. Ερντογάν φαίνεται ότι ήταν θετικός στο να μπορούν να μεταφέρονται στην ελληνική ενδοχώρα όσοι είναι να επιστραφούν στην Τουρκία. Υπενθυμίζεται ότι στη Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας για το Προσφυγικό υπάρχει πρόβλεψη που αναφέρει ότι τα άτομα αυτά πρέπει να παραμένουν στα νησιά. Αν αυτό αλλάξει τότε τα νησιά θα μπορέσουν να αποσυμφορηθούν.
Το Κυπριακό δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συζήτηση Τσίπρα – Ερντογάν. Ο έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε ότι 43 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου είναι πολλά. Ο δε κ. Ερντογάν επέστρεψε στην εποχή του Μπούργκενστοκ και του Σχεδίου Αναν, πριν έλθει στο παρόν και στην πρόσφατη διάσκεψη στο Κραν Μοντανά για να πει ότι και στις δύο περιπτώσεις αυτοί που αποχώρησαν από τις διαπραγματεύσεις ήταν οι Ελληνοκύπριοι.
Αθανασόπουλος Αλ. Άγγελος
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=922946
8/12/2017
6.
Ο Διεθνής Τύπος για την επίσκεψη Ερντογάν
– «Κατάπληκτοι» οι οικοδεσπότες.
Στη συνάντηση Παυλόπουλου-Ερντογάν που διεξήχθη σε έντονο κλίμα στην Αθήνα και στο ζήτημα επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης που έθεσε ο Τούρκος Πρόεδρος εστιάζουν οι αρθρογράφοι διεθνώς.
Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Die Zeit δημοσιεύεται άρθρο που αναφέρει μεταξύ άλλων: «Κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο τούρκος Πρόεδρος αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Μπροστά στις κάμερες μάλωσε με τον Πρόεδρο Παυλόπουλο». Το άρθρο δημοσιεύει αποσπάσματα του διαλόγου που είχαν οι δύο πολιτικοί και επισημαίνει ότι «η ελληνική πλευρά αντέδρασε με αμηχανία στις δηλώσεις Ερντογάν» ενώ σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι «οι δύο Πρόεδροι είχαν ευθεία αντιπαράθεση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες». Στη συνέχεια ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «η συνάντηση που ακολούθησε μετά με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ήταν πιο ήρεμη. (…) Στη συζήτηση που μεταδόθηκε από την ελληνική τηλεόραση ο Ερντογάν προχώρησε σε μια κίνηση που κανένας άλλος τούρκος πολιτικός δεν τόλμησε μέχρι τώρα. Ο πρόεδρος δήλωσε ότι εύχεται να μην είχαν συμβεί ποτέ τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποχώρηση των Ελλήνων από τη χώρα του».
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι αφενός ο πρόεδρος Ερντογάν προκάλεσε με τις δηλώσεις του σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης, αφετέρου όμως ζήτησε σχεδόν συγνώμη για τον διωγμό των Ελλήνων. «Ο Ερντογάν προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες. Από τη μια πλευρά πρέπει να επιδείξει ισχύ για να ικανοποιήσει τους εθνικιστές στην πατρίδα του ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται συναινετικός απέναντι στον έλληνα πρωθυπουργό σε ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Τελευταία η Άγκυρα διαπληκτίζεται με αρκετούς παραδοσιακούς της συμμάχους, μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Γερμανία και το Ισραήλ. Σε αυτή την περίπτωση δεν βλάπτει μια αποκλιμάκωση με τους γείτονες και κατά συνέπεια η διατήρηση μιας διπλωματικής διόδου προς την ΕΕ».
Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά ότι η γεωγραφική τους θέση τους αναγκάζει να συνυπάρχουν με την Τουρκία και να επωφεληθούν αν η χώρα παραμένει συνδεδεμένη με την Ε.Ε σημειώνει ο Guardian ο οποίος επιλέγει για τίτλο το σοκ που προκάλεσε ο Ερντογάν στους Έλληνες οικοδεσπότες του σημειώνοντας ότι με τη στάση του έβαλε φωτιά σε μια συνάντηση που υποτίθεται ότι θα ενίσχυε τους δεσμούς Ελλάδας-Τουρκίας.
«Στην αρχή προκάλεσε και μετά αναθεώρησε», επισημαίνει το Spiegel που σημειώνει ότι αφού προσέβαλε καταρχήν τους οικοδεσπότες του στο προοίμιο της επίσκεψης, στην κοινή συνέντευξη τύπου ο Ερντογάν αναθεώρησε τις δηλώσεις της προηγούμενης ημέρας, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του δεν έχει εδαφικές βλέψεις. Το γερμανικό περιοδικό συμπεραίνει ότι «η επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον Αλέξη Τσίπρα σηματοδοτεί μια πρόοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην κοινή συνέντευξη τύπου οι δυο κατέβαλαν προσπάθειες ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση. Και μίλησαν για την ανάγκη να χτιστούν γέφυρες (σσ. μεταξύ των δυο πλευρών). Διότι παρά τις διαφορές τους οι δυο χώρες έχουν ανάγκη η μια την άλλη».
Για «σκληρές δηλώσεις» κάνει λόγο η Χουριέτ, με την Χαμπέρ Τουρκ να επιλέγει ως τίτλο «κόντρα για τη Λωζάννη στην ιστορική επίσκεψη Ερντογάν»
χαρακτηρίζοντας «σκληρή» την απάντηση Ερντογάν στον Προκόπη Παυλόπουλο.
Η Σαμπάχ εστιάζει στις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου για τη Δυτική Θράκη και «ότι δεν επιτρέπεται καν να γράφεται η λέξη Τουρκία» με την Τζουμχουριέτ να επιλέγει το Κυπριακό: «Πολεμική στην Αθήνα για την Κύπρο. Τσίπρας "Δεν το λύσαμε σε 43 χρόνια" - Ερντογάν "Έλα να το λύσουμε"».
Το σχόλιο της αυστριακής Der Standard: «Αν η πολιτική εξουσία μετριόταν σε εκατοστά, τότε η εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν θα έπιανε πολύ χώρο ακόμη και στη γειτονική Ελλάδα. Ο τούρκος Πρόεδρος καταλαμβάνει από μόνος του το μεγαλύτερο μέρος του λευκού καναπέ στην έδρα του Έλληνα οικοδεσπότη. Ο Προκόπης Παυλόπουλος κάθεται στη δεξιά γωνία του καναπέ. Ωστόσο η γλώσσα του σώματος απατά. Ο 67χρονος Έλληνας με τα άσπρα μαλλιά λογομαχεί απροσδόκητα έντονα με τον καλεσμένο από την Τουρκία. Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα που θεωρείται ιστορική ξεκινά την Πέμπτη το πρωί σε τεταμένο κλίμα».
Η εφημερίδα Lübecker Nachrichten γράφει: «Ο Ερντογάν σε ιστορική αποστολή: την Πέμπτη επισκέφθηκε ως πρώτος τούρκος Πρόεδρος μετά από 65 χρόνια την ελληνική πρωτεύουσα. Ευρωπαίοι διπλωμάτες βλέπουν στην επίσκεψη την προσπάθεια του Ερντογάν να χτίσει νέες γέφυρες προς την Ευρώπη. Ωστόσο η επίσκεψη αποκάλυψε πρωτίστως τις διαφορές μεταξύ των δυο χωρών».
http://www.topontiki.gr/article/250175/o-diethnis-typos-gia-tin-episkepsi-erntogan-katapliktoi-oi-oikodespotes
8/12/2017
7.
Καθηγητής Ιωάννης Μάζης:
Γιατί ήταν επιτυχημένη για την κυβέρνηση η επίσκεψη Ερντογάν
στην Ελλάδα.
Επιτυχημένη για την κυβέρνηση ήταν η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννη Μάζη.
«Θεωρώ ότι το τάιμινγκ της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα δεν ήταν καλό. Έπρεπε να γίνει λίγο αργότερα. Δεν περιμέναμε να δούμε κάτι άλλο», δήλωσε στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 με τον Νίκο Χατζηνικολάου, ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Μάζης.
Πρόσθεσε, όμως, ότι :
«Από εκεί και πέρα σε επίπεδο εξωτερικής εντύπωσης η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ανάβει λαμπάδες στον Ερντογάν.
»Έκανε τόσα λάθη, έφυγε τόσο πολύ από τον δυτικό διπλωματικό κοινωνικό πολιτισμό που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και στην Ευρώπη και την Αμερική».
http://www.tribune.gr/politics/news/article/417037/417037.html
7 Δεκεμβρίου 2017
8.
Ο Erdogan δεν είναι "απρόβλεπτος".
Ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdogan είναι παλιός στα πράγματα – όπως μας θύμισε ο ίδιος τόσες και τόσες φορές τα τελευταία 24ωρα. Εξ ού και γνωρίζει να διακρίνει περιστάσεις και επίπεδα και να τα χειρίζεται αναλόγως.
Εν προκειμένω, το παιχνίδι του προέβλεπε το άνοιγμα (πάντοτε σε "πνεύμα διαλόγου” και με προσωπείο φιλικό) όλης της αναθεωρητικής του φιλοσοφίας, από "το Α έως το Ω” όπως είπε, στην συνέντευξή του στον Σκάι και τον Αλέξη Παπαχελά, η οποία προβλήθηκε την παραμονή της άφιξής του, και κατόπιν βέβαια την προβολή εικόνας statesman, επικεντρωμένου πρωτίστως στις ευκαιρίες συμπράξεων αμοιβαία επωφελών (kazan-kazan), κατά τις επίσημες τοποθετήσεις του διαρκούσης της επίσκεψης.
Οι Έλληνες ιθύνοντες, πάλι, αποδείχθηκε ότι πιάνονται εύκολα στα δολώματα: θεώρησαν (αρχής γενομένης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) ότι οι επίσημες on camera δηλώσεις προσφέρονται για να απαντηθούν τοποθετήσεις Erdogan στα μίντια, όπως η συνέντευξη προς Παπαχελά.
Τα επίπεδα είναι ασύμβατα και το αποτέλεσμα ήταν να δοθεί χώρος στον Τούρκο ηγέτη να ξεδιπλώσει εντός του ελληνικού προεδρικού μεγάρου παλαιές και νέες διεκδικήσεις (υποστηρίζοντας μάλιστα ότι το πράττει γιατί προκλήθηκε και όχι γιατί ήταν στις αρχικές του προθέσεις), ενώ ο οικοδεσπότης βρέθηκε εντέλει να αναδιπλώνεται δηλώνοντας ότι δεν είναι εκτελεστικός πρόεδρος.
Ωστόσο, η λακωνική τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου που είχε προηγηθεί αρκούσε για να ξεκόψει τη συζήτηση – και να αποτρέψει την μετατροπή της επίσκεψης Erdogan σε πεδίο ακαδημαϊκού προβληματισμού επί ενός αντικειμένου διόλου ευνοϊκού για την Ελλάδα.
Υπενθυμίζεται ότι δημοσίευμα του "Εθνους της Κυριακής” εμφάνιζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τονίζει προς συνομιλητές και συνεργάτες ότι η υποδοχή Erdogan στην Αθήνα "οργανώνεται υπό το πνεύμα” της απόσπασης "μιας δέσμευσης εκ μέρους της Τουρκίας περί πλήρους σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου -και ιδίως της Συνθήκης της Λωζάνης.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος τη στιγμή που οριστικοποιούνταν η επίσκεψη Erdogan, εξαπέλυε επίθεση, δηλώνοντας σε ημερίδα της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης ότι "η Τουρκία μετατρέπεται σε δεύτερο Ιράν στην περιοχή μας”.
Με αυτή την έννοια, δεν είναι ο Erdogan "απρόβλεπτος” ή "εκρηκτικός”, όπως αναφέρεται από σχολιαστές. Είναι η ελληνική πολιτική τάξη η οποία παγιδεύεται στο επικοινωνιακό επίπεδο εις βάρος του πολιτικού.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/story/3259754/o-erdogan-den-einai-aprobleptos
8/12/2017
9.
Η Επίσκεψη Ερντογάν:
Ενός φόβου μύριοι έπονται.
Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν να έρθει ο Ερντογάν στην Αθήνα και θα δημοσιευτεί αφού έχει φύγει. Γράφτηκε με την πεποίθηση (και το ρίσκο) ότι αυτή η επίσκεψη δεν θα έχει καμία ουσιώδη αλλαγή στα προβλήματα μας με την Τουρκία. Η επίσημη ατζέντα των συνομιλιών δικαιολογεί με το ζόρι την επίσκεψη Ερντογάν. Παραμένουν χαμηλές οι προσδοκίες και σταθερότητα στις θέσεις των δυο πλευρών. Με αυτό δεδομένο είναι εύλογη η απορία για την αιτία της επίσκεψης. Η εικασία γερμανικών και άλλων ΜΜΕ ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να βγει από την απομόνωση που τον έχει η ΕΕ είναι αστεία. Ο Ερντογάν παίζει, με πολλά ρίσκα, στο επίπεδο των δυο Μεγάλων Δυνάμεων αγνοώντας την ΕΕ, δεν την έχει ανάγκη. Και δεύτερον κανείς δεν σπάει τον αποκλεισμό του από τα μεγάλα σαλόνια κάνοντας παρέα με φτωχούς συγγενείς.
Η επίσκεψη Ερντογάν πρέπει να θεωρηθεί απότοκο της επίσκεψης Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και παράλληλων συνεννοήσεων της Αμερικανικής κυβέρνησης με τον Τούρκο Πρόεδρο. Θα ήταν ανόητη κάθε σκέψη ότι οι ΗΠΑ μένουν αδιάφορες ή αμέτοχες σε μια ελληνοτουρκική συνάντηση. Οι ΗΠΑ θέλουν ηρεμία και συνοχή του ΝΑΤΟ ενόψει της παρατεταμένης αναμέτρησης με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ βλέπουν Τουρκία και Ελλάδα ως ενιαίο χώρο από όταν ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ και δεν εννοούν να χαλάσει η στρατηγική τους από μερικά «παιδιαρίσματα του υπηρετικού προσωπικού για μερικούς βράχους»- το επιχείρημα των ΗΠΑ περί «βράχων» πρωτοεμφανίστηκε στα Ίμια. Το πιο κρίσιμο είναι ότι στελέχη φιλικά στον Ερντογάν απειλούν ότι πρέπει να φύγει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Η επίσκεψη στην Αθήνα καταγράφει ότι η απειλή δεν είναι άμεση.
Και το Σκοπιανό οι ΗΠΑ το αντιμετωπίζουν ως «καυγάδες του κατώτερου προσωπικού». Έχοντας την πίσω σκέψη ότι όταν οι υπηρέτες μαλώνουν ο αφέντης τους είναι απαραίτητος για να φέρει την ηρεμία. Η λύση προβλέπεται να είναι στο πλαίσιο της ίδιας εξωτερικής πολιτικής που παγίως ακολουθεί η χώρα και με άκρατη συνέπεια εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνοψίζεται απλουστευτικά, από την Αθήνα προς ΗΠΑ, με τη φράση: «Πες το κι έγινε». Τη δουλειά στο Σκοπιανό χάλασε ο Καραμανλής με το βέτο. Το πλήρωσε και δεν έχει ξοφλήσει. Ποιος τον ζηλεύει;
Την Ελλάδα και την Τουρκία χωρίζουν ζωτικά συμφέροντα ύπαρξης και όχι συγκυριακές διαφορές. Τέτοιες διαφορές ύπαρξης δεν λύνονται με σαλονάτες συνομιλίες. Λύσεις διαρκείας προκύπτουν είτε από καθοριστικές ήττες, όπως το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης, είτε τις επιβάλουν ανώτερες Δυνάμεις, πχ η Γιάλτα. Μετά τη ναυμαχία του Ναυρίνου και τον καθοριστικό ρόλο των ξένων στην ελληνική απελευθέρωση, τις εξελίξεις χαράσσει και τις λύσεις επιβάλλει ο εκάστοτε επικυρίαρχος, εν προκειμένω οι ΗΠΑ. Αντίθετα η Τουρκία του Ερντογάν, μέλος τυπικά και ουσιαστικά του ΝΑΤΟ, διατηρεί δυνατότητες αυτόνομων ελιγμών, κυρίως αμυντικού χαρακτήρα: πχ απορρίπτει λύσεις τύπου Ανάν στο Κυπριακό επειδή εξαφανίζουν πρακτικά την επιρροή της στο νησί. Βλέπουμε λάθος το Κυπριακό: Κριτήριο της Τουρκίας δεν είναι τόσο τα κέρδη της μειονότητας αλλά να διατηρήσει το μερίδιο της Εξουσίας της. Τα κατά καιρούς σχέδια Ανάν δίνουν την Εξουσία στους Αγγλοαμερικάνους και εξοβελίζουν όλους τους άλλους.
Η Τουρκία πήρε άδεια των ΗΠΑ για την εισβολή στην Κύπρο ενώ στη Συρία έχει την άδεια της Ρωσίας ή/και των ΗΠΑ, ανάλογα με την περίπτωση. Η Τουρκία δεν είναι προτεκτοράτο αλλά ακόμα και για θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια και την υπόστασή της παίρνει άδεια ή έχει εξασφαλίσει ανοχή για να κινηθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει το «ανήκομεν εις την Δύσιν» ολόψυχα. Είναι εντελώς αδικαιολόγητες και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα οι θριαμβολογίες και υμνολογίες για το δήθεν νέο πνεύμα που πρυτανεύει στο ΥΠΕΞ όπως και οι όποιες επικρίσεις, για φτηνή αντιπολίτευση. Τίποτα δεν έχει αλλάξει επί δεκαετίες με την τιμητική εξαίρεση, είπαμε, του δίδυμου Καραμανλή/Μολυβιάτη με το βέτο στο θέμα των Σκοπίων και τη στήριξη στο «όχι» στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Ελάχιστη απόδειξη ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στη στάση μας έναντι της Τουρκίας είναι το εξής: Την επίσκεψη Ερντογάν ρύθμισε ο κ. Κοτζιάς σε συνάντηση που είχε μαζί του στην Τουρκία. Ο Τούρκος Πρόεδρος θα επισκεφτεί τη Θράκη, όπως συνηθίζουν οι Τούρκοι επίσημοι, και η μόνη αντίδραση του κ. Κοτζιά ήταν να δηλώσει ότι ο Ερντογάν είναι έξυπνος (!). Ο κ. Κοτζιάς δεν εξήγησε το σπουδαιοφανές συμπέρασμά του. Αλλά προφανώς ο Ερντογάν κατάλαβε (εξ ου το «έξυπνος»!) ότι «κάποιον» θα δυσαρεστούσε πολύ αν σκόνταφτε η επίσκεψη λόγω της αδιαλλαξίας του. Έξυπνος ο ένας, «ευέλικτος» ο άλλος, ιδού ο Ερντογάν στην Αθήνα. Αλλά το ερώτημα ισχύει: Τι θα γινότανε αν λέγαμε «όχι στη Θράκη ο Ερντογάν»; Θα μας έκανε πόλεμο; Θα απειλούσε ότι θα ματαιώσει την επίσκεψή του στην Αθήνα; Αν την επίσκεψη ήθελαν μόνο εμείς κι αυτός, σκασίλα του να μην έρθει. Δεν μπορούσε όμως να ματαιώσει την επίσκεψη δυσαρεστώντας τις ΗΠΑ όταν τις έχει τόση ανάγκη για να δράσει κατά των Κούρδων. Αν την επίσκεψη την ήθελαν οι ΗΠΑ, όπως υπαγορεύει η λογική, θα μπορούσαμε, μια φορά επιτέλους, να απαιτήσουμε να μην πάει στη Θράκη ο Ερντογάν. Η λογική λέει ότι υπήρχε επιθυμία των ΗΠΑ να έρθει στην Αθήνα ο Ερντογάν και αυτός την αποδέχθηκε. Αλλά, επιπροσθέτως, ο Ερντογάν επέβαλλε στην Αθήνα την επίσκεψη στη Θράκη για να εξυπηρετήσει τα ιδιαίτερα τουρκικά συμφέροντα. Συμπέρασμα: Ο Ερντογάν δεν παριστάνει τον τσάμπα μάγκα, επιδιώκει απτά κέρδη, όσο μπορεί και όπου τον παίρνει. Η Τουρκία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και ο Ερντογάν παίζει το κεφάλι του. Δεν έχει σημασία αν ο Ερντογάν δημιούργησε πρόβλημα όπως φοβόταν η Αθήνα ή όχι. Ο φόβος της Αθήνας παραμένει. Ενός φόβου μύριοι έπονται.
Απόστολος Αποστολόπουλος
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/12/blog-post_903.html
6-12-2017
10.
Τι δεν «πέτυχε» ο Ερντογάν στην Αθήνα.
Οι εκτιμήσεις ότι ο Ερντογάν από την Ελλάδα θα έριχνε γέφυρες στην Ευρώπη διαψεύστηκε με τον πιο ηχηρό τρόπο. Ποια ήταν τελικά η στόχευση του Τούρκου Προέδρου, από το μόλις δεύτερο ταξίδι του σε ευρωπαϊκό έδαφος, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Βγήκε χαμένος ή κερδισμένος από αυτή την επίσκεψη; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα για την ελληνική πλευρά; Ο καθηγητής και διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Φίλης, απαντά στις ερωτήσεις του tvxs.gr.
Πριν ο Ερντογάν φτάσει στην Ελλάδα, το ταξίδι του εκτιμήθηκε ότι θα αξιοποιηθεί από τον ίδιο για να ρίξει γέφυρες με την Ευρώπη, καθώς οι σχέσεις της χώρας του με την ΕΕ έχουν πληγεί τον τελευταίο καιρό. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Γιατί έγινε αυτή η επίσκεψη από τουρκικής πλευράς κατά τη γνώμη σας;
Για να είμαι ειλικρινής δυσκολεύομαι να βρω την πραγματική στόχευση του Τούρκου Προέδρου. Πράγματι η εκτίμηση ήταν ότι θα αξιοποιούσε τη δεύτερη μόλις παρουσία του, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σε ευρωπαϊκό έδαφος για να κάνει κάποιο άνοιγμα προς την Ευρώπη, το οποίο δείχνει και αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει να αναταχθεί η προβληματική τουρκική οικονομία. Θα περίμενε κανείς ότι, δίνοντάς του βήμα η Ελλάδα για να βγει από την απομόνωση και να μιλήσει από ευρωπαϊκό έδαφος, εκείνος θα το αξιοποιούσε για να προσπαθήσει να γεφυρώσει ή να ξαναπιάσει το νήμα των σχέσεων με την Ευρώπη που αυτή τη στιγμή είναι προβληματικές. Να πει κάτι για τη λειτουργικότητα αυτής της σχέσης, να μιλήσει για το προσφυγικό - μεταναστευτικό, για το οποίο, το μόνο που ακούσαμε, χθες, από το στόμα του ήταν ένας καταγγελτικός λόγος για τα, η αλήθεια είναι, λιγότερα χρήματα που έχει λάβει από την Ευρώπη σε σχέση με τα αναμενόμενα. Δεν αξιοποίησε αυτή την ευκαιρία.
Τελικά τι μήνυμα έστειλε ο Τούρκος Πρόεδρος και ποιοι ήταν οι αποδέκτες;
Για μια χώρα, η οποία βρίσκεται στο περιθώριο ή τελοσπάντων βρίσκεται σε μια απομόνωση διπλωματική από την Ευρώπη - για μια σειρά από λόγους - το να εμφανίζεται ο πρόεδρός της σε ευρωπαϊκή επικράτεια και να αναλώνεται στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και τον ρόλο της μειονότητας στη Θράκη, την οποία χαρακτηρίζει τουρκική, δείχνει μια χώρα η οποία βρίσκεται ακόμη πιο μακριά σε σχέση με την ΕΕ. Δείχνει μια χώρα, η οποία δεν λειτουργεί με υπεύθυνο και αξιόπιστο τρόπο, ούτε προτίθεται να διορθώσει κάποιες από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί μιλώντας ο Ερντογάν για την τουρκική - δήθεν μειονότητα της Θράκης - στην πραγματικότητα υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους το παιχνίδι που έχει επιχειρήσει κατά κόρον να κάνει το τελευταίο χρονικό διάστημα και θα εξακολουθήσει, πιθανόν να κάνει, με τις τουρκικές κοινότητες ανά την Ευρώπη. Ή μάλλον για να το πω καλύτερα, με τις μουσουλμανικές κοινότητες ανά την Ευρώπη. Μιλώντας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, επικαιροποίηση, εκσυγχρονισμό, γιατί και ο ίδιος δεν ξέρει ακριβώς τι να πει, υπογραμμίζει στην Ευρώπη ότι είναι ένας παίκτης, ο οποίος καθίσταται ολοένα και πιο απρόβλεπτος κι ένας παίκτης, ο οποίος δεν σέβεται απαραίτητα τις διεθνείς νόρμες, όπως τις έχουμε γνωρίσει.
Γιατί πιστεύετε ότι επέλεξε να θέσει ζήτημα για τη Λωζάνη από τη στιγμή που φαντάζομαι ότι γνώριζε ποια θα είναι η απάντηση από Ελλάδα, ΕΕ ακόμη και ΗΠΑ. Αφορά το εσωτερικό του ακροατήριο;
Είναι πολιτικό μήνυμα. Είναι σαφές. Δηλαδή, «εφόσον δεν ικανοποιηθώ ή πολύ περισσότερο ζημιωθεί η χώρα μου στη Μέση Ανατολή κι αν μερικοί από τους δυτικούς μου συμμάχους εξακολουθούν να στηρίζουν οντότητες ή οργανώσεις που εγώ θεωρώ εχθρικές προς τη χώρα μου - βλέπε δίκτυο Γκιουλέν, PKK, Κούρδοι της Συρίας - μπορώ να τα κάνω όλα Κούγκι. Αφήνω όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς το τι είμαι σε θέσει να κάνω». Το μήνυμά του σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάνης είναι πολιτικό και ταυτόχρονα απευθύνεται και σε ένα εγχώριο ακροατήριο, το οποίο έχει εκπαιδεύσει στην υπερβολή και το οποίο αναμένει από τον Ερντογάν να του τονώνει το ηθικό, να ανατάσσει το αίσθημα του μέσου Τούρκου, δείχνοντας ότι η χώρα του είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη. Και βέβαια, μιλώντας για τη Συνθήκη της Λωζάνης, παίζει πολύ έντονα και το χαρτί του θρησκευτικού στοιχείου, προσδιορίζοντας επί της ουσίας την Τουρκία ως το σημείο αναφοράς για το μουσουλμανικό κόσμο.
Ο διεθνής Τύπος εκτιμά ότι ο Ερντογάν βγήκε χαμένος από αυτή την επίσκεψη. Η δική σας άποψη; Και επίσης ποιο πιστεύετε ότι ήταν το αποτέλεσμα για την ελληνική πλευρά;
Ως προς την Ευρώπη - το είπα και πριν - είναι χαμένος. Δεν αξιοποίησε την ευκαιρία και με τα δυο θέματα, τα οποία πρόταξε - τη Συνθήκη της Λωζάνης και τις μουσουλμανικές μειονότητες - στην πραγματικότητα υπενθύμισε στους Ευρωπαίους ότι είναι ένας απροσδιόριστος, απρόβλεπτος παίκτης. Σε σχέση με το εσωτερικό του, βέβαια, ακροατήριο, εννοείται ότι, εφόσον τα μίντια είναι απολύτως ελεγχόμενα - η μεγάλη πλειοψηφία αυτών - οτιδήποτε και να κάνει ή πει, η εικόνα στο εσωτερικό είναι πάντα θετική για τον ίδιο. Σε σχέση με αυτούς που παρακολουθούν τα ζητήματα και με αυτούς που έχει προσεταιριστεί και θέλει να τους διατηρήσει ως συμμάχους του - βλέπε εθνικιστές - επίσης ήταν μια πετυχημένη επίσκεψη ενός ανθρώπου, ο οποίος πήγε και «τα είπε» μέσα σε ελληνικό έδαφος στους Έλληνες κι ενός ανθρώπου, που επισκέφτηκε τη Θράκη κι έγινε αποδεκτός ως ο προστάτης ενός μέρους της μουσουλμανικής μειονότητας.
Ως προς την Ελλάδα. Η Ελλάδα από αυτή την επίσκεψη δεν φαίνεται να κέρδισε κάτι σε σχέση με το να δημιουργηθούν οι συνθήκες βελτίωσης του κλίματος με την Τουρκία. Δεν φαίνεται να έφερε την Τουρκία πιο κοντά στην Ευρώπη - αλλά αυτό είναι που λέμε «It takes two to tango» (χρειάζονται δυο για να χορέψεις ταγκό). Από την άλλη κατ’ εμέ, εγκλωβίστηκε δημόσια στη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης και τη μειονότητα που είναι ζητήματα τουρκικής κι όχι ελληνικής ατζέντας. Όμως, η ελληνική πλευρά, ιδίως μέσω του πρωθυπουργού - και του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά αυτό έγινε με έναν μη ορθό τρόπο, κατ’ εμέ, από πλευράς όμως πρωθυπουργού έγινε με τον ορθό τρόπο - έθεσε όλα τα ζητήματα, έδωσε απάντηση σε όλα τα θέματα, τα οποία είχε ανοίξει ο Ερντογάν. Και θα έλεγα ότι μάλλον κέρδισε τις εντυπώσεις ο πρωθυπουργός σε σχέση με τον Ερντογάν στην κοινή Συνέντευξη Τύπου, γιατί του είπε θέσεις ελληνικές, στις οποίες ο Ερντογάν είτε δεν αντέδρασε, είτε αντέδρασε με υποτονικό τρόπο, πράγμα το οποίο σε επίπεδο εικόνας και εντυπώσεων δίνει πόντους στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Στο επί της ουσίας. Αυτή η επίσκεψη, αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το λεγόμενο «νέο κεφάλαιο», έδωσε κάτι;
Μπορώ εγώ κι οποιοσδήποτε συνάδελφος να κρίνουμε την επίσκεψη με βάση αυτά που είδαμε δημόσια. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε την επίσκεψη με βάση το τι διημείφθη, μεταξύ των δυο ηγετών. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης - τι, επί παραδείγματι, σημαίνει η αναβίωση των διερευνητικών επαφών μετά από μία περίοδο παγώματος. Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τελική ανάλυση που θα μας οδηγήσει. Άρα η πραγματική ουσία και το περιεχόμενο που κρύβεται στην κατ’ ιδίαν συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν και τις συμφωνίες, οι οποίες προέκυψαν και αυτά τα οποία αποφασίστηκαν για το μέλλον, θα κριθεί συν τω χρόνω. Δεν μπορεί να κριθεί σήμερα.
Αγγελική Δημοπούλου
http://tvxs.gr/news/ellada/ti-irthe-telika-na-kanei-o-soyltanos-stin-athina
8/12/2017
SOLUP
H.MAΚΡΗΣ
Γ.ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (3)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (4)
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.